13 februari 2012

We moesten vanmorgen voor het eerst in de regen de boel opruimen. Niet prettig! De tent ging drijfnat zijn zak in, hopelijk kan die aan het eind van de middag in droog weer eruit.

Port Arthur stond op de planning vandaag. Een dorpje op het schiereiland van Tasmanië, helemaal zuidelijk aan de oostkust. Het schiereiland was ooit een gevangenis en in 1996 heeft er hier een massamoord plaatsgevonden. Dus eigenlijk helemaal geen fijne plek. Er is op het schiereiland één camping en daar zijn we dus naar toe gereden. Volgens de website was er nog plek zat dus we hadden niet gereserveerd. Bij aankomst bleek dat er helemaal geen plek meer was... in Hobart had men een lang weekend in verband met een Regatta en de camping was bomvol. Wel waren er nog wat zogenaamde overflow plekken en we mochten gaan kijken of we daar iets naar ons zin konden vinden. Nou, en óf! Enorme plekken in een bosrijke omgeving, mét op iedere plek een eigen vuurplaats met barbecue. Geen stroom, dus 's nachts geen apparaten opladen maar verder zag het er prima uit. Dus we zijn weer teruggereden naar de receptie om te vertellen dat we de plek wel wilden hebben. Gelukkig was het droog en hebben we de tent goed kunnen laten drogen. Op de camping werden blokken haardhout verkocht en Hans is met Puck een baal gaan kopen, om daarna een kampvuur te maken voor de tent! Helemaal geweldig natuurlijk én lekker warm! We hebben onze bakvorm op de barbecue gezet en hierin het vlees gebraden, want het rooster was wel erg vies. Het ging prima op deze manier en we hebben heerlijk zitten eten.

's Avonds zaten we in de schemering bij het vuur (zo fijn, een kampeerplek met verwarming!) en kwamen er rondom ons heen allemaal dieren tevoorschijn uit de bosjes. Wallabies, wilde katten, knaagdieren waarvan we de naam niet wisten maar inmiddels wel: langsnuit potoroes. Een soort kleine kangaroo met het koppie van een muis. Heel schattig, helemaal als ze gaan rennen. Dan zijn het net mini kangaroos. Op de achtergrond waren Kookaburra's aan het lachen, het was helemaal goed!

14 februari 2012

Na een koude, vochtige nacht werden we wakker met een zonnetje. De camping ligt aan een prachtige baai met een zandstrand en daar hebben we de ochtend doorgebracht. Het was wel wat fris, maar uit de wind wel te doen. Toen we terugkwamen van het strand, bleek de camping praktisch leeg. Alle mensen die een lang weekend hadden gevierd waren weer weg en wij hadden het rijk voor ons alleen! Na de lunch wilden we boodschappen gaan doen, en kwamen er achter dat er op het hele schiereiland geen supermarkt te vinden is. Wel een general store, maar die verkopen alleen het hoognodige tegen driedubbele prijzen. De dichtstbijzijnde supermarkt was 70 km verderop.... we zijn er toch naartoe gereden en hebben gelijk voor de rest van de dagen boodschappen in huis gehaald. 's Avonds weer lekker zitten barbecuen bij het kampvuur, wat een feest. Puck wilde heel graag opblijven om ook alle dieren te zien. We hadden gezegd, dat als ze in de auto van of naar de supermarkt zou slapen, ze op mocht blijven. De hele terugweg heeft ze heel hard zitten doen alsof ze sliep, best een prestatie om dat ruim een uur lang vol te houden! Dus vooruit, ze mocht opblijven. Lotte wilde niet opblijven, die hoefde niet zo nodig al die beesten te zien. Puck vond het helemaal spannend zo met ons in het donker bij het kampvuur en zat met glimoogjes om zich heen te kijken. Ze heeft 14 wallabies geteld! En ook de wilde katten - ferals heten ze, die zijn hier overigens een enorme plaag want ze doden broedende vogels - lieten zich weer zien en de potoroes kwamen bijna aan onze voeten snuffelen. Puck kreeg er geen genoeg van, voelde zich helemaal groot en stoer! Toen ze uiteindelijk om half tien naar bed ging, lag Lotte al heerlijk te slapen.

15 februari 2012

Het is leuk, al die dieren rondom je tent 's avonds en 's nachts, maar wat minder leuk is dat ze dus ook rondom de tent plassen en poepen. Die pieslucht is niet te harden! Gelukkig ontbijten we in de campingkeuken en steken we bij het avondeten het kampvuur aan en overheerst dan de rooklucht...

Vandaag hebben we iets heel erg leuks gedaan, we zijn met een soort enorme speedboot op een drie uur durende wilderness cruise geweest. Zo gaaf! De kust hier is ontzettend mooi, met enorme hoge woeste kliffen en rotspartijen. Het schijnen de hoogste kliffen te zijn die je in Australië kunt vinden, sommige zijn zelfs 300 meter hoog. Met de boot kwamen we er vlak onder, zo prachtig. Ook waren er een hoop grotten waar we met de boot ingingen. Helaas konden we niet alle grotten in, normaliter varen ze ook door een grot en komen dan een stuk verder er weer uit. Maar vandaag was de zee erg ruw en was het te gevaarlijk om dit te doen. Ook aan dieren hebben we genoeg gezien vanuit de boot, heel veel zeehonden, albatrossen, Jan van Genten en zelfs een pinguïn. Helaas geen dolfijnen, die we hoopten te zien. De zee was te ruw om ze goed te kunnen spotten in de verte. De bemanning van de boot bestond uit twee erg enthousiaste jongens die alles wisten over de omgeving en heel behulpzaam waren. Ze kwamen constant vragen of het goed ging en of we het niet te koud hadden want dan hadden ze nog wel wat mutsen. Ze wisten allebei ook heel veel te vertellen over de omgeving en de vogels op het water. Wij zaten helemaal vooraan in de boot, wat betekende dat we soms echt gelanceerd werden bij hoge golven. Super natuurlijk! Lotte had de lachers wel op haar hand. Ten eerste omdat ze in slaap viel... echt onbegrijpelijk op zo'n ruwe zee ging zij heerlijk zitten slapen. Van die heel erge golven werd ze wel wakker en dat vond ze zo leuk dat ze er bijna de slappe lach van kreeg. De mensen achter ons moesten zo lachen om haar, ze zat het echt uit te gieren van de pret. En het ging er echt super wild aan toe, een achtbaan was er niets bij! Het was maar goed dat we allemaal een pilletje tegen zeeziekte hadden genomen. Puck vond die hele hoge golven wel wat minder en vroeg op een gegeven moment angstig of die man achter het stuur wel wist wat hij deed. Het was echt een geweldige boottocht, deze kunnen ze ons niet meer afnemen!

Puck en Lotte waren voor het eten in de speeltuin aan het spelen, en werden aangesproken door een Nederlandse vrouw. Zij vroeg of wij op vakantie waren in Australië. Puck zei ‘en weet je wat Lotte zei?? Yes! Terwijl die mevrouw gewoon Nederlands praatte tegen ons!'.

Dat is dan wel grappig, Lotte is zo gewend dat ze in het Engels aangesproken wordt, dat ze dan maar standaard in het Engels antwoord geeft! Ze zegt tegenwoordig ook keurig ‘thank you' en ‘bye bye'.

16 februari 2012

Weer tijd om op te breken. Toen we wakker werden zag het er erg dreigend uit en we hebben daarom eerst te tent opgeruimd en zijn toen gaan ontbijten in de keuken. En bleek een goed plan te zijn, want net toen we de zak van de tent dichtritsten, begon het te regenen.

We zijn vandaag naar het Port Arthur Historic Site gegaan, een enorm openlucht museum die de geschiedenis van Port Arthur en de gevangenis vertelt. De meiden vonden er geen klap aan, maar ja soms moet je ook wel eens iets doen wat pappa en mamma leuk vinden. De hele site bestaat eigenlijk uit de gevangenis en alle huizen en kerken erom heen. Sommige huizen kon je ook van binnen bekijken, helemaal leuk daar ben ik dol op! Dat vonden Puck en Lotte ook wel leuk trouwens, één huisje was ook nog helemaal ingericht zoals het er rond 1840 uit zag, ze vonden het prachtig. In het bezoekerscentrum kon je de verhalen van de gevangen horen. Nou, ze werden al voor het stelen van een zakdoek vanuit Engeland naar Tasmanië verscheept. Het leven in Port Arthur was zwaar dat bleek wel uit alle verhalen.

Na het museum zijn we naar onze volgende stek gereden, een camping in het dorpje Snug, ongeveer 30 kilometer ten zuiden van Hobart. Een mooie camping direct aan het water. De keuken is nog erg jaren vijftig, met een afzichtelijk bankstel en een stenen aanrechtblad. Maar wel erg gezellig, hij is zeshoekig en in het midden staan twee barbecues. Een prima plek om te bivakkeren mocht het een keer regenen.

17 februari 2012

Hè bah, regen. En een graad of tien kouder dan gisteren, meer dan 17 graden halen we niet vandaag. Het lijkt Nederland wel! De ene dag is het bloedheet, de andere dag kunnen de vesten weer uit de tas. Nou, dan komt die gezellige keuken gelijk van pas...

De meiden vinden het heerlijk, een dag hangen en niets doen. Ze vragen ongeveer om het kwartier met een angstig gezicht of we nog van plan zijn om iets te gaan doen vandaag. Eigenlijk waren we dat wel van plan, maar de klok tikt door en dan is het ineens te laat om nog iets te gaan ondernemen. Het is ook nog niet droog geworden dus ach we pakken maar weer een relax dag, ook lekker. We vermaken ons met plak tattoos, kleurboeken en spelletjes. De meiden hebben ook nog een poosje gedanst op de muziek van de mp4 speler van Puck (werden ze weer lekker warm van!), Lotte was helemaal enthousiast, iedereen die de keuken binnen kwam moest gelijk lachen. Kijk, dan is het rotweer en dan krijgt Lotte de mensen toch aan het lachen! Het was ook wel heel erg schattig, twee van die hoogblonde dansende meisjes die door de keuken dwarrelden.

18 februari 2012

Hmm. Het regent nog steeds (of weer), daar zitten we natuurlijk niet op te wachten. Het is vandaag zaterdag en ik had gelezen dat er dan een leuke markt is in Hobart, de Salamanca Market. En daar wil ik heel graag naar toe! Begin een beetje ontwenningsverschijnselen te krijgen, ik heb al een half jaar niet meer gewinkeld! (nou ja de keren met twee zeurende kinderen en een stuurse man niet meegeteld...ik mis mijn winkelmaatje!) Het is koud ook, we zitten te rillen bij het ontbijt. Puck en ik besluiten maar een lekkere hete douche te nemen om op te warmen en als we klaar zijn blijkt het droog te zijn geworden. Leuk trouwens, met je dochter douchen, het commentaar wat je dan krijgt! ‘Mam, je moet echt naar de kapper om je haar te laten verven hoor, ik zie allemaal zwart door het blond.' Bedankt dochter! Nee hoor, het was reuze gezellig, dat getut samen en Puck genoot er ook enorm van. Even alleen aandacht is ook wel eens fijn.

Tijdens het ontbijt hebben we nog vreselijk gelachen, buiten kwam er een oudere mevrouw voorbij in een ochtendjas en met een doorzichtige emmer vol plas! Nou is het niet zo raar om een plasemmer te hebben voor 's nachts, maar gebruik dan geen doorzichtige! Het was echt geen gezicht!

We zijn gewoon naar Hobart gegaan en gelukkig bleef het droog en is de markt inderdaad super leuk. Het is een beetje een hippie achtige alternatieve markt met heel veel natuurproducten en zelfgemaakte artikelen zoals tassen, sjaals en kleding (vooral veel rokken). Maar ook veel etenswaren en souvenirs. Heel gezellig en ik heb een hoop inspiratie opgedaan. Als we weer terug zijn ga ik ook tassen maken! En van die leuke rokken, en van die grappige knuffels, en...

En wat komen we ook tegen op de markt? Een oliebollenkraam! Niet in het Engels vertaald, maar gewoon met grote letters Oliebollen staat er op de kraam. Die moeten we natuurlijk proberen! De eigenaars zijn niet Nederlands, maar gewoon Aussie's. Ze hebben de kraam wel overgenomen van Nederlanders en gebruiken nog steeds hun oliebollenrecept. En we moeten zeggen, ze smaken prima. Ze zijn wel ietwat flauw, er is waarschijnlijk geen snufje zout door het beslag gegaan. Maar wij smullen ervan. De meisjes niet, Puck lust geen rozijnen en Lotte besluit zonder te proeven dat ze het niet lust. Dus hebben wij er lekker ieder twee!

Na de markt nog even door de stad gelopen en toen via Kingston voor boodschappen weer terug naar de camping. Onderweg zien we een heel grappige camper rijden, wit met allemaal landen erop geplakt. Als we aan het koken zijn, komt die camper de camping oprijden en zien we dat die een Zwitsers nummerbord heeft. We zien nu ook dat die landenstickers een route zijn, ze zijn met elkaar verbonden met of een boot of een plaatje van een camper. Ik ben erg nieuwsgierig geworden en loop er maar even naartoe. Het zijn inderdaad Zwitsers, die al 18 maanden op reis zijn met hun twee kinderen van elf en twaalf (http://www.idrivemydream.net/ is hun website, is wel franstalig!). Ze zijn over land via Turkije naar Oman gereden en hebben daar een boot genomen naar India. Na Azië zijn ze ook naar Nieuw Zeeland gegaan en hebben daar net als wij twee maanden rondgereisd. En nu dus ook Australië. Daarna nog Zuid Amerika en ik geloof ook nog Canada en Alaska, of die laatste twee landen hadden ze al gehad. Gaaf hoor! Zij zijn van plan om in december weer terug naar huis te gaan. Het is zo leuk om mensen te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. Deze mensen hebben wel wat moeite met het lesgeven van de kinderen. In Zwitserland is het geen probleem om je kinderen voor zo'n lange tijd van school te halen, maar er bestaat niet zoiets als de Wereldschool. Zij hebben dus wel een stapel boeken meegekregen van school maar weten soms echt niet wat ze ermee aanmoeten. Toen wij vertelden over het Nederlandse gedoe met leerplichtambtenaren waren ze helemaal verbaasd. Maar dat is eigenlijk iedereen die we onderweg spreken, er is geen land waar ze zo moeilijk doen als Nederland. Op de vorige camping stond ik met een Australische vrouw te praten en op een gegeven kwam haar dochter van een jaar of negen erbij staan. Ik vroeg of zij niet naar school moest en toen keek ze me heel verbaasd aan. Ja, eigenlijk wel maar nu zijn ze op vakantie! Ik zei moet je daar dan geen toestemming voor vragen en toen was ze nog verbaasder. Hoezo toestemming, we hebben toch gezegd dat we een week weg zijn? In Nieuw Zeeland werkte het ook zo, waarom zou je toestemming vragen, je meld gewoon even dat de kinderen er een poosje niet zijn en that's it. Ik zei dat ze er op de scholen waarschijnlijk ook niet moeilijk over doen, maar dat die wel gecontroleerd worden door de leerplicht dus als er bij controle blijkt dat er een paar kinderen niet zijn, dan hebben zowel de scholen als de ouders een probleem. Onbegrijpelijk vinden ze dat hier. Die leerplicht wet in Nederland moet echt eens een keer aangepast worden!

Bij de Zwitsers stond ook nog een Oostenrijks stel. Allebei ook in het onderwijs en een schooljaar onbetaald verlof gekregen. Alleen reizen zij maar een maand of vier en de rest van de tijd gaan ze thuis doorbrengen.

19 februari 2011

Lotte werd vanmorgen wakker, hoorde de regen op het tentdoek en zei ‘het is hotweer!', die ‘r' spreekt ze nog steeds niet uit maar het kwam echt uit haar tenen en we moesten erg lachen om haar. Maar, ze had gelijk, wéér regen! De derde dag op rij, zo bar hebben we het in Nieuw Zeeland niet eens gehad. De temperatuur is wel omhoog gegaan dus koud is het niet. Na het ontbijt kwam onze overbuurvrouw naar me toelopen, ze wilde even zeggen dat ze vond dat wij zúlke lieve kinderen hebben! Nou dat is altijd leuk om te horen. Ik heb een poosje met haar staan praten (nou ja, zij praatte en als ik geluk had dan kon ik er ook nog wat tussendoor gooien). Zij en haar man hebben drie jaar geleden ook huis en haard verkocht en wonen sindsdien in hun caravan en reizen heel Australië door. Dat doen veel oudere mensen hier! Om nog een beetje inkomen te hebben, heeft deze mevrouw zich op het scrappen gestort. Ze lid van een organisatie en geeft een soort van Tupperwareparty's, maar dan op het gebied van scrappen. Op elke camping waar ze komen, vraagt ze of ze een demo mag geven in de keuken. Meestal mag dat en op die manier kan ze haar spulletjes aan de man brengen. Slim!

Ondanks de regen zijn we vandaag wel op pad gegaan, naar Bruny Island. Een klein eiland hier vlak voor de kust. Er wonen maar 600 mensen en verder is het ongerepte natuur. Wat wij helaas niet wisten, is dat de meeste wegen op het eiland geen asfalt hebben. Niet heel handig met een 2WD auto, en zeker niet als het regent. Gelukkig regende het niet de hele dag, we hebben nog wel een uitzichtpunt beklommen (281 traptreden!) bij een mooi strand. Daar komen 's avonds ook weer pinguïns aan wal en we hebben de sporen kunnen zien in het zand. Ook zagen we een baby pinguïn in een holletje naar buiten turen. We hebben ook nog buiten kunnen lunchen en toen begon het helaas weer te regenen. Hans heeft nog een poosje staan vissen, terwijl wij ons de auto vermaakten met de Ipad. Ik heb met Puck een potje Yatzee gedaan (leuke app!). Op een gegeven moment vroeg Lotte ‘zijn jullie al bijna klaar met saté, ik wil ook een spelletje doen met mamma!'. Dus met Lotte nog even een potje memorie gedaan en toen kwam Hans weer want het regende toch wel heel erg hard. Dus we zijn maar weer terug naar de ferry gereden om naar de camping te gaan. Waar het droog was en zelfs een zonnetje door de wolken kwam!