29 januari 2012

Vanmorgen gingen onze buren op de camping weer naar huis. Toen wij vrijdag aankwamen, vonden ze het wel heel gezellig om buren te hebben en kwamen gelijk een praatje maken. Het jongste dochtertje is net zo oud als Lotte en ging in het zwembad gelijk met Lotte spelen.

Toen ze op het punt stonden om weg te gaan, kregen we een kaartje in onze handen gedrukt met hun adres en telefoonnummer, ze zouden het erg leuk vinden als we bij ze langskomen in Melbourne. Onze tent kunnen we wel in de tuin zetten en o ja, hij is auto monteur en wil onze auto nog wel even helemaal nakijken voor we de outback intrekken... echt zo ontzettend aardig! We kennen die mensen twee dagen, en we worden al gelijk uitgenodigd bij hen thuis. De no worries mentaliteit op zijn best!
Door het afscheid van de buren ontbeten we laat en dus ook laat school. Ja, op zondag! Op reisdagen doen we geen school dus dan kan het voorkomen dat we in het weekend een lesje in te halen hebben. Gisteren was Puck niet zo gezellig - en dat is een understatement - en heb ik het er maar bij laten zitten. Vandaag moest ze dus wel even aan de bak. Puck had al een paar nachten iets te kort geslapen doordat ze zenuwachtig was voor het skypen met haar vriendinnetje thuis. En als Puck niet genoeg slaap krijgt, berg je dan maar! Voortaan vertellen we niet meer wanneer we afgesproken hebben om te skypen, dat is voor alle partijen beter!

Tegen twaalven zijn we het zwembad gaan opzoeken, het was ontzettend warm vandaag. Puck wilde heel erg graag tennissen en we kregen haar niet aan het verstand dat het echt niet te doen is in de hitte. Dus rackets en ballen gehaald.....en na drie keer slaan zei ze ‘misschien is het toch fijner om te gaan zwemmen...'. De meiden hebben uren in het water gelegen en pas tegen drie uur gingen we lunchen. We hebben ontzettend om Lotte gelachen, die was al aardig vrij geworden in het water, maar sinds vandaag durft ze ook het diepe in te springen én met haar gezicht in het water te zwemmen. Ze kwam naar me toe rennen, ‘mam je moet even foto's maken van alles wat ik al durf en die naar Nienke sturen'. Nienke is onze buurvrouw, maar ook de zwemjuf! Dus ik heb braaf foto's staan maken. Toen zei ze ‘en nu eentje dat pappa mijn benen beweegt alsof ik echt zwem, maar dan niet pappa's handen erop zetten hoor want dan denkt Nienke dat ik het zelf kan!'. De boef! Hans is een beetje aan het oefenen met haar, de armen gaan goed maar benen is toch wel lastig! In het ondiepe oefenen we ook met drijven zonder bandjes, dat is best moeilijk. Als wij dan zeggen ‘buik omhoog', dan zegt Lotte ‘ja maar ik heb geen buik'!

Tegen de avond zijn we naar een dorp hier verderop gereden. Vanaf daar kun je een veerbootje nemen naar een eilandje waar veel Koala's schijnen te zitten. Er is een speciale wandeling uitgezet en als je die route volgt dan kom je ze gegarandeerd tegen. Toen we van de veerboot kwamen heeft Puck eerst nog even zitten skypen met Tijn. Het dolfijn/orka verhaal is nog even goed doorgenomen. Tijn had speciaal zijn orka knuffel en orka films erbij gepakt en ze werden het er samen toch over eens dat wij van de week geen dolfijn maar een orka gezien hebben...

We hadden nog geen 50 meter gelopen of daar zat onze allereerste koala!! Tijn gelijk weer teruggebeld en hem live de koala laten zien. Wat is het toch een geweldig medium, skype! Na de eerste volgden er nog veel meer, de één nog schattiger dan de ander. De meiden waren helemaal enthousiast en renden van boom naar boom (ik zelf ook trouwens). Het was zo ontzettend leuk! Koala beren zijn echt super schattig, zoals ze in de boom naar je zitten te kijken. Je zou ze zo oppakken en mee nemen! We kwamen een man tegen die daar in de buurt woonde en die wist te vertellen dat ze in december 200 koala's weg hebben gehaald. Er was niet voldoende voedsel voor zoveel beertjes en ze hebben die 200 ergens anders uitgezet. Koala's eten boomblaadjes en komen verder niet bij mensen in de tuin op zoek naar afval of iets dergelijks. Er stonden wel overal bordjes dat ze er heel erg schattig uitzien, maar dat je ze toch maar beter niet kunt aanraken. Dan kunnen ze bijten of krabben. Lotte geloofde er niets van, ze zien er zo schattig uit dan doen ze je toch geen pijn?

30 januari

Het was bewolkt en drukkend warm vanmorgen, ook viel er zo nu en dan een bui. Goed weer om te shoppen dus! Na het ontbijt en school ben ik met de meisjes naar het stadje gereden, op zoek naar kadootje's voor Hans. In een surfshop vonden we een stoer shirt en bij de K-Mart hebben de meiden nepaas uitgezocht voor het vissen. Die enorme vis moet toch een keer gevangen worden! Ook vonden we nog een strandtentje zodat we ook in de schaduw kunnen zitten én hebben we nog twee blanco schildersdoekjes gekocht. Eenmaal terug op de camping was de zon weer doorgekomen en was het nog warmer geworden. Puck en Lotte wilden eerst hun schilderijtje maken dus zijn we bij de keuken in de schaduw aan een picknicktafel gaan zitten. Puck was zo klaar en verdween naar het zwembad. Lotte daarentegen zat met engelengeduld te tekenen en kleuren. Eerst mamma (compleet met wimpers en wenkbrauwen), toen Lotte, Puck en pappa. En nog de voordeur van ons huis! Onder het tekenen zat ze honderduit te kletsen, terwijl het water op haar neus stond van de hitte. Onvoorstelbaar wat een geduld dat kind heeft!

De rest van de middag hebben we bij het zwembad gezeten. Puck is er niet uit geweest, die was helemaal rimpelig toen ze er eindelijk uit kwam. Aan het eind van de middag sloeg het weer om, het ging enorm hard waaien en regenen. Geen onweer, wat ze eigenlijk wel voorspeld hadden. 's Avonds lekker gebarbequed en bij de keuken op het overdekte terras zitten eten. Ze hebben hier heerlijke dipsauzen die wij op stokbrood smeren, de lekkerste vinden wij bietjes met mint en yoghurt. Die gaan we onthouden voor als we weer thuis zijn! Puck is ook erg weg van Tzatziki, die moet ik thuis ook gaan maken..

De dames gingen erg laat slapen, zenuwachtig voor het feest van pappa morgen!

31 januari 2012

Om half zeven waren de meisjes al wakker... We hadden gisteren toeters gekocht om pappa wakker te toeteren op zijn verjaardag en die moesten natuurlijk gelijk uit de verpakking. Nou, het was een echte verrassing voor Hans! De kop van Lotte was echt onvergetelijk. Die zat zo te genieten van het feit dat pappa jarig was en kadootjes kreeg, geweldig. Uiteraard was Hans héél erg blij met al die kadootjes en na het uitpakken belden Opa en Oma. Die zaten compleet met verjaardagshoedjes voor de computer om Hans toe te zingen, erg leuk! Daarna zijn we lekker nog een uurtje in onze warme bedjes blijven liggen want het was koud. De wind was de hele nacht doorgeraasd en de temperatuur was flink gedaald naar een graad of twintig. Koud!! Dat zijn we niet meer gewend! We moeten er wel aan wennen, op Tasmanië zal het ook niet veel warmer zijn.

Hans mocht kiezen wat we gingen doen vandaag en had besloten dat het ‘sport en spel' ochtend moest worden. Eerst is hij met Lotte gebak gaan halen en hebben Puck en ik school gedaan, zowel een reken- als een taaltoets dus lekker snel klaar! Na het lekkers zijn we gaan midget golfen. Een prima baantje met maar negen holes, ideaal voor de korte spanningsboog van de kinderen. Nu was het gewoon leuk en waren ze het nog niet eens zat. Lotte maakte er een show van, die sloeg achterstevoren ballen tussen haar benen door! Na het midget golfen zijn we de ballen en sticks gaan omruilen voor tennisrackets en -ballen. Lotte wilde niet tennissen, die heeft lekker zitten spelen naast de baan. Puck sloeg een paar heel rake ballen, leuk hoor.

Daarna een filmpje gekeken mét pappa, heel bijzonder want die kijkt nooit mee. Ik ben zelf ook dol op al die geweldige Disneyfilms, maar Hans heeft er niet zo veel mee. Maar dit keer keek hij mee en vond de film, Rio, nog leuk ook. Door het zware gebak hadden we de lunch overgeslagen, maar tegen drie uur kregen we toch trek. Hans besloot dat hij eigenlijk liever wilde barbequen op zijn verjaardag want dat komt natuurlijk nooit meer voor. Maar die kroketten moesten ook geproefd worden... dus we zijn een kroketje gaan halen en daarna doorgereden om boodschappen te doen voor de bbq. Die tent waar ze de kroketten verkochten was helemaal leuk. Ze hadden niet alleen kroketten maar ook allerlei Hollandse producten zoals speculaas, potten rode kool, ontbijtkoek, beschuit, hagelslag, vlokken, drop en zo al niet meer. Er lagen zelfs nog chocoladeletters en kruidnoten! We hebben een pak hagelslag meegenomen, daar kan je dan ineens zo naar hunkeren als je dat ziet staan. We raakten aan de praat met de eigenaar, een echte Aussie die de zaak over had genomen van een Nederlands echtpaar. Zij zitten inmiddels in een bejaardentehuis en hebben de zaak jaren met veel plezier gerund. De huidige eigenaar maakt nog naar hun recept de kroketten en ook oliebollen en blijft ook de Hollandse producten verkopen. Een erg leuke man met hart voor zijn zaak! En de kroketten waren heerlijk! Ze zagen er wel anders uit dan wij gewend zijn, veel dunner, maar de smaak was hetzelfde als thuis. Helaas wilde Lotte het niet proberen, maar Puck heeft zitten smullen en was allang blij want nu had zij een hele voor zichzelf.

's Avonds lekker gebarbequed en besloten dat we dat voortaan ieder jaar gaan doen op Hans zijn verjaardag! Nou ja, Hans gaat in de tuin vlees bakken en wij eten het binnen op...

1 februari 2012

Weer op pad, naar Philip Island dit keer. Een tip van diverse Aussie's die we onderweg gesproken hebben. Philip Island ligt onder Melbourne en is bereikbaar via een brug. Het is bekend om zijn pinguïn kolonie, die iedere avond aan de kant komen waggelen. Ook zitten er zeehonden. Als we aankomen blijkt bij de receptie van de camping, dat je de pinguïns niet zelf kunt gaan bekijken. Je moet eerst een toegangskaartje kopen voor 54 dollar per gezin. Gaan we niet doen! Niet omdat we het niet kunnen betalen, maar meer uit principe. We gaan geen geld betalen om dieren in het wild te zien. Of, zoals Hans het zegt, we gaan niet op een tribune zitten om pinguïns in het wild te zien! Om boodschappen te doen moeten we het hele eiland over en dat ziet er veelbelovend uit. We zijn hier maar één dag dus dat zal een drukke worden!

2 februari 2012

Koud vanmorgen! Het had de hele nacht flink gewaaid en volgens de voorspellingen zou het de hele dag zo blijven. Het zonnetje schijnt wel gelukkig. Na het ontbijt en school zijn we op pad gegaan, eerst naar de Zuid-Westelijke punt van het eiland, Nobbies Point. Die Nobbies verwijzen naar twee rotsen die in zee liggen. Anderhalve kilometer uit de kust ligt een klein eilandje waar een heel grote zeehondenkolonie woont. Van oktober tot december komen de zeehonden naar Nobbies Point om kleintjes te krijgen. Helaas zijn we hier dus een maandje te laat! Je kunt er wel prachtig wandelen over houten paden met overal prachtige vergezichten. Er is ook een bezoekerscentrum annex restaurant. Het bezoekerscentrum is erg leuk, heel veel interactieve schermen waarvan je alles leert over de wereld onder water in dit stukje Australië. Voor de kinderen is het echt een feest, er zijn twee enorme touchscreen schermen waarop het lijkt alsof je onder water kijkt. Er zwemt van alles voorbij en als je die aanraakt, dan krijg je informatie over de betreffende vis of walvis, haai of dolfijn. Ze krijgen er geen genoeg van. Ook kun je met webcams live de zeehonden op hun eilandje zien. Je kunt de webcam bewegen en ook inzoomen. Erg leuk om te zien, al die baby zeehondjes die aan het spelen zijn. Lotte heeft een speelhoekje gevonden waar ze een tekenfilm vertonen over pinguïns, dus die ligt heerlijk op kussens televisie te kijken.

Buiten op de parkeerplaats smeren we een paar boterhammen en daarna gaan we op pad naar een Wildlife Park. Een soort van dierentuin met alleen maar dieren die in Australië voorkomen. En er lopen kangaroos en wallaby's los rond, die mag je voeren! Bij de ingang krijg je hier een zakje voer voor. Als we het park inlopen komen we al gelijk een wallaby tegen. Dit zijn wat kleinere kangaroos, ze hebben een erg schattig koppie. Puck en ik zijn gelijk druk aan het voeren en aaien, Hans en Lotte vinden het maar niks en blijven vanaf een afstandje staan kijken. Uiteindelijk durft Lotte ook wel een baby wallaby te voeren, maar een kangaroo die iets te dichtbij komt krijgt haar aan het gillen. Nou zijn die kangaroos ook wel een stuk groter, als ze op hun achterpoten staan komen ze boven Lotte uit. We zien heel veel dieren, ook de Tasmanian Devil dus mochten we die niet in het wild tegenkomen dan weten we in ieder geval hoe ze eruit zien! Hans vindt het maar zo zo, die ziet de dieren liever in het wild! Toevallig zat er vanmorgen een Wallaby op de camping, eerst bij de washokken en daarna achter onze tent dus hij heeft geen klagen. Maar voor de kinderen is het natuurlijk super dat deze beesten zo tam zijn dat je ze kunt voeren. We zien ook het broertje van de koala, een wombat. Die is ook zó schattig! Een soort van wollig beertje die inderdaad veel op koala's lijkt. We snappen nu ook de borden langs de kant van de weg, soms zie je er een koala op staan en soms dus een beest wat er op lijkt, wij dachten een mislukte tekening van een koala. Maar dat zijn dus wombats! Hopelijk gaan we die ook nog in het wild zien!

3 februari 2012

Fijn, de wind is weer gaan liggen en het is prachtig weer. Nadat we de tent hebben afgebroken rijden we naar een surfstrand op het eiland. De golven zijn enorm en er zijn heel veel mensen aan het surfen en stunten. Een prachtig gezicht. Puck vindt het in eerste instantie te koud om het water in te gaan, maar als Hans besluit het er op te wagen gaat ze toch maar mee. Een goede keus, want zo hard is ze nog nooit gegaan! Ze worden met argusogen in de gaten gehouden door de lifeguards dus dat is een veilig idee.

Na het strand eten we een boterham en rijden dan richting Melbourne, op weg naar onze buren van de vorige camping. Die wonen in een rustig voorstadje van Melbourne en zijn helemaal blij dat wij gekomen zijn. We voelen ons gewoon een beetje opgelaten! Ze hebben drie kinderen, Jasmine (10), Liam (8) en Aleisha (4) en Puck en Lotte zijn al snel ontdooid en spelen lekker. Ook hebben ze drie katten, waarvan één kitten van drie maanden en daar is Puck helemaal weg van. Ze sjouwt met het beestje rond en zit een hele tijd heel geduldig op de bank omdat hij bij haar op schoot ligt te slapen... misschien moeten we toch maar weer een kat nemen!

We blijven eten en moeten zeker ook blijven slapen, dus dat doen we dan maar. In eerste instantie was het de bedoeling dat we onze tent in de tuin op zouden zetten, maar we besluiten om de luchtbedden op te blazen en deze gewoon in huis neer te leggen. Hoeven we niet de hele auto leeg te trekken voor één nachtje. Wij krijgen de kamer van de meisjes, Puck en Lotte kunnen in hun bedden en wij liggen op ons luchtbed op de grond. Prima.

Ryan is Schots, die is 17 jaar geleden met zijn ouders meegekomen naar Australië. Dus hij kent Europa en Nederland wel een beetje en dat is leuk. Ik laat op internet ons huis zien (staat nog steeds te huur op diverse sites) en Jasmine is onder de indruk van de verdiepingen, dat zie je hier praktisch nooit. Als wij vertellen dat in Nederland de meeste huizen in een rij gebouwd zijn snapt ze er niets van. Geen flats maar toch aan elkaar gebouwd?

Het is zo ontzettend leuk om bij mensen thuis te komen, en helemaal zo'n onverwachte visite als deze. Ik vond het wel een beetje spannend, tenslotte kenden we Tammy en Ryan amper, maar het blijkt weer helemaal goed te zijn. Hij vertelde dat hij al zo vaak mensen had uitgenodigd, maar niemand kwam dan ook daadwerkelijk langs. Maar wij wel en dat stelde hij enorm op prijs. En wij stellen de gastvrijheid enorm op prijs!