3 december 2011

Bij Hot Water Beach hadden we maar voor één nachtje betaald, want er is daar verder helemaal niets te beleven. Dus vanmorgen moesten we weer op pad, eerst richting Cathedral Cove. Dit is een grot die alle toeristen gezien moeten hebben, dus ook wij zijn er naartoe gereden. De wandeling naar de grot was behoorlijk pittig, een half uur lang klimmen en dalen. Aan het eind kreeg je allemaal trappen om op het strand te komen. De grot zelf vond ik een klein beetje tegenvallen, je mocht er niet eens in! Nou ja eigenlijk is het geen grot, meer een tunnel in de rots die inderdaad wel op een kathedraal lijkt. Er waren mensen die de borden en afzetting negeerden, en toch er onder door liepen naar de andere kant. Dat hebben wij maar niet gedaan, Puck zou een beroerte krijgen! Overal waar je komt of loopt staan namelijk borden met alles wat je niet mag, en die worden altijd uitgebreid bekeken en besproken door de dames. Van de week stond er ergens dat je niet mocht roken en toen zei Lotte ‘O je mag hier niet roken, maar ik denk dat oma's dat wel mogen toch mam?' De baai en het strandje waren wel heel mooi en de meisjes hebben een poosje in het zand gespeeld. Daarna moesten we de trappen weer beklimmen om terug op het wandelpad te komen... we hebben de treden geteld en het waren er 147! Op de terugweg hebben we de ‘spannende' route genomen, een smal rotsenpad door de een kloof waar je een beetje moest klimmen en klauteren. Klimaap Puck moest voorop van haar zus en wees de weg.

We hebben op de parkeerplaats zitten lunchen en zijn toen weer op pad gegaan, richting Coromandel Town, aan de andere kant van het schiereiland. Een erg leuk dorpje en ook de camping is weer prima. In de keuken werden we aangesproken over onze vesten. Erg grappig is dat, door die vesten hebben we heel veel aanspraak! Zelf denk je er helemaal niet aan dat er ‘De Hoog World Tour 2011-2011' op je rug staat dus soms is het wel even schakelen als iemand bijvoorbeeld vraagt hoe lang de world tour duurt. Zo van huh? Hoe weet jij dat nou weer? Laatst kwam er een man naar ons toe en die vroeg of wij de de Hoog family waren. Wij helemaal verbaasd, tot hij naar Lotte's rug wees!

4 december 2011

Het leek zo'n goed plan: de ochtend lekker rustig aan doen en dan vanmiddag met een treintje de bergen in. Totdat het begon te regenen om een uur of half twaalf... en het ook niet meer stopte. Het kwam met bakken de hemel uit, in een mum van tijd zwommen er eenden in een enorme plas naast de camper. Geen weer om iets te ondernemen dus, de wolken hingen heel laag dus het had ook geen zin om in een trein te gaan zitten om van het uitzicht te genieten. Dus we hebben de hele dag binnen gezeten, voor de dames zeker geen ramp!

We besloten om 's avonds wel in het dorpje te gaan eten, dan hadden we in ieder geval nog iets gedaan vandaag! We belandden in het lokale hotel annex stamkroeg. Erg gezellig! Er zaten mensen rondom een tafel met een gitaar te zingen en het was er bomvol. We hebben heerlijk café voedsel zitten eten (fish and chips en steak met een gebakken ei) en genoten van de sfeer. Hopelijk is het morgen weer droog....volgens de voorspellingen op internet wel dus daar gaan we dan maar van uit.

5 december 2011

Het zonnetje scheen toen we wakker werden, gelukkig!

De dag begon al goed. Het eerste stuk van de weg was erg kronkelig en Lotte riep al snel dat ze misselijk was er voorin wilde zitten. Er was niet echt een mogelijkheid om te stoppen dus ze moest het nog even volhouden. Tien minuten later riep ze een stuk benauwder dat het echt niet meer ging. Dus ik toch maar naar achteren gelopen om haar te halen. Terwijl ik daar liep keek Puck me heel benauwd aan en begon toen vreselijk over te geven. Alles onder, de kussens, zijzelf en - het allerergste - haar kroel. Gelukkig zag Hans een mogelijkheid om te stoppen en daar stonden we dan. Eerst maar de kinderen naar buiten, Lotte zat inmiddels ook te kokhalzen. Terwijl wij binnen aan het redderen waren stond Puck buiten te huilen, ze zat helemaal onder en wij lieten haar gewoon staan! Ontaarde ouders dat we zijn... dus het kind uit haar vieze kleren gepeld en schone kleren aangetrokken. Ondertussen had ik een sopje gemaakt om zo goed en kwaad als het kon de kussens van de bank schoon te maken. De vieze kleren en handdoeken hebben we in een emmer sop gezet en toen weer verder gereden. Dit keer met Lotte voorin want Puck wilde graag bij mamma zitten. Dus daar zaten we, met een handdoek en teiltje op schoot. Gelukkig werd de weg al snel een stuk rustiger en had Puck nergens meer last van. Maar die lucht in de camper... niet fijn!

We zijn naar Auckland gereden en hebben een camping gevonden net buiten de stad, wederom aan het strand. Lotte was inmiddels redelijk op van de spanning, want ja vandaag was het dé dag, van pakjesavond! Zouden de Pieten ons weer weten te vinden?? Na het eten ging Hans afwassen en hebben Puck, Lotte en ik heel hard Sinterklaasliedjes zitten zingen. Toen Hans terugkwam, had hij post bij zich. Zwarte Piet had een brief bij de receptie bezorgd! Er stond in dat de kadootjes in de camper verstopt waren en dat de meisjes maar goed moesten zoeken, vooral bij de kussens van de bank (toch wel knap van die Piet dat hij in zo'n kleine camper een plek kan vinden om kadootjes te verstoppen...). En ja hoor! Er lagen kadootjes! Ze waren helemaal door het dolle heen, het was zo leuk. We waren wel snel klaar met uitpakken! Puck had er een kleur van, die vond het zó ontzettend spannend en leuk. Toen Hans terugkwam met de brief zei ze ‘Oe ik heb helemaal kriebels in mijn buik!'. Na het uitpakken hebben we maar gelijk alle verpakkingen geopend en weggegooid en hebben de meisjes nog heerlijk een uurtje zitten spelen met hun kadootjes. Hans maakt zich wel een beetje zorgen of het allemaal wel in de koffers gaat passen, maar dat komt wel goed.

Puck zei dat ze dit wel een heel leuk Sinterklaasfeest vond, maar volgend jaar wil ze het gewoon weer thuis vieren want dan doen Opa en Oma en tante Mona weer mee.

6 december 2011

Het Sinterklaasfeest was toch wel heel spannend geweest voor Lotte, vannacht kroop ze weer bij ons in bed (ze neemt tegenwoordig zelfs haar kussen mee!). Normaal heb je eigenlijk geen last van haar, ze kruipt erbij en slaapt rustig verder. !). Nu was ze ontzettend onrustig, lag voor het eerst sinds Thailand te tandenknarsen. En Puck was vanmorgen al om zes uur wakker, om te spelen met alle kadootjes!

We hebben ze bijna de hele ochtend laten spelen en hebben toen de bus genomen naar het centrum van Auckland. Een rit van ruim een uur, best lang dus maar wel leuk om de omgeving in je op te nemen. Auckland is een erg uitgerekte stad, het centrum is niet echt heel groot, maar alle heuvels rondom de stad zijn volgebouwd met huizen. Er wonen hier 1,2 miljoen mensen, een echte wereldstad dus. Best ook wel eens lekker om in een échte stad rond te lopen, met daklozen, gillende sirenes, heel veel winkels en mannen in kostuums. Wij begrijpen nu wel dat er een enorme kloof bestaat tussen de mensen die in Auckland wonen en de rest van Nieuw Zeeland. Het verschil kan niet groter zijn. We kwamen nog een Deens stel tegen die we al een aantal keer tegen zijn gekomen op campings, dat stel wat met een baby van vijf maanden op reis zijn. Wel grappig om ze nu ook weer in de stad tegen te komen! En leuk om te horen wat zij de afgelopen weken ondernomen hebben.We hebben heerlijk rondgeslenterd en in de haven naar de mega grote boten gekeken. Op de terugweg vielen Puck en Lotte allebei in slaap in de bus, niet raar na zo'n korte onrustige nacht! We zitten nu bij de lokale McDonalds voor een toetje, want gratis wifi! Dus eten we hier een toetje en kunnen we ondertussen even de mail checken en de website bijwerken. Op de camping is er geen internet. Nou ja, er is wel internet maar niet van de maatschappij waar wij een tegoed van hebben. We gaan nu wel aftellen in Nieuw Zeeland, nog negen nachtjes en dan vliegen we naar Australië. Toen het van de week de hele dag regende hebben we zitten surfen om te zoeken naar een tent. We hebben een grote outdoor winkel gevonden in de buurt van Brisbane en die hebben alle tenten die je kunt bedenken. Na twee maanden in ons huisje op wielen zal het best even wennen zijn, echt kamperen! We denken dat we vooral de koelkast zullen gaan missen. En vooral niet het bed!! Zelfs Hans heeft last van zijn rug van ons bed in de camper. We verheugen ons erg op een lekker luchtbed!

Morgen trekken we verder richting het verre Noorden. De weersvoorspellingen zijn goed, dus hopelijk kunnen we onze laatste week nog een beetje op het strand doorbrengen.