12 - 14 december

De laatste verslagen vanuit Nieuw Zeeland!

12 december 2011

Er kwam vanmorgen bij de douches een mevrouw naar me toe en die zei ‘your children look so happy, you must do a very good job'. Nou dat vond ik wel een heel mooi compliment! De avond ervoor zaten we tegelijkertijd te eten en toen keek ze al zo vertederd naar onze altijd dansende Lotte, en Puck die zo graag wil afwassen. We raakten aan de praat en ik vertelde over onze reis. Goh, zei ze, ik wou dat onze kinderen zo ondernemend waren. Ze was zelf opgegroeid in Adelaide, Australië en daar moeten we volgens haar zeker naar toe!

Het weer zit ons niet mee, de wind is gaan liggen maar er valt een continue stroom zeikregen (excusez le mot), bah. Het gooit wel een beetje de plannen voor de laatste dagen in de war, we hadden gedacht nog lekker een paar dagen op een camping aan een strand te gaan zitten. Maar ja daar heb je nu niet zo veel te zoeken! We zijn daarom naar Whangarei gereden en hebben voor de laatste keer een Warehouse onveilig gemaakt. Ook leuk! Ook nog even voor de laatste dagen eten in huis gehaald (lekker eenvoudig, we willen nu niet teveel boodschappen meer halen). In de Lonely Planet las ik er dat er bij Whangarei grotten zijn met gloeiwormen, die gratis te bezoeken zijn. En dan komt de Hollander toch weer boven bij de wereldreiziger! Dus wij op zoek naar die grotten. Eenmaal gevonden en de camper geparkeerd, moesten we nog een eind lopen. In de regen, over allemaal glibberige modderpaadjes, door weilanden en over trapjes. Hans was er al snel klaar mee, maar ja Puck en ik moesten die gloeiwormen zien dus toch nog maar even verder gelopen. Kwamen we bij grot nummer één, moest je eerst een levensgevaarlijke klimpartij over rotsen trotseren om bij de ingang te komen! Dus maar weer terug naar het pad. Puck en ik wilden het toch niet opgeven en zijn op zoek gegaan naar grot nummer twee en drie, terwijl Hans en Lotte terug zijn gelopen naar de camper. Grot twee hadden we zo gevonden, maar helaas hier lag de ingang zo nodig nog verder verstopt. Ik heb nog even overwogen om het er toch op te wagen, maar alleen al de gedachte aan het gezicht van Hans weerhield me hier toch van. Dus doorgelopen naar de derde grot. We moesten een heuvel opklimmen en toen... hielden de aanwijzingen op!! Nou je had Puck moeten horen... dus ook wij weer terug naar de camper. Nou, zei Puck, in ieder geval hebben we wel een spannende wandeling gedaan toch mam. Dat vond ik ook, ondanks de regen was het wel een lekkere wandeling zo dwars door die weilanden en over smalle rotspaadjes.

Dus nou ja zonder gloeiwormen gezien te hebben zijn we teruggereden en hebben een camping opgezocht.

13 december 2011

Wéér regen! En volgens de onderhoudsmeneer hier op de camping blijft het ook nog wel even zo. Niet dat Puck en Lotte er last van hebben, die hebben al hun speelgoed naar het opkamertje verhuisd en zitten daar heerlijk te spelen tussen alle dekbedden en kussens. Wij hebben ons er ook maar bij neergelegd, aan het weer verander je toch niets. Ik ben maar de was gaan doen, overmorgen moeten we gaan inpakken en dan is het zo fijn als er schone kleding in de tassen gaat. Ons campertje ruikt nu heerlijk naar schone was, dat is dan weer een voordeel van de regen: ik moet alles wat niet in de droger kan wel binnen ophangen. Hans deed nog wel een halfslachtige poging om de meiden enthousiast te krijgen om naar een museum hier in de buurt te gaan, maar dat werd meteen van tafel geveegd. Ze hebben het te druk!

14 december 2011

Toch nog maar naar het museum gereden vanmorgen en op onze laatste dag in Nieuw Zeeland twee echte kiwi's gezien! Achter glas weliswaar, maar toch leuk om die rare vogels gezien te hebben. De kans dat je ze in het wild tegenkomt is erg klein. Kiwi's zijn nachtdieren en slapen overdag. Ook zijn ze heel erg schuw dus ze zullen zich niet snel in de bewoonde wereld wagen. Het museum had verder nog allerlei Maori attributen en een hoop informatie en spullen over de voor ons erg korte geschiedenis van Nieuw Zeeland. Echt geschiedenis hebben ze hier niet, het land is pas sinds ongeveer 1820 bewoond geraakt door Europeanen. Ze zijn hier dan ook heel trots als er een huis staat wat uit 1920 stamt! Ook was er bij het museum een vogelopvangcentrum, waar we een Tui vogel zagen die kon praten. Zo raar, het leek net of er iedere keer een man bij ons stond die steeds hetzelfde zei.

Na het museum naar Auckland gereden, wederom in de regen. We staan hier op een echte stadscamping vlakbij het vliegveld. In de keuken staan bakken waar je spullen kunt achterlaten die je niet meer kan gebruiken. Één krat zit barstensvol zoutvaatjes, ben benieuwd wie die op gaat maken! Morgenochtend gaan we inpakken en de camper inleveren, en dan door naar het vliegveld - op naar ons volgende avontuur: Australië!

7 - 11 december

7 december 2011

We zijn vandaag van Auckland naar Kerikeri gereden, een levendig stadje richting het noorden. Onderweg zijn we nog gestopt bij een schattig museum in Waipu. Dit dorp is rond 1820 gesticht door Schotten en het museum laat de geschiedenis van deze mensen zien. De mensen werden geleid door een erg strenge en rechtlijnige dominee, geen aardige man zo te zien op de foto's. Tegenwoordig heeft iedereen in het dorp zo'n beetje Mc voor zijn achternaam staan en houden ze nog steeds één keer per jaar Highland games, compleet met Schotse rokken en doedelzakken.

In Kerikeri is Hans dan eindelijk naar de kapper geweest!! Hij moest nu echt van ons, het was echt geen gezicht meer. Zelf vond ie dat zijn haar nooit beter had gezeten, we hebben heel hard gelachen om dit grapje.

In Kerikeri was verder niet zo heel veel te doen of te zien, dus we hebben besloten om hier één nachtje te blijven en morgen een klein stukje verder te rijden richting Doubtful Bay waar we hopelijk een camping aan het strand kunnen vinden.

8 december 2011

Een korte rit dus vandaag, we waren voor de middag al in het gebied van Doubtful Bay. We hebben inderdaad een camping gevonden aan het strand. En laat het nou nog strandweer zijn ook! Dus vanmiddag voor het eerst in zwembroeken het strand op! Nou o.k. ik geef het toe, de wind was best fris, maar ik had een plekje gevonden in de duinen en daar was het best te doen. Hans heeft een poos staan vissen, maar helaas niets gevangen. Van de week bij Auckland wel trouwens, hij heeft foto's gemaakt als bewijs!

Er zit hier op de camping een groep verstandelijk gehandicapten en Puck en Lotte spelen op dit moment in de speeltuin met een meisje van een jaar of achttien. We hoorden Puck antwoord geven op haar vragen, erg leuk!

Bikkel Lotte had ook nog wat. Die kwam de camper uit met de vraag of ze een pleister mocht. Ik zei nee Lot want ze wil meestal om niets een pleister. Lotte: ‘ja maar mam', ik: ‘nee Lot, we gaan niet iedere keer pleisters pakken'. Lot: ‘ja maar mam, kijk dan!!'. Had ze haar grote teen opengehaald, het bloed liep er in een gestage stroom uit. Dus toch maar een pleister geplakt...haar zus was minstens flauw gevallen van het aanzicht van al dat bloed en had de rest van de dag mank gelopen, maar Lotte huppelde na de pleister weer weg!

9 december 2011

Geen strandweer - te veel wind - maar in het zonnetje bij de camper was het prima toeven. Puck zei 's avonds nou je hoeft niks op de website te schrijven want we hebben toch niks gedaan vandaag. En dat is ook zo! De meisjes hebben voornamelijk binnen gezeten (terwijl het buiten prachtig weer was) en renden zo nu en dan even naar de speeltuin. En wij hebben lekker buiten in het zonnetje gezeten. Hans en Puck zijn ook nog naar het strand gelopen om te vissen. Ze hadden een zeeschildpad gezien en bijna een vis gevangen, maar die liet op het laatste moment het haakje los. Ik vond in de recreatieruimte een aantal leuke tijdschriften, waaronder zelfs een Nederlandse Viva. Dus een heerlijk zomers dagje op de camping! Volgens Puck een echte vakantiedag, want dat doen we ook in Rockanje.

10 december 2011

Vanmorgen toen we wakker werden hebben we eerst een gezellige skypsessie met Kylian en Gabrielle (en ouders!) gehad. Leuk hoor om elkaar te zien en live te spreken. Één nadeel: we hebben het nieuwe behang voor de kamer van Kylian gezien en nu heeft Lotte het alleen nog maar over roze bollenbehang... of we vast Opa kunnen mailen! Hopelijk zet ze het nog uit haar hoofd, maar Lotte kennende gaan we dit nog heeeel lang horen!

Na het ontbijt zijn we vertrokken. We wilden op tijd weg, maar natuurlijk lukte dat niet. Dat idee van op tijd vertrekken moeten we ook maar loslaten! Het is al vroeg zat, om tien uur van de camping zijn. De reden dat we vroeg weg wilden was dat we volgens de kaart een lange rit op het programma hadden staan, helemaal naar het noordelijkste puntje van het Noordereiland, Cape Reinga. Aangezien daar geen campings zijn, moesten we de weg ook weer terugrijden. Plus we moesten nog boodschappen doen. De rit viel eigenlijk best mee en om half één stonden we op het parkeerterrein. Vanaf daar was het nog een kwartiertje lopen naar de vuurtoren en voor je gevoel het eind van de wereld. De Pacific Ocean en Tasmaanse Zee komen hier bij elkaar en dat zorgt voor spectaculaire golven. De storm die in Nederland raast, is hier ook opgestoken en op sommige stukken moesten we de meisjes echt een hand geven, anders zouden ze nog wegwaaien! Voor de Maori is Cape Reinga een heilige plek, zij geloven dat de geesten van overleden mensen vanuit hier vertrekken naar het hiernamaals. Het was vooral erg winderig en verlaten!

Op de terugweg zijn we gestopt bij enorme zandduinen, waar je met een surfbordje vanaf kon.

Dat leek ons wel wat! Het viel wel een beetje tegen... ten eerste de wind, je werd compleet gezandstraald! En waar we ook niet bij stil hadden gestaan, om naar beneden te kunnen moet je - precies ja - eerst naar boven. En dat valt niet mee kan ik jullie vertellen! Ik ben diverse malen met twee surfborden onder mijn arm omhoog geploeterd (mijn man was even ergens anders foto's aan het maken...) en dat heeft me wel de nodige zweetdruppels gekost. Maar het plezier op de gezichten van de meiden maakte het dan wel weer goed! Lotte vond het een beetje eng om alleen te gaan en ging op onze rug liggen, waardoor wij door het extra gewicht nog een stukje harder naar beneden gleden. Surfbabe Puck deed het alleen, die zwoegde ook met dat surfbord naar boven want had geen zin om op mij of Hans te wachten. Het was een leuk en zeer vermoeiend uurtje! Na afloop zat het zand zat werkelijk overal op ons lijf, dus op de camping maar gelijk een douche genomen!

Helaas zijn de weersvooruitzichten voor de komende week erg slecht, vanaf maandag alleen maar regen. Hopelijk verandert dat nog, zou toch jammer zijn als onze laatste dagen in dit geweldige land verregenen. Rasoptimist Hans denkt dat het wel mee zal vallen dus daar geloven wij dan ook maar in!

11 december 2011

Nou, dachten we gisteren dat we een lange rit hadden en viel het reuze mee, vandaag dachten we een korte rit op het programma te hebben en die bleek behoorlijk lang.

Het stormt nog steeds maar met de regen valt het vooralsnog mee gelukkig. We hebben vandaag enorme Kauri bomen gezien, eentje was ruim 50 meter hoog en 13 meter dik, en de andere was 29 meter hoog en 16 meter dik. Echt enorm dus! De wandeling naar de bomen toe was ook wel even lekker. We werden wel een beetje moe van spraakwaterval Lotte, die het over niets anders dan haar verjaardagsfeest heeft. Iedere keer als iemand iets probeerde te zeggen, werd gelijk zijn of haar mond gesnoerd ‘ik ben aan het praten!'.

3 - 6 december

3 december 2011

Bij Hot Water Beach hadden we maar voor één nachtje betaald, want er is daar verder helemaal niets te beleven. Dus vanmorgen moesten we weer op pad, eerst richting Cathedral Cove. Dit is een grot die alle toeristen gezien moeten hebben, dus ook wij zijn er naartoe gereden. De wandeling naar de grot was behoorlijk pittig, een half uur lang klimmen en dalen. Aan het eind kreeg je allemaal trappen om op het strand te komen. De grot zelf vond ik een klein beetje tegenvallen, je mocht er niet eens in! Nou ja eigenlijk is het geen grot, meer een tunnel in de rots die inderdaad wel op een kathedraal lijkt. Er waren mensen die de borden en afzetting negeerden, en toch er onder door liepen naar de andere kant. Dat hebben wij maar niet gedaan, Puck zou een beroerte krijgen! Overal waar je komt of loopt staan namelijk borden met alles wat je niet mag, en die worden altijd uitgebreid bekeken en besproken door de dames. Van de week stond er ergens dat je niet mocht roken en toen zei Lotte ‘O je mag hier niet roken, maar ik denk dat oma's dat wel mogen toch mam?' De baai en het strandje waren wel heel mooi en de meisjes hebben een poosje in het zand gespeeld. Daarna moesten we de trappen weer beklimmen om terug op het wandelpad te komen... we hebben de treden geteld en het waren er 147! Op de terugweg hebben we de ‘spannende' route genomen, een smal rotsenpad door de een kloof waar je een beetje moest klimmen en klauteren. Klimaap Puck moest voorop van haar zus en wees de weg.

We hebben op de parkeerplaats zitten lunchen en zijn toen weer op pad gegaan, richting Coromandel Town, aan de andere kant van het schiereiland. Een erg leuk dorpje en ook de camping is weer prima. In de keuken werden we aangesproken over onze vesten. Erg grappig is dat, door die vesten hebben we heel veel aanspraak! Zelf denk je er helemaal niet aan dat er ‘De Hoog World Tour 2011-2011' op je rug staat dus soms is het wel even schakelen als iemand bijvoorbeeld vraagt hoe lang de world tour duurt. Zo van huh? Hoe weet jij dat nou weer? Laatst kwam er een man naar ons toe en die vroeg of wij de de Hoog family waren. Wij helemaal verbaasd, tot hij naar Lotte's rug wees!

4 december 2011

Het leek zo'n goed plan: de ochtend lekker rustig aan doen en dan vanmiddag met een treintje de bergen in. Totdat het begon te regenen om een uur of half twaalf... en het ook niet meer stopte. Het kwam met bakken de hemel uit, in een mum van tijd zwommen er eenden in een enorme plas naast de camper. Geen weer om iets te ondernemen dus, de wolken hingen heel laag dus het had ook geen zin om in een trein te gaan zitten om van het uitzicht te genieten. Dus we hebben de hele dag binnen gezeten, voor de dames zeker geen ramp!

We besloten om 's avonds wel in het dorpje te gaan eten, dan hadden we in ieder geval nog iets gedaan vandaag! We belandden in het lokale hotel annex stamkroeg. Erg gezellig! Er zaten mensen rondom een tafel met een gitaar te zingen en het was er bomvol. We hebben heerlijk café voedsel zitten eten (fish and chips en steak met een gebakken ei) en genoten van de sfeer. Hopelijk is het morgen weer droog....volgens de voorspellingen op internet wel dus daar gaan we dan maar van uit.

5 december 2011

Het zonnetje scheen toen we wakker werden, gelukkig!

De dag begon al goed. Het eerste stuk van de weg was erg kronkelig en Lotte riep al snel dat ze misselijk was er voorin wilde zitten. Er was niet echt een mogelijkheid om te stoppen dus ze moest het nog even volhouden. Tien minuten later riep ze een stuk benauwder dat het echt niet meer ging. Dus ik toch maar naar achteren gelopen om haar te halen. Terwijl ik daar liep keek Puck me heel benauwd aan en begon toen vreselijk over te geven. Alles onder, de kussens, zijzelf en - het allerergste - haar kroel. Gelukkig zag Hans een mogelijkheid om te stoppen en daar stonden we dan. Eerst maar de kinderen naar buiten, Lotte zat inmiddels ook te kokhalzen. Terwijl wij binnen aan het redderen waren stond Puck buiten te huilen, ze zat helemaal onder en wij lieten haar gewoon staan! Ontaarde ouders dat we zijn... dus het kind uit haar vieze kleren gepeld en schone kleren aangetrokken. Ondertussen had ik een sopje gemaakt om zo goed en kwaad als het kon de kussens van de bank schoon te maken. De vieze kleren en handdoeken hebben we in een emmer sop gezet en toen weer verder gereden. Dit keer met Lotte voorin want Puck wilde graag bij mamma zitten. Dus daar zaten we, met een handdoek en teiltje op schoot. Gelukkig werd de weg al snel een stuk rustiger en had Puck nergens meer last van. Maar die lucht in de camper... niet fijn!

We zijn naar Auckland gereden en hebben een camping gevonden net buiten de stad, wederom aan het strand. Lotte was inmiddels redelijk op van de spanning, want ja vandaag was het dé dag, van pakjesavond! Zouden de Pieten ons weer weten te vinden?? Na het eten ging Hans afwassen en hebben Puck, Lotte en ik heel hard Sinterklaasliedjes zitten zingen. Toen Hans terugkwam, had hij post bij zich. Zwarte Piet had een brief bij de receptie bezorgd! Er stond in dat de kadootjes in de camper verstopt waren en dat de meisjes maar goed moesten zoeken, vooral bij de kussens van de bank (toch wel knap van die Piet dat hij in zo'n kleine camper een plek kan vinden om kadootjes te verstoppen...). En ja hoor! Er lagen kadootjes! Ze waren helemaal door het dolle heen, het was zo leuk. We waren wel snel klaar met uitpakken! Puck had er een kleur van, die vond het zó ontzettend spannend en leuk. Toen Hans terugkwam met de brief zei ze ‘Oe ik heb helemaal kriebels in mijn buik!'. Na het uitpakken hebben we maar gelijk alle verpakkingen geopend en weggegooid en hebben de meisjes nog heerlijk een uurtje zitten spelen met hun kadootjes. Hans maakt zich wel een beetje zorgen of het allemaal wel in de koffers gaat passen, maar dat komt wel goed.

Puck zei dat ze dit wel een heel leuk Sinterklaasfeest vond, maar volgend jaar wil ze het gewoon weer thuis vieren want dan doen Opa en Oma en tante Mona weer mee.

6 december 2011

Het Sinterklaasfeest was toch wel heel spannend geweest voor Lotte, vannacht kroop ze weer bij ons in bed (ze neemt tegenwoordig zelfs haar kussen mee!). Normaal heb je eigenlijk geen last van haar, ze kruipt erbij en slaapt rustig verder. !). Nu was ze ontzettend onrustig, lag voor het eerst sinds Thailand te tandenknarsen. En Puck was vanmorgen al om zes uur wakker, om te spelen met alle kadootjes!

We hebben ze bijna de hele ochtend laten spelen en hebben toen de bus genomen naar het centrum van Auckland. Een rit van ruim een uur, best lang dus maar wel leuk om de omgeving in je op te nemen. Auckland is een erg uitgerekte stad, het centrum is niet echt heel groot, maar alle heuvels rondom de stad zijn volgebouwd met huizen. Er wonen hier 1,2 miljoen mensen, een echte wereldstad dus. Best ook wel eens lekker om in een échte stad rond te lopen, met daklozen, gillende sirenes, heel veel winkels en mannen in kostuums. Wij begrijpen nu wel dat er een enorme kloof bestaat tussen de mensen die in Auckland wonen en de rest van Nieuw Zeeland. Het verschil kan niet groter zijn. We kwamen nog een Deens stel tegen die we al een aantal keer tegen zijn gekomen op campings, dat stel wat met een baby van vijf maanden op reis zijn. Wel grappig om ze nu ook weer in de stad tegen te komen! En leuk om te horen wat zij de afgelopen weken ondernomen hebben.We hebben heerlijk rondgeslenterd en in de haven naar de mega grote boten gekeken. Op de terugweg vielen Puck en Lotte allebei in slaap in de bus, niet raar na zo'n korte onrustige nacht! We zitten nu bij de lokale McDonalds voor een toetje, want gratis wifi! Dus eten we hier een toetje en kunnen we ondertussen even de mail checken en de website bijwerken. Op de camping is er geen internet. Nou ja, er is wel internet maar niet van de maatschappij waar wij een tegoed van hebben. We gaan nu wel aftellen in Nieuw Zeeland, nog negen nachtjes en dan vliegen we naar Australië. Toen het van de week de hele dag regende hebben we zitten surfen om te zoeken naar een tent. We hebben een grote outdoor winkel gevonden in de buurt van Brisbane en die hebben alle tenten die je kunt bedenken. Na twee maanden in ons huisje op wielen zal het best even wennen zijn, echt kamperen! We denken dat we vooral de koelkast zullen gaan missen. En vooral niet het bed!! Zelfs Hans heeft last van zijn rug van ons bed in de camper. We verheugen ons erg op een lekker luchtbed!

Morgen trekken we verder richting het verre Noorden. De weersvoorspellingen zijn goed, dus hopelijk kunnen we onze laatste week nog een beetje op het strand doorbrengen.

26 november - 2 december

We hebben een tijdje zonder internet moeten doen, dus extra veel leesvoer dit keer!

26 november 2011

Wat een heerlijke dag vandaag! Mooi weer en ja, ja ook ik had vandaag een korte broek en t-shirt aan! Weliswaar met vest, maar ook die is in de loop van de ochtend uit gegaan, goed hè.

Vanmorgen eerst boodschappen gaan doen in Whakatane. Daar zat ook een Warehouse dus ik dacht kan ik mooi even de felbegeerde Barbie's halen voor Sinterklaas. Maar helaas, dit was een kleinere Warehouse en die verkochten heel weinig speelgoed. In Rotorua maar weer proberen!

Bij terugkomst op de camping wilden de meisjes heel graag naar het zwembad. Dat is toch jammer, heb je het strand voor je camper liggen, willen ze naar het zwembad! Maar goed, natuurlijk gingen we. Het water bleek behoorlijk koud. En niet alleen naar mijn maatstaven, Hans had ook een half uur nodig om door te komen. Uiteraard heb ik dat niet eens geprobeerd! Er waren twee glijbanen en Puck is er denk ik 100 keer vanaf geweest. Totaal geen last van de kou, dat blijft toch ook wonderbaarlijk bij die kinderen. Ik begrijp nu wel waarom iedereen hier zijn kind in een wetsuit hijst, ze liggen volgens mij al aan het begin van de lente bij de eerste zonnestralen in een ijskoud zwembad! Wat ook zo raar is, ze lopen hier allemaal op sokken of blote voeten buiten. En als de zon schijnt bij tien graden al in korte broek en hemdje, daar blijf ik me ook over verbazen. Nu loopt mijn man ook al sinds we in Nieuw Zeeland zijn in zijn korte broek (ook niet wijs) maar wél met een vest of dikke trui!

Na het zwembad nog lekker bij de camper gezeten. Er was inmiddels een flinke wind op komen zetten en op het strand was het niet lekker meer helaas. Puck en Lotte hebben allebei een brief en tekening voor Sinterklaas gemaakt. De verlanglijsten zijn lekker overzichtelijk kort, Lotte wil een Barbie in een keuken en Puck een Barbie in een zwembad. En that's it!

Wat een bescheiden kinderen hebben we toch!

27 november 2011

Het was alwéér mooi weer vanmorgen, we gaan er nog aan wennen.

Het was wel een vermoeiende nacht, de schoenen waren namelijk weer gezet. Lotte kon van de spanning niet in slaap komen en is uiteindelijk bij ons komen liggen anders werd er helemaal niet geslapen. Vannacht is ze zeker drie keer wakker geweest met de vraag of het al ochtend was... ze was al om kwart voor zeven wakker (en dat is vroeg, ze zijn hier eigenlijk nooit voor acht uur wakker) en helemaal op van de spanning. Helaas werd Puck gewoon om acht uur wakker, en moest Lotte dus best lang wachten. Maar, het wachten was de moeite waard, de Pieten zijn weer geweest en de dames zijn een Little Pony rijker. Het was wel de laatste keer dat de schoenen gezet werden!

Er stond een korte rit op het programma, naar Rotorua dus, de stad van de zwavel. Toen we zo'n 20 km van de stad waren, roken we de zwavel al. Zelfs Puck, die snotverkouden is en klaagt dat ze niks kan ruiken, rook het. Gelukkig valt het op de camping wel mee met die lucht, zo nu en dan komt er een vlaag voorbij maar dat is te doen. We waren al voor de middag op de camping en zitten weer perfect. Tegenover de speeltuin, het zwembad en washokken en vlak naast de keuken. Lotte kwam de camper uit, rende naar de speeltuin en riep ‘o, het is geweldig!'. Het zwembad is best lekker en - hoe fijn - er is ook een zogenaamde thermal pool bij, lees: superwarm stinkbad. Maar wel lekker! Het water voelt een beetje vettig aan op je huid. Dus we hebben voor de lunch lekker bij het zwembad in het zonnetje gezeten. Puck had gehoord dat Tijn zijn C diploma heeft gehaald en was druk aan het oefenen met borstcrawl en netjes zwemmen.

Na de lunch (tosti's uit de koekenpan, best lekker!) zijn we het stadje ingelopen. Naast de camping is een park met allemaal borrelende modderbronnen en plekken waar stoom uit de grond komt, net als we bij Taupo gezien hebben. Het blijft een raar fenomeen.

Bij de I-Site (VVV) hebben we informatie gehaald over wat we de komende twee dagen willen gaan zien en doen. Daarna waren de meiden het zat en zijn we teruggelopen naar de camping. Wel grappig, we zitten hier op een rijtje van vier plekken en op drie ervan zitten Nederlanders! Naast ons staat een stel met nog heel kleine kinderen (ik schat ze net één en bijna drie, erg vermoeiend lijkt me dat, met van die kleintjes in een camper!) en daarnaast een gepensioneerd echtpaar.

28 november 2011

We zijn vandaag naar een Maori dorpje geweest wat gebouwd is op geothermale grond. Whakarewarewa heet het, wie het kan uitspreken is erg knap! Het dorpje is vergeven van de zwaveldamp en de 20 gezinnen die er nog wonen gebruiken de geothermale bronnen om te koken, in te baden en ook om elektriciteit op te wekken. De bodem in het dorp is heel warm en overal kun je bronnen en stoom vinden. De Maori hebben op een aantal plaatsen ‘hangi' gemaakt, een soort van stoomovens onder de grond. Deze ovens worden tot 250 graden heet en hierin koken ze voornamelijk vlees en groente. Ook is er een bron waar het water aan de oppervlakte op kooktemperatuur is. Hoe dieper je komt, hoe het heter het water wordt. Hierin koken ze ook, maïskolven bijvoorbeeld gaan er bevroren in en zijn na tien minuten gaar. Het mooie aan deze bron is, dat het water zich iedere dag ververst. Het water komt omhoog en de bron stroomt over waardoor er weer schoon water achterblijft. Het is dan ook glashelder. Het water wat overstroomt, voeren ze af naar ‘de badkamer', een buitenplaats waar ze badkuipen hebben uitgegraven en waar de mensen in bad gaan. In de huizen hebben ze geen warm kraanwater dus ze moeten deze baden ook wel gebruiken. Het water zit tjokvol oliën en mineralen en is nog goed voor je huid ook. Het is wel veel te heet om als badwater te gebruiken, dus hangen er tuinslangen met koud water om het aangenamer te maken.

We hebben ook een show meegemaakt, en onder andere de traditionele Haka dans gezien. Deze dans was oorspronkelijk bedoeld als oorlogsdans en wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt voor elke rugby wedstrijd. Daar schijnt nogal wat ophef over te zijn, want op een gegeven moment maken ze het gebaar dat ze iemands keel afsnijden. Dat wordt dus ook voor een rugbywedstrijd gedaan en daar valt de tegenpartij nog wel eens over... Op Youtube zijn er filmpjes te vinden waar je de Haka kunt bekijken trouwens.

De meisjes hebben ademloos zitten kijken naar de show. Eén van de mannen was erg grappig, die stak iedere keer zijn tong uit en knipoogde telkens naar het publiek. Nou steken ze te pas en te onpas hun tong uit, en ze doen ook iets raars met de ogen, die zetten ze heel wijd open. Lotte vond het helemaal leuk. Tijdens het eten hebben Puck en Lotte zelf een show weggegeven met wijd open ogen en tongen zo ver mogelijk uit hun mond!

Na de show zijn we met een gids het dorpje rond gegaan. Dit duurde vooral voor Lotte wel een beetje te lang, ook wel begrijpelijk. Moet je de hele tijd luisteren naar iemand die Engels praat en kan je niet eens mee lachen om de grapjes! Maar goed, met een ijsje in het vooruitzicht heeft ze het toch volgehouden.

Na de toer was het tijd voor lunch en we hebben in het café pasteitjes gegeten die op de traditionele manier - dus onder de grond - waren klaargemaakt. Superlekker!

Je had in het dorp ook een paar uitkijkpunten naar twee geysers. Heel bijzonder, die spoten zo'n tien meter de lucht in. In de winter schijnt één van de twee zelf de 30 meter te halen. Het leuke was ook wel, dat je aan de andere kant ook mensen zag kijken naar de geysers, alleen betaalden die 60 dollar per persoon om ze te zien! Ze stonden er dan ook wel vlak op hoor, maar wij hadden ook prima zicht. Het was heel interessant, zeker om alle verhalen van de gids te horen. Zij deed het heel grappig en wist heel veel te vertellen.

Terug op de camping was er nog genoeg tijd voor de speeltuin. Het zwembad moesten we vandaag helaas overslaan, het weer is een stuk minder dan gisteren. Puck is al enorm verkouden dus die hebben we er maar even vandaan gehouden.

29 november 2011

Vandaag zijn we naar een zogenaamd geothermal park geweest, een park tjokvol borrelende bronnen, modderpoelen, watervallen, zwavelstank, een geyser - die wij dan weer niet gezien hebben, die gaat iedere ochtend om 10.15 de lucht in - en nog veel meer moois en bijzonders..

De wandeling door een gedeelte van het park duurde bijna twee uur en de meiden hebben die zonder klagen of piepen helemaal uitgelopen. Heel fijn! Ze hadden allebei een plattegrond en Puck had ook nog de Nederlands talige versie van de beschrijvingen in haar hand. Ze probeerde iedere keer te lezen wat het volgende uitkijkpunt was en daar was ze maar druk mee. Het waren dan ook heel moeilijke woorden (regenboogkrater, donderkrater, zwavel poel) en ze was apentrots als ze toch eentje kon lezen! Lotte vergeleek iedere keer de nummers bij de uitkijkpunten met de nummers op de kaart en vertelde dan steeds waar we naar toe moesten. Dus, geef ze een kaart en iets te lezen en ze lopen ongemerkt twee uur lang zonder mopperen! Het was ook wel heel erg leuk en mooi, overal mooie kleuren en spannende trappetjes. Er was een meertje dat ze Champagne Pool noemen, het water daar sist en borrelt en is 75 graden heet. Zo bizar.

Na de lunch zijn we door gereden naar een modderpoel. Dat is ook zo bizar. Een grote poel vol met modder wat borrelt en bloept en omhoog spuit. Je kan er blijven kijken! Puck zei ‘al zie je het 80 keer, dan nog is het leuk'. En dat is ook zo! Alleen al die geluiden van dat borrelende modder. Hans heeft er een filmpje van gemaakt, we gaan proberen die op de website te zetten. Lotte heeft het niet gezien, die vond het wel welletjes na de wandeling en bleef lekker in de camper zitten. Die konden we voor de poel parkeren dus het was niet zo erg. Na zo'n superochtend gaan we niet moeilijk doen over een modderpoeltje!
Daarna zijn we terug naar Rotorua gereden en hebben weer eens een Warehouse bezocht. Deze was echt megagroot en ik ben goed geslaagd voor Sinterklaas. Tenminste, dat hoop ik... de meisjes wezen van alles aan wat ze heel graag zouden willen hebben en daar zaten de dingen die ik gekocht heb niet tussen!

Tijdens het koken raakte ik aan de praat met een Deens stel, die reizen met een tent en een baby van vijf maanden. Stoer hoor, die nachten hier zijn toch behoorlijk koud. Zij zijn nu zes weken in Nieuw Zeeland en zijn ook al twee keer een paar maanden in Australië geweest en hadden genoeg tips. Een andere man mengde zich ook in het gesprek, hij woont in Brisbane en zei dat we echt de dierentuin daar moeten bezoeken. En later kwam er nog een Schots meisje bij, die heeft zes maanden vrij en fietst met haar vriend Nieuw Zeeland door, en die had ook nog wel wat tips. Dat is zo leuk aan dat reizen en die campings hier, doordat je in een gezamenlijke keuken staat te koken heb je altijd wel leuke gesprekjes. Gisterenavond nog met een Australisch echtpaar, die vonden het maar koud en nat in Nieuw Zeeland!

30 november 2011

Lotte was weer gezellig (...) bij ons in bed gekropen vannacht. Sinds Sinterklaas in het land is, is dat vaste prik. Ze gaat in haar eigen bed slapen en ergens in de nacht komt ze bij ons liggen. Het is toch iets te spannend allemaal!

Om 10.00 uur zijn we vertrokken richting de kust. Vandaag staat een neef van Peter op het programma, John en zijn vrouw Jenny. Aangezien het niet zo'n lange rit zou worden, zijn we eerst naar Tauranga gereden. Een grote stad aan de kust. Er is ook een kustplaatsje, zeg maar het Scheveningen van Den Haag, en om daar te komen reed je door een enorm industriegebied. Het leek wel of we door de Europoort naar Rockanje reden! Het zag er niet uit en wij vroegen ons af waarom dit de Rivièra van Nieuw Zeeland genoemd wordt... totdat we de boulevard op draaiden. Een prachtig strand, brede boulevard en volop mooie huizen en zelfs flats. Heel raar. We hebben hier heerlijk een poos op het strand gezeten. Het was niet echt heel warm maar wel goed te doen. Om ons heen lagen er allemaal mensen in badkleding, die mensen hier hebben volgens mij een soort van thermisch vetlaagje onder hun huid ofzo, ik blijf me erover verbazen hoe zomers ze gekleed zijn bij een temperatuur van misschien 17, 18 graden. Hans en Puck zijn nog een schiereilandje gaan verkennen en Lotte en ik hebben lekker in het zand gezeten. Lotte speelde schooltje en ik was haar leerling. Dan merk je wel dat ze een hoop oppikt van wat Puck doet!

Na een picknick op het strand zijn we doorgereden naar Waihi. De routebeschrijving die we van Jenny gekregen hadden was erg makkelijk om te volgen, gelukkig want ons navigatiesysteem kende wel het plaatsje, maar geen straatnamen.

Deze boerderij ligt met stip op nummer één van de mooie plekken in Nieuw Zeeland, wat een uitzicht hebben ze hier vanuit de woonkamer. Het land om de boerderij is heuvelachtig en woest, echt super. John heeft ons voor een korte wandeling meegenomen en morgen gaan we naar een kloof wandelen (allemaal op zijn land). Puck en Lotte bleven bij Jenny. Toen we terugkwamen was Jenny helemaal verbaasd. Ze zei die meisjes kennen mij helemaal niet en toch hebben ze genoeg vertrouwen in mij om hier te blijven en jullie te laten gaan. Puck had zelfs geholpen met het raspen van worteltjes voor een salade. Jenny's ouders komen oorspronkelijk ook uit Nederland en zei kent nog een heel klein beetje Nederlands. Dus dat is voor de meiden wel fijn!

Op woensdagavond hebben John en Jenny altijd een ontmoetingsavond in de kerk met een aantal gezinnen. Iedereen neemt wat te eten mee en ze eten daar gezamenlijk. Daarna nemen ze met elkaar de week door en als er nog tijd over is dan praten ze over passages uit de bijbel. Wij zijn ook meegegaan vanavond. Het was best bijzonder. De mensen die aanschoven waren duidelijk mensen met problemen, allemaal alleenstaande moeders en een ook een vader. Er waren een hoop heel drukke kinderen en Puck en Lotte waren al snel aan het spelen. Jenny heeft me de achtergronden van een aantal mensen zitten vertellen, nou daar wordt je niet vrolijk van. John en Jenny proberen ze met deze avonden een beetje te helpen en bij te staan.

Wederom verbaasde Jenny zich over onze kinderen, hoe makkelijk die zich aanpasten en met voor hun wildvreemde kinderen gingen spelen, die ze niet eens verstaan ook.

1 december 2011

Een leuke dag vandaag!

Vanmorgen kwamen de ouders van John (Hugh en Doortje) langs om kennis met ons te maken. Het bleken ontzettend aardige mensen die nog heel goed Nederlands praten, ondanks dat ze al ruim 50 jaar in Nieuw Zeeland wonen. Ze zijn 83 en 78 maar nog erg vitaal en helder. Hugh vond dat we maar in Nieuw Zeeland moeten komen wonen, al dat gedoe in Europa met die euro en de politiek in Nederland daar wordt je toch niet vrolijk van!

Hugh en Doortje wonen vlakbij John en Jenny, morgen voor we weg gaan, gaan we nog even bij hen langs. Sinds Hugh met pensioen is gegaan, hebben zij een kleine citrusboomgaard inde tuin om Hugh bezig te houden. Vandaag bracht hij een tas met tangelos voor ons mee, een soort sinaasappels zijn dat, maar dan zoeter en met veel meer sap. Heerlijk!

Na de lunch hebben we een wandeling gemaakt, door een kloof en allerlei oude mijnwerkersgangen en -tunnels. Jenny had twee zaklampen meegenomen voor de meisjes en die vonden het mega spannend!

Sommige tunnels waren aardedonker dus de zaklampen waren geen overbodige luxe.

Na de kloof zijn we nog naar een lokale basisschool gereden, op deze school hebben de kinderen van John en Jenny ook gezeten. Er was nog een juf aanwezig en we mochten even haar klas kijken. Leuk! Qua inrichting leek het veel op ons eigen lokaal. Zij had wel iets heel handigs op de muren, een soort vilt waar ze van alles op kon plakken met speciaal klittenbandplakband. Ideaal! Geen buddies op de muur die dan weer loslaten of helemaal nooit meer loslaten... Deze school lag natuurlijk ook weer prachtig op een heuvel en had allemaal speelvelden en zelfs een eigen parkje en zwembad. Dat is dus best normaal hier, dan is het verschil met een binnenstadschool zoals waar ik werk wel heel groot. Jenny kon zich geen voorstelling maken van ons schoolplein. Ik vertelde dat alleen de kleuters lang buitenspelen en dat de kinderen vanaf groep drie het met een kwartiertje 's ochtends moeten doen. Nou daar begreep ze helemaal niets van! Waarom hebben alleen kleuters zoveel frisse lucht nodig??

Ik moet van Jenny schrijven dat iedereen welkom is op de boerderij, familie of geen familie van Peter of ons. En mensen, ga ook echt! De plek waar ze wonen is heel bijzonder, maar John en Jenny zelf ook. Zij zijn zo onbevooroordeeld en betrokken bij alles en iedereen, echt heel bijzondere mensen.

Puck en Lotte zijn hier weer helemaal op hun gemak. Er zijn koffers met poppen en poppenkleertjes tevoorschijn gekomen, en ook een koffer met verkleedkleren dus die spelen de sterren van de hemel.

2 december 2011

Vanmiddag na de lunch hebben we afscheid genomen van John en Jenny en zijn we naar Hot Water Beach gereden. Zoals de naam al doet vermoeden, heb je op dit strand heet water. De camping bleek op vijf minuten lopen van het strand te liggen, én bij aankomst bleek het hoog water te zijn, dus we zijn maar gelijk naar het strand gelopen. Nou, we waren niet de enigen...

het was zo stom! Vanuit de verte zagen we een enorme mensenmassa op één klein stukje strand. Daar was dus het hete water... hoe dichterbij we kwamen hoe stommer het werd! Al die volwassen mensen in de weer met scheppen en bijna op elkaar zittend in een poeltje warm water. Maar goed, ook wij moesten eraan geloven. Ruimte om te scheppen was er niet dus ik heb de meiden gewoon bij andere mensen in een badje gezet. Het water was echt loeiheet, zo raar op sommige plekken kon je echt niet staan. Een paar meter verder was de ijskoude zee en hier brandde je je voeten zo heet waren het zand en het water. Puck had een vuurrood hoofd en toen Lotte uit het badje kwam waren haar benen ook helemaal rood van de warmte. De meiden vonden het geweldig natuurlijk en hebben heerlijk zitten badderen.

Eenmaal terug op de camping was het alweer behoorlijk laat en we moesten ook nog eten (slimme, verantwoorde ouders zouden natuurlijk eerst eten en dan pas naar het strand...). Gelukkig aten we makkelijk, volgens Puck ‘zelf gekochte restjes' en stond het eten vrij snel op tafel. Na het eten ben ik met de meisjes gaan douchen. En wat bleek, in de ‘family bathroom' was zelfs een bad! Dus we hebben heerlijk met zijn drietjes in het bad gezeten, tijdtechnisch gezien ook weer niet heel slim, maar wat een feest. De dames lagen dus weer lekker laat in bed. Maar ach, ze slapen lekker uit dus wat maakt het uit!

21 - 25 november 2011

21 november 2011

Toen we vanmorgen wakker werden was het bewolkt, maar een stuk warmer dan gisteren.

We hadden met opa Wim afgesproken om te skypen en ook tante Mona wilde ons wel weer eens zien. We moesten weer om 10.00 de camping af en na al dat geskyp waren we te laat voor school. We hebben nog wel iets kunnen doen en voor het eerst hebben we tijdens het rijden achterin school gedaan, maar dat was geen succes. De camper maakt veel herrie en schudt enorm tijdens het rijden, dus gelegenheid om iets op te schrijven is er niet bij! We hebben wel het leeswerk gedaan.

We zijn vandaag van Taupo in het midden van het noordereiland naar Napier gereden, een erg leuk stadje aan de oostkust. De rit was weer prachtig, veel vergezichten en weer een waterval. Waar de dames de camper niet meer voor uitkwamen, die vinden dat ze wel genoeg watervallen gezien hebben. Tja. Alles went zullen we maar zeggen! Wederom een prima camping en het was mooi weer, zo mooi zelfs dat er korte broeken en t-shirts uit de kast getrokken konden worden! Terwijl Lotte en pappa alvast de speeltuin onveilig maakten, hebben Puck en mamma nog het rekenwerk van vandaag afgemaakt.

Tijdens het eten kwam er een meisje naar ons toe, met speelgoed in haar handen. Of Puck en Lotte met haar wilden spelen, ze had gehoord dat wij ook Nederlands waren! Nou, dat wilden de meisjes natuurlijk wel! Dus snel in de camper spulletjes gehaald en weg waren ze met hun nieuwe vriendin Janne. Na de afwas zijn wij richting de camper van Janne en haar broertje Rim gelopen. Daar werd volop gespeeld en wij raakten aan de praat met de ouders. Een stel van onze leeftijd, die sinds vijf maanden in Wellington wonen. Zij zijn vorig jaar december op reis vertrokken, eigenlijk met het plan om in Australië werk te gaan zoeken. Maar eenmaal in Melbourne voelde het toch niet goed - de stad te groot en druk. Twaalf jaar geleden waren ze samen al eens in Nieuw Zeeland geweest, destijds vonden ze het hier maar een beetje tuttig allemaal. Maar nu, twee kinderen rijker en twaalf jaar ouder, voelde Nieuw Zeeland ineens veel beter aan. Zo goed, dat ze hier zijn gaan wonen! Bij aankomst hebben gelijk een campertje gekocht en deze week hebben ze een weekje vrij om rond te toeren.

Het was erg gezellig, té gezellig waardoor de kinderen wel erg laat in bed lagen. Wel grappig dat je dan zomaar ineens met mensen zit te borrelen terwijl je elkaar helemaal niet kent.

De kinderen klikten erg goed, Janne zit qua leeftijd precies tussen Puck en Lotte in. En Rim is net drie en hobbelt lekker mee.

Puck en Lotte waren helemaal blij met hun nieuwe vriendin en hebben een heerlijke avond gehad! De avond eindigde voor Lotte niet zo leuk, het stormde enorm en de deur waaide dicht, loeihard tegen haar hoofd. Pechvogel! Het resultaat was een flinke bult op haar slaap en ze was enorm geschrokken. Wij ook, als die deur tegen haar neus was gekomen dan had ze hem echt gebroken.

22 november 2011

Vanmorgen tijdens het ontbijt stonden Janne en Rim al op de stoep (ook hier zijn wij niet echt snel opgestart 's ochtends...) en die hebben gezellig erbij gezeten tot we klaar waren. Toen is het stel vertrokken naar hun ‘geheime plaats' in de speeltuin om daar te spelen met pony's en poppetjes. We zaten net buiten met koffie en thee toen hun moeder Debbie gezellig aanschoof, en later kwamen ook Rim en zijn vader nog langs. De ochtend was dus zo voorbij, en we hadden nog niet eens wat aan school gedaan! Dat is gelukkig wel goed gekomen, en na school zijn we naar het stadje Napier gereden. We hebben zitten lunchen op een uitkijkpunt boven de stad. Vanaf hier kun je de containerhaven zien liggen en heb je prachtige vergezichten. Daarna de stad zelf ingelopen, waar ik op het heel goede idee kwam om naar de kapper te gaan. Is al weken nodig en nu was er ineens tijd voor. Hans is met de meisjes naar het strand gegaan om te spelen en ik heb heerlijk een uurtje in een warenhuis rondgekeken (en goede zaken gedaan voor Sinterklaas!) en bij de kapper gezeten. Echt lekker hoor, even tijd voor mezelf! De kapster was een echte kapster die vijf kwartier in een uur kletste en van alles wilde weten over onze reis en hoe we dat dan allemaal doen. Ze had zelf tien jaar in Brisbane gewoond en had volop tips. Erg gezellig! Na drie kwartier stond ik weer buiten, een kilo lichter en veel informatie rijker. Qua lengte is er niet veel af, maar ze heeft het waanzinnig uitgedund waardoor het niet zo zwaar lijkt. Ook zit er weer model in. Nou ja, niet dat iemand dat ziet, maar zelf ben ik er heel tevreden mee! Hans moet ook nodig naar de kapper, maar die durft nog niet zo goed iemand anders dan kapper Bas los aan zijn haar te laten zitten, dus moet nog even moed verzamelen!

We hebben gezellig met zijn allen bij de picknicktafels gegeten en na de afwas moesten de meiden van mij echt douchen. Dat was er gisterenavond bij in geschoten maar nu kon je het vuil bijna van ze afbikken. Janne moest ook douchen, ze begon in het douchehokje bij haar moeder en is later gezellig bij Puck en Lotte gaan staan. Dolle pret daar in die washokken dus! Na het douchen wilden de meiden naar speeltuin... daar hebben we maar even een stokje voor gestoken. Dus gewoon op tijd naar bed en morgenochtend is er nog hopelijk nog wel even tijd om te spelen.

23 november 2011

Janne stond al om half negen voor de camper, Puck lag nog heerlijk te slapen! Maar ja, vandaag moesten de meiden afscheid van elkaar nemen en daar had Janne het wel een beetje moeilijk mee. Ze heeft gezellig met ons ontbeten en daarna is het spul weer naar de speeltuin vertrokken. Om half tien kwam de hele familie afscheid nemen, Janne probeerde haar ouders nog om te praten om met ons mee te reizen maar dat is niet gelukt. Zij gingen terug richting Wellington en wij zijn verder gereden langs de kust richting het Noorden. Lotte heeft een groot deel van de rit voorin gezeten en die had op een gegeven moment wel een mooie opmerking. Er stond een bord dat je 55 km per uur mocht rijden, zei Lotte ‘O pappa let op, je mag hier tien rijden'. Hans 'tien??' Lotte: ‘Ja er staat vijf plus vijf en dat is samen tien!'.

Iets te bijdehand die Lotte!

We staan nu op een camping pal aan zee. Er zit alleen een hek tussen en een parkeerplaats. Terwijl ik dit zit te typen kijk ik uit op zee en een prachtige zonsondergang, vervelend hè.

Wij vinden het trouwens erg leuk om alle reacties te lezen op onze website. Fijn dat er zoveel mensen meeleven en trouw onze verslagen lezen. Ik schrijf ze voornamelijk ook als naslagdocument voor onszelf, maar het is wel een leuk idee om te weten dat er zoveel mensen meegenieten. Alhoewel we op het moment niet zoveel beleven. We doen het hier op het Noordereiland lekker rustig aan en dat is wel heerlijk. Het is hier net zo prachtig als op het Zuidereiland, maar om de één of andere reden is vinden we minder te zien en doen. Of zijn wij gewoon wat minder gretig geworden, dat kan natuurlijk ook! Vanaf dit weekend zitten we in Rotorua, en zullen we weer genoeg gaan beleven en zien. Ook de Coromandel en het uiterste Noorden beloven veel goeds. Dus tot die tijd even rust!

24 november 2011

Er is weinig te vertellen over vandaag, we hebben namelijk niets gedaan. Vanmorgen toen we wakker werden regende en stormde het, dus we zijn heel langzaam opgestart. Lotte vond dat het een pyjama dag moest worden, net als in Rockanje als het regent. Prima idee, dus we hebben de hele dag gelanterfant, beetje zitten kleuren en spelletjes gedaan, gelezen, filmpje gekeken en zitten internetten. Heerlijk! Hans trok het niet, de hele dag bij de camper en die probeerde ons nog warm te krijgen om ‘iets' te gaan doen 's middags. Is niet gelukt, dus hij is maar een wandeling gaan maken in zijn uppie.

Morgen richting de Noordkust, Whakatane. Ze geven mooi weer op dus met een beetje mazzel kunnen we morgenmiddag en zaterdag naar het strand!

25 november

Er heeft zich een kleine ramp voltrokken...het geheugenkaartje van de ds van Puck is gecrasht! Kind ontroostbaar dus we hebben de hulptroepen ingeschakeld (oom Martijn). Ik had gelukkig voor de zekerheid nog een geheugenkaartje meegenomen en die kwam nu goed van pas! Alle bestanden van de kaart van Puck zijn helaas weg, maar met het andere kaartje heb ik wel de spelletjes van de ds van Lotte kunnen overzetten. Dus ze kan weer spelen en die filmpjes komen wel als we weer ergens gratis internet hebben..

Het was prachtig weer toen we vanmorgen wakker werden, strakblauw en niet zo koud. Vandaag stond de rit van Gisborne naar Whakatane op het programma. We besloten tot een alternatieve route, die langs een enorme natuurlijke glijbaan in een rivier liep. Zag er erg gaaf uit! Helaas hadden we geen opblaasbanden, anders hadden we het zeker geprobeerd. Afgaande op de informatie uit de Lonely Planet dachten we dat er banden te leen of huur zouden zijn, maar dat was helaas niet zo. Misschien wel in het hoogseizoen. Ik sprak vanmorgen een mevrouw in de washokken en die zei dat je hier echt niet wilt wezen in de hoogzomermaanden (december en januari), dan is het zo verschrikkelijk druk overal. Het is nu in het voorjaar wel een stuk frisser, maar ook wel lekker dat je overal altijd terecht kunt en niets vooraf hoeft te boeken.

Na een lange rit - wat in dit land nog steeds niet vervelend is want er blijft genoeg te zien - zijn we gestopt in Ohope Beach, een badplaatsje ongeveer zeven kilometer van Whakatane.

Nou en we zitten weer geweldig, de camper staat praktisch op het strand en we hebben uitzicht op de twee eilanden die hier voor de kust liggen, Whale Island en White Island. Whale Island is zo genoemd omdat het qua vorm op een walvis lijkt (wij hebben hem nog niet kunnen ontdekken). White Island is een vulkaan die nog actief is, in 2000 is hij voor het laatst uitgebarsten. Ook Whale Island is vulkanisch maar niet meer actief. White Island schijnt geweldig te zijn om te bezoeken, maar je kunt alleen dagtochten van zes uur boeken én uiteraard zijn de prijzen hiervoor weer torenhoog. Dus we laten het maar even schieten en genieten van het zicht op het eiland. Puck maakt zich wel een beetje zorgen over die vulkaan!

Gisteren zei Puck ‘nou als ik de tijd voor het reizen had mogen bepalen, dan was het nu wel genoeg geweest want ik mis mijn vriendinnen en Tijn best wel'. Hmmm. Maar vanmorgen zei ze dat ze zich erg verheugt op Australië. Ik vroeg en je vriendinnen en Tijn dan? ‘Ach', zei ze, die kunnen we toch vragen of ze in Rockanje komen logeren als we terug zijn, en ik kan ze toch zien op skyp'. Precies! Het is wel mooi om te merken hoe snel zowel Puck en Lotte zich aanpassen en hoe ze omgaan met tegenslagen of heimwee. Ze zijn zo makkelijk en vinden het allebei nog steeds erg leuk gelukkig! En echt heimwee hebben we gelukkig nog niet aan de orde gehad, komt misschien nog wel maar ik denk het niet.

En Lotte had ook nog een mooie vanmorgen, die zei nadat ik haar kleren had klaargelegd: maham, die heb ik al 100 keer aangehad! Het wordt echt tijd voor korte broeken en t-shirts, we zijn de lange mouwen en spijkerbroeken zat!

18 - 20 november

18 november 2011

Iedere keer als ik een stukje ga tikken moet ik weer heel diep nadenken welke dag het is en wat de datum ook al weer is. De tijd gaat zo ontzettend snel en we beleven zo veel, het is niet meer bij te houden!
Nog even en we zijn alweer drie maanden weg, de weken vliegen nog sneller om dan thuis!

Maar goed, vrijdag 18 november dus. Vandaag onze eerste rit op het Noordereiland, van Wellington naar Whanganui, voor een groot deel langs de kust. Het eerste wat opvalt: de drukte op de weg! Dit zijn we echt niet meer gewend hoor, twee- en driebaanswegen en om de haverklap weer een stadje of dorpje. Onze Tourism Radio maakt overuren, die hebben over elk gehucht wel iets te vertellen en nu zijn ze dus helemaal constant aan het woord! Het laatste stuk leek wel weer op het Zuidereiland, ‘gewoon' een tweebaansweg en weinig verkeer.

We zitten hier wederom op een Top Ten camping, dus met prima faciliteiten. De speeltuin ligt vlak voor onze camper dus de meisjes zijn meteen weg.

En, wat een geluk! We krijgen van de man naast ons een kaartje met ‘nog wat' internet tegoed omdat hij naar huis gaat en het niet meer kan gebruiken. Als we de kaart proberen blijkt er nog voor vijf dagen (dus vijf keer 24 uur!!!) tegoed op te staan! Zomaar gekregen, super dus! Het tegoed is geldig tot volgende week woensdag, dus tot die tijd kunnen we onbeperkt surfen.

De meisjes hebben nog twee afleveringen van het Sinterklaasjournaal tegoed en die kijken we gezellig met zijn vieren. Het is wel vermoeiend kijken, het beeld valt om de haverklap stil om na een tijdje weer door te spelen. Puck en Lotte hebben er geen last van, die maken er een spelletje van om te raden wat er gezegd werd. We zijn dus weer helemaal bij en moeten nog even een mailtje sturen aan de goede man, of we zaterdag onze schoen weer mogen zetten.

We zitten een beetje in dubio wat we gaan doen hier op het Noordereiland. In ieder geval willen we het wat rustiger aan gaan doen, en moeten we dus goed nadenken wat we zeker willen zien en wat we kunnen skippen. We besluiten om nicht Jenny om advies te vragen en zij komt met heel bruikbare informatie. Het is zo fijn om mensen te ‘kennen'. Jenny was ook degene die zei dat als wij familie zijn van Peter, we ook familie zijn van haar en John (John is een volle neef van Peter), lief hè.

We hebben nu een route uitgestippeld, we trekken er een goede week voor uit om via een stukje van de Oostkust naar Rotorua te gaan. En dan vanuit daar op familiebezoek. Dan hebben we daarna nog ruim twee weken om de Coromandel en het uiterste Noorden te verkennen. Kijken of we daar nog dolfijnen kunnen spotten...

19 november 2011

Het was een koude nacht, en dat vond Lotte ook. Die kroop vannacht bij ons in bed en was werkelijk een ijsklompje. Dus mamma klaarwakker en Lotte snurkte helemaal tegen me aangeplakt vrolijk verder. Ze nam ook gelijk maar mijn kussen in beslag.

Er stond een vrij lange rit op het programma vandaag, naar Taupo in het midden van het noordereiland. De rit was wel prachtig, we hebben elk landschap weer gehad. Van drukte op de weg was ook niets meer te merken, er zijn hier geen steden in de buurt. We begonnen heel groen en heuvelachtig, toen werd het droog en dor, bergachtig én we hebben een echte vulkaan gezien. En - toeval bestaat niet - Puck zat net een spelletje op haar ds te doen waarin je in een vulkaan terecht komt!

Taupo ligt aan Lake Taupo en er is genoeg te beleven hier. De camping is toch wel de mooiste waar we tot nu toe hebben gestaan. Ruime plekken, veel begroeiing, een grote speeltuin én een echt warm zwembad! Het zwembad is 32 graden en eraan zit nog een soort van bubbelbad (dat alleen niet bubbelt) en die is 38 graden. Heerlijk dus! Alleen, als je er in zit moet je er dus ook weer uit. En dat is geen pretje bij 17 graden en veel wind. Brrrrrr. Puck en ik zijn gelijk een hete douche gaan nemen na het zwemmen, om op te warmen! Daarna lekker bij de camper uit de wind in het zonnetje gezeten. Puck en Lotte hebben een filmpje gekeken - op bed! Lang leve het verlengsnoer met contactdoos die we uit Nederland mee hebben genomen. Daar hebben we iedere dag weer plezier van. Er hangen dagelijks minimaal vier apparaten aan om op te laden.

20 november 2011

De schoenen waren weer gevuld vanmorgen! Gisterenavond hebben ze weer uit volle borst zitten zingen onder het open dakraam en het is weer gelukt, de Pieten hebben het gehoord en bij elk een tijdschrift in de schoen gedaan. Puck begon de dag helemaal goed met een skyp sessie met pietje Tijn, die naar de intocht van de Sint in Bleiswijk was geweest en vol trots zijn behaalde Pietendiploma liet zien. Na het Sinterklaasjournaal gekeken te hebben (voor degenen die het ook volgen, de aflevering met Bert Visscher en Brigitte Kaandorp was echt briljant!! En de kinderen maar vragen waarom wij zo moesten lachen...), zijn we op pad gegaan. Alle bezienswaardigheden liggen op maximaal twintig minuten rijden dus dat is lekker.

We zijn gestart bij Huku Falls, een ijsblauwe waterval die met veel geweld eerst door een nauwe doorgang komt en dan naar beneden stort. Heel indrukwekkend, en dat vonden Puck en Lotte ook. Daarna zijn we een stukje doorgereden naar de ‘Craters of the Moon', een wandeling over vlonders en zandpaden door een soort van maanlandschap waar geisers zitten. Zo raar, overal om je heen komt stoom uit de grond! Het ruikt er naar zwavel en het doet allemaal een beetje mysterieus aan. De wandeling duurde een uur, met op een eind een pittige klim naar een uitkijkpunt, maar de meiden doen het prima. We komen langs een paar kraters en eentje noemen ze de ‘Mud Crater', hier borrelt modder in kleine poeltjes. Ieuwww! Altijd leuk natuurlijk, poepjes lucht en vieze dingen!

Na de wandeling is het nog best vroeg en we overleggen wat we gaan doen. Puck wil eigenlijk het liefst terug naar de camping, die is niet uit de speeltuin weg te slaan. We besluiten tot een compromis: er is vlakbij een kinderboerderij, de Lilliput Farm Fun & Animal Park. Uiteraard moeten we hier entree betalen, maar we hebben geluk. Er is een kinderfeestje vanmiddag en we mogen voor 15 dollar per gezin naar binnen, normaal kost het 30 dollar dus dat is mooi meegenomen! Het is wel een heel mooie kinderboerderij met leuke dieren zoals enorme varkens met piepkleine superschattige biggetjes, pony's, geiten, schapen (met dreadlocks!), een alpaca, struisvogels en een ezeltje waar de kinderen ook op mogen rijden.

Erg leuk dus en we vermaken ons prima. Puck is druk met het voeren van alle beesten, ze heeft twee emmers voer want Lotte vond het bij nader inzien toch te eng. Puck is ook niet weg te slaan bij één van de pony's, ze gaat iedere keer weer even terug om hem te aaien.

Na de kinderboerderij zijn we terug naar de camping gereden, waar Puck alsnog de speeltuin in kan en Lotte lekker binnen gaat spelen. Lotte en ik doen wat spelletjes en als ze nog een ander spelletje uit het opkamertje wil halen, valt ze van boven af naar beneden, ze gleed weg op een kussen. Dat is even schrikken! Gelukkig valt het met de schade wel mee, geen bloed in ieder geval. Ik denk wel dat er morgen een paar fikse blauwe plekken op haar rug en arm zullen zitten. Lotte is best een bikkel maar ze is nu - mede door de schrik - echt even heel zielig. En dat mag ook!

14 - 17 november

14 november 2011

Een rustige dag vandaag, heerlijk. Vanmorgen nog wel een bezoek gebracht aan Pupu springs, waterbronnen niet ver van de camping. Het water is hier superhelder en wordt met een enorme kracht uit de grond geduwd, waardoor het aan de oppervlakte borrelt. Er is geschat dat er ongeveer 14.000 liter water per seconde omhoog wordt geduwd, dat zijn ongeveer 40 badkuipen vol!

Op de terugweg nog even gestopt in Collingwood, het laatste dorpje aan de Noordkust. We hebben hier zitten lunchen aan een haventje en tijdens het eten zagen we mensen heel druk bezig op een bruggetje. Na de lunch zijn we even poolshoogte gaan nemen en het bleek dat ze op whitebait aan het vissen waren. Nu was ons verteld dat whitebait op haring lijkt, maar dat is helemaal niet waar. Het zijn piepkleine, dunne visjes. Ze leven maar een jaar en zijn in eerste instantie doorzichtig, dan worden ze wit en hoe ouder ze worden hoe donkerder van kleur. Het schijnt een echte delicatesse te zijn!

Eenmaal terug op de camping was de zon ook weer doorgekomen. Hans ging hardlopen langs het strand (hij wel!) en de kinderen hebben eindelijk weer eens (volgens hen) een filmpje gekeken en heel lang zitten spelen met hun Polly Pocket poppetjes en de nieuwe poppetjes die ze vanmorgen in hun pantoffels vonden. Ook Polly Pocket maar dan met prinsessenhoofden en -jurken. Ik was nog een beetje bang dat Puck het misschien niet zo heel leuk zou vinden, tenslotte is die sinds ze zes is officieel prinsessen en roze af, maar ook zij was dolblij. Ze zei ik hoef helemaal geen verlanglijst te maken, Sinterklaas weet toch precies wat ik leuk vind...

Ik heb lekker in de zon gezeten en een globale route uitgestippeld voor het Noordereiland.

15 november 2011

Vanmorgen was het koud maar helemaal helder, het begint er op te lijken! Na school zijn we vertrokken weer terug richting Nelson. In Motueka even gestopt voor een paar boodschappen en lunch bij de Kentucky Fried Chicken. Die herkende Puck nog vanuit Thailand en toen we hier van de week langsreden wilde ze er al graag eten. Maar ja, toen hadden we net de koelkast volgestouwd met voedsel voor twee dagen dus dat ging niet door. Maar vandaag wel! Na de lunch zijn we naar het centrum van Nelson gereden en hebben wat rondgeslenterd en wat winkeltjes gekeken (yes!). Een erg leuk stadje trouwens, Nelson. Gelegen aan een prachtige baai en volgens de Kiwi de ‘most liveable city' van het Zuidereiland. Wij kunnen ons dat wel voorstellen! Na Nelson weer een stukje teruggereden langs de kust, de ouders van Jeanette wonen in Richmond, een klein stadje zo'n 15 km boven Nelson. Toen we het erf opreden, zagen we Hilary in de tuin bezig en Lotte riep helemaal blij ‘ik zie oma!'. Ze wonen op een boerderij pal aan een drukke weg, het huis is heel erg schattig. Hilary en Brian vonden het erg leuk dat we langs kwamen en 's avonds tijdens het eten hebben we ook nog hun oudste dochter Robin en haar man Steven ontmoet. Voor de meisjes lag er genoeg speelgoed van de kleinkinderen (die variëren in leeftijd van 27 tot nog niet geboren!) dus die hadden het ook gelijk weer naar hun zin. Brian is nog met ons naar Rabbit Island gereden, een groot recreatiegebied aan de kust. Lotte wilde liever bij oma blijven spelen, net als toen we op de boerderij in Crookston waren. Uiteraard was dat geen probleem! Het eten was erg Hollands, gekookte aardappelen, groente en vlees. Alleen waar wij één soort groente op tafel zetten, komen er hier vier verschillende op tafel! Er was bloemkool, pompoen, doperwten en wortelen, voor elk wat wils dus. De kip leek erg op de kip die oma de Hoog altijd maakte, het vlees viel zo van het bot. Erg lekker dus!

16 november 2011

Vanmorgen was het alweer tijd om afscheid te nemen van onze opa en oma in Nieuw Zeeland. Jammer, het was erg gezellig. Hilary is ook lerares geweest en we hebben over lesgeven gesproken. Ze liet me ook lesmateriaal van haar vroeger gezien en Puck heeft alle letters voorgelezen die ze tot nu toe geleerd heeft. Op de ‘sch' en de ‘nk' na zijn dat ze trouwens allemaal! Ook hebben we het werkboek van Rekenen laten zien. Het was erg gezellig, wat een lieve mensen weer.

We waren mooi op tijd in Picton om de ferry naar Wellington te nemen. In de haven lag nog een enorm schip: de Volendam van de Holland Amerika lijn! Eenmaal aan boord hebben we eerst een tijdje op het bovenste dek gezeten totdat de wind te koud werd. Toen naar binnen waar tot grote vreugde van Lotte een televisie hing met het Disney Junior kanaal. Lotte hebben we dus niet meer gezien of gehoord... Puck besloot een brief aan Tijn te gaan schrijven en heeft dit helemaal alleen zitten doen. Zo schattig om te zien hoe ze dan ingespannen bezig is, woorden spellen en opnieuw spellen totdat ze er uit is hoe ze het moet schrijven. Het eerste deel van de boottocht ging door de Marlborough Sound, dus heel mooi. Daarna kwamen we op open zee en werd de wind gelijk een stuk harder. Daar was mijn maag het niet helemaal mee eens...

Wellington is een erg leuke stad, voelt gelijk vertrouwd. Lekker overzichtelijk klein centrum ook, alles is op loopafstand. In de Lonely Planet stond een motorhome carpark vermeld, een parkeerplaats in het centrum met stroom en toiletten plus douches, voor maar 50 dollar per nacht. Maar helaas, ze zaten al helemaal vol. We hebben de camper toen maar geparkeerd en zijn lekker gaan eten in de stad. Het restaurant was ook een tip uit de Lonely Planet. Het lag in een straat die erg lijkt op de Lijnbaan in Rotterdam. Het restaurant was Mexicaanse en we hebben heerlijk gegeten. Voor de kinderen voor het eerst Mexicaans buiten de deur, en ze hebben zitten smullen. Lotte riep wel dat ze het vies vond, maar at ondertussen gestaag door en heeft uiteindelijk de helft van haar burito opgegeten (en dat was best veel).

17 november 2011

De hele dag hebben we in Wellington doorgebracht. Het grootste deel van de dag in het Te Papa museum (www.tepapa.govt.nz), een must voor iedereen die Wellington bezoekt! Het museum bestaat uit zes verdiepingen en er is ook voor kinderen heel veel te zien en te doen. Soort van Professor Plons in het Maritiem Museum, maar dan veel groter. Er zijn zogenaamde Discovery Centers speciaal voor kinderen, waar ze op allerlei manieren heel veel leren over Nieuw Zeeland. En het mooie is, dat de toegang gratis is! Dat kom je hier niet vaak tegen. Puck en Lotte vonden het geweldig, vooral de tweede verdieping die voornamelijk over de flora en fauna over Nieuw Zeeland ging. Ook was hier een grote afdeling waar alles over aardbevingen werd verteld, hoe ze ontstaan en er was zelfs een klein huis waarin een aardbeving werd gesimuleerd. Daar durfden Puck en Lotte niet in trouwens! Ook lieten ze daar zien hoe de wereld en Nieuw Zeeland er miljoenen jaren geleden uitzagen, compleet met enorme Dino's. We zaten een poosje in zo'n Discovery Center en Lotte had zich verkleed en een kist met allemaal pluchen beesten gevonden om mee te spelen. Puck, Hans en ik zaten aan een tafel spelletjes te doen. Op een gegeven moment hoorden we Lotte met iemand praten, zat er een medewerkster van het museum met haar te spelen. Toen we weggingen vroeg ik aan dat meisje of ze het idee had dat Lotte haar wel begreep en toen zei ze dat ze niet eens in de gaten had gehad dat Lotte geen Engels spreekt, ze dacht dat ze gewoon erg verlegen was!

Na het museum zijn we aan de kade lekker in het zonnetje gaan zitten (ja, ja ook vandaag weer zon!). Na een tijdje werden de meisjes wel een beetje ongedurig en zijn we de stad ingegaan. We wisten nog dat er in de winkelstraat (Cuba Street) een klein speeltuintje zat, waar een café op uitkeek. Prima plek dus om te gaan zitten. En aan de overkant van het café zat ook nog een groot warenhuis (wist ik uiteraard niet!) dus nog even lekker geshopt ook.

Morgen laten we Wellington achter ons en trekken we verder omhoog richting het Noorden.

13 november

13 november 2011

Wat een topdag vandaag voor de meiden!
Vanmorgen toen ze wakker werden hebben ze eerst heel veel zitten skypen. De eerste met wie ze hebben gesproken was Tijn, een vriendje (hét vriendje!) van Puck. Tijn vond het helemaal niet raar om via de skype met ons te praten en kletste honderduit, erg gezellig! Puck was erg blij om Tijn gezien te hebben, ze had er een kleur van. Daarna zag Puck dat oom Martijn ‘check' was. Als er mensen on-line zijn, dan staat er een vinkje voor in het Skype menu, en dat vinkje noemt Puck ‘check'. Dus oom Martijn ook maar even gebeld en gezellig gekletst met hem en neefje Milan. Daarna het lang verwachte gesprek met de vriendinnen Kylian en Gabrielle. Ein-de-lijk hadden we dan contact, Lotte was zo blij dat ze van gekkigheid niet meer wist wat ze allemaal wilde zeggen. Het werd een leuk gesprek, we hebben de camper laten zien en Hans en Puck hebben ook nog buiten van alles laten zien. Daarna zijn we eerst gaan ontbijten en tijdens het ontbijt belden opa en oma. Vier gesprekken op één dag, dat hebben we nog nooit gedaan! Erg prettig ook dat we op het netwerk van Uncle John zaten en dus gratis internet hadden. Je moet hier - vinden wij - best veel geld (15 dollar voor drie uur) betalen om te kunnen internetten dus we proberen er zuinig mee om te gaan. Dat was in Thailand wel beter geregeld, daar had je gewoon overal gratis wifi!

Na het ontbijt was het tijd om de intocht van Sinterklaas te kijken. Lotte zat haast in de computer, die zoog alles in zich op. Na de verlossende woorden dat iedereen vanaf nu zijn schoen mag zetten, was de spanning er wel een beetje af. Lotte heeft het wel de hele dag over Sinterklaas gehad, het maakte niet uit waar we het over hadden zij had wel weer een bruggetje naar Sinterklaas.

Na de intocht zijn we eerst boodschappen gaan doen en toen doorgereden naar Pohara Beach. De camping ligt direct aan het strand en het plaatsje zelf is een soort van gateway naar het Abel Tasman National Park. Het was prachtig weer dus we hebben de rest van de middag op het strand doorgebracht. Op het strand waren mensen bezig met blo-charts, soort van driewielers met een surfzeil. Het zag er leuk uit, alleen stond er niet echt veel wind dus ze waren er snel op uitgekeken. Tot onze verassing kwam de eigenaar van de charts vragen of de meisjes misschien wilden rijden. Puck wilde in eerste instantie niet, maar Lotte zei gelijk ja. Ze ging als een speer! Hans en die man hebben zich rot gerend om haar bij te houden. Toen Puck dat zag wilde ze ook wel! Dus ook een helm op en in zo'n chart. Puck ging helemaal als een speer, ze had vrij snel door hoe het met de wind werkte. Ze begreep ook heel goed de aanwijzingen van die man en hij liet haar al snel alleen rijden. Als hij ‘turn!' riep, dan maakte ze keurig een bochtje en reed weer terug. De meiden zaten te stralen op die dingen, ze kregen er geen genoeg van!

Die man vertelde dat hij normaliter niet zulke jonge kinderen op de charts laat rijden, maar omdat er weinig wind stond en hij toch geen klanten had maakte hij een uitzondering. Ik zou denken dan ga ik lekker naar huis, er valt toch niets te verdienen! Hans had net gezegd dat we volgende zomer in Rockanje een surfplank gaan aanschaffen zodat de meiden kunnen leren surfen. Nou, als ze dat ook zo snel doorhebben dan vliegen ze zo over het water!

Terug bij de camper heeft Puck voor de Zwarte Pieten een vlag getekend (dezelfde vlag als die we bij de intocht van de Sint hebben gezien) en die hebben we op het raam van de camper geplakt, zodat ze weten bij welke camper ze moeten zijn vannacht. Ook heeft Puck nog een briefje geschreven, want ja we hebben hier natuurlijk geen open haard dus waar laat je dan die schoenen. We hebben overwogen om ze buiten te zetten, want Lotte vindt alles prima, maar er komen geen Pieten binnen vannacht! Maar ja, wat dan als het gaat regenen... ze staan nu voor het keukenraam en dat raam staat op een kiertje zodat de Pieten het open kunnen schuiven. Voor het slapengaan hebben ze onder het open dakraam heel hard zitten zingen. En nu maar hopen dat er een Zwarte Piet is in Nieuw Zeeland die dat gehoord heeft...