8 - 12 november

8 november 2011

Goh wat hadden wij weer een geluk gisteren met het weer! Vanmorgen was het bewolkt en miezerig toen we wakker werden. Wél was het een stuk warmer in de camper. Tja je kunt niet alles hebben zullen we maar denken. We hebben het gered om school voor tien uur klaar te hebben en zijn toen vertrokken richting Kaikoura. Geen lange rit, 130 km, en ook in Kaikoura blijven we twee nachten. Kaikoura blijkt een leuk kuststadje te zijn, bekend om de zeehondenkolonie die er woont én vooral van de boottochten die je kunt maken op zoek naar walwissen, dolfijnen en albatrossen. Na rijp beraad hebben we besloten om een boottocht te boeken waarbij je op zoek gaat naar walvissen. Ze geven 80% van je geld terug als je er geen ziet en de kans om ze wél te zien is 98%, dus we hebben hoge verwachtingen! Waarom geen dolfijnen? Puck vond dat we die al gezien hadden in Thailand, en die kunnen we ook nog wel een keertje in het Dolfinarium zien. Walvissen hebben ze nog nooit in het echt gezien dus die moesten het worden. Dat vonden wij wel een goede redenering dus walvissen worden het! (alhoewel ikzelf stiekem ook best graag de dolfijnen had willen zien...misschien komen we nog wel een bonusdolfijn tegen).

We zitten hier weer op een Top Ten camping. Helaas met een ander internet systeem dan de kaart die we gekocht hebben en op alle andere campings wel werkte. Dus morgen maar even op zoek naar een café of restaurant met gratis wifi.

‘s Middags zijn we nog naar de parkeerplaats gereden waar een zeehondenkolonie zich ophoudt. We hebben er een aantal gezien en Puck heeft mooie foto's gemaakt van een slapende zeehond op het strand. Lotte is trouwens de camper niet uit geweest, die was een verhaaltje aan het spelen en wilde niet mee op zoek naar zeehonden want ‘die heb ik al gezien'. Ja, zelfs op reis beginnen sommige dingen heel gewoon te worden...

Bij de zeehonden klaarde het helemaal op en we hebben bij terugkomst op de camping heerlijk in het zonnetje buiten gezeten. Hans wilde nog gaan wandelen over het strand, maar er was weinig animo van de dames om mee te gaan. Hans is dus alleen gaan wandelen en wij zijn lekker in het zonnetje blijven zitten en hebben onze teennagels gelakt. Moet ook gebeuren!

9 november 2011

Dat hebben wij weer! 98% kans om walvissen te zien, en wij horen bij de 2% die ze niet zien!! En Lotte en ik waren nog zeeziek ook op de terugweg. Het was slecht weer, regen en wind en toen we aankwamen gaven ze een ‘motion sickness alert'. Daar hadden we al rekening mee gehouden en de hele familie had een Primatour geslikt. Nou ja, Lotte kreeg het tabletje niet echt weg dus die had wat kruimels naar binnen gekregen. Eenmaal op de boot gingen we met een noodgang over die ruwe zee richting de plaats waar ze eerder die dag walwissen hadden gezien. Lotte viel vrijwel direct in slaap en heeft niets van de heenweg meegekregen, ook niet dat wij iedere keer even naar buiten gingen om te kijken of er al een walvis te zien was. Maar helaas, na een paar keer gestopt te zijn gaf de kapitein het op. De tijd was om, de walvissen lieten zich niet zien, we moesten terug naar de haven. Wat een afgang! Wel hebben we een albatros gezien, de grootste vogel ter wereld met een vleugelspanwijdte van maar liefst negen meter, maar ja daar kwamen we niet voor. Wel leuk dat we er eentje gezien hebben! Op de terugweg gingen we nog harder dan op de heenweg en Lotte en ik werden behoorlijk zeeziek van dat gebonk over die golven. We hebben alles wel binnen kunnen houden, maar prettig was het niet! Bij terugkomst moesten we eerst weer in de rij om ons geld terug te krijgen en toen was het inmiddels zeven uur. We zijn lekker in het dorp gaan eten bij een bruine kroeg. Tijdens het eten begon er een bandje aan te spelen ook, een soort van Ierse of Schotse folkmuziek, erg gezellig.

Maar. We hebben natuurlijk ook nog wel iets leuks gedaan vandaag. We zijn bij een schaap scheershow geweest, hilarisch! Een inventieve boer heeft van het schapen scheren een toeristische attractie gemaakt, heel erg grappig. Hij staat op een podium en vertelt wat over schapen in het algemeen. Dan komt de ‘ram man' het podium op, een enorme ram die je mag voeren. En dan het hoogtepunt van de show: er komt een schaap het podium op en die wordt dus geschoren. In ons geval was het een lam van drie maanden oud, die werd voor het eerst geschoren. Daarna mag de hond ook nog even zijn kunstjes vertonen. Echt, jullie hadden er bij moeten zijn, het was zo geweldig! De boer laat ook nog zien wat er met de wol gebeurt (wordt gesorteerd en dan verkocht) en hij verkoopt uiteraard ook producten die van de wol zijn gemaakt. Naast gebreide mutsen, truien en sokken ook lotions gemaakt van lanoline olie, en die olie persen ze uit de wol. Als uitsmijter mochten Puck en Lotte nog een lammetje de fles geven. Wij zien mogelijkheden voor Peter!!

10 november 2011

Na een nacht met storm en regen (gezellig hoor als je warme in je bedje ligt!) weer heerlijk uitgeslapen. De dames en Hans werden pas om half negen wakker. Het was ook best laat gisteren na de boottocht en het eten dus het mocht ook wel.

We zijn vandaag naar Picton gereden, een havenstadje aan de Marlborough Sound. Vanaf hier moeten we volgende week woensdag ook met de ferry richting het Noordereiland. Onderweg nog gestopt in Blenheim, een aardig stadje waar verder toeristisch gezien niets te beleven valt. Maar wij ‘moesten' naar een Warehouse (begint een soort verslaving te worden net als de HEMA! Met als verschil dat Hans dit ook een leuke winkel vindt!) om spul te kopen voor in ons toiletje in de camper. We kregen wel een fles toen we de camper ophaalden, maar die is niet berekend op twee maanden. Lotte heeft wederom ademloos naar alle Barbie's staan kijken en heeft aangewezen welke ze precies wil hebben...

Eenmaal op de camping hebben we het Sinterklaasjournaal gekeken, wat een feest. De internetverbinding was niet zo best en het journaal viel iedere keer even stil, maar we hebben genoten. Lotte was er helemaal zenuwachtig voor! De dames hebben allebei een briefje aan Sinterklaas geschreven:

Lotte (gedicteerd aan Hans):

We zijn in Nieuw Zeeland.

Ik wil een paar Barbies (100.000 was een grapje).

Sinterklaas wil je dat onthouden?

Een dikke knuffel van Lotte.

Puck (zelf geschreven):

Lieve Sint.

Wij zijn op reis.

Komt u ook in Nieuw Zeelant?

Groetjs van Puck.

We hopen zondag een gratis internetverbinding te hebben om de intocht te kunnen bekijken!

En de briefjes gaan we mailen naar Sinterklaas, maar eens kijken wat hij voor antwoord heeft...

11 november 2011

Vanmorgen eerst bij de Nederlandse Bakkerij in Picton gestopt en lekkere koeken voor de meiden, een ‘super wicked brownie' voor mamma en een pasteitje voor pappa gekocht. Daarna weer op weg. Het plan was om van Picton naar Havelock te rijden langs een 35 kilometer lange scenic route. We vonden de Marlborough Sound zo verschrikkelijk mooi dat we onderweg het plan aangepast hebben en dieper de Sound ingereden zijn. We staan nu op een heel simpele camping aan het water in een prachtige omgeving. De dames vonden het maar niets, een camping zonder stroom! Nu kunnen we namelijk hun ds niet opladen vannacht... In eerste instantie dachten we dat er geen toiletten waren en mochten de meiden buiten plassen. Maar later bleek dat er aan de overkant van de weg toch toiletten zijn. We hebben natuurlijk wel een toiletje in de camper, maar die gebruiken we eigenlijk alleen 's nachts en 's ochtends vroeg. Anders blijven we dat ding legen! Lotte had vandaag haar harembroek aan en ging even in het gras plassen... niet handig dus met een laag kruis! Gelukkig kon de broek in de zon drogen...Morgen gaan we verder richting Nelson.

12 november 2011

Na een wat ongemakkelijke nacht - de camper stond scheef! - vanmorgen vroeg wakker en op pad richting Nelson. De ouders van Jeanette en ook haar oom wonen in de buurt van Nelson, en zij logeerden ook bij Harry en Jeanette toen wij daar waren. Bij oom John staan we nu in de tuin met onze camper. Zijn vrouw en hij runnen de Apple Inn, ze verhuren een cottage en wat stacaravans. Oom John vond het ontzettend leuk om ons te zien en we moesten gelijk binnen komen en meelunchen. Zijn vrouw was uit lunchen en zouden we later ontmoeten. Tijdens de lunch kregen we gelijk allemaal tips voor het Abel Tasman National Park, waar we morgen heen willen. Ook bood oom John zijn auto aan om vanmiddag al een ritje mee te maken. Erg lief, we hebben het aanbod aangenomen en hebben een rondrit gemaakt. Onderweg gestopt bij ‘Sliced Apple Rock', een rots in zee die - jullie raden het al - op een gehalveerde appel lijkt. De wandeling er naar toe was goed te doen en op het strand was genoeg te beleven, rotsen om op te klimmen met kleine poeltjes water waar van alles in leefde, en ook grotten. De meiden vonden het helemaal leuk.

Bij terugkomst hebben we twee afleveringen van het Sinterklaasjournaal kunnen kijken, wat een feest. Morgenochtend kunnen we ook nog de intocht kijken! Lotte zat met hoogrode wangen naar het journaal te kijken en maakt zich nu wel ernstig zorgen of er wel Pieten aan boord van de stoomboot zijn..

5 - 7 november 2011

5 november 2011

Eigenlijk zouden we vandaag Christchurch gaan bekijken, het oude centrum is weer open voor toeristen en er rijdt een bus langs alle gebouwen die getroffen zijn door de aardbeving in februari. Maar de kinderen zijn zo leuk aan het spelen met elkaar, en wij zitten prima in de tuin (Ja! Het is mooi weer!) dus we vinden het wel best. Ramptoeristje spelen is toch eigenlijk ook helemaal niet leuk.

's Middags ga ik met Kerrie even winkelen, zonder mannen en kinderen, heerlijk! Kerrie neemt me eerst mee naar een Nederlandse broodjeszaak annex supermarktje. De eigenaar komt ook uit Nederland, maar woont al jaren in Nieuw Zeeland. Hij verkoopt allemaal typisch Hollandse producten zoals speculaas, ontbijtkoek, hagelslag enz. enz. Ook heeft hij poffertjesmix en speciale poffertjespannen. Kerrie zei dat David ooit een keer poffertjes heeft gegeten en het er nu nog over heeft. Goede reden om het nog eens te proberen! Dus we kopen een poffertjespan (Kerrie) en twee pakken mix (Petra). Eigenlijk wilde ik naar deze winkel om te kijken of er chocoladeletters zijn. Helaas zijn die nog niet binnen! Vorig jaar had hij ze te vroeg besteld en waren ze gesmolten in de container. Nu worden ze eind volgende week verwacht. Jammer!

We gaan ook nog naar een groot outlet winkelcentrum, waar we heel veel leuks zien en wat passen, maar uiteindelijk niets kopen (maar heerlijk gewinkeld!). Aan kleding dan tenminste, wel heb ik alvast wat kadootjes voor Hans en kinderen voor Sinterklaas kunnen scoren.

Het was heerlijk om eens lekker te winkelen en te kletsen!

Eenmaal thuis zijn man en kinderen erg verbaasd over de poffertjespan en het pak mix in die rare taal. David haalt Chinees en als toetje bakken we de poffertjes. Nou, die worden verslonden! Sophia, Jason en Luka eten ze met maple syrup, die vinden onze manier met roomboter en poedersuiker maar raar. David en Kerrie proberen het wel op de Hollandse manier en vinden het heerlijk. Na het eten gaan we op internet direct op zoek naar het recept voor poffertjesmix, zodat Kerrie niet steeds naar de Hollandse supermarkt hoeft te rijden als ze trek hebben in poffertjes.

Het is vandaag Guy Fawkes dag. Geen idee wie de goede man, maar het feest gaat gepaard met vuurwerk en een paar dorpen verderop kunnen we gaan kijken naar een groots vuurwerkspektakel. Het is wel berenkoud dus we pakken ons goed in en gaan op weg. Bij aankomst blijken we niet de enige te zijn! Het lijkt wel Rockanje met Koninginnedag, maar dan tien keer groter. Op een sportveld zijn er allemaal activiteiten en we strijken daar neer met picknickdekens en stoeltjes. Het wachten duurt erg lang en we krijgen het steeds kouder. Gelukkig was het vuurwerk het wachten wel waard! De kinderen zijn helemaal onder de indruk en ook wij vergeten even de kou. In de auto terug gaat de verwarming op de hoogste stand, en is het stil op de achterbanken. Het is dan ook al over tienen, een latertje dus vandaag! In de camper is het erg koud en we besluiten om met zijn vieren in ons grote bed te kruipen, met alle dekbedden over ons heen. Klinkt heel gezellig, en was het ook! Helaas wordt ik 's nachts wakker van Lotte die naast me ligt te tandenknarsen en ga in het opkamertje verder slapen.

6 november 2011

Vanmorgen lekker uitgeslapen, de meisjes werden pas om half negen wakker. Het is niet meer zo koud, de zon staat al op de camper. Gisteren was het ook strakblauw, maar toen kwam de temperatuur niet boven de vijftien graden. Het voelt nu eens stuk aangenamer, we kunnen zonder jas naar buiten! Na het ontbijt nemen we afscheid van David, Kerrie, Sophia, Jason en Luka. Zulke ontzettend aardige mensen, Peter boft maar met zo'n familie. En wij gaan ze missen! De kinderen worden bij het afscheid nemen ineens weer heel verlegen. En dat terwijl Puck heel leuk en veel met Luka heeft gespeeld en Lotte alleen maar met Sophia in de weer was. Soms was het gewoon zielig voor Sophia, die werd volledig geclaimd! Puck en Lotte gooien er ook steeds meer Engelse woorden tussendoor, dat is zo leuk om te horen. Luka was Lotte aan het plagen en opeens zei ze ‘stop now please!'. Klinkt aardig, maar het kwam er behoorlijk kattig uit!

We gaan op weg naar Hamner Springs, een rit van maar anderhalf uur. Komt goed uit, want de ds van Puck is leeg, die zijn we vergeten op te laden (hoe kunnen we zo stom zijn!!).

Ook in Hamner Springs is het lekker weer en we eten hier op een terras ons allereerste ijsje in Nieuw Zeeland!

7 november 2011

Vanmorgen wederom uitgeslapen. Tot mijn verrassing was Lotte vannacht bij ons in bed gekropen en die had zich heerlijk tegen Hans aan genesteld. Niets van gemerkt! Om half negen werden de dames wakker, het was ijskoud in de camper (waarschijnlijk de reden dat Lotte vannacht bij ons is gekropen), maar buiten floten de vogels en was het strakblauw. En het bleek ook een zeer aangename temperatuur te zijn. Wat een geluk, want vandaag stonden de baden van Hamner Springs op het programma. Bij binnenkomst bleek het een soort aquapark te zijn, met allerlei warmwaterbaden (heel prettig voor mamma) en ook een ‘family play park', met een groot - gelukkig goed verwarmd - zwembad met wildwaterbaan(tje), twee enorme glijbanen en een glijbaan die eindigt in een soort van trechter. Voor deze drie dingen moest je apart betalen, voor 10 dollar per persoon mag je er onbeperkt gebruik van maken. Lotte is nog te klein en ikzelf heb geen interesse (veel te koud!), dus alleen Hans en Puck gaan er gebruik van maken. En die hebben we dus ook niet meer gezien de rest van de middag! Ze gaan tig keer van de glijbanen, eentje gaat helemaal door het donker! En die trechter is helemaal een groot succes, Puck kreeg er geen genoeg van. Ze zitten op een soort van opblaasboot en gaan als een speer. Hans had ook helemaal glimoogjes van plezier. Ondertussen vermaken Lotte en ik ons prima in de warme baden en wij gaan wel 30 keer rond in de wildwaterbaan. Ook is Lotte niet weg te slaan uit een waterspeelgebeuren voor de wat jongere kinderen. De warme baden variëren in temperatuur van 35 graden tot 42 graden. Heerlijk! Die heel warme baden zijn zwavelbaden en die stinken behoorlijk! Lotte zei ‘ieeuw heeft er iemand een scheetje gelaten??'. En Puck vond de lucht net eieren maar was wel trots dat ze er in durfde te zitten!

Wij hebben kortom een erg leuke dag gehad! Een topdag volgens Puck, en die sluiten we ook nog af met een ijsje. Ze hebben hier Hoki Poki ijs, dat is vanille ijs met een soort van harde stukjes caramel. Lotte was de naam vergeten en zei tegen Hans ‘neem jij weer lekker cha cha cha ijs?'. Tja, het is ook een dans!

2 - 4 november 2011

2 november 2011

Vannacht is het begonnen te regenen en het is niet meer opgehouden. Jammer. Het is ook weer niet heel raar, aan de Westkust regent het heel veel en eigenlijk hebben we gewoon geluk gehad dat we nog geen druppel gehad hebben. De jaarlijkse neerslag wordt hier niet in millimeters, maar in meters gemeten, dat zegt toch wel wat! Er valt zo'n zes tot negen meter regen per jaar, en toch wonen hier best nog aardig wat mensen, onvoorstelbaar. Naast ons stonden twee Aziaten in een piepklein tentje, ik had wel medelijden met ze vannacht toen het zo tekeer ging. Lotte vond dat we gezien de regen best een pyjamadag konden houden vandaag. Dat doen we thuis en in Rockanje inderdaad regelmatig maar hier in een kleine camper is dat toch wat lastiger!

De Franz Joseph Glacier stond op het programma vandaag, en daarna doorrijden naar Greymouth om te overnachten.

Helaas ging het alleen maar harder regenen en op de parkeerplaats bij de gletsjer aangekomen hebben we eerst nog zitten wachten tot het wat droger zou worden. Kwam eigenlijk wel mooi uit, want we waren ook nog niet klaar met school. Zo onhandig dat je uiterlijk om 10.00 uur die campings af moet zijn! Wij zijn nooit zo vlot 's ochtends dus eer we aan school beginnen is het meestal rond 09.30. Dus op de parkeerplaats eerst het rekenwerk afgemaakt en toen besloot Hans dat het best wel mee viel met de regen. Wij vonden van niet en Hans is alleen richting de gletsjer gaan lopen. Na een kwartiertje was hij weer terug, compleet verzopen! Hij was gelopen tot een meertje en toen toch maar terug gekomen. Dus toen we weer gingen rijden hingen overal natte kleren aan hangertjes te zwaaien...

In Greymouth eindelijk weer normaal boodschappen kunnen doen in een grote supermarkt, fijn! Het leek even droog te worden, het zonnetje probeerde er zelfs door te komen maar helaas heeft die het niet gered. We zitten hier op een camping direct aan het strand, met ook nog een enorme speeltuin. Alleen hebben we daar weinig aan met dit weer! Het lijkt wel zomer in Rockanje zeiden we al tegen elkaar. In de televisiekamer zat een Nederlands stel en die baalden enorm van het weer. Het was al de derde dag regen voor hen, als je maar vier weken hebt is dat natuurlijk niet leuk. Het is ook niet een buitje ofzo, nee het komt echt met bakken uit de hemel de hele dag door. Dus je kan ook niet echt iets gaan doen buiten. Nou ja, we hopen maar dat het morgen meevalt!

3 november 2011

Toen Lotte vanmorgen (veel te vroeg, voor het eerst sinds we op reis zijn!) bij ons in bed kroop regende het nog behoorlijk. Maar, toen we met school bezig waren zag je in de verte boven zee blauwe lucht dus dat gaf hoop! En ja hoor, nadat we de camping waren afgereden werd het droog en kwam de zon zelfs door.

Komt toch door al die geluksattributen die we bij ons hebben! Puck had haar gelukssteen gisteren ook ingefluisterd voor mooi weer zei ze. Het heeft goed geholpen.

We zijn eerst naar Shantytown gereden, een soort van wild westje dorpje gebouwd op de plek waar vroeger een goudmijn was. Erg leuk, het leek net de hoofdstraat van Disneyland. Maar dan anders, same same but different zoals ze in Thailand zeggen. Je kon er met een echte stoomtrein rijden en ook mochten we zelf naar goud zoeken (met vind garantie dus leuk voor de kinderen!). En ja hoor, na eindeloos zeven kwamen er goudflintertjes naar boven, die we in een flesje mee kregen. De meiden waren erg trots.

Op de parkeerplaats van Shantytown zitten lunchen (kaastosti's uit de koekenpan, best lekker!) en toen weer verder gereden naar Pancake Rocks.

Toen we daar aankwamen was mijn eerste reactie ‘hmm het is wel erg toeristisch hier'. Een grote parkeerplaats met bezoekerscentrum, café en souvenirwinkel. En een aangelegd wandelpad naar de rotsen toe. En die rotsen waren zo mooi, en woest en... nou ja, gewoon prachtig. Nu begreep ik het toeristische deel wel, iedereen móet dit zien!

We raakten daar aan de praat met een echtpaar die al 52 jaar in Nieuw Zeeland wonen en nog steeds een beetje Nederlands praten. Die mevrouw vertelde dat haar ouders destijds met de hele familie naar Nieuw Zeeland zijn geëmigreerd, dus niet alleen hun gezin maar ook opa en oma en ooms en tantes, best bijzonder.

Hans wilde na het bezoek aan Pancake Rocks stiekem eigenlijk doorrijden naar Arthurs Pass, waar we morgen doorheen gaan rijden om terug in Christchurch te komen. Maar dat leek mij niet zo'n goed idee na zo'n drukke dag. Dus we zitten - na een winkelsessie bij The Warehouse weer op dezelfde camping .The Warehouse is een soort HEMA, maar dan anders - ha same same but different! We hebben regencapes gekocht, kunnen we de volgende keer wel gewoon gaan wandelen in de regen. De meiden hebben net heerlijk gedoucht en liggen nu in bed. Ik ga Lotte nog een keer filmen onder de douche, die staat luidkeels te zingen en te dansen echt te schattig. En Puck is al zo zelfstandig, die kan het helemaal zelf. Ik moet alleen even de douche aanzetten en verder regelt ze het wel. Fijn hoor. Naar bed gaan gaat ook zo soepeltjes: we lezen voor, dan zetten we de wekker op 10 minuten en mogen ze in bed spelen tot de wekker gaat en dan is het licht uit en slapen. En dat doen ze dan ook. Ze liggen daar ook wel prima in het ‘opkamertje'. Ze passen nog in de breedte in het bed en hebben daardoor tussenin een heleboel ruimte. Het koffertje met speelgoed ligt daar zodat ze niet al te veel last hebben van elkaar (lees: Puck van Lotte want Lotte is nogal van het bewegen 's nachts).

O ja en dat was ik ook nog vergeten te vertellen, Puck gaat al een beetje Engels verstaan zonder dat ze het door heeft! Nadat we in Queenstown uit de jetboat waren gestapt vroeg één van de medewerkers of ze het leuk vond. 's Avonds hadden we het nog over die boottrip en toen zei ze ‘en die meneer vroeg ook nog in het Nederlands of ik het leuk vond, dat was ook wel fijn'. Wel grappig dat ze zelf niet doorheeft dat ze het een beetje verstaat!

4 november 2011

Weertechnisch gezien een bijzondere dag vandaag. We vertrokken vanmorgen uit Greymouth aan de Westkust met storm en regen. Onderweg bij Arthurs Pass werd dat hagel en later zelfs sneeuw. En hoe dichter we bij Christchurch kwamen, hoe blauwer de lucht werd. Heel apart.

Hans heeft de camper in de tuin van David en Kerrie weten te manoeuvreren en we staan hier prima. Uiteraard waren we vergeten het adres op te schrijven, maar gelukkig herkenden we de buurt wel een beetje en konden we het toch snel vinden.

Het is erg leuk om weer terug te zijn bij David en Kerrie, we voelen ons helemaal thuis hier! Wat vooral leuk is, is dat we ons verhaal kwijt kunnen. De meisjes voelen zich ook helemaal thuis, die trokken gelijk Sophia mee naar haar kamer om te spelen en zitten nu heerlijk met de Polly Pocket poppetjes te spelen. Lotte zag gisteren in The Warehouse tig Barbie's en zei vanmorgen dat ze aan Sinterklaas álle barbiepoppen gaat vragen!

Morgen een dagje Christchurch en zondag gaan we verder richting Hamner Springs.

29 oktober - 1 november

29 oktober 2011

We hebben nog even overwogen om tóch nog de grotten te gaan bekijken, maar hebben er toch vanaf gezien. Zoals beloofd hebben we de camper bij het park gezet en hebben de kinderen een uurtje in de speeltuin kunnen spelen. Daarna zijn we op weg gegaan naar Queenstown.

De rit er naartoe was - je zou haast zeggen zoals gewoonlijk - wederom prachtig.

We zitten nu op een rustige camping in de bergen. Een voor de meiden perfecte plek, direct aan de speeltuin. Dus ze rollen zo uit hun bed op de trampoline. De eigenaars zijn Nederlanders, altijd leuk. Ik heb hier voor het eerst een was gedraaid (tot nu toe heb ik dat op de logeeradressen gedaan) en moet zeggen dat het me meevalt qua kosten. Vier dollar voor een was en wederom vier dollar voor de droger. Daar was je in Rockanje niet voor!

Puck komt net binnen met de vraag of ze schoolwerk mag doen! Nou dat mag altijd natuurlijk. Vanmorgen stond alleen een rekentoets op het programma. Die moest eigenlijk gisteren maar toen moesten we al vroeg op pad om de boot te halen. Dus hebben we het weekend even veranderd in vrijdag en zondag. Handig hoor, dat zelf lesgeven. Ze zit nu lekker herhaalstof te doen voor Taal, dan kunnen we maandag met een nieuw thema beginnen.

30 oktober 2011

We hebben vanmorgen zo iets gaafs gedaan! Met een jetboat (soort grote speedboot) de rivier op. Die boot ging niet alleen heel hard, zo nu en dan haalde hij allerlei stunts uit. Zo draaiden we regelmatig op volle snelheid 360 graden in de rondte! Puck en Lotte vonden het prachtig, Lotte vroeg iedere keer wanneer we weer gingen draaien. Een erg leuke ervaring!

Daarna moest ik eerst een droge broek en onderbroek want tijdens het draaien kwam er veel water naar binnen en precies op de plek waar ik zat. We hadden wel regenjassen gekregen maar die hielden al het water helaas toch niet buiten. Dus eerst terug naar de camper (zo handig om je huisje altijd bij je te hebben!) en droge kleren aan. Toen weer teruggelopen naar het centrum van Queenstown, dit keer om de gondel naar boven te nemen. We kregen gelijk een wintersportgevoel in de gondel, maar helaas geen ski's mee naar boven dit keer!

Het uitzicht was natuurlijk fantastisch. En wat ook leuk was, vanaf die plek gingen ze ook met parachutes naar beneden. En een stukje onder ons konden mensen bungyjumpen. Genoeg te zien dus! Toen we beneden kwam was het alweer lunchtijd en we besloten om vandaag een keertje buiten de deur te eten. Terwijl Hans stond te pinnen, zag Lotte in de verte een grote gele M... dus daar moest gegeten worden. Die MacDonalds zat in een foodcourt en wij hebben lekker Indiaas gegeten - kip korma mmmm. Dat is wel handig hier, in een winkelcentrum is ook een foodcourt, een soort plein met allerlei eettentjes. Voor elk wat wils en allemaal bij elkaar, heel handig. Tijdens de lunch besloten om toch maar weer door te rijden naar een volgende camping, een korte rit van 100 km naar Wanaka. En daar zitten we nu, op een camping wederom in de bergen. Prima camping ook weer, geen top 10 maar wel vergelijkbaar. En met gratis wifi, dat kom je hier niet vaak tegen.

We lazen in de Telegraaf op internet dat in Nederland de klok een uur terug is gezet. Dat betekent dat het tijdsverschil met Nieuw Zeeland nu 12 uur is geworden. Het wordt steeds lastiger om te skypen dus!

31 oktober 2011

Vandaag wederom iets heel leuks gedaan! We zijn naar Puzzling World geweest. Een soort van museum maar dan helemaal gericht op puzzels, spelletjes en gezichtsbedrog. Ontzettend leuk! We begonnen in allemaal ruimtes met schilderijen die er steeds anders uitzien als je er net even anders voor gaat staan. Ook kwamen we in een kamer die er van buiten heel normaal uit zag, maar binnen bleek dat het plafond steeds lager werd. Je kon er doorheen lopen en later buiten zag je op een videoscherm jezelf van piepklein naar heel groot worden. Erg grappig. Ze hebben een soort gelijke ruimte ook gebruikt bij het opnemen van de Lord of the Rings.

Daarna een ruimte in waar de vloer helemaal schuin lag. Er waren daar allemaal trucjes gemaakt, zo stond er een biljarttafel en leek het alsof de bal omhoog rolde. Dat was niet zo, maar doordat de vloer zo scheef was leek het wel zo. Ook hing er een schommel die omhoog ging en hadden ze een stroompje gemaakt waarin het leek of het water omhoog stroomde.

De kinderen kregen er geen genoeg van!

De ruimte bij binnenkomst stond helemaal vol met tafels met allemaal puzzels en spelletjes, zoals bijvoorbeeld Tangram en eigenlijk alles wat je kunt bedenken op dit gebied. We zagen ook spelletjes die we in Nederland kennen, zoals Rushhour (die heeft tante Mona!). We hebben vol verbazing naar Lotte zitten kijken, die is zeker een half uur geconcentreerd bezig geweest met een puzzel. Die ze uiteindelijk niet kon maken maar ze bleef het maar proberen en werd niet boos dat het niet lukte, vroeg ook niet om hulp!

Buiten was er nog een enorm doolhof, helaas duurde die een beetje te lang (één à anderhalf uur) om helemaal door te lopen dus we hebben maar een klein stukje gedaan.

Na de lunch weer gaan rijden, op weg naar Haast aan de westkust. Een rit door de bergen en regenwoud. Onderweg heel veel watervallen gezien en heel bijzondere begroeiing. Vooral de varens hier zijn heel apart, die hebben een soort van stam en lijken net parasols.

Haast blijkt een dorpje te zijn met tig motels, twee restaurants, twee campings en een supermarktje. De Top 10 camping zag er superongezellig uit, dus doorgereden naar Haast Beach waar de andere camping ligt. En die is eigenlijk net zo... Maar ach, het is maar voor een nachtje! Er zitten hier allemaal vaste seizoensmensen, die de keuken annex lounge hebben geconfisqueerd en daar gezellig zitten te drinken en kletsen. Wat ze hier op deze camping zoeken is ons een raadsel! De mannen zijn duidelijk vissers en we zitten hier vlakbij zee, dus dat zal het wel zijn denken we. Hans had in de Lonely Planet gelezen dat amateurvissers een aardig zakcentje verdienen met het vissen op whitebait (soort haring). Die mensen beschouwden ons als een soort van indringers en keurden ons geen blik waardig, dat zijn we niet gewend in Nieuw Zeeland!

Morgen staat de Franz Joseph glacier op het programma. De weersvooruitzichten zijn erg slecht dus we hopen dat het een beetje mee gaat vallen zodat we wel de gletsjer kunnen gaan zien.

1 november 2011

Het is al november!

Van de week kregen we al de eerste melding van het Sinterklaasjournaal in de mail. Sinterklaas heeft een nieuw boek en nog niet alle kinderen staan erin! We hebben onze namen toegevoegd en Lotte raakte er niet over uitgepraat. Puck is wat gematigder, zou ze wat doorhebben?

Het weer viel alles mee vandaag. Tenminste, langs de kust. Aan de andere kant van de bergen was het overduidelijk wel heel slecht. Vandaag een korte rit, van Haast (geen aanrader!) naar Franz Joseph Glacier. Onderweg gestopt bij een meer, we moesten voor 10 uur de camping af en Puck was nog niet klaar met school. Hans heeft bij het meer staan vissen, maar gaf het al vrij snel op want hij werd opgevreten door de sandflies helaas. Daarna doorgereden naar Fox Glacier, een gletsjer die net voor Franz Joseph ligt. Op het parkeerterrein eerst geluncht. Puck eet ein-de-lijk bruine boterhammen, gisteren zagen we ineens brood liggen wat wel heel erg op Puck brood lijkt. En mevrouw accepteerde het nog ook, dus goed onthouden welk brood het is..

Toen was het tijd om naar de voet van de gletsjer te wandelen. Heen en terug een wandeling van een uur dus dat moest te doen zijn. Voor de zekerheid een zak marshmellows in de tas, met de belofte dat kinderen die niet piepen bij de gletsjer er eentje krijgen. Erg hè. Maar het werkte wel! Een uur bleek trouwens ook erg ruim genomen, na twintig minuten stonden we al bij de voet van de gletsjer. De wandeling was voor de kinderen wel superspannend, we moesten twee keer een riviertje oversteken via rotsblokken. Dus helemaal geen gepiep, alleen maar gezellig geklets.

O ja, dat was ook nog wel grappig, toen we zaten te lunchen hadden we het over backpacken (wij zien Hidde en Roy nog wel samen op pad gaan!). Puck wilde weten wat dat is. Wij legden het uit en toen zei ik ‘jullie moeten later ook maar veel gaan reizen met een rugzak'. Nou, de dames waren het er unaniem over eens dat ze dat dus nooit gaan doen, ze gaan toch zeker niet zonder pappa en mamma op reis!? Wat denken we wel niet, dat is toch zielig dan zitten pappa en mamma samen in een camper zonder Puck en Lotte! Dan doen we ergens toch wel iets goed denken we zo...

Franz Joseph is - in tegenstelling tot Haast - een leuk dorpje. Alleen is er niet echt een supermarkt dus vanavond maar eens een keertje uit eten. Wat een straf!

26 - 28 oktober

26 oktober 2011

Na twee dagen op de boerderij was het vandaag tijd om weer verder te reizen. Die twee dagen op de boerderij waren heerlijk. Het gezelschap was relaxed en het leven op de boerderij ook. Harry is gestopt met melken, daar heeft hij nu iemand voor in dienst genomen. Dus hij hoeft 's ochtends niet meer zo belachelijk vroeg op en dat heeft een hoop rust gebracht in het gezin. Uiteraard is er nog steeds genoeg te doen op en rond de boerderij, maar er is nu wel tijd om vakantie te nemen. De ouders van Jeanette wonen in Nelson en normaliter gingen ze daar één keer per jaar naar toe. Nu Harry gestopt is met melken, kunnen ze wel vier keer per jaar en dat is natuurlijk wel erg prettig.

Maandag was het Labourday, een vrije dag in Nieuw Zeeland. De ochtend werd opgeslokt door school en niets doen (helemaal niet vervelend!) en na de lunch zijn we met Harry en Jeanette gaan wandelen. De kinderen bleven bij opa en oma. Lotte had een poppenhuis gevonden compleet met meubeltjes en poppetjes en die hebben we eigenlijk niet gezien die twee dagen, zodra ze de kans kreeg zat ze te spelen. Opa, oma en Jeanette vonden het wel heel bijzonder dat Lotte zo goed alleen kan spelen. Gelukkig ging het samen met haar zus ook goed. Puck vond het ook wel fijn om buiten te spelen, op de trampoline of met de twee honden Molly (een stokoude, veel te zware en superlieve Golden Retriever) en Lily (een kleine haarbal van een jaar oud, die één doel heeft in haar leventje: spelen!).

We zijn de heuvel naast het huis opgelopen en bovenop hadden we een mooi uitzicht op de boerderij en het land erom heen. Ook hebben we de koeien in de verte zien grazen, maar liefst 620 koeien hebben ze. En die moeten dus twee keer per dag gemolken worden... het duurt zo'n 3 uur om ze allemaal gehad te hebben. Dus ja, als je dat niet meer hoeft te doen dan heb je wel heel veel tijd over ineens!

Na de wandeling hebben we thee gedronken en met Puck spelletjes gedaan. In de gang staat een kast die helemaal afgeladen is met spelletjes. Vooral Tridomino voor kinderen vond Puck erg leuk, die gaan we onthouden voor Sinterklaas! Want dat gaan we natuurlijk wel vieren! Puck mag binnenkort een brief schrijven aan Sinterklaas om te vertellen dat we op reis zijn en om te vragen of hij ook in Nieuw Zeeland komt... Het verhaal zal worden dat hij niet in Nieuw Zeeland komt, maar wel kadootjes zal opsturen. Waarschijnlijk zal dit het laatste jaar zijn dat Puck in Sinterklaas gelooft, dus we gaan we wel iets van maken. Lang leve internet, dan kunnen we ook het Sinterklaas journaal gewoon volgen... (en dat vinden niet alleen de kinderen fijn, mamma wordt daar ook erg blij van!).

Na de thee nog met Harry bij het melken van de koeien gaan kijken. Zo grappig om te zien, al die koeien die op zo'n carousel staan te wachten tot ze klaar zijn. Je zou haast denken dat ze met elkaar staan te keuvelen terwijl ze gemolken worden! Onderweg naar de melkstallen zagen we nog een kalfje wat nét geboren was. Er stond nog een koe die aan het bevallen was, de pootjes van het kalfje konden we al zien. Maar toen wij de wei in kwamen werd ze bang en verwenen de pootjes weer. Het kalfje is uiteindelijk 's nachts geboren. Puck vond het wel enorm interessant dat ze een kalfje had gezien die nog maar net geboren was!

Om 18.30 had Puck met haar vriendinnetje Kimberly afgesproken om te skypen, ze was er al de hele dag mee bezig. Kimberly belde uiteindelijk al om 18.00 uur (07.00 uur 's cohtends in Nederland!), die kon echt niet meer wachten. We hebben Puck met de ipad in de kamer gezet waar Lotte ook aan het spelen was, want skypen terwijl iedereen meekijkt vond ze wel een beetje te spannend. De meiden hebben heerlijk zitten kletsen over school en aan elkaar een verhaaltje voorgelezen. We hebben Kimberly de kalfjes laten zien (zo ideaal die ipad!) en Puck heeft ook verteld over de zeehonden en pinguïns. In het begin kon Kimberly alleen Puck zien, maar gelukkig hadden wij na een tijdje ook Kimberly in beeld. Puck had helemaal rode wangen na het gesprek, ze was er helemaal vol van. Fijn hoor, dat er zoiets als skype bestaat.

De oudste dochter van Harry en Jeanette kwam tegen het avondeten (tea heet dat hier trouwens) thuis, zij studeert in Dunedin. Jeanette had enorm lekker gekookt, geroosterd lam en een geroosterde kip en allerlei groenten en aardappelen uit oven. En dan ook nog van alles als dessert, apple crumble en pudding, ijs en vruchten. We pasten precies aan tafel, we waren met zijn veertienen!

Dinsdag mochten we één van de auto's meenemen en zijn we naar Alexandra gereden. Toch fijn om niet je hele huis mee te hoeven nemen... Alexandra is een stadje in de bergen waar het nooit regent...behalve als wij er zijn! De rit er naartoe was wel heel mooi, van een lieflijk groen heuvelachtig landschap ging het ineens over in een soort maanlandschap, droog en dor met overal keien en stenen. Heel bijzonder. Helaas ging het bij aankomst regenen. Dus helaas geen wandeling naar een uitkijkpunt, maar winkels kijken en boodschappen doen! Én lekker fish and chips gegeten in de plaatselijke snackbar, met twee oude vrouwtjes in de bediening. Het leek wel of je 50 jaar terug in tijd was, de inrichting was heel ouderwets.

En vandaag - woensdag - dan weer met de camper op stap. We zijn teruggereden naar Nugget Point, waar we zondag geëindigd waren voordat we landinwaarts gingen naar de boerderij. Van Nugget Point zijn we naar Curio Bay gereden, helemaal langs de kust. We zitten hier op een geweldige camping, boven de zee. Die zee is heel woest op het moment want het waait heel hard. Het is verder een heel basic camping, de toiletten en douches stellen niet veel voor, maar de omgeving maakt heel veel goed. Echt top, je hoort die golven tegen de rotsen beuken. De plekken zijn ook heel mooi, iedereen heeft zijn eigen veldje afgebakend met een hoge soort van cactussen. Meestal sta je met je camper in een rijtje op een betonnen parkeerplaats, dit is echt wel heel mooi. Na het eten zijn we naar een rotsstrandje gewandeld, waar 's avonds pinguïns aan land komen om een slaapplaatsje te zoeken. We zaten nog maar net op een paar rotsen toen er een pinguïn uit het water kwam, wat een geluk! En dit keer zaten we er ook echt heel dichtbij, het beestje liep uiteindelijk een meter of vijf van ons vandaan voorbij. Superleuk natuurlijk! Het was alleen erg koud, dus we hebben het bij deze pinguïn gelaten en zijn weer teruggelopen naar ons kacheltje! Alhoewel Hans best nog wel even had willen blijven zitten (in zijn korte broek!!), maar de vrouwen zijn in de meerderheid en die vonden het echt niet leuk meer! Puck moest gewoon huilen, haar handen deden pijn van de kou. De meiden liggen nu weer met sokken aan onder het extra donzen dekbed van Jeanette. Afgelopen nacht was het zo koud, dat onze adem vanmorgen in wolkjes naar buiten kwam! Overdag valt het wel mee hoor, zeker als de zon door komt is het best aangenaam. Morgen trekken we verder langs te kust, tot Invercargill en vanaf daar gaan we het binnenland in richting Doubtful en Milford Sound, de fjorden.

27 oktober 2011

Toen we vanmorgen wakker werden was het eerste wat we merkten (nou ja het tweede als je de kou meerekent) dat de wind was gaan liggen. Toen we naar buiten keken was de lucht strakblauw, joepie mooi weer vandaag! We zijn lekker onder onze stapel dekbedden blijven liggen tot het kacheltje de boel enigszins had opgewarmd en toen was het tijd voor ontbijt, en daarna school. Vandaag een toets voor taal, dat vindt Puck altijd fijn want dan hoeft ze niet zoveel! Rekenen was wel een gewone les, daarvan krijgt ze morgen een toets. Het zonnetje had inmiddels ook de camper behaaglijk gemaakt en lekker opgewarmd gingen we op pad.

We hadden niet echt een vastomlijnd plan vandaag, in ieder geval langs de kust verder naar Invercargill en Bluff. Misschien daar overnachten, misschien landinwaarts. Nou hadden we al van diverse mensen gehoord dat er in Invercargill niet veel te beleven valt. Ook in de Lonely Planet zijn ze niet erg lovend over deze plaatsen. Maar ja, als je het niet gezien hebt kun je er ook niet over oordelen, dus zijn we het met eigen ogen gaan bekijken. Bluff is trouwens de haven van Invercargill, het ligt zo'n 30 km buiten de stad en is een klein stadje (dorpje) op zich. Je had er wel een mooi uitzichtpunt op een berg maar verder inderdaad niets te beleven. En Invercargill is leuk als je wilt winkelen, maar anders snel door heen rijden.

Hier ging dus niet geslapen worden! We hebben de kaart erbij gepakt en besloten door te rijden tot Te Anau. Best een flinke rit, maar het goede nieuws is dat we op deze camping een paar nachten blijven. Dat viel erg in de smaak bij de dames, helemaal toen bleek dat we een plek tegenover de speeltuin hebben. We hebben nog maar niet verteld dat we morgen naar Milford Sound gaan, een rit van ongeveer twee uur... En dan op de boot het fjord in, dat hebben we al wel verteld en dat zien ze wel zitten allebei. Nee hoor, ze doen het hartstikke goed in de camper als we rijden. Zolang de batterij van de ds opgeladen is, is er niets aan de hand. Gisteren keek ik achterom en zag Puck naar buiten kijken, toen ik blij zei ‘zit je lekker naar buiten te kijken, mooi hè' kreeg ik als antwoord: ‘ja, ik zal wel moeten mijn ds is leeg, grumpfff'. En dan probeer je ze een beetje te laten genieten van de omgeving...

Lotte is zelf zo erg, dat als we ergens stoppen om iets te bekijken ze wil blijven zitten om verder te ds-en! We hebben gezegd dat als we iedere keer strijd moeten hebben om dat ding uit te krijgen, we hem verkopen. O zei ze, en gaan de centjes dan in onze Playmobil spaarpot? Nee! Die boodschap kwam wel aan en tegenwoordig roept ze als we stoppen ‘ik zet hem uit hoor!'.

We hebben vandaag ook onze tourism radio in gebruik genomen, een gadget die we bij de camper kregen. Wel een cool ding, het is een gps ontvanger die je op de vooruit klikt en je radio moet je op een bepaalde zender afstemmen. En dan ontvang je dus tourism radio. Over het algemeen lekkere muziek (wel met een hoog kattenjank gehalte zoals Mariah Carey en Whitney Houston) en bij iedere hotspot krijg je informatie over de plek waar je bent. Best leuk en handig! Ze worden denken we gesponsord door de Top 10 campings, want zodra je in de buurt van zo'n camping bent komt er reclame en krijg je aanwijzingen hoe je er moet komen! Nou zoeken wij meestal toch zo'n camping op, ze zijn ook gewoon goed. Wel wat duurder dan andere campings, maar het comfort is toch wel heel prettig. Goed uitgeruste en schone keukens, echt hete douches en alles brandschoon. Is toch ook wel wat waard!

28 oktober 2011

Vanmorgen toen we wakker werden was het voor het eerst niet zo belachelijk koud, dat was wel fijn! Na het ontbijt zijn we direct vertrokken richting Milford Sound. De weg ernaartoe was al een feest, 120 km lang door bergen en valleien, langs meren en rivieren. Kortom, adembenemend. En op de achterbank waren twee meisjes druk met de ds in de weer...

Over die 120 km deden we zo'n 2,5 uur maar die vlogen om door al dat natuurschoon om ons heen. Bij aankomst moesten we nog een goed half uur wachten (die we nuttig besteed hebben door Puck te leren klokkijken) en toen mochten we aan boord.

Milford Sound is eigenlijk helemaal geen sound, maar een fjord. Foutje van de regering om het een sound te noemen. Een sound wordt door een rivier gevormd, en een fjord door gletsers. En dat was hier het geval. Als compensatie hebben ze het hele gebied fiordland genoemd, alleen dat is dan weer verkeerd gespeld!

De boottocht was fantastisch. Onderweg veel watervallen gezien, en zeehonden en ook nog een pinguïn. We hadden ontzettend geluk met het weer, droog en zonnig want normaliter regent het hier twee van de drie dagen. Toevallig stond ik gisteren tijdens het koken met iemand te kletsen die afgelopen maandag waren geweest en dus alleen maar regen hadden gehad. Volgens Puck en Lotte hadden wij mooi weer doordat pappa een gelukssteen én een geluksflesje in zijn rugzak heeft!

Onderweg zijn we ook nog gestopt bij een soort van bezoekerscentrum. Ze hadden daar heel gaaf een cilinder gemaakt waarin je met trappen 10 meter onder water kwam. En daar beneden rondom alleen maar ramen zodat je de wereld onder water in het fjord kunt bekijken. Erg gaaf!

Terug op de boot mochten Puck en Lotte bij de kapitein kijken. Die had niet echt veel te doen maar het was wel leuk om voorin te zitten. Volgens Lotte had hij een piratenstuur!

Op de terugweg gelijk maar even boodschappen gedaan voor de komende dagen. Morgen eten we pannenkoeken! We hebben meergranenmeel gevonden en ook stroop dus dat moet goed komen. En wat zagen we nog meer in de supermarkt: hagelslag! Van het Euroshopper merk van AH, en je moest er zeven dollar voor betalen. Hebben we niet gedaan dus. Wel grappig, ze hadden een schap met internationale producten en daar stonden ook rollen Bolletje Beschuit en nasi mix van Improba.

Wij hebben vandaag lekker restjes gegeten, aangevuld met kippenpootjes en knoflookbrood. We hadden nog kippensoep meegekregen van Jeanette want die vond Puck zo lekker. En nog spaghetti over van eergisteren, dus we hebben heerlijk zitten eten.

Onder het eten hebben we besproken wat we morgen gaan doen. We kunnen naar Doubtful Sound, of grotten bekijken, of een film over de natuur in dit gebied bekijken in de lokale bioscoop, of .... gewoon een dagje niets.... en dat is precies wat we gaan doen! Er is hier verderop een park met een enorme speeltuin dus we zetten daar de camper en gaan een paar uurtjes chillen. We rijden morgen door naar Queenstown en dat is niet zo ver dus we hebben een relaxte dag in het vooruitzicht.

21 - 23 oktober

21 oktober 2011

Zo mooi als het weer gisteren was, zo koud en somber is het vandaag!

De dag begon nog wel zonnig, maar al snel overheerste de bewolking en viel er ook zo nu en dan wat regen. Helaas pindakaas!
We zijn van Omarama naar Oamaru gereden, een leuk stadje ook aan de kust. We wilden hier graag naartoe omdat er pinguïns en zeeleeuwen schijnen te wonen. Na een wandeling door het stadje zijn we naar de haven en pier gelopen. Er stond een behoorlijke wind en de gevoelstemperatuur was niet veel hoger dan een graad of acht.... en Hans liep gewoon in zijn korte broek! (daar kennen we er nog wel eentje van...). De meiden hadden hun regenjas over hun dikke vesten aan om de wind buiten te houden en ik had gewoon alle drie vesten die ik bij me heb over elkaar heen aangetrokken. Dus, niets aan de hand! (...).

Aan het eind van de haven was een bezoekerscentrum met heel veel informatie over de pinguïns. 's Avonds rond een uur of acht komen ze massaal uit de zee naar land om een plekje te zoeken om te overnachten. Alleen, om dit te willen zien vragen ze 40 dollar per persoon!! En dan zit je op een soort tribune boven op een rots om ze te zien. Dat vonden wij toch wel een beetje te gortig en we hebben vriendelijk bedankt. Wel zijn we nog even achter het bezoekerscentrum geweest, waar je pinguïns kon zien broeden. Moesten we ook voor betalen trouwens, het werd verkocht als een wandeling met een gids. Nou was die tuin ongeveer zo groot als onze tuin in Rockanje en stonden er overal bordjes met informatie, dus die gids was redelijk overbodig! Maar, wel pinguïns zien broeden in nestkastjes, dat was toch wel schattig.

Na deze kleine teleurstelling zijn we doorgereden naar Moeraki, een schattig vissersdorpje. Dit was een tip van David en Kerrie, en een goede! De camping lag aan de haven, en wij stonden met onze achterkant naar de haven toe. Prima uitzicht dus! En wat nog veel beter was, ook in Moeraki zijn pinguïns en zeeleeuwen en die kan je gratis bekijken. Dus nadat we ons plekje toegewezen hadden gekregen, zijn we direct weer weggereden richting de vuurtoren. Vanaf daar kon je een stukje wandelen naar een uitkijkpost. En ja hoor, we stonden nog niet binnen of zagen onze eerste yellow eyed pinguïn! Er lagen ook een aantal zeeleeuwen op het strandje, dus onze dag was goed. Uiteindelijk hebben we in totaal zes pinguïns gezien, eentje van heel dichtbij want die was al tegen de rotsen opgeklommen en liep naast het wandelpad (er zit wel een hek tussen dus we konden hem net niet aanraken!). De meiden waren razend enthousiast!

22 oktober 2011

Vanochtend eerst school gedaan, terwijl pappa en Lotte gingen douchen en afwassen en in de speeltuin spelen. Daarna de boel weer ingepakt en doorgereden richting Dunedin. Een leuke stad tegen berghellingen aan. Bij Dunedin ligt het Otago Peninsula (schiereiland), waar een albatroskolonie woont. Ook hier eerst weer een plekje op een camping gereserveerd en daar hebben we eerst zitten lunchen. De rit naar het uiterste puntje van het schiereiland was heel mooi, de natuur werd steeds ruiger. En - ook heel fijn - het zonnetje begon door te komen!

Ook hier weer een korte wandeling naar een uitzichtpunt en wederom een aantal zeeleeuwen gezien. Helaas geen albatrossen, maar er was ook een mooi bezoekerscentrum waar ze een aantal opgezette albatrossen hadden. Hadden we toch een idee van hoe groot die vogels zijn. Je kon er ook een wandeling met gids doen naar broedende albatrossen, maar die hebben we even overgeslagen na onze ervaring in Oamaru...

Toen we terug kwamen op de camping hadden we overburen gekregen, en wat bleek dit waren ook Nederlanders. Een gepensioneerd stel met een enorme camper die net als wij twee maanden rondreizen door Nieuw Zeeland. Ze waren ook in Singapore geweest, en na Nieuw Zeeland gaan ze nog drie weken naar Vietnam. We werden gelijk uitgenodigd op de borrel, dat was wel even gezellig. Zij hebben het Noordereiland al gedaan en hadden veel leuke tips voor ons.

Op deze camping stonden we praktisch tegen de keuken aan en ik heb voor het eerst gekookt in de campingkeuken. En we hebben er ook maar gelijk zitten eten, wel zo handig. Het is wel ideaal hoor, die keukens op campings. Er zijn heel veel kookpitten en er staan grote ovens en een magnetron. Ook staan er een aantal broodroosters en een heel grote koelkast. En het is overdekt en - een beetje - verwarmd, dus erg prettig als je met een tent gaat kamperen in dit weer!

Na de pompoensoep en gebakken aardappelen voor Lotte was het alweer ruim voorbij bedtijd voor de dames. Het was inmiddels flink afgekoeld dus we hebben de dekbedden dubbel over ze heen gelegd.

23 oktober 2011

Vanmorgen waren de meisjes al vroeg wakker, het was ijskoud! Buiten was het helemaal helder dus het was behoorlijk afgekoeld in de nacht. Lotte had in haar slaap haar dekbed weggeschopt en zat helemaal te rillen. Ze hadden allebei ijsvoeten en hebben heerlijk bij ons bed liggen opwarmen. Dat is wel heel prettig van deze camper, ons bed is zo groot daar kun je prima met zijn vieren in liggen. Klein nadeel is wel dat we het bed iedere avond moeten opmaken, overdag is het ons zitje. Maar ach, we worden er steeds handiger en sneller in. Het reizen met een camper is zo ontzettend leuk! Het is de ultieme vrijheid. Krijg je honger, dan stop je even, loopt naar achteren en kunt eten. De camper heeft een generator die vier dagen zonder stroomtoevoer kan werken. Dus de koelkast doet het altijd, ook als we stilstaan. Dus mochten we een keer wild willen kamperen, dan kan dat ook.

Na het ontbijt en school weer op weg, vandaag staan Harry en zijn gezin, een andere neef van Peter, op het programma. Zij wonen landinwaarts in een plaatsje wat Heriot heet. Eerst zijn we langs de kust verder gereden tot Nugget Point. Een prachtige plek waar rotsen uit de zee steken. De wandeling er naar toe is pittig (want berg op, berg af) maar kort dus goed te doen met de kinderen. En het uitzicht is - zoals de Lonely Planet het beschrijft - breathtaking. En dan ook echt. Prachtig. Ook hier weer veel zeeleeuwen gespot. Puck en Lotte liepen allebei met een verrekijker rond en Lotte zag de meest exotische dieren door die van haar.

Daarna naar Heriot gereden. Het landschap bleef veranderen, van vlak naar heuvelachtig naar ruiger en bergachtig. Z mooi, je blijft om je heen kijken. Er is zoveel ruimte hier, dan kun je je niet voorstellen, dat moet je echt ervaren. Wij worden er erg relaxed van. Harry en Jeanette wonen op een geweldige boerderij en die boerderij staat in the middle of nowhere. Fantastisch! Als je dit ziet, dan snap je wel dat een hoop boeren stoppen in Nederland. Wat een ruimte en een natuur. Het huis is voor Nieuw Zeelandse begrippen erg oud - 122 jaar - en heel groot. Maar ook heeeel koud vertelde Jeanette. In de winter is het echt afzien hier op de boerderij. Er is één kachel en dat is een houtkachel in de woonkamer. En die woonkamer is gigantisch, dus niet gemakkelijk warm te krijgen. Er is geen dubbel glas en de slaapkamers zijn niet verwarmd... echt wat voor mij dus! (not!!!). Ze hebben dus allemaal electrische dekens en degene die het eerste wakker is, moet de houtkachel aanmakenHarry vertelde dat het huis isoleren en verwarming aanleggen hoog op het prioriteitenlijstje staat. Kan ik me iets bij voorstellen!

Wij zijn niet de enige gasten bij Harry en Jeanette, de ouders en een oom van Jeanette logeren hier ook. Ontzettend aardige mensen die ons gelijk ook hebben uitgenodigd om bij hen te komen logeren in Nelson, waar zij vandaan komen. Nelson ligt helemaal zuidelijk en staat ook op ons programma dus die uitnodiging hebben we aangenomen. En de oom van Jeanette heeft ook nog wel plek voor ons... zo gaat dat hier, iedereen die je tegenkomt nodigt je óf uit óf kent nog wel iemand waar je terecht kunt. Op de boerderij slapen we gewoon in onze camper trouwens, we hebben stroom via het huis en kunnen daar ook douchen en van het toilet gebruik maken. We hebben nog geen idee hoe lang we blijven op de boerderij, het is wel heel erg gezellig en gemoedelijk hier dus we zien wel! Jeanette had voor de meisjes een extra dik donzen dekbed om over de gewone te leggen, erg aardig. Deze mogen we de rest van de tijd op het Zuidereiland gebruiken, we laten het dekbed in Nelson bij de ouders van Jeanette weer achter. Dus vannacht zullen de dames het niet koud hebben, ze liggen onder een dikke laag én hebben ook nog de warme wollen sokken van Brian aan!

18 - 20 oktober

18 - 20 oktober 2011

Dinsdagmorgen was het dan eindelijk zover: we konden onze camper ophalen!

David heeft ons met alle bagage naar het adres gebracht en daar hebben we afscheid genomen. Onze camper is een oud beestje, maar helemaal leuk. Dat ie oud zou zijn wisten we, het scheelt namelijk enorm in prijs of je een wat ouder model huurt of een nieuwe. En alles zit erop en eraan dus wij vinden het wel prima zo. Puck en ik waren gelijk helemaal verliefd op ons kleine huisje, Lotte keek even rond en zei ‘Moeten we híer in gaan wonen??? Dat is toch zeker veels te klein!'.

Nadat we alle papieren hadden ingevuld en alle tassen binnen hadden gezet, zijn we naar een supermarkt gereden. Wat een feest om hier boodschappen te doen! Alles is te krijgen en eindelijk ook weer lekker brood (van een lokale Nederlandse bakker). Nieuw Zeeland is aan het eind van de wereld, maar het voelt erg thuis. Komt ook door alle Nederlandse namen die je onderweg op reclameborden ziet. Het gevoel werd nog versterkt toen we van Christchurch naar Timaru reden, het landschap is zo Hollands. Alleen wel een stuk leger... en je moet dan ook even niet op de bergen in de verte letten! Onderweg werd het weer steeds slechter, heel veel wind en harde regen. In Timaru wonen Brian en Pam, we hebben hen in Chiang Rai ontmoet en Brian had ons uitgenodigd om op zijn 76^e verjaardag te komen op 18 oktober. Eigenlijk had ik er helemaal niet zo'n zin in om weer bij iemand te logeren. Maar het weer werd steeds slechter en toen we eenmaal bij Brian en Pam waren werd het vooruitzicht op een warm bed steeds beter! Brian was erg blij om ons te zien en eigenlijk was er toen ook geen sprake meer van dat we níet zouden blijven slapen. De dochter van Pam was er ook, met haar dochtertje Sofie van 18 maanden. En Brian's oudste zoon Gordon kwam met zijn dochters eten. Pam en haar dochter hadden heerlijk gekookt, zowel Thais als ‘gewoon' en we hebben lekker alles door elkaar zitten eten. Na het eten hebben Puck en Lotte gezwommen, en daarna heeft Pam ons onze kamers laten zien. Het huis is enorm, de gang vanuit de eetkamer naar achter is zo'n 50 meter lang. Niet normaal! Later bleek waarom dit zo was, aan het huis zit een garage voor de acht (!) auto's van Brian. En die garage wilde hij persé aan huis. Vier deuren in die enorm lange gang komen dan ook uit in de garage. Verder waren er 4 slaapkamers en evenveel badkamers, een ‘poolroom', een kamer naast het zwembad met een biljart en een bar. En aan tussen de poolroom en eetkamer nog een grote woonkamer met prachtig zicht op de bergen. Het huis is op een heuvel gebouwd en aan alle kanten heb je een prachtig uitzicht.

Brian zelf zit als een soort Godfather aan de eettafel en regelt alles van daar uit. Hij is nog erg betrokken bij de bedrijven die hij bezit en de hele dag door is het een komen en gaan van mensen. Hij is erg slecht ter been, dus als mensen iets van hem willen moeten ze naar zijn huis komen. Brian heeft ons ook zijn bedrijven laten zien. Eerst naar een sokkenfabriek, zijn laatste aankoop. Grappig om te zien. En bij vertrek kregen we ook nog allemaal heerlijk warme wollen sokken! De meiden zelfs ieder vier paar... op de wikkels rond de sokken stond dat ze speciaal zijn gemaakt om de voeten van boerenkinderen warm te houden.

Daarna door naar het engineering bedrijf, waar Brian's zakenpartner Gary ons een rondleiding heeft gegeven. Brian had ons met heel veel pijn en moeite rond geleid in de sokkenfabriek en trok het niet om nog een keer de auto uit te komen.

Na de rondleiding heeft Brian ons nog rondgereden in Timaru en toen bleek dat hij wel heel veel panden bezit daar. Zo'n beetje alle loodsen in de haven zijn van hem. Net als heel veel land rondom zijn huis. Hij is ook wel een beetje de lokale weldoener, zo heeft hij voor het ziekenhuis een apparaat gekocht waarmee ze kankerpatiënten kunnen behandelen. Hij liet ons een berichtje horen op zijn voicemail, van een voor hem wildvreemde vrouw die hem bedankte, dankzij hem kon haar kind in Timaru behandeld worden.

We zijn uiteindelijk twee nachten gebleven en vanmorgen - donderdag - kon ons camperavontuur dan eindelijk echt beginnen! Het weer is weer terug naar normaal, droog en een zonnetje. We zijn vanuit Timaru naar Mount Cook gereden, een prachtige rit langs twee heel blauwe meren en een deel door besneeuwd gebied. Vanaf Mount Cook zijn we doorgereden naar Omarama, waar we op een camping aan de voet van een berg staan. En laat de mevrouw bij de receptie een Hollandse zijn... ze woont hier al 39 jaar maar spreekt nog prima Nederlands. Vanavond voor het eerst sinds we op reis zijn zelf gekookt!! Pasta met broccoli en zalm (ofwel de beroemde groene pasta), we hebben zitten smullen. En lekker buiten gegeten in het zonnetje, dat was ook wel heel prettig.

Morgen rijden we terug naar de kust, naar Oamaru, waar heel veel pinguïns wonen. Het plan is om daarna naar Dunedin te rijden, en vanaf daar weer landinwaarts om neef Harry te bezoeken. Met internet zit het ook wel goed hier, op elke camping is wel een hotspot dus we hopen weer veel verhalen en foto's te plaatsen!

We zijn in Nieuw Zeeland!

NIEUW ZEELAND

17 oktober 2011

We zijn in Nieuw Zeeland!

De reis naar Nieuw Zeeland ging heel relaxed. Vanaf Bangkok vlogen we in negen uur naar Sydney en die reis vloog om. De kinderen hebben aardig wat geslapen en wij hebben gedommeld en een erg leuke film gekeken (Hangover part II. Martijn: geweldige film!, nu nog deel 1 kijken!). In Sydney hadden we een uur om over te stappen op het vliegtuig naar Christchurch. Leek erg kort, maar het ging allemaal heel gemakkelijk en vlot. Vanaf Sydney was het nog drie uur vliegen en Lotte heeft deze hele vlucht geslapen. Het vliegtuig was niet helemaal vol en ze kon lekker languit liggen.

In Christchurch werden we opgehaald door David van Woerden, de neef van Peter (onze zwager). Bij hem en zijn vrouw Kerry en kinderen Sofia (12), Jason (9) en Luka (6) logeren we twee nachtjes, morgenochtend (dinsdag) halen we de camper op. De kinderen hebben het hier enorm naar hun zin, uiteraard is er voldoende speelgoed aanwezig en vooral Puck speelt ook graag met de jongens. Dat ze Engels spreken maakt niet uit, Puck praat gewoon Nederlands terug.

Onze eerste reactie toen we buiten kwamen op het vliegveld: kkkoud!!

Het is weer even wennen aan de Hollandse temperaturen na 6 weken in de hitte. Vannacht lagen we onder dikke dekbedden en onze eerste aankoop in Nieuw Zeeland: pantoffels voor de dames! Puck heeft nep uggs en Lotte schattige pluizige gevallen met roze hartjes. We zullen ze nodig hebben, de voorspellingen zijn niet zo heel best voor de komende dagen. Het is lente hier, vergelijkbaar met mei in Nederland. Alles staat in bloei, prachtig. Vandaag (maandag) was het zonnig en een graad of 18, maar de komende dagen verwachten ze regen en een graad of 12. Beetje zoals bij jullie dus! Gelukkig hebben we pantoffels (ik had ze meegenomen uit Nederland) en zit er in de camper verwarming! Het was wel weer lekker slapen trouwens, weggekropen onder een dik dekbed. We hebben allemaal heerlijk geslapen, ondanks dat we een nacht hebben overgeslagen en het hier zes uur later is dan in Thailand, hebben we er geen last van. De meiden hebben wel enorm uitgeslapen, Puck werd pas om 10.00 wakker vanmorgen! Ze lag er om half acht in dus die heeft wel even lekker bijgetankt. We denken wel dat het geholpen heeft dat ze gisteren de hele middag buiten gespeeld hebben.

Vandaag heeft Kerry ons de omgeving laten zien, en hebben we een prepaid sim kaartje gekocht voor de telefoon zodat we lokaal voordelig kunnen bellen. We zijn ook even bij Dave op zijn werk langsgereden. Hij heeft een eenmansbedrijfje, een kleine fabriek. Hij verpakt snoep voor in bijvoorbeeld automaten. Dus hij zet groothandelsverpakkingen om in kleine één-persoonsverpakkingen en ook voor reclamedoeleinden. Het was daar een paradijs voor de kinderen dus!

Morgen gaat het camperavontuur beginnen!