29 januari - 4 februari

29 januari 2012

Vanmorgen gingen onze buren op de camping weer naar huis. Toen wij vrijdag aankwamen, vonden ze het wel heel gezellig om buren te hebben en kwamen gelijk een praatje maken. Het jongste dochtertje is net zo oud als Lotte en ging in het zwembad gelijk met Lotte spelen.

Toen ze op het punt stonden om weg te gaan, kregen we een kaartje in onze handen gedrukt met hun adres en telefoonnummer, ze zouden het erg leuk vinden als we bij ze langskomen in Melbourne. Onze tent kunnen we wel in de tuin zetten en o ja, hij is auto monteur en wil onze auto nog wel even helemaal nakijken voor we de outback intrekken... echt zo ontzettend aardig! We kennen die mensen twee dagen, en we worden al gelijk uitgenodigd bij hen thuis. De no worries mentaliteit op zijn best!
Door het afscheid van de buren ontbeten we laat en dus ook laat school. Ja, op zondag! Op reisdagen doen we geen school dus dan kan het voorkomen dat we in het weekend een lesje in te halen hebben. Gisteren was Puck niet zo gezellig - en dat is een understatement - en heb ik het er maar bij laten zitten. Vandaag moest ze dus wel even aan de bak. Puck had al een paar nachten iets te kort geslapen doordat ze zenuwachtig was voor het skypen met haar vriendinnetje thuis. En als Puck niet genoeg slaap krijgt, berg je dan maar! Voortaan vertellen we niet meer wanneer we afgesproken hebben om te skypen, dat is voor alle partijen beter!

Tegen twaalven zijn we het zwembad gaan opzoeken, het was ontzettend warm vandaag. Puck wilde heel erg graag tennissen en we kregen haar niet aan het verstand dat het echt niet te doen is in de hitte. Dus rackets en ballen gehaald.....en na drie keer slaan zei ze ‘misschien is het toch fijner om te gaan zwemmen...'. De meiden hebben uren in het water gelegen en pas tegen drie uur gingen we lunchen. We hebben ontzettend om Lotte gelachen, die was al aardig vrij geworden in het water, maar sinds vandaag durft ze ook het diepe in te springen én met haar gezicht in het water te zwemmen. Ze kwam naar me toe rennen, ‘mam je moet even foto's maken van alles wat ik al durf en die naar Nienke sturen'. Nienke is onze buurvrouw, maar ook de zwemjuf! Dus ik heb braaf foto's staan maken. Toen zei ze ‘en nu eentje dat pappa mijn benen beweegt alsof ik echt zwem, maar dan niet pappa's handen erop zetten hoor want dan denkt Nienke dat ik het zelf kan!'. De boef! Hans is een beetje aan het oefenen met haar, de armen gaan goed maar benen is toch wel lastig! In het ondiepe oefenen we ook met drijven zonder bandjes, dat is best moeilijk. Als wij dan zeggen ‘buik omhoog', dan zegt Lotte ‘ja maar ik heb geen buik'!

Tegen de avond zijn we naar een dorp hier verderop gereden. Vanaf daar kun je een veerbootje nemen naar een eilandje waar veel Koala's schijnen te zitten. Er is een speciale wandeling uitgezet en als je die route volgt dan kom je ze gegarandeerd tegen. Toen we van de veerboot kwamen heeft Puck eerst nog even zitten skypen met Tijn. Het dolfijn/orka verhaal is nog even goed doorgenomen. Tijn had speciaal zijn orka knuffel en orka films erbij gepakt en ze werden het er samen toch over eens dat wij van de week geen dolfijn maar een orka gezien hebben...

We hadden nog geen 50 meter gelopen of daar zat onze allereerste koala!! Tijn gelijk weer teruggebeld en hem live de koala laten zien. Wat is het toch een geweldig medium, skype! Na de eerste volgden er nog veel meer, de één nog schattiger dan de ander. De meiden waren helemaal enthousiast en renden van boom naar boom (ik zelf ook trouwens). Het was zo ontzettend leuk! Koala beren zijn echt super schattig, zoals ze in de boom naar je zitten te kijken. Je zou ze zo oppakken en mee nemen! We kwamen een man tegen die daar in de buurt woonde en die wist te vertellen dat ze in december 200 koala's weg hebben gehaald. Er was niet voldoende voedsel voor zoveel beertjes en ze hebben die 200 ergens anders uitgezet. Koala's eten boomblaadjes en komen verder niet bij mensen in de tuin op zoek naar afval of iets dergelijks. Er stonden wel overal bordjes dat ze er heel erg schattig uitzien, maar dat je ze toch maar beter niet kunt aanraken. Dan kunnen ze bijten of krabben. Lotte geloofde er niets van, ze zien er zo schattig uit dan doen ze je toch geen pijn?

30 januari

Het was bewolkt en drukkend warm vanmorgen, ook viel er zo nu en dan een bui. Goed weer om te shoppen dus! Na het ontbijt en school ben ik met de meisjes naar het stadje gereden, op zoek naar kadootje's voor Hans. In een surfshop vonden we een stoer shirt en bij de K-Mart hebben de meiden nepaas uitgezocht voor het vissen. Die enorme vis moet toch een keer gevangen worden! Ook vonden we nog een strandtentje zodat we ook in de schaduw kunnen zitten én hebben we nog twee blanco schildersdoekjes gekocht. Eenmaal terug op de camping was de zon weer doorgekomen en was het nog warmer geworden. Puck en Lotte wilden eerst hun schilderijtje maken dus zijn we bij de keuken in de schaduw aan een picknicktafel gaan zitten. Puck was zo klaar en verdween naar het zwembad. Lotte daarentegen zat met engelengeduld te tekenen en kleuren. Eerst mamma (compleet met wimpers en wenkbrauwen), toen Lotte, Puck en pappa. En nog de voordeur van ons huis! Onder het tekenen zat ze honderduit te kletsen, terwijl het water op haar neus stond van de hitte. Onvoorstelbaar wat een geduld dat kind heeft!

De rest van de middag hebben we bij het zwembad gezeten. Puck is er niet uit geweest, die was helemaal rimpelig toen ze er eindelijk uit kwam. Aan het eind van de middag sloeg het weer om, het ging enorm hard waaien en regenen. Geen onweer, wat ze eigenlijk wel voorspeld hadden. 's Avonds lekker gebarbequed en bij de keuken op het overdekte terras zitten eten. Ze hebben hier heerlijke dipsauzen die wij op stokbrood smeren, de lekkerste vinden wij bietjes met mint en yoghurt. Die gaan we onthouden voor als we weer thuis zijn! Puck is ook erg weg van Tzatziki, die moet ik thuis ook gaan maken..

De dames gingen erg laat slapen, zenuwachtig voor het feest van pappa morgen!

31 januari 2012

Om half zeven waren de meisjes al wakker... We hadden gisteren toeters gekocht om pappa wakker te toeteren op zijn verjaardag en die moesten natuurlijk gelijk uit de verpakking. Nou, het was een echte verrassing voor Hans! De kop van Lotte was echt onvergetelijk. Die zat zo te genieten van het feit dat pappa jarig was en kadootjes kreeg, geweldig. Uiteraard was Hans héél erg blij met al die kadootjes en na het uitpakken belden Opa en Oma. Die zaten compleet met verjaardagshoedjes voor de computer om Hans toe te zingen, erg leuk! Daarna zijn we lekker nog een uurtje in onze warme bedjes blijven liggen want het was koud. De wind was de hele nacht doorgeraasd en de temperatuur was flink gedaald naar een graad of twintig. Koud!! Dat zijn we niet meer gewend! We moeten er wel aan wennen, op Tasmanië zal het ook niet veel warmer zijn.

Hans mocht kiezen wat we gingen doen vandaag en had besloten dat het ‘sport en spel' ochtend moest worden. Eerst is hij met Lotte gebak gaan halen en hebben Puck en ik school gedaan, zowel een reken- als een taaltoets dus lekker snel klaar! Na het lekkers zijn we gaan midget golfen. Een prima baantje met maar negen holes, ideaal voor de korte spanningsboog van de kinderen. Nu was het gewoon leuk en waren ze het nog niet eens zat. Lotte maakte er een show van, die sloeg achterstevoren ballen tussen haar benen door! Na het midget golfen zijn we de ballen en sticks gaan omruilen voor tennisrackets en -ballen. Lotte wilde niet tennissen, die heeft lekker zitten spelen naast de baan. Puck sloeg een paar heel rake ballen, leuk hoor.

Daarna een filmpje gekeken mét pappa, heel bijzonder want die kijkt nooit mee. Ik ben zelf ook dol op al die geweldige Disneyfilms, maar Hans heeft er niet zo veel mee. Maar dit keer keek hij mee en vond de film, Rio, nog leuk ook. Door het zware gebak hadden we de lunch overgeslagen, maar tegen drie uur kregen we toch trek. Hans besloot dat hij eigenlijk liever wilde barbequen op zijn verjaardag want dat komt natuurlijk nooit meer voor. Maar die kroketten moesten ook geproefd worden... dus we zijn een kroketje gaan halen en daarna doorgereden om boodschappen te doen voor de bbq. Die tent waar ze de kroketten verkochten was helemaal leuk. Ze hadden niet alleen kroketten maar ook allerlei Hollandse producten zoals speculaas, potten rode kool, ontbijtkoek, beschuit, hagelslag, vlokken, drop en zo al niet meer. Er lagen zelfs nog chocoladeletters en kruidnoten! We hebben een pak hagelslag meegenomen, daar kan je dan ineens zo naar hunkeren als je dat ziet staan. We raakten aan de praat met de eigenaar, een echte Aussie die de zaak over had genomen van een Nederlands echtpaar. Zij zitten inmiddels in een bejaardentehuis en hebben de zaak jaren met veel plezier gerund. De huidige eigenaar maakt nog naar hun recept de kroketten en ook oliebollen en blijft ook de Hollandse producten verkopen. Een erg leuke man met hart voor zijn zaak! En de kroketten waren heerlijk! Ze zagen er wel anders uit dan wij gewend zijn, veel dunner, maar de smaak was hetzelfde als thuis. Helaas wilde Lotte het niet proberen, maar Puck heeft zitten smullen en was allang blij want nu had zij een hele voor zichzelf.

's Avonds lekker gebarbequed en besloten dat we dat voortaan ieder jaar gaan doen op Hans zijn verjaardag! Nou ja, Hans gaat in de tuin vlees bakken en wij eten het binnen op...

1 februari 2012

Weer op pad, naar Philip Island dit keer. Een tip van diverse Aussie's die we onderweg gesproken hebben. Philip Island ligt onder Melbourne en is bereikbaar via een brug. Het is bekend om zijn pinguïn kolonie, die iedere avond aan de kant komen waggelen. Ook zitten er zeehonden. Als we aankomen blijkt bij de receptie van de camping, dat je de pinguïns niet zelf kunt gaan bekijken. Je moet eerst een toegangskaartje kopen voor 54 dollar per gezin. Gaan we niet doen! Niet omdat we het niet kunnen betalen, maar meer uit principe. We gaan geen geld betalen om dieren in het wild te zien. Of, zoals Hans het zegt, we gaan niet op een tribune zitten om pinguïns in het wild te zien! Om boodschappen te doen moeten we het hele eiland over en dat ziet er veelbelovend uit. We zijn hier maar één dag dus dat zal een drukke worden!

2 februari 2012

Koud vanmorgen! Het had de hele nacht flink gewaaid en volgens de voorspellingen zou het de hele dag zo blijven. Het zonnetje schijnt wel gelukkig. Na het ontbijt en school zijn we op pad gegaan, eerst naar de Zuid-Westelijke punt van het eiland, Nobbies Point. Die Nobbies verwijzen naar twee rotsen die in zee liggen. Anderhalve kilometer uit de kust ligt een klein eilandje waar een heel grote zeehondenkolonie woont. Van oktober tot december komen de zeehonden naar Nobbies Point om kleintjes te krijgen. Helaas zijn we hier dus een maandje te laat! Je kunt er wel prachtig wandelen over houten paden met overal prachtige vergezichten. Er is ook een bezoekerscentrum annex restaurant. Het bezoekerscentrum is erg leuk, heel veel interactieve schermen waarvan je alles leert over de wereld onder water in dit stukje Australië. Voor de kinderen is het echt een feest, er zijn twee enorme touchscreen schermen waarop het lijkt alsof je onder water kijkt. Er zwemt van alles voorbij en als je die aanraakt, dan krijg je informatie over de betreffende vis of walvis, haai of dolfijn. Ze krijgen er geen genoeg van. Ook kun je met webcams live de zeehonden op hun eilandje zien. Je kunt de webcam bewegen en ook inzoomen. Erg leuk om te zien, al die baby zeehondjes die aan het spelen zijn. Lotte heeft een speelhoekje gevonden waar ze een tekenfilm vertonen over pinguïns, dus die ligt heerlijk op kussens televisie te kijken.

Buiten op de parkeerplaats smeren we een paar boterhammen en daarna gaan we op pad naar een Wildlife Park. Een soort van dierentuin met alleen maar dieren die in Australië voorkomen. En er lopen kangaroos en wallaby's los rond, die mag je voeren! Bij de ingang krijg je hier een zakje voer voor. Als we het park inlopen komen we al gelijk een wallaby tegen. Dit zijn wat kleinere kangaroos, ze hebben een erg schattig koppie. Puck en ik zijn gelijk druk aan het voeren en aaien, Hans en Lotte vinden het maar niks en blijven vanaf een afstandje staan kijken. Uiteindelijk durft Lotte ook wel een baby wallaby te voeren, maar een kangaroo die iets te dichtbij komt krijgt haar aan het gillen. Nou zijn die kangaroos ook wel een stuk groter, als ze op hun achterpoten staan komen ze boven Lotte uit. We zien heel veel dieren, ook de Tasmanian Devil dus mochten we die niet in het wild tegenkomen dan weten we in ieder geval hoe ze eruit zien! Hans vindt het maar zo zo, die ziet de dieren liever in het wild! Toevallig zat er vanmorgen een Wallaby op de camping, eerst bij de washokken en daarna achter onze tent dus hij heeft geen klagen. Maar voor de kinderen is het natuurlijk super dat deze beesten zo tam zijn dat je ze kunt voeren. We zien ook het broertje van de koala, een wombat. Die is ook zó schattig! Een soort van wollig beertje die inderdaad veel op koala's lijkt. We snappen nu ook de borden langs de kant van de weg, soms zie je er een koala op staan en soms dus een beest wat er op lijkt, wij dachten een mislukte tekening van een koala. Maar dat zijn dus wombats! Hopelijk gaan we die ook nog in het wild zien!

3 februari 2012

Fijn, de wind is weer gaan liggen en het is prachtig weer. Nadat we de tent hebben afgebroken rijden we naar een surfstrand op het eiland. De golven zijn enorm en er zijn heel veel mensen aan het surfen en stunten. Een prachtig gezicht. Puck vindt het in eerste instantie te koud om het water in te gaan, maar als Hans besluit het er op te wagen gaat ze toch maar mee. Een goede keus, want zo hard is ze nog nooit gegaan! Ze worden met argusogen in de gaten gehouden door de lifeguards dus dat is een veilig idee.

Na het strand eten we een boterham en rijden dan richting Melbourne, op weg naar onze buren van de vorige camping. Die wonen in een rustig voorstadje van Melbourne en zijn helemaal blij dat wij gekomen zijn. We voelen ons gewoon een beetje opgelaten! Ze hebben drie kinderen, Jasmine (10), Liam (8) en Aleisha (4) en Puck en Lotte zijn al snel ontdooid en spelen lekker. Ook hebben ze drie katten, waarvan één kitten van drie maanden en daar is Puck helemaal weg van. Ze sjouwt met het beestje rond en zit een hele tijd heel geduldig op de bank omdat hij bij haar op schoot ligt te slapen... misschien moeten we toch maar weer een kat nemen!

We blijven eten en moeten zeker ook blijven slapen, dus dat doen we dan maar. In eerste instantie was het de bedoeling dat we onze tent in de tuin op zouden zetten, maar we besluiten om de luchtbedden op te blazen en deze gewoon in huis neer te leggen. Hoeven we niet de hele auto leeg te trekken voor één nachtje. Wij krijgen de kamer van de meisjes, Puck en Lotte kunnen in hun bedden en wij liggen op ons luchtbed op de grond. Prima.

Ryan is Schots, die is 17 jaar geleden met zijn ouders meegekomen naar Australië. Dus hij kent Europa en Nederland wel een beetje en dat is leuk. Ik laat op internet ons huis zien (staat nog steeds te huur op diverse sites) en Jasmine is onder de indruk van de verdiepingen, dat zie je hier praktisch nooit. Als wij vertellen dat in Nederland de meeste huizen in een rij gebouwd zijn snapt ze er niets van. Geen flats maar toch aan elkaar gebouwd?

Het is zo ontzettend leuk om bij mensen thuis te komen, en helemaal zo'n onverwachte visite als deze. Ik vond het wel een beetje spannend, tenslotte kenden we Tammy en Ryan amper, maar het blijkt weer helemaal goed te zijn. Hij vertelde dat hij al zo vaak mensen had uitgenodigd, maar niemand kwam dan ook daadwerkelijk langs. Maar wij wel en dat stelde hij enorm op prijs. En wij stellen de gastvrijheid enorm op prijs!

Laatste nieuws

Ons nichtje Naomi heeft op school een spreekbeurt gehouden over .... ons!! Ze heeft er een 8+ voor gekregen en wij zijn supertrots op haar!

23 - 28 januari

22 januari 2012

Het weer was niet echt geweldig vandaag, geen strandweer in ieder geval. Het is wel heel warm, maar er komen erg veel donkere luchten voorbij. We zijn daarom naar Kangaroo Valley gereden, een dorpje én ook vallei in de buurt van Greenwell Point. Het dorpje blijkt een heel erg pittoresk dorpje voor Australische begrippen, het lijkt wel Frankrijk. Als je aan komt rijden moet je een mooie brug over, de meisjes vinden het net de ophaalbrug van een kasteel. Onderaan de brug aan de rivier is een strandje en daar gaan we even een kijkje nemen. Het blijkt er erg leuk, er gaat een dam over de rivier en daar is het heerlijk poedelen in het water. We hebben niets bij ons, de dames besluiten dat een onderbroek toch net een zwembroek is en gaan lekker in het water spelen. Er zitten een hoop aalscholvers die tegen de stroom in zwemmen en duiken op zoek naar vis. Een mooi gezicht! Puck vindt het hier net Frankrijk, maar dan anders. Het rivierwater is een stuk warmer (en ook minder helder) en in Frankrijk zijn het geen zand- maar stenenstrandjes. Ongepland blijven we hier een poos hangen, de meiden hebben het zo naar hun zin en de dreigende luchten drijven steeds over dus waarom niet. Op de terugweg nog even gestopt bij een uitzichtpunt boven de vallei. Het uitzicht is mooi, maar het is erg koud en winderig op de berg dus we hebben het snel gezien. Op de terugweg langs de MacDonalds om de website bij te werken. Eindelijk eens een Mac met een echt goede internetverbinding, wat een verademing we zijn zo klaar.

23 januari 2012

Onze laatste dag in Greenwell Point. We hebben maar weer een lekker strand opgezocht, aan een andere baai dit keer - Jervis Bay. Wederom een prima strand met heerlijke golven en Puck is weer volop aan het surfen met Hans. Als Puck het zat is, komt ze eruit en gaat Hans nog even door op haar kleine en vooral heel erg roze bodyboard. Wij zitten op het strand een beetje te ginnegappen om die pappa die zich nergens voor schaamt en gewoon met dat grote lijf op een knalroze bodyboard gaat liggen. Totdat ik ineens een zwarte driehoek boven water uit zie steken, vlakbij Hans. Een HAAI??? We halen Hans gelijk uit het water en inmiddels zijn er meer mensen die het gezien hebben. De speculaties zijn niet van de lucht, is het een haai, dolfijn of orka? De haai valt af, want die hoeft niet boven water te komen om adem te halen (lang leve het dierenboek van Albert Heijn, de meiden onthouden echt heel veel van die kaartjes!). Wij zijn er inmiddels redelijk zeker van dat het een dolfijn is, alleen Puck niet, die blijft volhouden dat het een orka is want ze heeft een witte vlek gezien naast de vin. De dolfijn (of orka) blijft nog een hele tijd vlak voor de kust zwemmen en we zien hem iedere keer even opduiken. Geweldig!

Je merkt wel dat de angst voor haaien er goed in zit bij de Aussie's, er gaat niemand het water meer in en men is er nog steeds niet zeker van dat het echt een dolfijn betreft. Toevallig had ik vorige week in de krant gelezen dat er bij Newcastle een strand was ontruimd vanwege een haai, dus ik snap die angst wel. Toen ik alleen die zwarte vin zag was mijn eerste gedachte ook dat het een haai was en dat Hans NU het water uit moest komen!

We zijn helemaal vol van ons ‘avontuur'. Puck wil ter plekke op het strand aan Tijn mailen wat ze heeft gezien, en dat doen we dan ook maar. Eenmaal bij de tent kan de dolfijn (orka) op de lijst van dieren die we al gezien hebben: kangaroo, slang, groene boomkikker, walabi, kookabura, pelikaan en dus de dolfijn. Het lijstje is nog lang niet af overigens!

24 januari 2012

Het is weer tijd om te verkassen. Het heeft behoorlijk geregend vannacht maar gelukkig is de tent droog. Wel ziet het erg heel erg dreigend uit, dus we pakken alles in een sneltreinvaart in. De achterbank klappen we toch maar weer voor een derde in, geen tijd om te puzzelen en alles in de kofferbak te proppen! Puck vindt haar stoeltje niet fijn en gaat gewoon op de bank zitten. Dat scheelt ook gelijk ook in de ruimte, ineens kan ze weer breeduit zitten. We rijden bijna 400 kilometer vandaag en dat gaat heel goed zonder een onvertogen woord op de achterbank. Gelukkig! De bestemming is Eden, een heel schattig kustplaatsje wat zijn naam eer aan doet. De camping is helemaal top, direct aan een woeste zee, een mooi zwembad én een gloednieuwe keuken met heel veel koelkastruimte. Als je in de tent ligt, hoor je buiten die zee ruisen, heerlijk om bij in slaap te vallen. We vernemen dat de schoolvakanties in de buurt van Melbourne nog een week duren, die hebben een week later vakantie gekregen. Jammer! We verheugen ons nu al op volgende week als alle kinderen weer naar school gaan. Geen gedoe meer met overvolle campings! En het scheelt veel geld. De camping waar we nu staan, is vanaf maandag 20 dollar per nacht goedkoper...

We hebben ook besloten om naar Tasmanië te gaan, nu we het westen laten vallen hebben we ineens tijd over. Tasmanië staat al heel lang op mijn lijstje en nu hebben we de mogelijkheid. We verheugen ons er enorm op!

25 januari 2012

Een lekker dagje vandaag, we doen niet veel en dat is heerlijk. Eerst school, dan naar het zwembad, boodschappen doen, lunchen, naar het strand, douchen en avondeten. Heerlijk. Het strand bij de camping is heel mooi, en als je een stukje loopt kom je bij een riviertje uit die zo de zee in stroomt. Er staat stroming in het water en Puck gaat tig keer met haar bodyboard de stroom af. Leuk! Lotte wil het ook wel proberen en gaat samen met Hans de stroomversnelling af, ze vond het geweldig! Helaas stond er enorm veel wind en werden we compleet gezandstraald op het strand. Na het eten gaan Hans en Puck nog even vissen op het strand. Hans had 's middags al staan vissen maar toen hoorde hij van iemand dat het niet het goede tijdstip was, twee uur voordat het hoog water werd zouden er heel veel vis zitten. Dus daar gingen ze na het eten, vesten aan, petten op en Puck had er helemaal zin in. Toen ze terugkwamen zei Puck ‘mam, één ding: pappa krijgt nooit genoeg van vissen, ook als hij niets vangt!'. Ze had aan Hans gevraagd of ze terug zouden gaan als hij het zat was en toen zei Hans dat hij vissen nooit zat wordt. Ook had ze tegen Hans gezegd dat zij eigenlijk beter kon vissen dan hij, want hij was tot twee keer toe zijn aas (nepvisjes) verloren! Volgens Hans kan ze het nog aardig ook, het is best moeilijk om die lijn uit te gooien, maar ze had het snel door.

26 januari 2012

Een relaxdag vandaag, de meiden zijn moe en hangerig en wij vinden het wel best. Dus een beetje hangen bij het zwembad en lekker een filmpje kijken in de tent. Aan het eind van de middag gaan Hans en Puck toch nog even vissen, wederom zonder resultaat. Onze buurman op de camping heeft de dag ervoor een zalm gevangen in zee en vraagt of wij deze lusten. Zijn vrouw eet het niet en het is teveel voor hem alleen. Natuurlijk lusten wij dat! Eigenlijk zouden we pannenkoeken (tortilla's) met vlees eten, nu maken we het dus met de vis. En het is heerlijk, zelfs de meiden zitten te smullen. De kruidenmix is wel erg pittig en Lotte is op een gegeven moment boos dat ik het ‘superpittig' heb gemaakt. Maar toen had ze al wel haar bord bijna leeg dus we vinden het wel best.

Hans gaat 's avonds nog even vissen en vangt weer niets (terwijl ik dit tik zegt hij dat ik dit niet hoef te vermelden!). Puck weet wel waarom hij steeds niets vangt: hij moet echt aas gebruiken en geen nepvisjes! De volgende morgen zegt ze tegen hem ‘Hé Hans je moet aas kopen en dan vang je misschien wel een keer wat!'.

We hadden vandaag ook de eerste serieuze heimwee aanval van Puck. Ze mist haar kamer! Toen de dames al in bed lagen kregen ze ruzie. Even later kwam ik de tent in en lag Puck stilletjes te huilen. Ze wist niet wat er was, maar ze wilde ineens heel graag naar Nederland. Ik ben met haar op ons bed gaan liggen en toen bleek dat ze ruzie had gemaakt met haar zus en als ze dat doen, dan zou ze zo graag even naar haar eigen kamer willen om af te koelen. In Nieuw Zeeland kon ze in de camper ook nog wel een eigen plekje vinden, maar in de tent is dat lastig! We hebben een poosje gepraat over heimwee, dat het helemaal niet erg is dat je soms ineens heel erg iets mist van thuis en eigenlijk was het toen al wel weer goed. Wel vond ze het heel fijn om dicht bij mij te blijven (ons luchtbed ligt tegen het luchtbed van de meiden aan, maar goed) dus vooruit ze mocht blijven liggen. En toen begon Lotte... die was jaloers dat haar zus bij mij lag en miste ook ineens ontzettend haar kamer! Dus Lotte er ook bij en toen Hans terug kwam van vissen is die maar op het luchtbed van de meiden gaan liggen. Ik heb geen oog dichtgedaan, moest iedere keer een arm van mijn gezicht halen of Lotte oprapen van de grond, met zijn drieën is het luchtbed iets te klein! Maar het heeft Puck goed gedaan dus ik had het er wel voor over. De volgende morgen vroeg ik hoe het ging en toen zei ze ‘ach ik kan mijn kamer nog wel even missen'.

We hebben vandaag de ferry naar Tasmanië geboekt, van 5 tot 26 februari gaan we op zoek naar Tasmanian Devils! Tasmanië schijnt nog mooier te zijn dan Nieuw Zeeland dus we zijn erg benieuwd! We hebben er enorm veel zin in. De meisjes vinden de overtocht wel spannend en zijn al bezig met wat er allemaal in hun koffertje voor op de boot moet.

27 januari 2012

Weer tijd om in te pakken. Het had de hele nacht geregend en de tent was erg nat. Na het ontbijt was de tent wel iets opgedroogd maar echt droog was hij niet te noemen, maar ja op de volgende camping moet hij toch weer opgezet worden. We hebben vandaag tijd genoeg en puzzelen net zo lang tot we alles in de achterbak hebben zitten, met een volledige achterbank. De meiden hebben de tent tussenin, kunnen elkaar nog net zien. Ze zijn allebei wel blij met deze oplossing, ze zitten niet meer bovenop elkaar. Alhoewel Lotte het nog wel voor elkaar krijgt om Puck met een knuffel te slaan... De bestemming vandaag is Bairnsdale, dat ligt precies tussen Eden en Melbourne in. We wilden eigenlijk naar Lakes Entrance, aan de kust en meren, maar helaas waren alle campings daar vol en zijn we uitgeweken naar Bairnsdale, 40 km verderop en iets meer landinwaarts. De zon schijnt hier uitbundig dus de tent kan weer lekker opdrogen. Alle handdoeken en badlakens ook... die hadden de afgelopen nacht in de regen buiten gehangen en moesten ook nat mee. De camping is echt wel heel erg relaxed. Mooie plekken, netjes afgescheiden door struiken. De washokken kan je alleen met een sleutel in en we hoeven niet eens een borg te betalen voor de sleutels, dat hebben we nog nooit meegemaakt. Er is een mooi verwarmd zwembad en een kleine kinderboerderij. Ook is er een tennisbaan, daar mag je gratis gebruik van maken - tennisrackets en -ballen kun je bij de receptie krijgen. Hier kunnen we ons wel weer een aantal dagen vermaken! Puck wil graag een keer tennissen dus dat gaan we zeker doen. Op deze camping vieren we ook de verjaardag van Hans aanstaande dinsdag. Hij weet al wat hij wil eten op zijn verjaardag: kroketten!! We reden naar het dorp om boodschappen te doen en toen kwamen we langs een take-away tent die ‘Dutch Croquettes' verkopen!

16 - 22 januari

15 januari 2011

Vanmorgen met de trein en tram naar Chinatown gereden. Daar hebben we eerst Paddy's Markets bezocht, een grote overdekte markt die ons erg aan Thailand deed denken. Alles was er te koop, vooral heel veel nepartikelen zoals tassen, Uggs, zonnebrillen, kleding en electronica. Wel leuk om te zien. Ik heb een shopper gekocht, als vervanging van mijn Blond shopper die in de Blue Mountains gestolen was. Uit de winkelwagen notabene! Ik ben nog de hele supermarkt doorgelopen om te kijken of de tas bij iemand in de kar lag, maar helaas. Ik had er zo verschrikkelijk de balen van! Hans heeft tig petten gekocht en verder hebben we veel fruit (dragonfruit voor Puck, die vond ze in Thailand zo lekker!) gekocht op de afdeling met groente en fruit.

Toen we weer buitenstonden, liepen we een Chinese optocht in. Dansers verkleed als draken werden begeleid met trommels en het leek erop op ze alle Chinese winkels ingingen om ze een soort van te zegenen. Puck vond het doodeng, ook al waren die draken overduidelijk nep, in combinatie met de harde trommels was het toch iets teveel voor haar. Lotte vond het wel mooi, die ging spontaan staan dansen!

We zijn nog even door Chinatown gelopen en daarna doorgelopen naar Darling Harbour, wat daar om te hoek ligt. Een erg leuk stukje Sydney! Hier zijn ook het aquarium, de dierentuin en het Maritiem Museum gevestigd. En verder veel restaurantjes en souvenirwinkeltjes. We hebben een poosje bij een straatartiest staan kijken, helaas kwamen we aan bij het eind van zijn show want hij was wel heel erg grappig.

Vanuit Darling Harbour konden we de ferry terug naar ‘huis' nemen, toch leuker dan weer met de tram en trein dezelfde route afleggen.

16 januari 2012

Vandaag stond weer in het teken van de auto. De oude auto zou rond 12.00 uur worden opgehaald door de plaatselijke ANWB om naar de dealer gebracht te worden waar we de ‘nieuwe' hadden gekocht. Dus moesten we na het ontbijt al onze spullen eruit halen en naar boven zeulen. Onze kamer was daarna wel overvol. Ik heb gelijk maar even alle tassen en dozen hergepakt en heb weer helemaal overzicht van waar alles is, dat is dan wel weer prettig.

De towtruck meneer was natuurlijk later dan gedacht en na de lunch kwam hij dan eindelijk. Zijn vrachtwagen kon niet de straat indraaien, wat betekende dat hij de auto er naartoe moest rijden. En dat bleek niet mee te vallen, de auto wilde met geen mogelijkheid starten. Plus deze stond op een heuveltje en dat was dan weer niet handig met die kapotte koppeling. Gezien die heuvel was het ook niet echt een optie om de auto te gaan duwen... Na heel veel proberen en vloeken kreeg de man hem toch aan de praat , maar na elke meter rijden sloeg hij net zo leuk weer af. Gelukkig kon die man er ook nog wel om lachen, de meisjes stonden een beetje benauwd toe te kijken en hij riep ‘wees niet bang ik zal hem niet laten ontploffen!'. Volgens hem was de ontsteking kapot, geen idee wat dat is maar het zal met starten te maken hebben. Maar goed, uiteindelijk is het hem toch gelukt op de auto op de towtruck te krijgen en daar ging hij. Toch wel even slikken, de meisjes gingen zelfs staan zwaaien. Het is trouwens wel heel erg prettig dat we in Nederland lid zijn van de ANWB, want ook voor deze service hoefden we bijna niet te betalen. Als de auto binnen tien kilometer vervoerd zou worden zelfs helemaal niets, maar dat was helaas niet het geval.

Nadat de auto dan weg was stonden we allemaal met een beetje katterig gevoel buiten. We besloten om op de ferry te stappen richting Manly en daar hebben we boodschappen gedaan en een ijsje gegeten. En weer terug gevaren, Lotte vond dat het net was of we op de heen- en weerboot zaten uit Pluk van de Petteflet! 's Avonds hebben we onder grote belangstelling pannenkoeken staan bakken in de keuken van de Lodge. Er zitten hier in het pension allemaal Chinezen en de meesten spreken geen woord Engels. Ze zijn wel heel erg aardig en met handen en voeten komen we er wel uit. Die Chinezen eten drie keer per dag rijst met groente en vlees en vis. Als wij 's ochtends de keuken binnenkomen, staan er meestal al één of twee rijstkokers te pruttelen en staat er allerlei lekkers op het aanrecht (niet dat ik dat op mijn nuchtere maag zou willen eten, maar het ziet er wel heerlijk uit). Er is één oudere mevrouw die in het begin heel stug was, maar nu begint ze helemaal te stralen als wij binnenkomen.

17 januari 2012

Mooi weer vandaag, dus naar het strand. Als je in Sydney bent, is er één strand waar je natuurlijk wel geweest moet zijn: Bondi Beach! Dus vanmorgen weer in de trein en daarna de bus gestapt en naar het strand gereden. We waren niet de enigen die dat van plan waren... wat een drukte op het strand! Het is een leuke baai zo midden in de stad. Ook hier lifeguards en dit keer wel de mannen die je (ik) zou verwachten met deze baan. Stoere mannen in een soort van golfkarretjes die heen en weer rijden langs de kustlijn en zo nu en dan met een megafoon mensen sommeren om naar de kant te komen. We hebben er zelfs eentje een reddingsactie zien uitvoeren, met zijn surfboard scheurde hij tegen de golven in naar iemand toe. Wat er nou precies aan de hand was konden we niet echt zien, de man die gered moest worden lag bij iemand anders op een surfplank en werd door de lifeguard op zijn board meegenomen naar de kant. Waar hij opstond, de lifeguard een hand gaf en wegrende! Het zag er in ieder geval spectaculair uit, dat wel!

De golven bij Bondi Beach zijn enorm en zelfs ik heb gezwommen, ze zagen er té uitnodigend uit. Puck is druk in de weer geweest met haar bodyboard en schoot super hard door het water. En ook Lotte kreeg niet genoeg van de golven, die stond met Hans vooraan in het ondiepe en heeft wat afgesprongen.Verder is Bondi Beach niet een heel bijzonder strand, het is de naam die de aantrekkingskracht heeft. Het is vooral een heel erg druk strand waar veel mensen komen om gezien te worden. Ik heb mijn ogen uitgekeken!

18 januari

Vandaag hebben we de auto opgehaald! Het was wel weer een gedoe en wederom een dag kwijt, maar ja het is niet anders. De auto moest ook geregistreerd worden op onze naam en aangezien Jan (de broer van Annie van Ee) bij het registratiekantoor werkt leek het ons wel leuk om de auto dan bij hem te registeren. Dus eerst de auto opgehaald, deze geparkeerd bij een treinstation buiten de stad en daar op de trein gestapt naar het centrum waar Jan werkt. De registratie ging lekker vlot en daarna weer terug met de trein naar de plek waar de auto stond... Eigenlijk moesten we toen ook nog boodschappen doen voor het avondeten, maar we zaten er allemaal redelijk doorheen en hebben besloten om buiten de deur te eten. Puck zat aan gefrituurde inktvisringen, vindt ze helemaal lekker! Het is net elastiek, maar zij zat heerlijk te eten. We zijn wel blij dat we vanaf Sydney naar de Fiji eilanden vliegen en dus nog een keer in Sydney komen, we waren er nu een week maar zijn drie dagen kwijt geweest aan het ‘autoprobleem'.

19 januari 2012

Op pad met de nieuwe auto! Al onze spullen passen er prima in, dat hadden we niet verwacht. De Rodeo had zo'n enorme laadruimte, wij dachten dat we een imperial moesten kopen voor deze auto. Maar het ging eigenlijk best makkelijk. We hebben één derde van de achterbank ingeklapt en zo hadden we ineens een heel stuk extra laadruimte. De meisjes passen prima op het andere stuk bank. Alleen hebben ze nu geen koffertje met speelgoed tussenin en is het wel makkelijker ruziemaken... als we weer moeten inpakken gaan we het toch proberen met alleen de kofferbak, we werden niet echt vrolijk van al dat geruzie achter ons. Het was ook echt voor het eerst sinds we op reis zijn, waarschijnlijk zaten ze toch te dicht op elkaar.

We zijn na een ochtend in garages doorgebracht te hebben (de uitlaat was maar voor een deel vervangen en er was afgesproken dat deze helemaal vervangen zou worden, dus wij maar weer terug vanmorgen, grrr) zijn we langs de kust verder naar het zuiden gereden. De auto rijdt prima en maakt wel een lekker geluid volgens Hans, laten we hopen dat deze het blijft doen!! We zijn gestopt in Greenwell Point en zitten op een heel rustige camping aan een rivier en vlakbij de zee. Het is wel echt kamperen nu, de camping heeft geen keuken en dus geen koelkast. Dus we moeten nu boodschappen doen vlak voor het eten en alles gelijk gebruiken. Ook weer een uitdaging...

Nu we geen 4WD meer hebben, hebben we ons reisschema ook aangepast. Het plan was om via de westkust naar Perth te rijden, en vanaf daar de oversteek door de woestijn te maken naar Alice Springs en Ayers Rock. Die oversteek is het beste te doen met auto's met een vierwielaandrijving. Volgens de Lonely Planet is de weg voor een groot deel ook geschikt voor normale auto's, maar wij gaan het risico maar niet nemen. We hebben nu besloten om Perth te laten voor wat het is. We gaan vanaf Adelaide omhoog richting Alice Springs en daarna Darwin. En dan via de westkust (Cairns) weer terug naar Brisbane en Sydney. Dan hebben we een goede reden om nog een keer terug te komen voor het westelijk deel van Australië!

20 januari 2012

Vandaag stond er een taaltoets op het rooster. Om zo min mogelijk afgeleid te worden, leek het me handig om deze in de tent af te nemen. Was qua afleiding prima, qua warmte niet! De tent staat vanaf 's ochtends vroeg in de zon en is het was behoorlijk heet! Maar de toets heeft Puck goed gemaakt en daarna hebben we buiten zitten rekenen. Daarna het zwembad ingedoken om af te koelen!

Hans is met Puck nog gaan vissen, Greenwell Point is een vissersdorpje en op de camping zijn er ook volop mogelijkheden om te vissen. Er staan hier ook allemaal vissersbootjes en iedereen loopt hier rond met hengels. Prima stek voor Hans dus! Helaas hadden ze niets gevangen. Wel pelikanen gezien, ook leuk.

Na de lunch zijn we op zoek gegaan naar een strand. Volgens de Lonely Planet (zo fijn dat boek) zou er vlakbij de camping een prima surfstrand moeten zitten. En dat was ook zo. Wel grappig, ook op dit strand waren lifeguards aanwezig. Toen we aankwamen waren we de enigen die er lagen, samen met de lifeguards die van verveling maar met hun mobieltjes zaten te spelen. Later werd het wel iets drukker, achter het strand bleek een camping te liggen. Puck heeft weer kunnen oefenen met haar bodyboard, ze krijgt er geen genoeg van. Het is ook leuk, die hoge golven dat zijn wij natuurlijk helemaal niet gewend in Rockanje. Iets verderop het strand lagen allemaal rotsen en Hans is daar met de meisjes nog op zoek gegaan naar beestjes. Ze kwamen terug met een emmer vol bijzondere schelpen, ze hadden zelfs ‘feeënrokjes' (schelpjes in de vorm van een ster, met een gat in het midden) gevonden! Alleen waren de feeën boodschappen doen zei Lotte... We hebben de dag afgesloten met verse vis in het dorp, een ‘seafoodbasket' met allemaal lekkere vissoorten gefrituurd in een deeglaag. Puck was weer erg blij met de inktvisringen en vond ook de surimisticks erg lekker. Lotte heeft een minihapje van de vis geproefd maar blijft volhouden dat ze het niet lekker vindt. Onzin natuurlijk, met zo'n gefrituurde laag smaakt het gewoon naar patat. Maar ja, als Lotte eenmaal iets in haar hoofd heeft dan krijg je het er niet uit dus we laten het maar zo. Misschien gaat ze het op een dag een nog een keer eten.

7 - 14 januari 2012

Hieronderde belevenissen van de afgelopen week. We hebben weer een hoopmeegemaakt, van de wijngaarden naar de Blue Mountains en Sydney, waar we nu zitten en nog tot donderdag zijn.

7 januari 2012

Een heerlijke stranddag vandaag, op een echt strand. Niet een strookje zand van een meter zoals bijna alle stranden in Nieuw Zeeland, maar een heel breed strand met hoge golven en ook nog een lifeguard! Denk nou niet aan een jonge, strakke, gebruinde beachboy. Nee, deze lifeguard was een vijftiger met een gezellige bierbuik. Nou ja, zo'n buik is wel handig als reddingsboei zullen we maar denken.

Puck is weer heerlijk in de weer geweest met haar bodyboard. Hans moest haar wel staande houden in de golven, maar als ze eenmaal erop lag ging ze als een speer. Helaas was het water zelfs voor Puck en Hans te fris en had ze het na een kwartiertje wel gezien. Lotte was ondertussen druk in de weer met haar nieuwe emmer en schep en ik heb lekker mensen liggen kijken. Er zijn wel heel erg veel te dikke mensen en vooral ook kinderen in Australië. Best zorgelijk eigenlijk.

Op de terugweg van het strand weer bij de MacDonalds langsgegaan, tot grote vreugde van Lotte die bij iedere Mac roept ‘ik zie een gele M, zullen we daar gaan eten?'. Helaas voor haar doen we dat dus niet! We hebben een lekker ijsje gegeten en ik kon nu wel op de website gelukkig. Toen nog even langs de supemarkt voor een heel verantwoorde maaltijd... pizza voor de dames en kippasteitjes met sla voor ons. De keukens hier in Australië vallen tot nu een beetje tegen. Het is vaak erg vies en heel summier voorzien van apparatuur. Deze campingkeuken heeft wel een oven gelukkig. We zijn echt verwend in Nieuw Zeeland! En dat terwijl men daar zei dat het in Australië nóg beter geregeld was. Hmm. Moeten wij nog gaan ontdekken!

8 januari 2012

Op naar de Blue Mountains. Een korte rit van nog geen 250 kilometer over alleen maar snelweg. Wij dachten dat Katoomba en Blackheath kleine bergdorpjes waren, maar wat we van Katoomba zagen toen we er door heen reden leek niet echt op een bergdorp, meer een provinciestadje. En, waar zijn die bergen?? We zijn benieuwd!

De tent opzetten gaat steeds sneller. In 20 minuten staat de boel wel en zijn de bedden ook opgeblazen en opgemaakt. De camping is erg duur, ze zijn de enige in het dorp plus het is hoogseizoen dus ze kunnen de hoofdprijs vragen! Tegenover de receptie staan oude aftandse cabins (stacaravans) en waarschijnlijk vragen ze daar ook een heel hoge prijs voor, want er komt iemand zijn beklag doen over de prijs/kwaliteitverhouding. Onze plek is prima, op een heuvel en lekker rustig. Er is helaas geen keuken op de camping, gelukkig staat er wel een koelkast die we kunnen gebruiken. Er is maar één wasbak dus het is 's avonds file om af te wassen! Koken doen we dus bij de tent en dat vinden de meisjes maar wat gezellig. Vanavond eten we op verzoek van Lotte groene pasta (pasta met broccoli en basilicum) en zalm. Dat wil ze het liefst iedere avond eten, zo lekker vindt ze dat! Ze eet dan ook twee borden leeg en is daarna helemaal voldaan. Zelf ben ik de groene pasta wel een beetje zat, maar als ik Lotte zo heerlijk zie smullen is het ook wel weer goed.

9 januari 2012

Na een koude nacht warmt het buiten gelukkig snel op. Aan de overkant van de weg is een grote speeltuin waar we 's ochtends gaan zitten met alle informatie over de omgeving. Terwijl de meisjes spelen, maken wij een planning voor de komende dagen.

Na de lunch rijden we eerst naar een uitzichtpunt hier in de buurt. Als we er aan komen vallen we even stil. Wat ontzettend mooi! Dat verwacht je helemaal niet, je ziet nergens bergen en toch heet het hier de Blue Mountains. Maar wat blijkt, het is een soort van Grand Canyon, een grote kloof zomaar midden in het landschap. Daar waar de Grand Canyon redelijk droog en rotsachtig is, is het hier helemaal groen. Werkelijk adembenemend.

Na dit uitzichtpunt rijden we door naar Katoomba, we hadden twee korte wandelingen gezien die we willen gaan doen. Beide wandelingen komen uit bij de ‘three sisters', drie rotsformaties in de vallei. Als we aan komen weten we niet wat we zien, wat een drukte! Het is er echt supertoeristisch, bussen rijden af en aan en er is een enorm plateau van waar je over de vallei uitkijkt én de three sisters kunt zien. Het uitzicht is wederom fantastisch, beetje jammer alleen van al die mensen. Helaas is één van de twee wandpaden afgesloten in verband met bosbranden die hier de afgelopen tijd gewoed hebben. Vinden Puck en Lotte ook heel jammer maar niet heus! Ze willen wel gelijk alles weten over bosbranden en hoe dat dan komt en of er niet brand kan uitbreken als wij er lopen...

Wandeling nummer twee is wel te doen en blijkt echt een kippenstukje. Het laatste stuk is alleen voor ‘strong walkers' en doen wij maar niet: 900 traptreden naar beneden (en dus later ook weer omhoog), en dan sta je onderaan de three sisters. We doen het maar met het uitzicht van boven!

Puck mag 's avonds helpen met koken, we eten tortilla's met ui, aardappel en groente. Ze is heel serieus bezig met aardappelschijfjes snijden en klutst later ook de eieren voor me. Als we zitten te eten vindt ze dit het allerlekkerste wat ze ooit gegeten heeft. Zelfs haar groenten (broccoli, doperwten en een soort van spinazie) gaan zonder problemen naar binnen. Die mag vaker meehelpen met koken! Lotte zit te miezemuizen maar eet uiteindelijk toch bijna alles op.

10 januari 2012

Vandaag stond er weer een wandeling op het programma, eentje langs watervallen die Puck had uitgekozen. Helaas konden we het begin van de wandeling niet vinden bij het aangegeven startpunt! Wel zijn we daar naar een uitkijkpunt over de kloof gelopen je kon er naar blijven kijken. Ook zagen we in de verte een waterval dus Puck was wel tevreden. We besloten dan maar een andere wandeling uit te kiezen, niet ver van de camping zou daarvan het startpunt zijn. Een uurtje lopen, prima te doen en onderweg ook weer prachtige vergezichten. Het is zo raar, als je aan komt rijden hier verwacht je niet dat er zo'n schoonheid schuilgaat in de natuur.

Het is vandaag beduidend frisser dan gisteren en we liggen dan ook al vroeg onder de dekens.

De weersvoorspelling voor morgen is ‘windy', zou niet fijn zijn want dan kan er niet gekookt worden buiten!

11 januari 2012

Nou de voorspelling ‘windy' bleek het understatement van het jaar! Het was gewoon een enorme storm, echt niet normaal. We hebben slecht geslapen want bij iedere windvlaag dachten we dat de tent weg zou waaien, of nog erger af zou scheuren. Maar hij heeft het gelukkig goed gehouden. Het was ook erg spooky, die harde wind rondom de tent. Lotte werd er wakker van en vond dit een heel goede reden om bij ons in bed verder te slapen.

Het heeft verder de hele dag zo hard gewaaid, we moesten vanmorgen in de tent ontbijten vanwege de wind. Was natuurlijk wel erg leuk, op de grond met onze bakjes cornflakes! Vanwege het weer besloten om vandaag met een treintocht mee te gaan. Was leuk, alleen het was niet echt een tocht. Het heette de ‘zig zag railway', omdat de trein zigzaggend een berg afdaalde naar het dal. Ze hebben destijds 40 jaar gedaan over de aanleg van de spoorlijn, en deze is slechts twee jaar in bedrijf geweest. Gelukkig wordt hij nu al jaren voor toeristen gebruikt! Maar goed, de tocht ging dus al zigzaggend naar beneden en weer omhoog. Onderweg mochten we op een paar plaatsen uitstappen en werd er van alles verteld over de bouw van het spoor en over de treinen van vroeger. Op de terugweg zaten we vlak achter de machinist en die bood Puck en Lotte aan om bij hem te komen zitten. Maar dat durfden de dames niet! Tuttenbellen. Al met al zijn we zo'n tweeënhalf uur onderweg geweest, waarvan we daadwerkelijk ongeveer een half uur gereden hebben met de trein.

Koken bleek inderdaad niet mogelijk met die storm, dus hebben we lekker bij de lokale pizzeria eten. We hadden weer een hoop bekijks met onze ‘de Hoog Worldtour vesten'!

's Avonds ging de wind dan eindelijk liggen en hebben we de tent kunnen inspecteren. Gelukkig zijn alle stokken nog recht en is er nergens iets gescheurd of kapot gegaan. Het koelde enorm af en de meisjes gingen in vesten en met sokken aan slapen.

12 januari 2012

Het was echt een ijskoude nacht! Lotte was ergens halverwege bij ons gekropen (niets van gemerkt allebei, pas vanmorgen vroeg voelde ik een klein kacheltje naast me) en Hans had zijn vest ook maar aangetrokken, met capuchon op zijn hoofd. Ik had een extra dekbed en was een paar nachten geleden al op een badlaken gaan liggen om de kou vanaf de grond een beetje tegen te houden. Puck was boos vanmorgen, dat Lotte bij ons lekker warm lag en zij helemaal alleen in het koude bed. Lotte zei ‘dan moet je ook bij pappa en mamma gaan liggen Puck', waarop Puck zei ‘ja maar mamma zei toch gisteren dat je niet meer bij hen mocht gaan liggen'. Lotte: ‘als ze slapen merken ze het toch niet!'. De boef. Gelukkig stond er geen wind en warmde de zon de tent al snel op. De tent was van binnen helemaal nat van de condens!

Na het ontbijt de boel weer opgebroken (gaat steeds sneller!) en de auto ingepakt. De auto geeft de laatste dagen wat problemen met opstarten en ik had al visioenen van ons ‘stuck' in de Blue Mountains omdat de auto het zou begeven.

Maar na een hoop gestotter en gehaper liep de auto weer normaal en zijn we naar Sydney gereden. Ik had na heel lang surfen een betaalbare Lodge gevonden, niet ver van het Opera House. De Lodge bleek prachtig te liggen in een hele rustige groene wijk (Kirribilli), aan de voet van de Harbour Bridge. Aan de overkant van het water zien we de Opera House liggen. Onze kamer is prima, de meiden slapen in een stapelbed in een klein kamertje er aan vast. De Lodge wordt gerund door een hyperactieve Chinees die vergroeid is met zijn mobiele telefoon. Een erg grappig figuur!

Bij aankomst gaf de auto er de brui aan, Hans kreeg hem maar niet geparkeerd op de heuvel voor het huis, rook op een gegeven moment ook een brandlucht en heeft toen de motor maar uitgezet. Onze hyperactieve Chinese vriend wist wel een wegenwachtservice die we konden bellen. Die kwamen zelfs gratis langs om te kijken wat er aan de hand was, omdat we in Nederland lid zijn van de ANWB. Waren we dat niet, dan had het ons 270 dollar gekost! De man had alleen geen opbeurend nieuws helaas. We kunnen de auto eigenlijk wel als overleden beschouwen. De koppeling is bijna kapot, die slipt waardoor die brand lucht ontstaat. Als we hiermee doorrijden (wat hij sterk afraadde en ik zeker niet ga doen met twee kinderen op de achterbank) dan stopt hij er op een gegeven moment helemaal mee. Dit verklaarde trouwens ook waarom de auto zo slecht kan klimmen. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, de reparatiekosten komen boven de waarde van de auto uit. Plus de auto moet praktisch helemaal uit elkaar en dan vinden ze geheid nog meer ellende. Niet leuk. Onze huisbaas had nog een vriend van hem gebeld, een mecanic, en die kwam tot precies dezelfde conclusie. Zijn kostenberaming was zelfs nog hoger, omdat het een 4WD betreft die dus twee versnellingspoken heeft. We hoopten dat het misschien met een second opion wel mee zou vallen, maar helaas.

Dus. Het goede nieuws is dat we in Sydney zitten en alles met het openbaar vervoer kunnen doen. Het slechte nieuws? Dat we binnen nu en een week een andere auto moeten regelen...

14 januari 2012

Vandaag naar het strand geweest, Manly Beach. Manly is een buitenwijk van Sydney en daar kun je met de ferry naartoe. Dus alleen de reis er heen is al leuk! Op de ferry kwam Puck ineens met de volgende vraag: als je in één van de landen mag wonen waar we nu geweest zijn, waar wil je dan wonen? De antwoorden:

• Puck: Thailand want daar is het altijd lekker warm. Toen we bij Manly aankwamen en ze zag hoe het eruit zag zei ze, ‘of we blijven hier en kopen geen auto!'
• Lotte: Nieuw Zeeland want daar regent het vaak en dan kan ik lekker veel filmpjes kijken.
• Hans: ik zou wel in Sydney kunnen wennen, je hebt hier alles van stad tot rustig en groen, van strand tot bergen plus een heerlijk klimaat.
• Petra: ik ook!!

Het antwoord van Puck verbaasde ons wel een beetje, toen we in Thailand waren vond ze het veel te heet! En dan het eten daar. Maar, volgens Puck went ze daar wel aan en vond ze die hitte echt niet erg. En Lotte is natuurlijk weer vreselijk met haar filmpjes kijken! Maar we komen gewoon weer naar Nederland hoor, in juli, no worries!

Op het strand hadden we afgesproken met Rob en Josine. Hans kent Rob via zijn werk en via hun reisblog wisten we dat ze nu in Sydney (Manly) wonen. Ook wereldreizigers dus, die anderhalf jaar geleden zijn vertrokken met het idee om acht maanden te gaan reizen.

Inmiddels zijn ze in Sydney blijven hangen waar ze allebei een baan hebben in een restaurant, een heus appartement en een visum tot 1 mei. En daarna nog steeds niet naar huis! Het was leuk om hen te ontmoeten en hun ervaringen te delen. Zij zijn nog heel jong (26 en 27), ik geef ze groot gelijk dat ze hun reis zo lekker verlengen. Ze kunnen zich altijd nog gaan settelen in Nederland, dit pakt niemand ze meer af.

Na het strand hebben we een weekkaart gekocht voor het openbaar vervoer. Hiermee mogen we van alle soorten openbaar vervoer gebruik maken, ferry, bus, tram, skytrain en trein. Wel handig en een stuk voordeliger dan iedere keer een los kaartje kopen.

We hebben ook heel veel zitten brainstormen over het auto probleem. Natuurlijk hebben we als eerste de eigenaars in Nederland ingelicht over de situatie. Wij hebben ons er wel bij neergelegd nu, het is erg vervelend maar ja het is niet anders. Het hoort er ook wel een beetje bij, niet alles kan over rozen gaan op reis. En we hebben echt geluk dat het in Sydney gebeurt en niet ergens in de bush waar ik al bang voor was! Maar voor de mensen van wie de auto is, vinden we het nog het rotste, voor hen zit er veel emotionele waarde aan de auto en zij moeten vanaf de andere kant van de wereld maar vertrouwen op ons (nou ja, die van de mecanics) oordeel. We (ja zelfs Hans) maken ons hier best een beetje zorgen over.

We besluiten om een ‘nieuwe' auto te gaan kopen. Er is in Sydney een automarkt voor particulieren, daar verkopen vooral backpackers hun vervoer aan het eind van hun reis. We hebben daar niet zo'n heel goed gevoel bij maar gaan er zaterdag toch maar even een kijkje nemen. En we hebben de lokale Marktplaats op internet afgespeurd naar dealers met betaalbare tweedehands auto's. We hebben 's avonds een selectie gemaakt en gaan zaterdagochtend maar even rondbellen. En kijken hoe we overal moeten komen met openbaar vervoer!

15 januari 2012

Na een rondje bellen besluiten naar een autodealer te gaan die een Holden Commodore Wagon (Opel Omega Station) heeft staan. We moeten met de trein en daarna een stuk lopen. Bij aankomst blijkt het wel een echte autodealer, compleet met van die glimmende vlaggetjes. Maar de auto is prima, superruim en het voelt goed. Wel moet er een nieuwe accu in en - volgens ons - een nieuwe uitlaat onder. We hebben wel enorm gelachen hoor, we gingen proefrijden en zijn toen even ergens gestopt om onder de motorklep te kijken. Stonden we daar samen naar dat motorblok te turen. ‘tja het ziet er mooi uit, wat vind jij?' ‘hmm ja het is wel schoon allemaal, weet jij wat V6 betekent?' ‘niet echt, iets met het vermogen dacht ik'. Nou ja en zo ging het door. Echt heel technisch zijn wij..

Maar goed, zoals gezegd was het gevoel wel goed en we besloten dat we deze auto zouden kopen. Toen was Hans aan de beurt voor het onderhandelen. Uiteindelijk hebben we het - denken we - goed kunnen regelen. De dealer is bereid om de auto eind augustus terug te kopen en geeft daar nog een prima prijs voor. Hij vervangt de accu en uitlaat. Ook vond ik de ruitenwissers er slecht uitzien, die worden ook vervangen. Plus hij krijgt nog een grote beurt. Op de auto zit 12 maanden garantie, wat inhoudt dat als er onderdelen sneuvelen, ze tot maximaal 1000 dollar meebetalen in de kosten. Plus de dealer wil de afgeschreven Rodeo ook wel hebben en geeft er nog een paar stuivers voor. Het blijft een dealer dus ergens zullen we wel opgelicht zijn, maar wij hebben er een goed gevoel over. De meisjes waren het wel enorm zat na die treinreis, het wandelen en wachten in het kantoortje van de dealer. In de straat zat een MacDonalds en we hebben daar iets gegeten. Daarna was al het leed weer geleden, zo makkelijk gaat dat!

Al met al heeft het ons bijna de hele dag gekost. 's Avonds zijn we uitgenodigd bij de broer van Annie van Ee om te barbequen. Een blik op de klok leert ons dat het geen zin heeft om eerst naar ‘huis' te treinen. Dan kunnen we bij aankomst direct weer op de trein stappen richting Jan. Dus we nemen een andere trein richting Bondi Beach, kunnen we daar nog even rondkijken. Leuk idee! Maar helaas begint het te regenen en duurt het allemaal veel langer dan we dachten. Dus op station Bondi Junction lopen we even naar buiten en dan weer terug om de trein terug te nemen. De meiden vinden het helemaal leuk, die reizen nooit met de trein en zitten te genieten.

De barbecue was erg gezellig. Jan en zijn vriend Carlos en diens broer hebben enorm hun best gedaan en voor een weeshuis aan eten gekookt. We vonden het heel leuk om de broer van Annie te ontmoeten. Wat lijken Annie en Jan op elkaar! Dezelfde mimiek en manier van doen, zo leuk om te zien. Jan en Carlos hebben ook twee honden waar we Lotte van te voren al op voorbereid hadden. Maar wat blijkt, het zijn de honden die verlegen en angstig zijn! Dus ook Lotte was zo ontdooid. Ze hebben ook nog een aquarium met vissen en een bakje met piepkleine babyvisjes, zo leuk. Na een erg gezellige avond stappen we moe weer op de trein. Voor de meiden was het lange dag! In de trein was het nog wel een beetje spannend. Op het perron liep één of andere wezenloos rond die enorm liep te vloeken en met zijn paraplu overal op stond te slaan. In de trein ging hij hiermee door en liep heel onrustig heen en weer in de wagons. Zo nu en dan sprak hij ook mensen aan. Gelukkig liet hij ons met rust en hadden Puck en Lotte niet echt in de gaten wat er speelde.

31 december - 6 januari

Hier zijn onze belevenissen van de afgelopen week! Ik hoop dat het lukt om alle foto's erop te krijgen, de internetverbinding is tergend langzaam. In ieder geval veel leesplezier!

31 december 2011

Vanmorgen zijn we het dorpje ingereden om boodschappen te doen. Er is zowaar een flinke supermarkt waar we prima inkopen kunnen doen. Daarna nog even op zoek naar een nieuwe hamer, want Hans heeft onze hamer nu al kapot geslagen op de haringen!

We besluiten om voor de middag een tour te boeken, dan ga je met een busje en gids door het dorp en omgeving en laten ze je ook de opaalmijnen zien. Klinkt wel een beetje tuttig, maar het is ook wel de makkelijkste manier om alles te zien. Alleen, helaas in het laagseizoen - wat het hier nu is - zijn de tours alleen 's ochtends. Gelukkig werken ze op nieuwjaarsdag ook en kunnen we voor de volgende dag boeken. Om 09.00 worden we dan opgehaald bij de receptie van de camping. We hadden dus gedacht vandaag tour en morgen zwembad, maar nu gaan we dus vandaag maar naar het zwembad. En dat is niet zomaar een zwembad, er is een Olympisch bad dat aan alle standaards voldoet, én voor de kids een compleet ‘water fun park'. Het is geweldig, ze hebben er alles. Tig glijbanen, een golfslagbad, een stroomversnelling, je kunt boven het water aan een soort touwladder slingeren, kortom: het walhallah voor Puck en Lotte! We hebben een superleuke middag en komen flink verbrand weer op de camping. De dames zijn voornamelijk in hun gezicht behoorlijk verkleurd, ook niet raar na een paar uur non stop in het water! Ze zijn ook helemaal gesloopt van al dat water speelgeweld en om acht uur liggen ze in de tent. Waar het bloedheet is... Lotte slaapt wonder boven wonder bijna direct, maar Puck ligt nog lang te woelen en te zuchten terwijl wij voor de tent verwoede pogingen doen om buiten te blijven zitten - want oudejaarsavond! Het is echt niet te doen, bij zonsondergang komen er hele zwermen muggen en die vallen je letterlijk aan. We proberen het met lange mouwen en lange broeken (niet te harden zo warm) en heel veel insectenspray, maar om half tien gooien we de handdoek in de ring en kruipen de tent in. Dan maar geen oudejaarsavond onder de sterren! Niet dat we hier iets missen, er zijn misschien zes plekken bezet op de camping en niemand maakt de indruk om eens flink te gaan feesten. Puck ligt nog steeds oververhit te zuchten maar valt gelukkig uiteindelijk toch in slaap.

1 januari 2012

Gelukkig Nieuwjaar allemaal!!!
Dat het maar een mooi jaar mag worden, met veel gezondheid en waarin dromen uit mogen komen. Ons jaar kan in ieder geval niet stuk!

De tour blijkt ontzettend leuk. De gids is een heel erg grappige man die heel veel over Lighting Ridge weet te vertellen. En voor zo'n klein dorpje is dat echt veel! Er wonen hier ongeveer 5000 mensen. Denken ze. Niemand weet het en het kan ook niemand wat schelen, zolang je maar niemand lastig valt. Het grootste deel van de bevolking is hier gekomen voor opalen en daar zitten een hoop excentriekelingen tussen. De gids kan er smakelijke verhalen over vertellen en we lachen wat af. Puck en Lotte vinden het wel een beetje frustrerend dat ze het niet verstaan, en vragen iedere keer waarom we moeten lachen. We bezoeken onderweg ook een echt werkende opaalmijn. De eigenaar is een verbitterde man die ons in een moordend tempo door de mijn loodst. Wij begrijpen hem wel, er zijn nog maar 40 mijnwerkers over en de regering maakt het ze steeds moeilijker om te blijven bestaan. Waarom, dat weet niemand. Men denkt dat de regering de grond wil verkopen aan China maar zeker weten doen ze het niet.

Die mijnvelden (Lunatic Hill heet het daar) zijn wel een heel rare gewaarwording, al die krotten van huizen en stacaravans midden op de open, hete vlakte. En dan hoor je dat de mensen daar soms al 55 jaar wonen en nog steeds iedere dag op zoek gaan naar opalen! Er wonen in Lighting Ridge mensen van 54 verschillende nationaliteiten en dat gaat al jaren zonder problemen. Er wonen Servische mensen vreedzaam naast Bosniers bijvoorbeeld. Heel bijzonder. We weten nu ook waarom er hier zo'n belachelijk groot zwembad is gebouwd. We begrepen al niet wat dat hier deed, zoiets verwacht je eerder in een grote plaats. Maar zoals de gids zei: ‘nananana wij kunnen het ons veroorloven!'. Er schijnt echt enorm veel geld verdiend te worden met die stenen, vooral 20 jaar geleden toen men nog contant geld kreeg voor de opalen. Je ziet het er niet aan af trouwens in het dorp, alles ziet er best vervallen uit.

We komen ook nog langs een kasteel, gebouwd door een gekke Italiaan. Hij kreeg een rechtzaak aan zijn broek want volgens de gemeente mocht hij dat kasteel niet bouwen op de grond. De Italiaan verklaarde in de rechtbank dat hij alleen maar de stenen op het land anders opgestapeld had en de rechter zag daar de humor wel van in en stelde hem in zijn gelijk!

's Middags slaat bij Hans de opaalkoorts toe. Naast de camping is een plek waar vroeger een mijn was en waar je nu kunt zoeken naar opalen (fossicken noemen ze dat hier). De kinderen en ik houden het al snel voor gezien, het is bloedheet en niet uit te houden. Bij Lotte staat het water op haar gezichtje! Dus wij lopen terug naar de tent om in de schaduw te kunnen zitten en Hans gaat nog ‘even' door. Net als wij besluiten om te gaan kijken of hij niet onwel is geworden van de hitte, komt hij met een grote grijns op zijn gezicht en een bak vol stenen terug. En met grote plannen om schuurpapier te kopen om de stenen te polijsten....help mijn man heeft een hobby!

2 januari 2012

Vandaag de boel weer ingepakt en naar Dubbo gereden. Toen ik de tent wilde opvouwen, bleek er een groene boomkikker onder te zitten, ik schrok me een ongeluk! De buren moesten wel lachen om mijn reactie en kwamen gelijk met hun fototoestel aangelopen. Stoere Puck heeft de kikker met behulp van het stoffer en blik naar een boom gebracht.

Dubbo stad ligt een beetje tussen de Outback en de Blue Mountains in en is vooral bekend om zijn dierentuin. Die wij niet gaan bezoeken... de entreeprijzen zijn torenhoog, daar is de Efteling niets bij. ‘Ach' zei Puck, ‘Thuis kunnen we toch ook naar de dierentuin'.

De rit van Lighting Ridge naar Dubbo gaat lekker vlot. Het is 350 kilometer alleen maar rechte weg zonder heuvels. Lotte kijkt op een gegeven moment naar buiten (en dat is heel wat, dat ze haar ogen even van haar ds kan halen) en zegt ‘Er is helemaal niks te zien, alleen maar bomen en gras!'. Ja, het is hier echt wel even wat anders dan Nieuw Zeeland, waar het landschap zo'n beetje na iedere bocht weer veranderde. Je kunt hier honderden kilometers rijden en constant hetzelfde zien buiten. Vinden wij wel cool, Puck en Lotte vinden het maar raar.

De camping in Dubbo is wel weer een topper voor Australische begrippen: én aan een drukke doorgaande weg, én aan het spoor! Wij hebben gelukkig een plekje helemaal achteraan tegen een park aan en hebben niet zo'n last van de weg. Zo nu en dan dendert er wel een goederentrein langs, maar dat went snel. We zijn dit keer binnen een half uur klaar met het kamp compleet te maken, het gaat steeds sneller! De meisjes blijven meestal in de auto zitten, dat is wel fijn.

Als de tent staat gaan we eerst een duik nemen in het zwembad. Zelfs ik! Eigenlijk moeten we nog boodschappen doen, maar we besluiten een pizza te halen. Geen zin om weer pad te gaan, morgen is er weer een dag.

Puck sluit de dag leuk af: haar vriendinnetje Kimberly belt op de skyp! Er worden hele boeken over en weer voorgelezen en de laatste nieuwtjes uitgewisseld (iedereen mist Puck heel erg volgens Kimberly). Wat is het toch fijn dat er skyp bestaat! We hebben nog maar net opgehangen als hij weer overgaat, wat een verrassing mijn vriendin Cora en de hele familie! Zij zijn in het Klein Walsertal op wintersport, waar we vorig jaar met zijn allen waren. Helaas hebben we geen beeld, zij zitten daar in wintersport kleding en wij in badkleding, hoe groot kan het contrast zijn. Maar het is erg leuk om elkaar gesproken te hebben en we proberen het snel weer een keer mét beeld.

3 januari 2012

Het knipperlicht van de auto is overleden. Is niet erg zolang je naar links moet, want die doet het nog wel. Het lampje is niet kapot, maar de hendel wil niet meer. Dus toch maar even op zoek naar een garage want dit is wel een beetje gevaarlijk en Hans is niet zo technisch om het zelf op te lossen. Terwijl Puck en ik schoolwerk doen, gaan Hans en Lotte tanken en op zoek naar een garage. Precies als we klaar zijn met school, komen Hans en Lotte er ook weer aan. Morgenochtend kan de auto gebracht worden en kijken ze er naar, helaas konden ze het niet gelijk ‘even' oplossen. Ondertussen horen we vanuit Nederland dat de Volvo ook bij de garage staat, kapotte computerkast, en dat brengt flink wat kosten met zich mee. Vervelend, maar ja kan gebeuren!

's Middags wilden we een oude gevangenis gaan bezoeken hier in de stad. Maar het is zo verschrikkelijk heet, dat we besluiten om die morgen te doen en vandaag naar grotten hier in de buurt te gaan. Terwijl we met de gids naar de grot lopen, zien we een slang liggen langs het pad. Een ‘common Brown snake', de op één na giftigste slang ter wereld. Puck zegt het is maar goed dat Renate (Dijksman) er niet bij is! Lotte is boos want die ziet hem niet, de slang is bruin en ligt tussen allemaal dorre bladeren en takken dus valt niet op. Ik vind het maar zo, zo, we staan daar met zijn allen naar dat beest te turen, straks wordt ie nog boos en valt ons aan! Maar er gebeurt niets en we vervolgen onze weg. De grot blijkt klein maar geweldig mooi. Er zit allemaal koraal op het plafond, dat is gevormd doordat die grotten miljoenen jaren onder water hebben gestaan. Prachtig. Twintig meter onder deze grot ligt een groot meer, duikers gaan daar regelmatig op zoek naar botten en fossielen. Er zijn botten gevonden van dinosauriërs en kangoeroes van vier meter hoog! Helaas mogen toeristen dat deel van de grot niet bezoeken. Je zou dan ook zuurstofmaskers opmoeten, ze noemen dat deel een ‘CO2 pit', er is geen zuurstof (als doet de naam vermoeden dat er juist wél zuurstof is). Ook wijst de gids nog een ‘elfenhuisje' aan, wat natuurlijk enorm tot de verbeelding van de dames spreekt. Puck zegt ‘als er efjes bestaan dan weet ik wel zeker dat ze hier zouden gaan wonen'. Het is heerlijk koel onder de grond en we vinden het jammer dat we weer uit de grot moeten!

Op de terugweg doen we nog even boodschappen voor het avondeten. De camping is groot, maar de keuken klein met maar één (vieze) koelkast. En daar legt iedereen zijn spullen in, dus erg veel ruimte voor onze spullen is er niet. We kunnen daarom niet voor een paar dagen eten in huis halen en kopen steeds alleen wat we nodig hebben. Vanavond staan er pannenkoeken op het menu en Hans krijgt de eer om die te bakken. In de keuken is het overvol, dus ons gasstelletje komt weer tevoorschijn. Het is geen pretje om in die hitte te bakken, maar ze smaken heerlijk!

4 januari 2012

Zo Puck had een off day vandaag. Een combinatie van last van de hitte en vermoeidheid. Want doordat het zo warm is, liggen de meisjes laat in bed maar zijn wél heel vroeg wakker door alle herrie van de vogels. En dat eist zijn tol. Mensenkinderen, we hopen niet dat dit een voorbode is van Puck over tien jaar, ze lijkt wel een puber! Werkelijk niets deugt en alles is onze schuld. Ze valt ongeveer om de minuut over een scheerlijn (van wie zou ze het hebben..) en begint dan vreselijk te schelden op de tent en op Hans want die heeft die scheerlijnen niet goed gezet. Als ik het grapje van de ezel en de steen maak is het hek helemaal van de dam! Ik ook altijd met mijn stomme grapjes, echt hoor er is geen moeder die zulke slechte grappen maakt. Hans en ik lachen ons kapot maar laten dat uiteraard niet merken. We reageren maar niet op haar uitbarstingen. Valt niet mee, maar het werkt wel het beste. Er is toch geen land met haar te bezeilen en er tegen in gaan werkt helemaal als een rode lap op een stier. Als Puck dan eindelijk weer een beetje bij zinnen is, kruipt ze ineens op schoot - wat ze praktisch nooit doet. Toch een soort van schuldgevoel zullen we maar denken!

De gevangenis laten we voor wat het is. In een gids van de omgeving las ik dat het voor kinderen best spannend is, er lopen mensen verkleed als gevangen rond en die spelen na hoe het er vroeger aan toeging. Ook werken ze binnen met hologrammen. Lijkt ons niet erg geschikt voor onze kinderen en eigenlijk hebben we ook helemaal geen zin om iets te gaan doen, zeker niet gezien de gemoedstoestand van Puck!

De auto is weer gemaakt, het knipperlicht werkt weer beide kanten op. Wel zo'n veilig gevoel! Hans ‘kookte' fish and chips vanavond. Puck was nog niet helemaal bijgekomen (of ik ben echt de slechtste grappenmaker van de wereld) en vond mijn opmerking dat pappa altijd zo lekker kan koken echt superstom. Na het eten bellen Cora en Arnold nog een keer. Helaas wederom geen compleet beeld, dit keer kunnen zij ons wel zien maar wij hen niet. Jammer! We proberen het nog een keer als ze terug zijn van wintersport, waarschijnlijk zitten de Oostenrijkse bergen in de weg.

5 januari 2012

Eigenlijk zouden we vandaag naar de Blue Mountains rijden, Katoomba om precies te zijn. Maar gelukkig bedachten we ons vanmorgen dat het misschien wel handig zou zijn om de camping in Katoomba te bellen of ze wel plek hebben. En die hadden ze niet... er is maar één camping en die verwees ons door naar een camping een dorp verderop, in Blackheath. Ook die zitten vol, maar we kunnen daar wel vanaf zondag terecht. Dus wordt het plan bijgesteld en zo komt het dat we nu in de Hunter Valley zitten, een groot wijngebied vlak achter de kust. Zo leuk, je rijdt tussen de wijngaarden en wijnhuizen door, je waant je ineens in Zuid Frankrijk. Hans ontdekte het wijnhuis van de Australische wijn die hij thuis altijd drinkt, Lindenberg. De camping ligt - uiteraard - weer aan de doorgaande weg en daar staat onze tent dan ook praktisch tegenaan. Jammer, want het is echt een mooie camping zo tussen de wijnranken. We doen onze oren maar dicht!

Onderweg hadden we ook weer iets fijns. Er vloog iets naar binnen, en ik dacht een takje en besteedde er verder geen aandacht aan. Een poosje later voelde ik iets op mijn voet kriebelen, kijk naar beneden en.......aaaaaaah zit er een enorme tor op mijn voet!!!! Gelukkig was ik niet aan rijden... Hans moest wel stoppen om het beest weg te halen want dat durfde ik echt niet (hij stiekem ook niet, maar ja als enige man in de auto moet je natuurlijk wel de stoerste zijn!).

6 januari 2012

Het moet niet gekker worden, eergisteren hadden we puber Puck, vanmorgen kijk ik uit de tent zie ik Hans de auto staan schoonmaken! Dat heeft hij echt nog nooit gedaan. Er zaten allemaal kalkspetters op de auto, en die regenen er niet af. Dus Hans dacht het regent toch laat ik even met een doekje die spetters wegvegen. Ik heb helaas geen foto kunnen maken, maar geloof me het was een heel apart gezicht, Hans die de auto schoonmaakt.

Regen dus vanmorgen en heerlijk koel. We hebben de ochtend in en om de tent doorgebracht. De meisjes hebben een filmpje gekeken, want het regende en ze hadden pas twee keer een film gekeken in dit land. Alsof ze wat tekort komen! Eergisteren zaten ze in een bloedhete tent een film te kijken, ze waren allebei zo moe dat we dachten láát ze maar. Maar verder hebben ze gelijk, we hebben hier nog geen gelegenheid gehad om films te kijken, het is veel te mooi weer vervelend hè.

Na de lunch een toer gemaakt langs de wijngaarden. Het is hier wel een prachtig gebied, heel landelijk en toch maar 40 minuten van de kust en twee uur rijden vanaf Sydney. Bij één wijnboer zijn we gestopt om te proeven. Ook ik, ja ja. De witte wijn was heerlijk vond ik, heel licht en zoet. Daarna kregen we rode wijn, brrr ik vond het maar vies. Hans blij, die kon mijn glaasje ook leegdrinken! Toen de specialiteit van het huis: witte port. Heel zoet en stroperig. Te sterk voor mij! Na een paar slokken deden ze er citroensap bij, toen vond ik het net hoestdrank. Heb ik maar niet gezegd... ze waren zo trots op deze speciale port. Deze wijnboer had wel een heel mooie stek, prachtig uitzicht op de bergen en heel veel groen. In de tuin stonden struiken met blauwe bloemetjes, zo leuk. Het meisje dat ons hielp had weer een schoonzus in Rotterdam wonen. En zelf kwam ze uit Canada. Ze was helemaal jaloers op onze reis en wilde er alles van weten. Heel gezellig dus!

Na de wijntoer zijn we naar de MacDonalds gereden, de website moest nodig bijgewerkt worden. Maar helaas, de reismee server was uit de lucht dus we konden niets doen. Morgen maar weer proberen. Ik heb wél de e-boeken die mijn lieve broer me had gemaild kunnen downloaden, kan niet wachten om aan één van deze boeken te beginnen! Ben zo blij met mijn e-reader én met mijn broer die zo nu en dan weer wat titels mailt!

Vanavond lekker vroeg gegeten en de dames lagen zowaar al om zeven uur in bed. Kunnen ze wel gebruiken, en nu is het koel dus moeten we het wel waarnemen. Morgen gaan we een dagje naar de kust (Hans wordt onrustig, die heeft te lang geen zee gezien), kijken of het daar lekker weer is. Alhoewel zo'n koele, bewolkte dag ook wel even lekker was na al die hitte van de afgelopen weken.

24 - 30 december

24 december 2011

Het kerstgevoel is ver te zoeken bij deze temperaturen! We hebben meer een zomervakantie gevoel, heerlijk. Vannacht weer een hoop regen en vanmorgen hadden we net op tijd ons zeil gespannen toen het weer enorm begon te regenen. Gelukkig duurde dat niet lang, en na een half uurtje brak de zon door en werd het behoorlijk warm. De rest van de ochtend en een deel van de middag hebben we lekker bij het zwembad gezeten. Ik heb zelfs een poos in het peuterbadje zitten lezen, zo warm was het haha. Ook Puck en Lotte zijn het water niet uit geweest. We hebben vandaag besloten het idee van Oud en Nieuw in Sydney los te laten. Er valt niets meer te boeken tenzij onbetaalbaar en alle campings in de buurt zitten al vol. We gaan nu eerst het binnenland in, klein stukje Outback en dan half januari gaan we Sydney weer proberen. We waren natuurlijk ook veel te laat om iets te regelen, dat hadden we al in Nederland moeten doen! Maar ja, het hele idee van het reizen was dat we zo min mogelijk zouden plannen (dat deden we al genoeg in Nederland) dus tja dan moet je soms even van je plan afwijken!

Hier op de camping zit de kerststemming er goed in bij de Aussie's. Iedereen (behalve wij) heeft zijn camper, caravan of tent uitbundig versierd met allemaal gekleurde en flikkerende lichtjes. Het lijkt wel die straat in Lismore! Lotte hoopt stiekem dat de kerstman nog langskomt. Die vindt het toch wel heel vreemd dat er hier een kerstman kadootjes komt brengen, maar dat zij over wordt geslagen. Toen wij zeiden dat bij ons Sinterklaas toch is geweest zei ze ‘ja maar dat weet de kerstman toch niet'. Het werkt ook niet mee dat iedereen aan haar vraagt of ze lief is geweest en wat ze aan Santa heeft gevraagd. Helaas pindakaas dus voor Lotte! Die trouwens ook steeds meer Engels gaat verstaan. Vanmiddag in het zwembad vroeg de moeder van Abbey ‘where is the ball?' en Lotte gaf hem direct. Ik vertelde dit 's avonds aan Hans en toen zei ze ‘ja ik had hem verstopt achter mijn rug!'. Ze had niet eens door dat ik de vraag waar de bal was in het Engels zei!

25 december 2011

Deze kerst kan de geschiedenisboeken in als:

De kerst die totaal niet als kerst aanvoelde.

• De kerst met een kerstontbijt (croissantjes uit de oven!) buiten in het zonnetje.
• De kerst met een kerstlunch (de restjes van gisterenavond) in zwembroek.
• De kerst waarop Lotte besloot los te gaan in het zwembad. Ineens sprong ze zelf het water in, probeerde zelfs te ‘duiken' (voor zover dat gaat met bandjes om je armen) en zwom met haar hoofd onder water. En dat terwijl ze gisteren nog heel krampachtig haar hoofd boven water hield, nog niet zo lang geleden Hans niet eens losliet in het water. Nu mocht Hans haar zelfs weggooien in het water. Geweldig!
• De kerst waarin we een enorme leguaan (echt enorm, zeker een meter lang) tegenkwamen en Lotte heel rustig zei ‘O, daar heb je weer zo'n beest' (gisteren liep er eentje achter de tent). Ze was helemaal niet bang en dat beest zag er toch best eng uit. Lotte! (die al gaat gillen als er een kip voorbij komt).
• De kerst waarop Puck te diep in het water dook en een geschaafde kin opliep. We waren even bang dat het gelijk klaar was met duiken, maar dat hield ze een kwartiertje vol en toen ging ze alweer.
• De kerst waarop Lotte heel tevreden verzuchtte ‘de héle dag in het zwembad, heerlijk zeg'.
• De kerst met een kerstdiner bestaande uit witte bonen in tomatensaus, chorizo en eieren uit de oven. Lekker! Een recept uit een Australisch tijdschrift, lekker makkelijk en echt campingvoer!
• De kerst waarop we het toetje (ijs) zo uit de doos aten (scheelde weer afwas).
• De kerst waarbij Lotte zo moe was van het zwemmen dat ze niet kon slapen.
• De kerst waarop we nog tot laat buiten zaten in t-shirt (nou ja Hans in lange broek en met lange mouwen want die werd opgevreten door de muggen), te genieten van alle geluiden (de zee en krekels) en de sterren.

Kortom, een heerlijke, andere kerst waar we volgend jaar tijdens het kerstdiner zeker met veel plezier op zullen terug kijken!

26 december 2011

Voor het eerst de boel opgebroken om te verkassen. Ik vond het een ietsiepietsie tegenvallen hoeveel tijd daar nog in gaat zitten. Maar we moeten ook nog even een ritme vinden in wie wat doet en het was nu ook nog even puzzelen hoe we de tent op moesten vouwen. Wat ik al wel geleerd heb is dat er buiten bedden en boeken verder niets de tent in mag! Ik bleef heen en weer lopen om zooi van de tent naar de auto te brengen. Dat doen we dus voortaan anders, alles blijft in de auto!

We zijn vandaag het binnenland in gereden. Mooie route door van die Wild West dorpjes. We zijn erg in onze nopjes met de auto. Hij rijdt heerlijk en zit lekker. Klimmen dat vindt ie niet zo fijn (en eventuele achterliggers ook niet...) maar dat mag ook wel. Hij is tenslotte behoorlijk zwaar beladen. Wat ook wel fijn is, is dat hij op gas kan rijden. Scheelt enorm veel geld want zuinig is hij niet! Vandaag reden we op gas 1 op 6 haha. We hebben getankt ergens langs de weg bij een benzine station annex groente- en fruitwinkel. Dus gelijk fruit ingeslagen en ook een pompoen meegenomen om soep van te koken en om te roosteren op de bbq. De prijzen lagen hier een stuk lager dan in de supermarkten dus eigenlijk moeten we voor groente en fruit op zoek naar zulke tenten. Want Australië is duur! Van boodschappen doen word je niet vrolijk, wat een prijzen vragen ze hier! De prijzen zijn gelijk aan Nieuw Zeeland, alleen was in Nieuw Zeeland de dollar ongeveer de helft van de euro en hier is één dollar 75 eurocent. Gelukkig kennen ze hier ook de Aldi! Uit eten gaan is trouwens dan weer niet zo duur, maar ja om nou iedere avond in een restaurant te gaan eten...

Uiteindelijk zijn we terechtgekomen in Tamworth, de ‘Country Music Capitol of Australia', ja, ja. Eind januari is hier een country muziek festival en dan schijnt het echt mega druk te zijn, dan kamperen mensen zelfs langs de weg. Nu is het erg rustig, wij staan met onze tent alleen op het veld. Iedereen trekt naar de kust in de zomervakantie dus in het binnenland is het lekker rustig!

De eerste nacht was vooral weer wennen aan de nieuwe geluiden. Andere vogels - heel veel papagaaien en eentje praat er lustig op los, zo raar! - plus deze camping ligt dicht bij de weg (vinden ze handig hier, daar adverteren ze zelfs trots mee - onbegrijpelijk!) dus vanmorgen vroeg ook wat vrachtverkeer voorbij horen komen. Puck en Lotte besloten om nu in de breedte van hun luchtbed te gaan liggen want ze vielen er iedere keer af. Hun bed is 1.88 bij 1.37 en Puck is 1.22 dus dat past precies. En inderdaad, dit was veel beter niemand lag vanmorgen op het grondzeil!

27 december 2011

Pfff uitslapen dat zullen we hier niet gaan doen... wat een herrie is het hier vroeg in de ochtend! Daarbij was het vannacht heel erg koud en kroop Lotte om vier uur tussen ons in, totaal verkleumd. We moeten een slaapzak voor haar kopen, in haar slaap trapt ze haar dekbed weg en ligt dan dus onbedekt en dat is koud! Overdag is het heet trouwens, tussen de 25 en 30 graden. Heerlijk!

We hebben inmiddels ook buren gekregen. Aan één kant echte cowboys (die komen hier voor het Country Music festival dat half januari start) met een enorme caravan, echt hoor dat ding is haast zo groot als onze stacaravan! Er zitten drie airco's op het dak en er kwam ook nog een enorme voortent aan. Die mensen kunnen nu dus niet meer buiten zitten, want de caravan en tent nemen de hele plek in beslag. We zijn er wel achter dat Aussie's graag kamperen, maar geen concessie doen aan luxe en comfort. Dus ze rijden met enorme 4WD auto's met daarachter de meest grote caravans, vaak met uitschuifdelen. En alles gaat mee! Soms zelfs een generator. Wij vallen wel een beetje in het niet zo met ons tentje en zonder koelkast of wat dan ook! Je hebt ook het andere uiterste trouwens, de mensen die helemaal back to basic gaan.Wij raken steeds beter gewend aan het kamperen, het was toch ook best even omschakelen na twee maanden de betrekkelijke luxe van een camper. Alles wat in de koelkast moet staat in één van de koelkasten op de camping, en de rest van onze voorraad zit in een kartonnen doos. Zolang we in de bewoonde wereld zitten zijn er altijd campings die voorzien zijn van keukens gaat het prima. We hebben inmiddels ook uitgevonden hoe we de auto het handigst in kunnen delen en leven nu dus letterlijk vanuit de auto. We zijn echte zwervers geworden! En het mooie is, het gaat en bevalt prima!

28 december 2011

Na een ochtend in en om het zwembad besloten we om ook nog eens iets te gaan doen. Het voelt haast als spijbelen, al dat gehang bij het zwembad! In Nieuw Zeeland waren we altijd onderweg of iets aan het bekijken. We bleven daar ook nooit langer dan twee nachten op een camping. Hier is dat wel iets anders. Ten eerste hebben we geen zin om het kamp op te bouwen voor één of twee nachten dus we hebben overal veel meer tijd. En dat voelt erg goed.

We zijn dus 's middags wel op pad gegaan, eerst naar een uitkijkpunt boven de stad gereden. Wat een relaxte stad is dit zeg, je ziet alleen maar laagbouw, ruimte en groen. En toch is het best een aardige provinciestad. Daarna zijn we naar een park gereden waar je kunt picknicken, wandelen, vogels bekijken én wallaby's spotten. En ja hoor, onze eerste twee zijn genoteerd! Ze lagen heerlijk in de schaduw te slapen. De meiden razend enthousiast natuurlijk. We zullen er nog genoeg tegen gaan komen, maar de eerste zijn toch altijd het bijzonderst!

Op de terugweg hebben we bij de MacDonalds een ijsje gegeten. Lotte zag als eerste de grote gele M en liet mij weten hoe ik moest rijden. ‘als je dan dat stokje aan je stuur naar beneden doet, mam, dan weet iedereen dat wij naar de MacDonalds moeten'.

Weer terug op de camping doken Puck en Hans gelijk het zwembad weer in. Lotte wilde lekker spelen en zat op een kleedje in de schaduw met de Polly Pocket poppetjes. Ik had een stapel oude Libelles van Corry gekregen en ben bij Lotte in de schaduw gaan zitten lezen. Wat een leven!

Hans raakte in het zwembad aan de praat met een man die zeven jaar in Nederland gewoond bleek te hebben. Hij werkte voor Heineken en woonde dus in Hazerswoude. Hij was erg enthousiast over Nederland en zou er graag weer gaan wonen. Wat vond hij dan zo leuk aan Nederland? Dat het dicht bij Spanje ligt! Hij kon zich niet voorstellen dat veel Nederlanders in Australië gaan wonen, als je hier 3000 kilometer rijd, zit je nog steeds in hetzelfde land. Terwijl wij Nederlanders ‘zo' in Spanje of wat dan ook kunnen zijn. Hij heeft wel een punt natuurlijk, voor ons ligt Europa op een presenteerblaadje. Maar ja, vanuit hier zit je weer zo in Azië! Die man vond het helemaal leuk om weer een beetje Nederlands te praten, toen ik later even met Puck ging zwemmen (nou ja, Puck ging zwemmen en ik zat aan de kant, ik ben natuurlijk niet zo van het zwemmen tenzij de water temperatuur boven de 28 graden uitkomt), begon hij er tegen mij ook over. Ik vond het wel een grappige man trouwens, hij leek dacht ik op een acteur tot ik er achter kwam dat het een personage is uit een animatiefilm! Voor de mensen die de film Rio hebben gezien, hij lijkt heel erg op die dikke bewaker!

De dag werd afgesloten met een skyp sessie met Tijn, erg gezellig. We hopen dat Puck en Tijn nog heel lang ‘verkering' zullen hebben, wat een heerlijk joch is het toch!

29 december 2011

Rustige dag vandaag. We wilden na de lunch naar een stadje 60 kilometer verderop, maar toen we in de auto zaten bleek het al drie uur te zijn geweest. Beetje laat dus om nog anderhalf uur heen en anderhalf uur terug te rijden. Dus toen nog maar wel even dé toeristische attractie van Tamworth bekeken: een grote gouden gitaar! Puck vond het maar nep, ‘het is gewoon een houten gitaar die goud is geverfd', maar we hadden het toch niet willen missen!

We werden 's middags aan het zwembad nog gebeld via de Skype, wij dachten eerst dat moet verkeerd verbonden zijn want in Nederland is het midden in de nacht. Maar het klopte wel, neef Dennis zat bij neef Frank in zijn kroeg (zijn eigen kroeg aan huis welteverstaan) en die hadden het lumineuze idee om ons te bellen. Gezellig!

's Avonds wederom een skype sessie gedaan, ditmaal met vriendinnen Kylian en Gabrielle. Die hadden namelijk een grote verrassing voor ons: ze hadden allebei een cavia gekregen voor de kerst! We hebben ze uitgebreid bewonderd! Alleen nu willen Puck en Lotte uiteraard óók een cavia. Wij zeggen altijd dat huisdieren echt niet kunnen omdat we van april tot en met september in Rockanje zijn. Maar nu blijkt dat de cavia's gewoon mee kunnen....fijn, hoe gaan we ons hier weer uitkletsen!

30 december 2011

Vanmorgen alweer vroeg wakker na een slechte nacht. Het stormde enorm, het leek wel of we met tent en al weg zouden waaien. Dus Hans vertrok om zeven uur al om te gaan hardlopen en ik ben maar vast luchtbedden gaan laten leeglopen. Na het ontbijt zijn we weggereden, richting Lighting Ridge. Eerst de auto volgegooid met gas en toen scheuren maar. Het was een lange rit, dwars door de Outback van New South Wales. In het begin kwamen we nog wel wat stadjes tegen, maar op een gegeven moment hield dat op en was het alleen maar asfalt en dorre velden ernaast. Australië zoals je je Australië voorstelt! We hebben de gastank (noodgedwongen, we wilden tanken maar het gas was op) helemaal leeg gereden om te kijken hoeveel we kunnen rijden, bleek nog mee te vallen: 420 km en toen was hij nog niet eens echt leeg. Dus we hebben het verbruik nu bijgesteld naar 1 op 7! Puck zat wel in de stress, want hoe moest dat nu als het gas op was? Wij zeiden dan moeten we duwen en dat viel niet lekker. ‘jullie maken echt de stomste grapjes die er zijn!' dus toen maar uitgelegd dat we ook nog een benzinetank hebben en kunnen overschakelen.

Lighting Ridge is een mijnwerkersstadje, hier wordt de zwarte opaal gevonden. Een edelsteen die niet alleen zwart is, maar ook allemaal mooie kleuren in zich heeft. Toeristen zijn hier welkom en mogen op aangegeven plaatsen ook hun geluk beproeven. Dat is lang niet in alle mijnwerkersdorpjes zo, dus we nemen het toeristische hier maar voor lief. Het heeft ook wel wat, het is net of je zo'n stoffig Wild West dorpje in komt rijden.

De camping is wel geweldig, het is een kale droge vlakte. Er is één grasveldje maar daar mag je niet op met je tent. Ze zijn veel te blij dat er gras groeit! Onze tent staat nu aan de rand van dat veldje, gewoon op de kiezels. Ik ben blij dat we dikke luchtbedden hebben en niet van die slaapmatjes! Het is hier niet druk, normaliter komt hier niemand in de zomer want veel te heet. Ook hier is de zomer van slag en is het ‘maar' 32 graden, en tot grote vreugde van de campingeigenaar druppelen er toch kampeerders binnen. Bij de camping kunnen we ook op zoek naar edelstenen dus dat gaan we morgen zeker proberen! Het hoogseizoen hier is in juli, dan is het winter en zo'n twintig graden. De camping is pas in april van dit jaar geopend en alles is nog fris en nieuw. Prachtige, grote douches en een gezellige buitenkeuken waar we praktisch tegenaan staan. Morgen vieren we hier Oud en Nieuw, we zijn benieuwd!

Daar zijn we dan eindelijk weer!

21 december 2011 Zo hier dan eindelijk weer een bericht van down under! We zijn inmiddels bijna een week in Australië, vorige week donderdag zijn we na een prima vlucht aangekomen in Brisbane. Lotte was heel content met de vlucht, op het schermpje in de stoel voor haar kon ze zelf filmpjes kiezen. Dus die hebben we drieënhalf uur lang niet gehoord! Het eerste wat opviel: het is hier lekker warm!! Voor de mensen hier niet trouwens, het schijnt de koudste zomer in 50 jaar te zijn (hebben wij weer), maar wij vinden een temperatuur van rond de 25 graden echt wel een verademing na Nieuw Zeeland. In Brisbane hadden we voor één nachtje een familiekamer in een jeugdherberg geboekt. Onze vlucht kwam te laat aan om nog door te reizen naar de familie Breugem, die in Alstonville wonen, dat is ruim tweeënhalf uur rijden van Brisbane. Er rijden shuttle busjes die er ongeveer vier uur over doen. De jeugdherberg lag op vijf minuten lopen vanaf het busstation waar we opgepikt zouden worden door het busje, ideaal dus. In eerste instantie hadden we bedacht om met de trein van het vliegveld naar de jeugdherberg te gaan, maar daar zijn we toch maar vanaf gestapt. We hebben wel heel veel bagage en zagen het niet zitten om die allemaal in de trein te stouwen, plus ook nog twee meisjes in de gaten te houden. Dus toch maar een taxibus genomen. Bleek achteraf ook nog voordeliger te zijn dan vier treintickets, én we hadden een heel leuke chauffeur (een Bulgaar die Engels sprak zoals ze in films Russen laten praten, supergrappig!), dus prima keuze! De jeugdherberg bleek eigenlijk gewoon een hotel te zijn, onze kamer had een eigen douche en toilet en er stonden een stapelbed en een tweepersoonsbed. Én een televisie dus de dames hebben ’s ochtends vanuit bed nog even heerlijk kunnen buizen met allemaal programma’s die we in Nederland ook kennen. Het busje bracht ons naar de luchthaven van Ballina, waar we een auto gehuurd hebben. Vanuit daar zijn we zelf doorgereden naar de Alstonville, waar de auto stond waarmee we de komende vijf maanden gaan rondtoeren. Er was nogal wat gedoe rondom het rijklaar maken van de auto en we moesten verplicht in ieder geval tot en met maandag blijven omdat de auto nog in de garage stond. Dit bleek helemaal geen ramp te zijn! Het klikte erg goed met Ronald en Corry en we hebben erg gezellige dagen gehad. Ronald en Corry komen ook uit Bleiswijk en zijn veertien jaar geleden naar Australië geëmigreerd. Ze hebben zeven (!) kinderen, zes jongens variërend in leeftijd van drie tot twaalf, en nog een schattig meisje van veertien maanden. De jongens spreken ontzettend grappig Nederlands, met een zwaar Engels accent en doorspekt met Engelse woorden. Heel veel zinnen vertalen ze letterlijk vanuit het Engels waardoor je soms heel kromme antwoorden krijgt. Zo van ‘mag ik de borden doen?’ (Noah wilde me helpen met afwassen). Puck vond het helemaal geweldig, die kon het heel goed vinden met Noah van vijf en Ivan van acht en ging ineens veel meer Engels praten (tegen Ivan: mag ik jou goggles (duikbril) please?). Die was de hele dag buiten met de jongens, aan het zwemmen of spelen. Lotte vond vooral ‘het kleintje’ – die ze ook heel consequent het kleintje bleef noemen – heel erg leuk. De jongens waren haar de druk en te irritant. Wel zielig voor Tim van drie want die wilde zo graag met haar spelen. Maar Lotte is dan ook echt Lotte, die doet gewoon alsof hij lucht is en doet haar eigen ding! Dus Lotte zat lekker binnen te spelen met allemaal – voor haar – nieuw speelgoed. Ronald en Corry hebben een tuindersbedrijf, zij kweken paprika’s en komkommers. De jongens hebben nu zomervakantie en helpen ook mee met sorteren en inpakken. Puck mocht ook helpen en was er helemaal vol van. Ze had in de ‘fabriek’ geholpen, en weet je wat zo handig is? Als je trek hebt, pak je gewoon een paprika en die eet je op! Zaterdag zijn we op pad gegaan voor een tent en kampeerspullen. Eerst zijn we naar Ikea gereden (weer helemaal terug naar Brisbane) voor dekbedden, dekbedhoezen, kussens, handdoeken, theedoeken en nog veel meer. Het was voor de meiden (en mijzelf!) wel een feest om door de Ikea te lopen, de winkel is een kopie van ‘onze’ winkel in Delft. Zelfs de Zweedse gehaktballetjes in het restaurant ontbraken niet! Na de Ikea – en natuurlijk een ijsje uit de automaat – zijn we naar een tentenzaak gereden. We hadden vooraf op internet al uitgezocht welke tent we wilden hebben dus het was eigenlijk alleen nog maar een kwestie van deze bekijken en inladen. Het is een supertent, staat heel snel, volgens de handleiding in vijf minuten. Dan tellen ze waarschijnlijk niet de tijd mee die je nodig hebt voor scheerlijnen en dergelijke! Maar toch, in een kwartier staat de boel wel. Het is een ingenieus systeem, de stokken zitten aan de tent vast en het lijkt net of je een campingbed uitklapt. Ideaal dus. De auto was maandag helemaal goedgekeurd en klaar dus die konden we ophalen. Alleen moest hij toen nog op onze naam gezet worden en daarvoor moesten Hans en Corry naar Lismore, een stadje vlakbij Alstonville. Het ‘even’ registreren bleek helaas een tegenvaller, er bleek een koopovereenkomst te moeten overlegd en die hadden ze niet bij zich. Corry had vooraf nog gebeld over al het papierwerk en toen hadden ze niet gerept over een aankoopbewijs. We besloten om nog maar een nachtje te blijven (heel vervelend maar niet heus) en Hans zou dan de volgende morgen weer naar Lismore rijden voor de registratie. Wel dachten we maandagavond vast de huurauto in te leveren, scheelde toch weer een dag huurgeld. Dus Hans en ik voor het eten nog even naar Ballina gereden, hij in de huurauto en ik in ‘onze’ auto. Waren we halverwege, stopte onze auto ermee! Een hoop gestress (van mijn kant uiteraard, Hans is niet zo snel van zijn stuk te krijgen) later bleek dat deze nog op gas stond, en de gastank was leeg… En hiermee hield het niet op, we kwamen op het vliegveld en daar was helemaal niemand te vinden van het auto verhuur bedrijf. Hans nog bellen, maar nee hoor niemand. Dus nou ja, toen maar weer met twee auto’s terug naar Alstonville! Ondertussen waren we aardig wat tijd kwijt en heel handig vergeten het telefoonnummer van Corry mee te nemen. Dus die zaten thuis te wachten met eten en ook wel een beetje in de spanning omdat wij zo lang wegbleven. Corry dacht die zijn aangehouden door de politie. Eigenlijk mochten we nog helemaal niet met de rode auto rijden omdat hij nog niet op onze naam was gezet. Pffff ik had het helemaal gehad! Onder het eten kon ik er wel weer om lachen gelukkig! De volgende dag (dinsdag) zou Hans dus even de auto registeren, ondertussen zou ik de auto inpakken en als Hans dan terugkwam konden we gelijk weg. Nou, dat ging hem ook niet worden… Hans trof een andere ambtenaar als de dag ervoor, en deze wilde zwart op wit hebben dat wij bij de familie Breugem logeerden. En dat mocht alleen gefaxt worden. En jullie raden het al, Corry en Ronald hebben geen fax thuis! Grrrr!!!! Dus Hans weer terug, Corry had ondertussen een verklaring geschreven en voor de zekerheid ook maar een kopie van haar rijbewijs gemaakt. En Hans weer terug naar het registratiekantoor. Nu was alles in orde! Ondertussen had Hans ook het verhuurbedrijf gebeld en die zeiden dat de auto voor twee uur ’s middags ingeleverd moest worden, anders zouden we nog een dag extra huur moeten betalen. Hans was om kwart over één terug dus dat zou betekenen dat we dan gelijk weg zouden moeten. We hebben toen maar besloten om nog een nachtje te blijven…. tot grote vreugde van de kinderen! We wilden ook niet overhaast vertrekken en ach, we hebben vijf maanden. Het was nou ook niet zo dat we het niet naar ons zin hadden in Alstonville. Vanmorgen – woensdag – hebben we dan eindelijk afscheid genomen van deze leuke familie en zijn we op pad gegaan. De auto is superoud maar rijdt heerlijk. Hij stinkt wel een beetje (erg), naar rattenpies wel te verstaan. Hij heeft ruim vier jaar bij Ronald en Corry op het erf gestaan en de ratten hadden hem geconfisqueerd als huis. Maar goed, met luchtverfrisser en veel ramen open zal die lucht wel verdwijnen. Het is wel een stoere auto, een 4WD met een enorme laadbak. De meiden hebben achterin lekker veel ruimte en ook voorin zit je prima. We gaan de komende weken rustig aan doen, beetje toeren en wennen aan de auto en kijken of we het aandurven om ermee de outback in te gaan. Op zich moet dat prima kunnen hoor, de auto is helemaal nagekeken en gekeurd, maar doordat ie zo oud is moeten we nog wel even het vertrouwen krijgen. Vandaag hebben we ongeveer 250 kilometer gereden, naar Nabucco Heads. Dit ligt aan de kust richting Sydney. De auto reed als een zonnetje! We blijven hier tot maandag, dus vieren kerst op het strand. Daarna zien we weer verder. Het is wel heerlijk dat we zo lang te tijd hebben, plus we hebben ook de instelling dat we vooral het land willen ervaren en niet persé alles gezien hoeven te hebben. We zien wel waar we allemaal terecht komen! O ja, dat is ook nog wel even leuk om te vertellen. Zondagavond zijn we met Ronald en Corry en alle kids meegegaan naar Lismore. Eerst om naar Christmas carols te luisteren. Zo grappig, het is hier natuurlijk zomer dus iedereen zat op picknickkleden op een veld te luisteren naar de carols. Er stonden bbq’s waar je gratis worst en brood kon halen en de kinderen konden ook geschminkt worden en ballonnen krijgen. Helemaal leuk dus, een echte ‘Aussie Christmas’. Daarna zijn we doorgereden naar een straat in Lismore waar de bewoners rond kerst helemaal los gaan met het versieren van hun huizen. Echt vre-se-lijk kitsch!! Maar zo geweldig, die kinderen keken hun ogen uit. Halverwege stond ook nog een Kerstman lolly’s uit te delen dus hun avond was helemaal goed. Wij vonden het vooral heel grappig dat je dan met je auto door die straat gaat rijden. In Nederland zou je ergens de auto parkeren en dan gaan lopen, maar hier blijft iedereen in zijn auto zitten en is het dus één lange file door die straat. Lotte vond het zo ontzettend leuk, die vroeg de volgende ochtend of we die avond weer naar het ‘festival’ zouden gaan. We hebben inmiddels ook internet geregeld, maar alleen op de Ipad omdat we die het meeste gebruiken om de mail te checken en natuurlijk te skypen. Om de website bij te werken gebruik ik altijd de laptop, daar staan alle foto’s op en ik hou in Word onze verslagen bij. Waarschijnlijk gaan we daarvoor dan óf één keer per week naar de McDonalds (gratis wifi!) óf we kopen een internet tegoed op de camping. Maar dan zijn we wel afhankelijk van één soort camping en dat is ook weer niet zo handig. Dus jullie zullen niet meer om de paar dagen een paar verslagen krijgen, maar weekverslagen. Gelukkig kan ik het nooit kort houden dus valt er dan wel genoeg te lezen… 23 december 2011 We zijn een paar dagen verder en hebben al twee nachten in de tent geslapen. De eerste nacht regende het gelijk de hele nacht, heel fijn. De tent heeft zich goed gehouden alleen hadden we hem niet zo handig neergezet bleek ’s ochtends. Al het regenwater was onder het grondzeil gelopen en water klotste gezellig tegen het zeil… ’s Middags hebben we de tent anders gezet en hopelijk is dat beter. De afgelopen nacht hebben we geen regen gehad, dus we kunnen het nog niet testen. We slapen allemaal heerlijk in de tent. Het is wel even wennen aan alle geluiden en vooral ’s ochtends vroeg als de vogels beginnen te fluiten is het een enorm kabaal. Wat ook wennen is, zijn alle insecten en aanverwante beesten! Het stikt hier van de kakkerlakken, torren, enorme vliegbeesten en wat nog niet meer. Wat dat betreft was Nieuw Zeeland wel erg saai! Bij de supermarkt heb ik een spuitbus gevonden met schuim waarmee je vervelende luchtjes uit bekleding kan halen, en dat werkte prima. De auto ruikt nu heerlijk fris! De temperatuur hier is wel erg prettig, een graad of 25. Ook als het regent koelt het niet af. We hebben gisteren daarom een groot zeil gekocht zodat we de boel kunnen overdekken als het regent en toch buiten kunnen zitten. Vandaag – vrijdag - is het prachtig weer en blijven we lekker op de camping. Er is een zwembad én we zitten direct aan het strand dus genoeg te doen! Puck heeft een vriendinnetje gevonden, Abbey, een Australisch meisje. Zo schattig hoe die twee met elkaar communiceren, met handen en voeten en zo nu en dan een Engels woordje. Abbey heeft nog een zusje van 10 maanden en daar zit Lotte mee te spelen. Fijn hoor, dat ze zo makkelijk contact maken.