20 februari 2012

De meisjes kregen gisterenavond van de buurvrouw allebei een pakketje om te kunnen scrappen, plus allebei een lijmroller met navulling. Erg aardig! Ze kwam het brengen terwijl wij aan het skypen waren, en kletste er gewoon doorheen. Maar wel heel leuk natuurlijk. Ik heb de pakketjes opgeborgen voor als we weer thuis zijn, het liefst wilden Puck en Lotte er gelijk de schaar inzetten maar dat vond ik een beetje zonde.

Vanmorgen was het wonder boven wonder droog! Er kwam zelfs een zonnetje door dus we hebben de tent redelijk droog kunnen inpakken. Er stond vandaag een lange rit op het programma, van Hobart naar Strahan (spreek je uit als Strawn) aan de westkust. Toen we daar aankwamen, bleek de enige camping die het dorp rijk is al vol en werden we doorverwezen naar de Jeugherberg. Goede tip! We mochten daar voor 25 dollar de tent in de tuin opzetten en konden gebruik maken van alle faciliteiten zoals douches, toiletten, een zeer gezellige en complete keuken en ook nog een net zo gezellige woonkamer met een poolbiljart, een heerlijke hangbank en ook een kleine keuken. Geen idee hoe het komt, maar in die youthhostels hangt altijd een heel goede sfeer. Heel relaxed allemaal. En het grappige was, op één - ook Nederlands - stel na waren wij de jongste daar! Die naam jeugdherberg moeten ze toch eens veranderen, tegenwoordig kiest jong én oud voor deze hostels. Niet gek ook, je betaalt 25 dollar voor een bed en als je niet al te kieskeurig bent dan zijn de faciliteiten erom heen altijd prima. Voor ons als gezin is het eigenlijk best prijzig om een kamer te huren, omdat de prijzen per bed gaan en vaak vragen ze voor familiekamers nog iets extra's, maar als je alleen of met zijn tweeën bent zijn het prima budgetaccomodaties met een goede sfeer.

21 februari 2012

Mán wat was het koud vannacht! Toen we naar bed gingen was het al behoorlijk fris en vochtig. Ik lag te bibberen onder mijn drie dekbedden (nou ja, eigenlijk twee maar die tweede vouw ik op zodat hij dubbel is!) en dacht Hans kan me wel even opwarmen. Dus ik zei ‘ik heb het zo koud'. Waarop mijn überromantische man zei: ‘dan moet je je vest aandoen'!! Echt hoor! Heb toen maar even uitgelegd wat de bedoeling was... Je zou toch denken in een huishouden vol vrouwen gaat hij wel wat hints oppakken, maar nee hoor Hans blijft Hans!

We hebben vandaag een leuke wandeling door het regenwoud gelopen, de meisjes vonden het heel leuk omdat er een riviertje liep waar ze op sommige plekken dichtbij konden komen. Er zijn heel wat stenen het water ingegaan en klimaap Puck zat in een mum van tijd aan de overkant via boomstammen en stenen. 's Middags lekker op de bank liggen lezen, terwijl de meisjes een filmpje keken. En 's avonds in het dorp vis gegeten in het dorp. Puck is helemaal weg van inktvisringen en heeft haar buikje weer volgegeten.

22 februari 2012

Na weer een nachtje afzien in de kou (ik ben echt niet gemaakt om te kamperen in dit soort temperaturen... ja, ik weet het ik ben een enorme zeur maar ik kan er echt niets aan doen, ben nou eenmaal erg koudbloedig) zijn we naar Sheffield gereden. Onderweg zijn we gestopt bij het bezoekerscentrum van het National Park Cradle Mountain en hebben maar gelijk twee korte wandelingen gedaan. De eerste was speciaal voor gezinnen met kinderen, duurde slechts 20 minuten en heette de ‘enchanted walk'. Dat sprak tot de verbeelding! Onderweg hadden ze voor de kinderen een soort van tunneltjes gemaakt waarin platen hingen met alle dieren die hier voorkomen. Erg leuk, maar wel een erg korte wandeling. Dus we hebben er nog maar eentje aangeplakt, de ‘King Billy walk'. King Billy bleek een enorme boom te zijn. Deze wandeling was wel wat pittiger, we mochten weer fijn klimmen. Puck had er helemaal geen zin in en heeft de hele weg lopen mopperen! Haar voeten deden zeer (eigen schuld want ze wilde haar sokken niet aan), wij hadden gezegd dat we maar één wandeling zouden doen (o.k., daar had ze een punt) en haar rug deed pijn van het klimmen (tja, wat moeten we daar op zeggen). De wandeling eindigde bij een Lodge waar ze een visvijver hadden, en daar hebben we een platypus gezien!! In het Nederlands heten die vogelbekdieren en ze komen alleen op Tasmanië en in Nieuw Guinee voor. We hoopten gisteren al dat we er eentje zouden tegenkomen in het regenwoud, want volgens de mevrouw van de jeugdherberg zaten er daar veel. Maar helaas, niets gezien. Vandaag dus wel! Weer een dier die van ons lijstje gestreept kan worden. We hebben nu onze zinnen nog op een wombat gezet. We hebben vandaag wel veel holen gezien dus wie weet...

Sheffield is een dorpje aan de rand van het Cradle Mountain National Park. We blijven hier vier nachten en gezien de kou hebben we hier een caravan geboekt. Geen stacaravan, maar een toercaravan compleet met voortent. We hadden geen idee wat we konden verwachten en het bleek weer helemaal geweldig. Aan de rand van een enorm veld staat een oude caravan, schattig ingericht en inderdaad compleet met voortent en ook nog een soort van overdekt terras waar een buitenkeuken staat. Toen we aankwamen stond onze naam op een bordje, en waar we de auto moesten parkeren ook. Dat is nog eens een welkom! De man achter de receptie was ook wel weer een figuur. Een enorm joviale vent. Aan ons veld zit een gebouw met daarin een bubbelbad en sauna, en een badkamertje wat wij kunnen gebruiken. Én een enorme ‘gameroom'. Hier staan een pooltafel, speelgoed, allerhande spelcomputers zoals Wii, Xbox en Playstation (geen idee hoe het werkt, maar het is er wel!) en boekenkasten vol met dvd's. Die je daar kunt kijken, óf bij ons de caravan op de flatscreen. De meisjes gingen helemaal uit hun dak, die zagen allemaal films die ze thuis ook hebben. Op ons veld is ook nog een fietsenrek boordevol kinderfietsen die ze gewoon mogen pakken. Nou, Lotte kan nog zonder zijwielen fietsen hoor! Het is echt weer een topstek!

23 februari 2012

Het was weer koud vannacht, maar o wat fijn: vanmorgen konden we de kachel aanzetten! Kijk, dat ligt meer in mijn straatje. Ook hadden we dikke donzen dekbedden dus het was een prima nacht voor mij. Puck had volgens eigen zeggen geen oog dicht gedaan want haar dekbed was van haar bed gevallen en ze wilde het niet pakken omdat ze dacht dat wij dan wakker zouden worden. Was ze altijd maar zo attent! Lotte daarentegen had het ook koud is gewoon bij Hans in bed gekropen.

Verder hebben we vandaag niet veel gedaan. Niet vanwege slecht weer, maar gewoon omdat we dat lekker vonden. Hans heeft daar altijd wel iets meer moeite mee dan wij, die riep de hele dag ‘ik ga echt niet de hele dag hier zitten hoor, ik ga nog wandelen'. En wij zeiden dan braaf ‘túúrlijk, wij gaan ook mee hoor'. Uiteindelijk ging hij, om half vier, en kwam een uurtje later weer terug. De wandeling die hij gezien had was toch verder weg dan hij dacht, dus hij had alleen maar even boodschappen gedaan voor het avondeten... Wij hadden toen allang geen zin meer om mee te gaan en hebben ons vermaakt met de Wii. Tenminste, Puck en ik, Lotte was druk met al het speelgoed wat in de gameroom ligt.

Puck en Lotte hebben ook veel gefietst vandaag, Lotte heeft ontdekt dat ze ook zelf kan opstappen en wegfietsen en was apentrots op zichzelf. Aan het eind van de middag ben ik met Puck in het bubbelbad gaan zitten, dat was superlekker. Na het eten ook nog de sauna ingedoken dus we zijn weer helemaal ontspannen en opgeladen om te gaan wandelen morgen!

24 februari 2012

Een applausje voor de meiden: ze hebben vandaag ruim twee uur en 6,6 km gelopen zonder te zeuren! Het was een mooie wandeling rondom een meer (Lake Dove) in het Cradle Mountain Park. Op de bordjes stond dat je ongeveer twee uur over de wandeling zou doen. Wij hebben er tweeënhalf uur over gedaan, maar zijn een paar keer gestopt op kiezelstrandjes en bij uitzichtpunten. Gelukkig hoefden we niet al te intensief te klimmen en was het goed te doen. We hebben wel wat heuveltjes moeten bedwingen, maar die waren niets vergeleken met die klim naar Wineglass Bay vorige week. Lotte was op het eind wel moe hoor, ze zei ‘mijn benen knakken, die kunnen nu echt niet meer'. Eenmaal terug in de auto viel ze als een blok in slaap! Het was prachtig weer, een staalblauwe lucht en een graad of 22, perfect wandelweer. Onderweg kwamen we nog een slang tegen... een mevrouw voor ons waarschuwde dat er een stukje terug eentje lag, maar die hadden wij gelukkig niet gezien. We liepen verder en direct zag ik links van de weg wél een slang liggen. Niet zo'n kleintje ook nog. Volgens die mevrouw was deze slang ‘best giftig', ieeuw. Ik ben met de meisjes direct doorgelopen, maar Hans ging nog even op zijn dooie gemak foto's staan maken samen met die vrouw! Na een poosje kwam er ook nog beweging in het beest, brrr. Hans heeft de slang nog even gegoogeled, het bleek om een tijgerslang te gaan en die is inderdaad behoorlijk giftig en kan ook snel agressief worden. Verder geen (leuke) dieren tegengekomen helaas. Wel veel Wombat poep zien liggen, maar de beesten zelf hadden zich verstopt. Het schijnt dat als je deze wandeling bij zonsondergang doet, je heel veel dieren tegenkomt. Op de camping zitten trouwens ook weer heel veel wallaby's, die na zonsondergang het veld opkomen. Vannacht had er eentje zelfs in de voortent gezeten! Ik hoorde wel wat geritsel en vanmorgen stapte ik de caravan uit en rook gelijk die penetrante pieslucht. De komende nacht doen we de voortent maar dicht!

Het weer is ineens helemaal omgeslagen, van somber, koud en regenachtig naar strakblauw en een stuk aangenamere temperaturen, fijn. Dat is ook echt Tasmanië, net als Nieuw Zeeland kan het weer zomaar omslaan. Hier in de bergen kan het in de zomer zelfs sneeuwen. Een erg grillig klimaat dus. Eenmaal terug op de camping hadden de meisjes nog genoeg energie om op de Wii te spelen en te fietsen. Lotte is helemaal los op de fiets! Die gaat nu staan op haar trappers en scheurt rondom de caravan. Na het eten zijn de meisjes in het bubbelbad geweest. Het water was wel wat heet voor ze, na een tijdje hadden ze allebei een oververhit koppie. Maar ze wilden er niet uit, het was heerlijk volgens hen!

25 februari 2012

Het is prachtig weer en we gaan vandaag een stukje van de Noordkust te bekijken. Kunnen we gelijk zien hoe lang het rijden is naar de ferry, want morgen moeten we weer terug naar het vasteland. We rijden naar Wyndham, waar een enorm rotsplateau (table rock) uit het water torent. Het uitzicht vanaf het plateau is fantastisch, helaas is het te heiig om mooie foto's te kunnen maken. Vanaf het uitzichtpunt is een korte wandeling naar een vuurtoren, 45 minuten en Puck zegt: ‘doen??'. Dus we gaan op weg. Het is wel erg heet en we moeten op de terugweg enorm klimmen. Ik roep naar Puck ‘Goed idee, Puck!' waarop ze heel verbaasd vraagt ‘Echt??' Na deze zweetpartij zoeken we een strand op om af te koelen! Hans en Puck gaan zwemmen en komen ineens weer het water uit, wat blijkt er zwom een enorme stingray voorbij! Hans gaat nog even langs de waterkant lopen om te kijken of hij hem nog een keer kan zien, en een man komt naar hem toe om te vragen of hij soms een duikbril kwijt is want hij heeft er eentje gevonden. Als Hans zegt dat hij een stingray had gezien, haalt de man zijn schouders op ‘ah, een stingray' en loopt weer weg. Is schijnbaar heel normaal hier! We moeten nog langs een Mac Donalds voor de website en besluiten om daar dan ook maar gelijk ‘uit eten' te gaan. De meiden zijn erg blij met dit besluit, normaal eten we alleen een ijsje als we de website gaan bijwerken! Helaas wil het internet het niet doen op de laptop en kunnen we de website niet bijwerken. Op de volgende camping maar weer proberen. We komen weer veel later dan we dachten terug op de camping, het is al over achten. Ik had de meisjes beloofd dat ze nog even in het bubbelbad mochten en dat doen we dan toch nog maar, beloofd is beloofd tenslotte. We gaan gezellig met zijn vieren!

26 februari 2012

We zitten weer op de ferry terug richting het vasteland. Onze bestemming vanavond is Torquay, de surfhoofdstad van Australië noemen ze zichzelf en tevens het startpunt van de Great Ocean Road, die we willen gaan rijden.

Op de boot is hetzelfde animatieteam voor de kinderen aanwezig, met dezelfde activiteiten als op de heenreis. Lotte wil graag weer geschminkt worden en gaat dit zelf wel even regelen. Ze klimt bij de mevrouw op de kruk, zegt keihard ‘BUTTERFLY .... PINK!', doet haar ogen dicht en gaat klaar zitten. Die mevrouw moet er erg om lachen en wij ook! Die komt er wel...

De overtocht gaat weer soepel. We nemen dit keer de laptop mee aan boord, op de heenreis hadden we gezien dat er overal stopcontacten zitten. Kunnen de meisjes ook een filmpje kijken als ze het zat zijn. Bij aankomst in Melbourne duurt het allemaal toch weer langer dan we hoopten en we zijn dus weer erg laat op de camping. Het laatste stuk rijden we door het donker, dat doe ik nooit meer! Hier is donker ook echt donker, plus de vooruit besloeg de hele tijd door de warme lucht. Als je dan ook nog een tegenligger krijgt, zie je echt niks. Ik vond het doodeng om zo te moeten rijden. Bij aankomst op de camping vinden we al snel onze envelop met plattegrond en kunnen we aan de slag om te tent op te zetten. Gelukkig is het nu wel droog en niet koud! Het heeft wel geregend en in de verte zien we nog de weerlichten van het onweer. De meisjes zijn nog wakker en kunnen lekker nog even douchen voordat ze hun bedje induiken. We zijn benieuwd hoe de camping er bij daglicht uitziet want het is aardedonker!

27 februari 2012

Nou, de camping is niet veel bijzonders. Heel veel vaste plekken met oude caravans en zo nu en dan een plek voor een tent of camper er tussen. De keuken is ronduit smerig en piepklein. Wel staan we direct achter het surfstrand en dat ziet er geweldig uit. Het plaatsje Torquay is erg leuk. Doet een beetje Europees aan vind ik, niet zo'n typisch Australisch plaatsje met een hoofdweg waar alle winkels zitten. Het centrum is erg gezellig. Net buiten het dorp liggen een aantal factory outlet winkels gericht op surf- en badkleding. Leuk!

We bezoeken weer een Mac Donalds, maar helaas wederom is de verbinding super slecht. Ik begin te geloven dat het aan onze dongel ligt, maar als Hans met de ipad op het gratis netwerk probeert te komen heeft hij dezelfde problemen. De verbinding is heel langzaam en als hij het dan eindelijk doet, gooit ie hem er uit op cruciale momenten! Om gek van te worden. Tot drie keer toe heb ik na heel veel geduld de tekst kunnen plakken en als ik dan op verwerken klik is de verbinding weg. Grrrrrr!! Op de camping hebben ze wel wifi, maar ze zeggen bij de receptie dat die verbinding nog slechter is dan de verbinding bij de Mac Donalds en dat je heel veel geduld moet hebben. Daar gaan we geen geld voor betalen dus! Het is jammer voor onze enorme schare trouwe fans, maar de website moet even wachten!

28 februari 2012

Hans gaat vanmorgen met onze auto naar de garage. Er moet een ‘fuel ignition coil' vervangen worden, bij lage toeren schudde de auto heel erg. Voordat we naar Tasmanië had Ryan, van het gezin uit Melbourne waar we een nachtje gelogeerd hadden, er al naar gekeken en volgens hem kon het verder geen kwaad om hier nog een paar weken mee door te rijden. Aangezien op Tasmanië alles nog duurder is dan op het vasteland, wilden we dit liever op het vasteland laten fixen.We hebben geen idee wat het is, zo'n coil, maar de auto schud niet meer en de kosten vallen heel erg mee dus wij zijn blij.

Ik loop met de meisjes naar het centrum om een kapper te zoeken. Voor mezelf is dat erg hard nodig, en ook Lotte kan wel een knipbeurt gebruiken, die heeft enorme droge en vlassige punten. De kapster knipt het haar van Lotte een beetje in lagen, zij gelooft ook dat de beginnende krullen die zich nu nog verstoppen onder de rechte bovenlaag dan meer tevoorschijn willen komen. Lotte is wel een beetje teleurgesteld over het resultaat, die dacht dat de kapster krullen in haar haren zou knippen! Ze ziet er wel lekker fris uit en ze heeft een heus model in haar haren. Echte laagjes durf ik nog niet aan, dat klinkt zo volwassen voor een meisje van vier! Na het kappersbezoek lopen we nog even naar de winkeltjes in het centrum en bij een ‘alles voor 2 dollar winkel' (wat dus helemaal niet waar is!) mogen ze allebei iets uitzoeken. Lotte kiest haarbanden en Puck een armband. Eigenlijk wilde Lotte een plastic prinsessenkroon (thuis had ze die eigenlijk altijd standaard de hele dag op), maar die zien er zo breekbaar uit dat ik dat maar uit haar hoofd praat om teleurstellingen te voorkomen. Ze gaat er nu maar eentje in Disney land - het land waar álle prinsessen wonen - kopen!

We komen net teruggelopen op de camping als Hans er ook al weer aankomt. Dat is fijn, hij was bang dat hij de hele dag zoet zou zijn. Nu kunnen we 's middags nog het surfmuseum bezoeken, volgens de Lonely Planet een ‘must for wannabees'. Het is inderdaad een leuk museum en we genieten vooral van de film die er vertoond wordt. Over een aantal (voor ons onbekende) surfers die de hele wereld over vliegen op zoek naar de perfecte golf. En dat zijn golven van 30 meter hoog, echt spectaculair! Puck zit ademloos te kijken en ik weet niet of ik het wel zo leuk zal vinden als ze later echt zou gaan golfsurfen...

29 februari 2012

De Great Ocean Road stond op het programma vandaag. Een 250 kilometer lange weg die zich langs de kust slingert. Slingert, ja. En wie kon daar ook al weer niet tegen en waren we vergeten een pilletje te geven? Juist. Zoals Puck het zelf zei ‘gelukkig stond het teiltje vlakbij!'. Nou, daar waren we zeker blij om, het leed was anders echt niet te overzien! Ik voelde me wel een beetje schuldig, wéér vergeten een pilletje te geven!

Dus na een rampzalig begin alles weer omgegooid, ik achterin in plaats van achter het stuur, Puck voorin en Hans achter het stuur. Voor Hans niet zo fijn, want die heeft het al een hele tijd in zijn rug en dan is autorijden niet echt prettig. Maar ja, het is niet anders, een kotsend kind op de achterbank daar worden we ook niet vrolijk van!

De Great Ocean Road is wel mooi, onderweg heel veel uitzichtpunten dus het is de hele dag de auto in en auto uit. We komen ook nog langs de 12 apostelen, een rotsformatie in zee. Volgens de Lonely Planet zijn er nog zes over, wij tellen er zeven! Het is daar wel ontzettend druk, de ene na de andere bus wordt leeggegooid. En om nou te zeggen dat het zo spectaculair is... ik vond het wat overdreven al die aandacht. Het had wel wat weg van de Pancake Rocks in Nieuw Zeeland. Al met al vinden we deze weg een klein beetje tegenvallen, we hadden ons er meer van voorgesteld. We komen onderweg nog wel een koala tegen! Ergens in een bos zien we ineens een opstopping van auto's, wij dachten een aanrijding. Maar wat bleek, er zat een koala beertje langs de kant van de weg en die wilde iedereen op de foto zetten. Wij rijden door, veel te gevaarlijk om er ook nog te stoppen. Puck zegt ‘Nou, dat is wel een gevaarlijke actie van die mensen zeg'. En gelijk heeft ze!

Aangezien de weersvoorspellingen niet al te best zijn (veel regen), boeken we voor één nacht een huisje op een camping in Warrnambool, waar de Great Ocean Road eindigt. Het plan is om morgen verder te rijden richting Adelaide. Daarna gaan we omhoog naar Ayers Rock en Kings Canyon en vanaf daar naar de oostkust (Cairns). Begin mei moeten we terug zijn bij het Breugem Team in Alstonville, dus de tijd gaat ineens een beetje dringen! Gelukkig doen de meiden het nog steeds super in de auto. Er worden heel veel verhaaltjes gespeeld op de achterbank en vooral Lotte speelt ook veel op de ds. We hebben de dames er maar wel vast op voorbereid dat we de komende tijd wat langer moeten gaan rijden. De afstanden worden een stuk groter en dan redden we het niet meer met maximaal vier uur per dag rijden. Het maakte niet echt indruk, hopelijk blijft dat zo! Ze zijn zo makkelijk, we boffen echt hoor met die twee supermeiden.

1 maart 2012

Vandaag verder gereden richting Adelaide. Een super saaie weg die honderden kilometers doorliep zonder een dorpje of iets tegen te komen. Je zou zo in slaap sukkelen achter het stuur! Bij Meningie waren we het zat en hebben we een camping opgezocht. We hebben een mooie plek pal aan het meer (Lake Albert). Helaas wil het weer niet echt meewerken, de hele dag staat er al heel veel wind en zo nu en dan valt er een bui. Volgens de voorspellingen wordt het wel droog en gaat de wind afnemen, dus we zetten maar gewoon de tent op voor twee nachten. We zien het wel!

2 maart 2012

We werden vannacht wakker... op de grond!! Dat is balen, is ons luchtbed lek! Ik heb halverwege de nacht Lotte op mijn plek gelegd (die weegt toch niets dus heeft minder last van een luchtbed waar bijna geen lucht meer in zit..) en ben zelf bij Puck op het luchtbed gekropen. Hans lag heerlijk te snurken op de grond, die had volgens mij nergens last van. Maar dat was niet zo natuurlijk, ook hij werd gebroken wakker. En wat nog meer balen is, er is hier geen winkel te bekennen dus we moeten nog een nachtje op het lekke luchtbed slapen...dacht ik. Maar mijn handige man heeft nog superlijm uit Thailand in zijn rugzak en plakt het gaatje hiermee. Pleistertje erop en klaar, hopen we tenminste.

Het zonnetje scheen vanmorgen, joepie. De wind is alleen nog niet afgenomen, dat is wel jammer want die maakt het behoorlijk fris. Wel prima weer om de was te doen, die is zo droog aan de waslijn. Dus ik maak me nuttig en was alles weg. De kroel van Puck gaat er ook stiekem bij, die stinkt een uur in de wind. Vind ik, Puck denkt daar uiteraard heel anders over! Gelukkig vindt ze de waspoeder lucht ook wel fijn ruiken en kom ik er goed mee weg. Verder doen we niet zo veel vandaag. Er is - op een kaasfabriek na - hier ook niets te beleven in de buurt dus we blijven op de camping. 's Ochtends liggen we aan het meer en de meisjes doen een poging tot zwemmen. Ze vinden het een beetje eng, de bodem voelt raar aan en het water is heel troebel dus ze kunnen niet zien waar ze op staan. Hans probeert nog een visje te vangen, wat niet lukt. Volgens hem zit er gewoon geen vis, maar ik zie een pelikaan een vis vangen en opeten dus dat zal wel meevallen! Puck waagt ook nog een poging, ze ziet er wel stoer uit met die hengel. Na de middag is de zon ineens weer verdwenen helaas. Puck en Lotte hebben al hun speelgoed (klinkt alsof ze enorm veel hebben!) verhuisd naar een soort boomhut in de speeltuin en hebben daar een hele tijd samen gespeeld. Wij lezen en maken plannen voor de komende dagen. We gaan nu richting het Noorden rijden, wat in ieder geval betekent dat de temperatuur een stuk omhoog zal gaan.

3 maart 2012

De Thaise olifantenlijm heeft het goed gedaan, ons luchtbed bleef hard vannacht.

We werden wakker van de regen, dát hadden we niet voorspeld! De tent moest dit keer echt drijfnat ingepakt worden, bleh. We hebben eerst een stop gemaakt bij de lokale supermarkt en lekkere dingen ingeslagen, want als je iedere keer zo lang in de auto moet zitten dan moet je wel wat te snoepen hebben! En toen op weg richting Port Augusta. In Adelaide zijn we gestopt om de ‘central market' te bezoeken, een grote overdekte markt met alleen maar voedsel. We hebben lekkere pasteitjes gegeten (en Lotte een donut want die lust natuurlijk weer geen pasteitjes) en meloen en druiven gekocht. Daarna verder gereden. De Lonely Planet was niet erg enthousiast over Adelaide, maar wat wij ervan zien ziet er best goed uit. Waarschijnlijk een prima stad om te wonen, maar weinig interessant voor toeristen. Hoe verder we richting Port Augusta reden, hoe warmer het werd, jippie! Het viel mee vandaag met de afstand, het rijden zelf gaat heel makkelijk op die rustige wegen en we wisselen elkaar om de anderhalf à twee uur af. De meisjes vermaken zich prima op de achterbank. Soms is het even oorlog, maar gelukkig ligt de tent in het midden dus kunnen ze elkaar niets aandoen! En meestal is het leed zo weer geleden, ze hebben elkaar toch weer nodig om verhaaltjes te kunnen spelen. Onderweg lazen we op teletekst (een app op de Ipad) dat er overstromingen zijn in het deel van Australië wat wij achter ons laten. Wat is dat toch, overal waar wij weg gaan krijgen ze te maken met overstromingen en hevige regenval!? Wij komen er in ieder geval iedere keer weer goed mee weg!
In Port Augusta scheen de zon en was het lekker warm. Wel was er een hoop regen gevallen zagen we. De voorspellingen zijn heel goed, alleen maar zon en een graad of 28. Prima.

Helaas is er geen wireless internet te krijgen op de camping. We gaan het morgen nog maar een keer bij de MacDonalds proberen en als dat niet lukt, dan kijken we of we alle tekst en foto's op een memory stick kunnen zetten. Er is namelijk wel een vaste computer met internet beschikbaar op de camping, misschien kunnen we het stickje erin steken. De komende weken zitten we in de Outback en zal het ook lastig worden om de website bij te houden zijn we bang. We zullen zien!

4 maart 2012 (alleen 's ochtends)

Het luchtbed is vannacht toch weer leeggelopen helaas. Nou ja, toen we naar bed gingen was het al zacht. We hebben de meisjes op die ons getild en zijn zelf op het luchtbed van hen gaan liggen. Puck was helemaal beledigd vanmorgen! Maar we hebben ze allebei niet gehoord vannacht, dus echt last zullen ze er niet van gehad hebben (denken we).

Vandaag toch maar even op pad voor een andere...