21 december 2011 Zo hier dan eindelijk weer een bericht van down under! We zijn inmiddels bijna een week in Australië, vorige week donderdag zijn we na een prima vlucht aangekomen in Brisbane. Lotte was heel content met de vlucht, op het schermpje in de stoel voor haar kon ze zelf filmpjes kiezen. Dus die hebben we drieënhalf uur lang niet gehoord! Het eerste wat opviel: het is hier lekker warm!! Voor de mensen hier niet trouwens, het schijnt de koudste zomer in 50 jaar te zijn (hebben wij weer), maar wij vinden een temperatuur van rond de 25 graden echt wel een verademing na Nieuw Zeeland. In Brisbane hadden we voor één nachtje een familiekamer in een jeugdherberg geboekt. Onze vlucht kwam te laat aan om nog door te reizen naar de familie Breugem, die in Alstonville wonen, dat is ruim tweeënhalf uur rijden van Brisbane. Er rijden shuttle busjes die er ongeveer vier uur over doen. De jeugdherberg lag op vijf minuten lopen vanaf het busstation waar we opgepikt zouden worden door het busje, ideaal dus. In eerste instantie hadden we bedacht om met de trein van het vliegveld naar de jeugdherberg te gaan, maar daar zijn we toch maar vanaf gestapt. We hebben wel heel veel bagage en zagen het niet zitten om die allemaal in de trein te stouwen, plus ook nog twee meisjes in de gaten te houden. Dus toch maar een taxibus genomen. Bleek achteraf ook nog voordeliger te zijn dan vier treintickets, én we hadden een heel leuke chauffeur (een Bulgaar die Engels sprak zoals ze in films Russen laten praten, supergrappig!), dus prima keuze! De jeugdherberg bleek eigenlijk gewoon een hotel te zijn, onze kamer had een eigen douche en toilet en er stonden een stapelbed en een tweepersoonsbed. Én een televisie dus de dames hebben ’s ochtends vanuit bed nog even heerlijk kunnen buizen met allemaal programma’s die we in Nederland ook kennen. Het busje bracht ons naar de luchthaven van Ballina, waar we een auto gehuurd hebben. Vanuit daar zijn we zelf doorgereden naar de Alstonville, waar de auto stond waarmee we de komende vijf maanden gaan rondtoeren. Er was nogal wat gedoe rondom het rijklaar maken van de auto en we moesten verplicht in ieder geval tot en met maandag blijven omdat de auto nog in de garage stond. Dit bleek helemaal geen ramp te zijn! Het klikte erg goed met Ronald en Corry en we hebben erg gezellige dagen gehad. Ronald en Corry komen ook uit Bleiswijk en zijn veertien jaar geleden naar Australië geëmigreerd. Ze hebben zeven (!) kinderen, zes jongens variërend in leeftijd van drie tot twaalf, en nog een schattig meisje van veertien maanden. De jongens spreken ontzettend grappig Nederlands, met een zwaar Engels accent en doorspekt met Engelse woorden. Heel veel zinnen vertalen ze letterlijk vanuit het Engels waardoor je soms heel kromme antwoorden krijgt. Zo van ‘mag ik de borden doen?’ (Noah wilde me helpen met afwassen). Puck vond het helemaal geweldig, die kon het heel goed vinden met Noah van vijf en Ivan van acht en ging ineens veel meer Engels praten (tegen Ivan: mag ik jou goggles (duikbril) please?). Die was de hele dag buiten met de jongens, aan het zwemmen of spelen. Lotte vond vooral ‘het kleintje’ – die ze ook heel consequent het kleintje bleef noemen – heel erg leuk. De jongens waren haar de druk en te irritant. Wel zielig voor Tim van drie want die wilde zo graag met haar spelen. Maar Lotte is dan ook echt Lotte, die doet gewoon alsof hij lucht is en doet haar eigen ding! Dus Lotte zat lekker binnen te spelen met allemaal – voor haar – nieuw speelgoed. Ronald en Corry hebben een tuindersbedrijf, zij kweken paprika’s en komkommers. De jongens hebben nu zomervakantie en helpen ook mee met sorteren en inpakken. Puck mocht ook helpen en was er helemaal vol van. Ze had in de ‘fabriek’ geholpen, en weet je wat zo handig is? Als je trek hebt, pak je gewoon een paprika en die eet je op! Zaterdag zijn we op pad gegaan voor een tent en kampeerspullen. Eerst zijn we naar Ikea gereden (weer helemaal terug naar Brisbane) voor dekbedden, dekbedhoezen, kussens, handdoeken, theedoeken en nog veel meer. Het was voor de meiden (en mijzelf!) wel een feest om door de Ikea te lopen, de winkel is een kopie van ‘onze’ winkel in Delft. Zelfs de Zweedse gehaktballetjes in het restaurant ontbraken niet! Na de Ikea – en natuurlijk een ijsje uit de automaat – zijn we naar een tentenzaak gereden. We hadden vooraf op internet al uitgezocht welke tent we wilden hebben dus het was eigenlijk alleen nog maar een kwestie van deze bekijken en inladen. Het is een supertent, staat heel snel, volgens de handleiding in vijf minuten. Dan tellen ze waarschijnlijk niet de tijd mee die je nodig hebt voor scheerlijnen en dergelijke! Maar toch, in een kwartier staat de boel wel. Het is een ingenieus systeem, de stokken zitten aan de tent vast en het lijkt net of je een campingbed uitklapt. Ideaal dus. De auto was maandag helemaal goedgekeurd en klaar dus die konden we ophalen. Alleen moest hij toen nog op onze naam gezet worden en daarvoor moesten Hans en Corry naar Lismore, een stadje vlakbij Alstonville. Het ‘even’ registreren bleek helaas een tegenvaller, er bleek een koopovereenkomst te moeten overlegd en die hadden ze niet bij zich. Corry had vooraf nog gebeld over al het papierwerk en toen hadden ze niet gerept over een aankoopbewijs. We besloten om nog maar een nachtje te blijven (heel vervelend maar niet heus) en Hans zou dan de volgende morgen weer naar Lismore rijden voor de registratie. Wel dachten we maandagavond vast de huurauto in te leveren, scheelde toch weer een dag huurgeld. Dus Hans en ik voor het eten nog even naar Ballina gereden, hij in de huurauto en ik in ‘onze’ auto. Waren we halverwege, stopte onze auto ermee! Een hoop gestress (van mijn kant uiteraard, Hans is niet zo snel van zijn stuk te krijgen) later bleek dat deze nog op gas stond, en de gastank was leeg… En hiermee hield het niet op, we kwamen op het vliegveld en daar was helemaal niemand te vinden van het auto verhuur bedrijf. Hans nog bellen, maar nee hoor niemand. Dus nou ja, toen maar weer met twee auto’s terug naar Alstonville! Ondertussen waren we aardig wat tijd kwijt en heel handig vergeten het telefoonnummer van Corry mee te nemen. Dus die zaten thuis te wachten met eten en ook wel een beetje in de spanning omdat wij zo lang wegbleven. Corry dacht die zijn aangehouden door de politie. Eigenlijk mochten we nog helemaal niet met de rode auto rijden omdat hij nog niet op onze naam was gezet. Pffff ik had het helemaal gehad! Onder het eten kon ik er wel weer om lachen gelukkig! De volgende dag (dinsdag) zou Hans dus even de auto registeren, ondertussen zou ik de auto inpakken en als Hans dan terugkwam konden we gelijk weg. Nou, dat ging hem ook niet worden… Hans trof een andere ambtenaar als de dag ervoor, en deze wilde zwart op wit hebben dat wij bij de familie Breugem logeerden. En dat mocht alleen gefaxt worden. En jullie raden het al, Corry en Ronald hebben geen fax thuis! Grrrr!!!! Dus Hans weer terug, Corry had ondertussen een verklaring geschreven en voor de zekerheid ook maar een kopie van haar rijbewijs gemaakt. En Hans weer terug naar het registratiekantoor. Nu was alles in orde! Ondertussen had Hans ook het verhuurbedrijf gebeld en die zeiden dat de auto voor twee uur ’s middags ingeleverd moest worden, anders zouden we nog een dag extra huur moeten betalen. Hans was om kwart over één terug dus dat zou betekenen dat we dan gelijk weg zouden moeten. We hebben toen maar besloten om nog een nachtje te blijven…. tot grote vreugde van de kinderen! We wilden ook niet overhaast vertrekken en ach, we hebben vijf maanden. Het was nou ook niet zo dat we het niet naar ons zin hadden in Alstonville. Vanmorgen – woensdag – hebben we dan eindelijk afscheid genomen van deze leuke familie en zijn we op pad gegaan. De auto is superoud maar rijdt heerlijk. Hij stinkt wel een beetje (erg), naar rattenpies wel te verstaan. Hij heeft ruim vier jaar bij Ronald en Corry op het erf gestaan en de ratten hadden hem geconfisqueerd als huis. Maar goed, met luchtverfrisser en veel ramen open zal die lucht wel verdwijnen. Het is wel een stoere auto, een 4WD met een enorme laadbak. De meiden hebben achterin lekker veel ruimte en ook voorin zit je prima. We gaan de komende weken rustig aan doen, beetje toeren en wennen aan de auto en kijken of we het aandurven om ermee de outback in te gaan. Op zich moet dat prima kunnen hoor, de auto is helemaal nagekeken en gekeurd, maar doordat ie zo oud is moeten we nog wel even het vertrouwen krijgen. Vandaag hebben we ongeveer 250 kilometer gereden, naar Nabucco Heads. Dit ligt aan de kust richting Sydney. De auto reed als een zonnetje! We blijven hier tot maandag, dus vieren kerst op het strand. Daarna zien we weer verder. Het is wel heerlijk dat we zo lang te tijd hebben, plus we hebben ook de instelling dat we vooral het land willen ervaren en niet persé alles gezien hoeven te hebben. We zien wel waar we allemaal terecht komen! O ja, dat is ook nog wel even leuk om te vertellen. Zondagavond zijn we met Ronald en Corry en alle kids meegegaan naar Lismore. Eerst om naar Christmas carols te luisteren. Zo grappig, het is hier natuurlijk zomer dus iedereen zat op picknickkleden op een veld te luisteren naar de carols. Er stonden bbq’s waar je gratis worst en brood kon halen en de kinderen konden ook geschminkt worden en ballonnen krijgen. Helemaal leuk dus, een echte ‘Aussie Christmas’. Daarna zijn we doorgereden naar een straat in Lismore waar de bewoners rond kerst helemaal los gaan met het versieren van hun huizen. Echt vre-se-lijk kitsch!! Maar zo geweldig, die kinderen keken hun ogen uit. Halverwege stond ook nog een Kerstman lolly’s uit te delen dus hun avond was helemaal goed. Wij vonden het vooral heel grappig dat je dan met je auto door die straat gaat rijden. In Nederland zou je ergens de auto parkeren en dan gaan lopen, maar hier blijft iedereen in zijn auto zitten en is het dus één lange file door die straat. Lotte vond het zo ontzettend leuk, die vroeg de volgende ochtend of we die avond weer naar het ‘festival’ zouden gaan. We hebben inmiddels ook internet geregeld, maar alleen op de Ipad omdat we die het meeste gebruiken om de mail te checken en natuurlijk te skypen. Om de website bij te werken gebruik ik altijd de laptop, daar staan alle foto’s op en ik hou in Word onze verslagen bij. Waarschijnlijk gaan we daarvoor dan óf één keer per week naar de McDonalds (gratis wifi!) óf we kopen een internet tegoed op de camping. Maar dan zijn we wel afhankelijk van één soort camping en dat is ook weer niet zo handig. Dus jullie zullen niet meer om de paar dagen een paar verslagen krijgen, maar weekverslagen. Gelukkig kan ik het nooit kort houden dus valt er dan wel genoeg te lezen… 23 december 2011 We zijn een paar dagen verder en hebben al twee nachten in de tent geslapen. De eerste nacht regende het gelijk de hele nacht, heel fijn. De tent heeft zich goed gehouden alleen hadden we hem niet zo handig neergezet bleek ’s ochtends. Al het regenwater was onder het grondzeil gelopen en water klotste gezellig tegen het zeil… ’s Middags hebben we de tent anders gezet en hopelijk is dat beter. De afgelopen nacht hebben we geen regen gehad, dus we kunnen het nog niet testen. We slapen allemaal heerlijk in de tent. Het is wel even wennen aan alle geluiden en vooral ’s ochtends vroeg als de vogels beginnen te fluiten is het een enorm kabaal. Wat ook wennen is, zijn alle insecten en aanverwante beesten! Het stikt hier van de kakkerlakken, torren, enorme vliegbeesten en wat nog niet meer. Wat dat betreft was Nieuw Zeeland wel erg saai! Bij de supermarkt heb ik een spuitbus gevonden met schuim waarmee je vervelende luchtjes uit bekleding kan halen, en dat werkte prima. De auto ruikt nu heerlijk fris! De temperatuur hier is wel erg prettig, een graad of 25. Ook als het regent koelt het niet af. We hebben gisteren daarom een groot zeil gekocht zodat we de boel kunnen overdekken als het regent en toch buiten kunnen zitten. Vandaag – vrijdag - is het prachtig weer en blijven we lekker op de camping. Er is een zwembad én we zitten direct aan het strand dus genoeg te doen! Puck heeft een vriendinnetje gevonden, Abbey, een Australisch meisje. Zo schattig hoe die twee met elkaar communiceren, met handen en voeten en zo nu en dan een Engels woordje. Abbey heeft nog een zusje van 10 maanden en daar zit Lotte mee te spelen. Fijn hoor, dat ze zo makkelijk contact maken.