5 februari 2012

Nadat we gisteren afscheid hadden genomen van Tammy en Ryan, zijn we naar een camping gereden in Melbourne. Ik had voor een nacht een cabin geboekt op deze camping. De cabin bleek een schattige stacaravan te zijn, met een twee persoonsbed en twee stapelbedden in een ruimte apart. Er zat geen badkamer of toilet in, maar daar stonden we praktisch tegenaan dus dat was geen probleem.

Vanmorgen moesten we al vroeg op, om zes uur ging de wekker af. Het was zelfs nog donker! De meisjes waren niet wakker te krijgen, die gingen gisteren heel laat slapen omdat het erg warm was. Uiteindelijk heb ik ze toch wakker gekregen en hebben ze half slapend een bakje cornflakes zitten eten. Om zeven uur vertrokken we richting de ferry. Deze zou om negen uur vertrekken en we moesten uiterlijk een uur van te voren aanwezig zijn. Het was maar goed dat we vroeg waren, want er stond een enorme file om de boot op te komen. Het duurde en duurde maar, wat bleek iedereen moest gecontroleerd worden. Ze keken onder de motorkap van de auto en onze gastank moesten we inleveren. Die ging in een apart ruim op de boot. Ook werd onze koelbox opengemaakt en wilden ze de (lege) jerrycan zien. Dit alles omdat ze doodsbang zijn dat er ziekten worden overgebracht. De boot vetrok uiteindelijk met bijna een uur vertraging. Niet fijn! De overtocht zelf duurde tien uur en dat ging heel vlot. De meisjes hebben zich prima vermaakt met speelgoed, ds en de animatieclub aan boord. Ze werden geschminkt en later op de middag konden ze buttons maken. Om kwart voor zeven 's avonds kwamen we dan aan in Tasmanië. Wij hadden een camping gereserveerd in Launceston, een uur rijden vanaf de ferry. We dachten als die boot om zes uur aankomt, dan zijn we voor achten wel op de camping. WRONG... Eer dat we van de boot af waren, waren we al een uur verder. En toen stonden we wéér in de file, dit keer voor de Quarantine controle in Tasmanië. Dus weer koelbox open en vragen beantwoorden. We reden dus pas over half negen weg van de kade, Lotte was inmiddels al in slaap gevallen en Puck zat er tegenaan. Gelukkig hadden we een camping gereserveerd want anders had het nog lastig geweest om een slaapplaats te vinden. In het donker en in de regen en kou kwamen we aan op de camping, waar we dus nog de tent moesten opzetten. Ook hadden we nog niet gegeten dus de stemming zat er goed in...

Terwijl wij de tent opzetten, sliepen de meisjes lekker door in de auto. Die hebben we zo al slapend en smerig vanuit de auto hun bed ingedragen. Gezichten nog onder de schmink en pikzwarte voeten van de boot, echt heel erg. Maar ja, om ze nu wakker te maken om te douchen dat leek ons ook geen goed idee, dan waren ze gelijk klaarwakker. Uiteraard was er op dit tijdstip geen eten meer te krijgen, dus we moesten het doen met een paar boterhammen met pasta (aaaaaach zielig hè). Ik was er helemaal klaar mee, had het koud en honger en ben ook maar gewoon zo mijn bed ingedoken!

6 februari 2012

O wat fijn, een zonnetje toen we wakker werden. Lotte kwam bij ons liggen en zei ‘mijn buik heeft honger en is aan het knorren, dat komt omdat ik geen avondeten heb gehad van jullie'. Arm kind! We waren allemaal uitgehongerd en Hans is eieren, spek en brood gaan halen voor een stevig ontbijt, terwijl wij lekker lang gedoucht hebben. De schmink was goed in de huidjes getrokken en ik heb flink moeten boenen om het eraf te krijgen. Het ontbijt smaakte goed! Ik was inmiddels alle ellende van de dag ervoor wel weer vergeten en na het ontbijt zijn we pad gegaan om de omgeving te verkennen. Bij de VVV in Launceston hebben we informatie gehaald en na de lunch hebben we een toeristische wijnroute gereden door de Tamar Valley. Een mooie route door slaperige dorpjes. Puck en Lotte zaten er wel een beetje doorheen na de lange reis van gisteren, ondanks dat ze tot half negen geslapen hadden. Terug op de camping hebben ze lekker op bed een filmpje liggen kijken. We hadden geen zin om weer op pad te gaan voor boodschappen en hebben bij de snackbar op de camping een gegrilde kip en patat gehaald. Heerlijk. Die grillkippen zijn hier altijd zo lekker sappig, heel anders dan thuis. Volgens Hans komt dat doordat ze gevuld worden, geen idee waarmee. We eten die vulling ook nooit op, maar het brengt wel smaak aan de kip! Na het eten nog een spelletje gedaan aan de keukentafel en toen lekker naar bed.

7 februari 2012

De meiden sliepen weer lekker uit vanmorgen, pas tegen achten kwam er leven in. Lotte was al wel vroeg in de ochtend bij ons gekropen omdat ze het koud had, maar die legde haar ijsvoeten tegen me aan en snurkte gelijk weer verder. Wederom een zonnetje vandaag, wel was alles in de tent nat door de condens. Zelfs onze haren en dekbedden! Het koelt hier 's avonds flink af, voor mij is het net aan in de tent en duurt het 's ochtends wel even eer ik weer op temperatuur (en in een goed humeur...) ben.

We zijn vandaag naar de Cataract Kloof gereden, een prachtig natuurgebied vlak buiten Launceston. De kloof slingert haast door de stad. Je kunt er met een skiliftje de kloof oversteken, wat we dan ook gedaan hebben. Aan de overkant stapten we uit en zagen direct een echidna rondscharrelen, een soort van egel die alleen in Tasmanië voorkomt. Een heel erg schattig beestje dat je niet snel tegen komt in het wild. Maar wij wel! Hij leek zich totaal niet bewust van ons en scharrelde lekker rond op zoek naar eten. Ik heb hem zelfs nog aangeraakt, even voelen hoe scherp zijn stekels waren. Nou, die zijn behoorlijk scherp! Ze lijken wel een beetje op de uiteinden van breinaalden, met een hele scherpe punt. Toen we verder liepen kwamen we ook nog een paar wallaby;s en pauwen tegen. We zijn omhoog geklommen naar een uitzichtpunt boven op de berg, een pittige klim over rotsen. Het uitzicht was wel aardig, maar werd belemmerd door een aantal grote bomen! Eenmaal weer beneden hebben we boterhammen zitten eten op een bankje in de zon. Een pauw kwam nieuwsgierig kijken en bedelen om brood. Hans vond het maar niets en Puck zei op een gegeven moment ‘nou ik geloof dat pappa niet zo van de dieren is, hè mam'. Die pauw at ondertussen al uit mijn hand en werd iets te opdringerig dus ik heb hem maar weggestuurd. Toen we weer verder wandelden, kwamen we onze buren van de camping tegen. We hebben een poosje staan kletsen en zij wilden ons graag hun foto's laten zien van hun trip naar Ayers Rock Dus terug op de camping bij de buren op visite geweest en prachtige foto's gezien. Dit zijn ook wel weer bijzondere mensen, gepensioneerd en twee jaar geleden hebben ze hun huis verkocht, een grote en stoere grote caravan gekocht en sindsdien reizen ze rond door eigen land. Zo nu en dan gaan ze weer even terug naar de plaats waar ze vandaan komen en logeren een paar weken bij hun kinderen, om daarna weer voor maanden op reis te gaan. Dat gaan wij ook doen! Puck vindt het wel prima als we bij haar komen logeren dus dat is fijn. Lotte moet er nog even over nadenken, want die wil dan eigenlijk met ons mee op reis.

8 februari 2012

Vanmorgen eerst school gedaan in de keuken, in de tent was het te koud en vochtig. We hadden een hoop aanspraak en Puck werd wel tot drie keer een ‘good girl' genoemd!

Na school zijn we naar de Launceston Wetlands gereden, een natuurgebied net buiten de stad. Bij het bezoekerscentrum stonden allerlei opgezette dieren, vooral Lotte vond die reuze interessant. De man die ons hielp zei dat de Wetlands wel een beetje op Nederland lijkt en daar had hij helemaal gelijk in. We waanden ons zo in Rockanje! Tegenover de Rondeweibos ligt een natuurgebied wat veel weg heeft van deze Wetlands. Alleen zie je hier wel wat andere flora en fauna. Zeker qua vogels. Ook stonden er waarschuwingsborden dat er coppersnakes kunnen zitten. We zijn er geen tegen gekomen gelukkig! Het was een prachtige wandeling en de meiden hebben de hele weg honderduit gekletst. Puck vooral over haar verjaardag (4 mei!), want ze heeft al een verlanglijstje. Dat komt door school, de spellinglessen gaan bij dit thema over feest en jarig zijn en ze moest deze week een verlanglijstje schrijven. Na ons bezoek aan Tammy en Ryan heeft ze het over niets anders dan een poesje. Die vraagt ze aan mij, want ‘als ik hem aan pappa vraag weet ik zeker dat ik hem niet krijg'. Wat zij nog niet weet, is dat Hans het wel o.k. vindt. Het is wel goed voor haar om iets te hebben om voor te zorgen. En aangezien we een bijkeuken hebben, kan het beestje daar bivakkeren als we niet thuis zijn en worden de meubelen niet gesloopt...Lotte krijgt ook dieren trouwens, die wil heel graag twee vissen. Goeie combi een poes en vissen! Puck laten we nog maar even lekker dromen over het wel of niet krijgen van een poesje, het duurt nog tweeënhalve maand eer ze jarig is!

Na de wandeling hebben we op het parkeerterrein gegeten en zijn toen doorgereden naar Low End, een piepklein dorpje aan de noordkust. We konden de auto bij de vuurtoren parkeren en vanaf daar had je een mooi zicht over de oceaan. Er stond een heel schattig huis te huur bij de vuurtoren, ik heb even aan alle kanten naar binnen staan gluren (vonden de meiden maar niks!) en was op slag verliefd! Helaas wilde de rest van de familie hier niet 3 weken gaan wonen...Vanaf de vuurtoren kon je naar beneden lopen waar allemaal rotsen in zee uitliepen. Puck en Lotte hebben heerlijk rondgescharreld op zoek naar schelpen en kleine zeediertjes. Ook hebben een ‘friendly people came here' toren gebouwd. Helaas heeft Lotte hem weer kapot gemaakt, want één van de gebruikte stenen was hartvormig en die wilde ze hebben! De meiden vonden het helemaal leuk daar op die rotsen en wilden niet mee terug naar de camping. Maar er kwam een heel donkere lucht aan dus we zijn toch maar wel vertrokken. Eenmaal op de camping begon het inderdaad te regenen en zijn we maar in de keuken gaan zitten.

9 februari 2012

Alles was weer vochtig en klam vanmorgen. Gelukkig kwam wel de zon door, want we moesten de tent weer opbreken. We hebben hem zo goed mogelijk droog gemaakt en toen maar ingepakt. We zijn naar de kust gereden, naar het plaatsje Bicheno. Een echt vissersdorp waar 700 mensen wonen. In de zomer kan dat aantal oplopen tot 3000, maar nu is het er heel stil. We staan op een simpele camping, zonder keuken dus hopelijk blijft het droog! Nadat alles weer stond zijn we naar het strand gelopen, geen zandstrand maar allemaal rotsen en rotsplateaus. Hier schijnen 's avonds pinguïns aan wal te komen. Er is ook weer een plek waar je op de tribune kunt zitten en moet betalen om ze te zien, maar volgens de campingeigenaar (‘jullie hebben het niet van mij') komen ze hier ook gewoon aan wal! Het strand was wederom een walhalla voor de dames, die kregen geen genoeg van het geklauter en zoeken naar schelpjes en krabben. En ook voor Hans was het een succes: DE EERSTE VIS IS GEVANGEN!! Een hele mooie, rood met scherpe tandjes. Voor alle dierenvrienden onder ons: de vis is weer vrijgelaten in zee!

's Avonds lekker uit eten geweest bij de enige tent die het dorp rijk is (nou ja, bijna dan). De meiden pizza en wij hebben een enorme sea food platter weg zitten werken. Het was hard werken, maar het is ons gelukt! Na het eten weer naar het strand gelopen om te wachten op de pinguïns. Die lieten lang op zich wachten, Lotte en ik waren het op een gegeven moment wel zat en zijn terug naar de tent gelopen. Op de terugweg kwamen we langs een holletje waar we eerder die middag al een babypinguïn dachten gespot te hebben. Dit keer lag de baby naar buiten te kijken en konden we hem heel goed zien! Heel schattig. Terwijl Lotte en ik naar bed zijn gegaan, zijn Hans en Puck nog blijven wachten op eventuele pinguïns. Die maar niet wilden komen... Dus ook zij wilden teruglopen en toen kwamen ze en man tegen die vroeg of ze nog pinguïns gezien hadden. Op het ontkennende antwoord wist de man er wel twee te zitten! Dus Hans en Puck hebben er twee gezien, een blauwe en een bruine. Puck was helemaal enthousiast toen ze - in het donker en erg laat - terugkwamen. Lotte sliep al en gelukkig was Puck ook zo weg.

10 februari 2012

Het eerste wat Puck zei toen ze vanmorgen haar ogen open deed was ‘mam, we hebben gisteren twee pinguïns gezien!'. Het feit dat ze in het donker nog over de rotsen terug moesten klimmen had ook wel veel indruk gemaakt, ze was er nog helemaal vol van.

Er is geen condens aan de kust, dus het voelde een stuk minder koud aan vanmorgen. Ik was speciaal gaan slapen met mijn vest ónder de dekens, want een vochtig vest aantrekken als je al koud wakker bent geworden is niet fijn! Maar het was niet nodig, dat is dan wel weer fijn. De weersvoorspellingen zijn niet best, de komende dagen alleen maar regenwolkjes en 50 tot 70% kans op regen. In het gebied rond Cradle Mountain is het slechts 13 graden, en 's nachts rond de vijf... hier ik ga onder geen beding in de tent slapen!

Het is zwaar bewolkt maar wel droog dus we zien wel hoe het loopt vandaag. Na school zijn we naar het Freycinet National Park gereden, een schiereiland hier een half uurtje verderop. Het hele schiereiland is National Park en prachtig. We hebben twee korte wandelingen gemaakt, eentje naar een uitkijkpunt over een baai en de andere liep naar een klein strandje in een andere baai. Tijdens deze wandeling begon Lotte ineens te gillen en te springen. Zat er een enorme zwarte mier - een bull ant worden die hier genoemd - op haar voet en die bijten heel erg gemeen. Gelukkig hadden we ‘het spul van Lha' bij ons, een soort van tijgerbalsem zalfje wat ze in Thailand op rode merenbeten en muggenbulten smeren. Nou maakt het niet echt uit wat je erop smeert, áls je er maar wat opsmeert, dat werkt altijd. Lotte wilde bij Hans op zijn nek, was helemaal panisch geworden van die mieren. Maar dat was geen doen, het pad was heel erg steil en vol rotsblokken dus levensgevaarlijk met iemand op je nek. Gelukkig liep ze toen al sniffend wel gewoon door. Niet meer voorop met haar ‘TomTom' (een grote steen) om de weg te wijzen, maar dichtbij mamma. Op het strandje hebben we haar voetje eens goed bekeken en inderdaad zaten er een aantal beten. Lotte heeft altijd pech!

Het strandje was heel mooi, met een kiezelstrandje en mooie rotsen. Eén rots was hol van binnen, en daar moest in geklommen worden natuurlijk! De klim naar terug naar boven was weer een pittige, Puck was boos ‘waarom moeten we altijd op de terugweg klimmen??'. We waren - ook weer heel handig - de wandelschoenen van de dames vergeten, dus die liepen op teenslippers. Niet slim! Eenmaal boven zijn we doorgereden naar een volgende wandeling, naar Wineglass Bay, het mooiste uitzichtpunt van het eiland. Niemand weet waar de naam vandaan komt, als je goed kijkt heeft de baai wel wat weg van een wijnglas, maar het zou ook kunnen dat ze het zo genoemd hebben naar het kristalheldere water. Deze wandeling hebben we alleen laten zitten, er stonden borden aan het begin met waarschuwingen dat het een zeer pittige wandeling is, met veel klimmen en steile stukken. Ook is het verboden om het met teenslippers te doen, veel te glad. Dit bord hadden de meisjes al gelijk gezien en die waren het er unaniem over eens dat ze deze wandeling dus niet gingen doen! Morgen maar terug mét goede wandelschoenen! 's Avonds weer bij dezelfde tent gegeten als gisteren. Dit keer waren we de enigen en kwam de eigenaar even een praatje maken. Van zijn vrouw kregen de meisjes een zakje snoep, heel aardig! De man vroeg aan Puck hoe ze heette en ze gaf keurig antwoord, alleen kon hij het niet uitspreken en moesten we haar naam spellen. We hebben het wel droog gehouden vandaag! Pas toen we naar bed gingen, begon het te regenen en vannacht is er wel aardig wat gevallen. Beter dan overdag!

11 februari 2012

Vanmorgen in en om de tent gerelaxed. Hans is weer gaan hardlopen (was een tijdje gestopt vanwege pijn in zijn rug) en ik heb voor Puck een paar e-boeken gekocht. Zoals het er nu naar uit ziet, zijn we half april klaar met de lesstof. Om dan helemaal niets meer te doen tot eind juni lijkt me niet goed, dus ik ben op zoek naar leesboekjes voor op de ipad of e-reader. Is niet makkelijk! We hebben al twee apps gevonden en ik vond ook een website met e-books voor kinderen, waar ik vier boekjes voor 6-8 jarigen heb gekocht. Mochten er nog mensen tips of - nog beter - boekjes hebben, we houden ons aanbevolen! We zoeken AVI niveau E3-M4.

Na de lunch zijn we weer naar het Freycinet National Park gereden, voor de wandeling die we gisteren niet gedaan hadden. Net voor vertrek struikelde Puck en ontvelde nog even haar kleine teentje. Een klein drama natuurlijk want nu kon ze haar wandelschoenen niet aan. We zijn toch op weg gegaan en hoopten dat ze bij aankomst wel bij getrokken zou zijn. Niet dus, mevrouw vertikte het om haar schoen aan te trekken. Nou ik geloof ik ook wel dat het zeer deed hoor, dat hele teentje was bloederig en het vel hing er los naast. Dus toen maar een compromis, aan één voet een wandelschoen en aan de andere haar teenslipper! Snoepje erop en gaan! De wandeling was vreselijk!! De zwaarste die we tot nu toe gedaan hebben, alleen maar klimmen en traptreden. Eenmaal boven was het uitzicht het meer dan waard gelukkig. Lotte had het minst last van het klimmen en liep constant vooraan. Maar ook bij haar stond het zweet op haar gezichtje! Aangezien we de hele heenweg moesten klimmen, was de terugweg een makkie. Alleen ging het toen regenen, dus lekker nat kwamen we weer bij de auto aan. Lotte had haar haren nat laten regenen en zag er echt uit als een verzopen katje. Gelukkig was het op de camping wel droog en konden we alle vesten en broeken aan de waslijn hangen.'s Avonds nog een keer uit eten geweest, we zijn nog nooit zo vaak uit eten geweest! Volgens mij hebben we in Nieuw Zeeland de drie keer niet eens gehaald! De volgende camping heeft wel een keuken dus dan is het weer gedaan met de pret. We hebben ook wel een gas kookstelletje hoor dus als we echt willen kunnen we natuurlijk best koken. Maar binnen in een warm restaurant is toch fijner dan buiten kleumend aantobben!