We hebben een tijdje zonder internet moeten doen, dus extra veel leesvoer dit keer!

26 november 2011

Wat een heerlijke dag vandaag! Mooi weer en ja, ja ook ik had vandaag een korte broek en t-shirt aan! Weliswaar met vest, maar ook die is in de loop van de ochtend uit gegaan, goed hè.

Vanmorgen eerst boodschappen gaan doen in Whakatane. Daar zat ook een Warehouse dus ik dacht kan ik mooi even de felbegeerde Barbie's halen voor Sinterklaas. Maar helaas, dit was een kleinere Warehouse en die verkochten heel weinig speelgoed. In Rotorua maar weer proberen!

Bij terugkomst op de camping wilden de meisjes heel graag naar het zwembad. Dat is toch jammer, heb je het strand voor je camper liggen, willen ze naar het zwembad! Maar goed, natuurlijk gingen we. Het water bleek behoorlijk koud. En niet alleen naar mijn maatstaven, Hans had ook een half uur nodig om door te komen. Uiteraard heb ik dat niet eens geprobeerd! Er waren twee glijbanen en Puck is er denk ik 100 keer vanaf geweest. Totaal geen last van de kou, dat blijft toch ook wonderbaarlijk bij die kinderen. Ik begrijp nu wel waarom iedereen hier zijn kind in een wetsuit hijst, ze liggen volgens mij al aan het begin van de lente bij de eerste zonnestralen in een ijskoud zwembad! Wat ook zo raar is, ze lopen hier allemaal op sokken of blote voeten buiten. En als de zon schijnt bij tien graden al in korte broek en hemdje, daar blijf ik me ook over verbazen. Nu loopt mijn man ook al sinds we in Nieuw Zeeland zijn in zijn korte broek (ook niet wijs) maar wél met een vest of dikke trui!

Na het zwembad nog lekker bij de camper gezeten. Er was inmiddels een flinke wind op komen zetten en op het strand was het niet lekker meer helaas. Puck en Lotte hebben allebei een brief en tekening voor Sinterklaas gemaakt. De verlanglijsten zijn lekker overzichtelijk kort, Lotte wil een Barbie in een keuken en Puck een Barbie in een zwembad. En that's it!

Wat een bescheiden kinderen hebben we toch!

27 november 2011

Het was alwéér mooi weer vanmorgen, we gaan er nog aan wennen.

Het was wel een vermoeiende nacht, de schoenen waren namelijk weer gezet. Lotte kon van de spanning niet in slaap komen en is uiteindelijk bij ons komen liggen anders werd er helemaal niet geslapen. Vannacht is ze zeker drie keer wakker geweest met de vraag of het al ochtend was... ze was al om kwart voor zeven wakker (en dat is vroeg, ze zijn hier eigenlijk nooit voor acht uur wakker) en helemaal op van de spanning. Helaas werd Puck gewoon om acht uur wakker, en moest Lotte dus best lang wachten. Maar, het wachten was de moeite waard, de Pieten zijn weer geweest en de dames zijn een Little Pony rijker. Het was wel de laatste keer dat de schoenen gezet werden!

Er stond een korte rit op het programma, naar Rotorua dus, de stad van de zwavel. Toen we zo'n 20 km van de stad waren, roken we de zwavel al. Zelfs Puck, die snotverkouden is en klaagt dat ze niks kan ruiken, rook het. Gelukkig valt het op de camping wel mee met die lucht, zo nu en dan komt er een vlaag voorbij maar dat is te doen. We waren al voor de middag op de camping en zitten weer perfect. Tegenover de speeltuin, het zwembad en washokken en vlak naast de keuken. Lotte kwam de camper uit, rende naar de speeltuin en riep ‘o, het is geweldig!'. Het zwembad is best lekker en - hoe fijn - er is ook een zogenaamde thermal pool bij, lees: superwarm stinkbad. Maar wel lekker! Het water voelt een beetje vettig aan op je huid. Dus we hebben voor de lunch lekker bij het zwembad in het zonnetje gezeten. Puck had gehoord dat Tijn zijn C diploma heeft gehaald en was druk aan het oefenen met borstcrawl en netjes zwemmen.

Na de lunch (tosti's uit de koekenpan, best lekker!) zijn we het stadje ingelopen. Naast de camping is een park met allemaal borrelende modderbronnen en plekken waar stoom uit de grond komt, net als we bij Taupo gezien hebben. Het blijft een raar fenomeen.

Bij de I-Site (VVV) hebben we informatie gehaald over wat we de komende twee dagen willen gaan zien en doen. Daarna waren de meiden het zat en zijn we teruggelopen naar de camping. Wel grappig, we zitten hier op een rijtje van vier plekken en op drie ervan zitten Nederlanders! Naast ons staat een stel met nog heel kleine kinderen (ik schat ze net één en bijna drie, erg vermoeiend lijkt me dat, met van die kleintjes in een camper!) en daarnaast een gepensioneerd echtpaar.

28 november 2011

We zijn vandaag naar een Maori dorpje geweest wat gebouwd is op geothermale grond. Whakarewarewa heet het, wie het kan uitspreken is erg knap! Het dorpje is vergeven van de zwaveldamp en de 20 gezinnen die er nog wonen gebruiken de geothermale bronnen om te koken, in te baden en ook om elektriciteit op te wekken. De bodem in het dorp is heel warm en overal kun je bronnen en stoom vinden. De Maori hebben op een aantal plaatsen ‘hangi' gemaakt, een soort van stoomovens onder de grond. Deze ovens worden tot 250 graden heet en hierin koken ze voornamelijk vlees en groente. Ook is er een bron waar het water aan de oppervlakte op kooktemperatuur is. Hoe dieper je komt, hoe het heter het water wordt. Hierin koken ze ook, maïskolven bijvoorbeeld gaan er bevroren in en zijn na tien minuten gaar. Het mooie aan deze bron is, dat het water zich iedere dag ververst. Het water komt omhoog en de bron stroomt over waardoor er weer schoon water achterblijft. Het is dan ook glashelder. Het water wat overstroomt, voeren ze af naar ‘de badkamer', een buitenplaats waar ze badkuipen hebben uitgegraven en waar de mensen in bad gaan. In de huizen hebben ze geen warm kraanwater dus ze moeten deze baden ook wel gebruiken. Het water zit tjokvol oliën en mineralen en is nog goed voor je huid ook. Het is wel veel te heet om als badwater te gebruiken, dus hangen er tuinslangen met koud water om het aangenamer te maken.

We hebben ook een show meegemaakt, en onder andere de traditionele Haka dans gezien. Deze dans was oorspronkelijk bedoeld als oorlogsdans en wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt voor elke rugby wedstrijd. Daar schijnt nogal wat ophef over te zijn, want op een gegeven moment maken ze het gebaar dat ze iemands keel afsnijden. Dat wordt dus ook voor een rugbywedstrijd gedaan en daar valt de tegenpartij nog wel eens over... Op Youtube zijn er filmpjes te vinden waar je de Haka kunt bekijken trouwens.

De meisjes hebben ademloos zitten kijken naar de show. Eén van de mannen was erg grappig, die stak iedere keer zijn tong uit en knipoogde telkens naar het publiek. Nou steken ze te pas en te onpas hun tong uit, en ze doen ook iets raars met de ogen, die zetten ze heel wijd open. Lotte vond het helemaal leuk. Tijdens het eten hebben Puck en Lotte zelf een show weggegeven met wijd open ogen en tongen zo ver mogelijk uit hun mond!

Na de show zijn we met een gids het dorpje rond gegaan. Dit duurde vooral voor Lotte wel een beetje te lang, ook wel begrijpelijk. Moet je de hele tijd luisteren naar iemand die Engels praat en kan je niet eens mee lachen om de grapjes! Maar goed, met een ijsje in het vooruitzicht heeft ze het toch volgehouden.

Na de toer was het tijd voor lunch en we hebben in het café pasteitjes gegeten die op de traditionele manier - dus onder de grond - waren klaargemaakt. Superlekker!

Je had in het dorp ook een paar uitkijkpunten naar twee geysers. Heel bijzonder, die spoten zo'n tien meter de lucht in. In de winter schijnt één van de twee zelf de 30 meter te halen. Het leuke was ook wel, dat je aan de andere kant ook mensen zag kijken naar de geysers, alleen betaalden die 60 dollar per persoon om ze te zien! Ze stonden er dan ook wel vlak op hoor, maar wij hadden ook prima zicht. Het was heel interessant, zeker om alle verhalen van de gids te horen. Zij deed het heel grappig en wist heel veel te vertellen.

Terug op de camping was er nog genoeg tijd voor de speeltuin. Het zwembad moesten we vandaag helaas overslaan, het weer is een stuk minder dan gisteren. Puck is al enorm verkouden dus die hebben we er maar even vandaan gehouden.

29 november 2011

Vandaag zijn we naar een zogenaamd geothermal park geweest, een park tjokvol borrelende bronnen, modderpoelen, watervallen, zwavelstank, een geyser - die wij dan weer niet gezien hebben, die gaat iedere ochtend om 10.15 de lucht in - en nog veel meer moois en bijzonders..

De wandeling door een gedeelte van het park duurde bijna twee uur en de meiden hebben die zonder klagen of piepen helemaal uitgelopen. Heel fijn! Ze hadden allebei een plattegrond en Puck had ook nog de Nederlands talige versie van de beschrijvingen in haar hand. Ze probeerde iedere keer te lezen wat het volgende uitkijkpunt was en daar was ze maar druk mee. Het waren dan ook heel moeilijke woorden (regenboogkrater, donderkrater, zwavel poel) en ze was apentrots als ze toch eentje kon lezen! Lotte vergeleek iedere keer de nummers bij de uitkijkpunten met de nummers op de kaart en vertelde dan steeds waar we naar toe moesten. Dus, geef ze een kaart en iets te lezen en ze lopen ongemerkt twee uur lang zonder mopperen! Het was ook wel heel erg leuk en mooi, overal mooie kleuren en spannende trappetjes. Er was een meertje dat ze Champagne Pool noemen, het water daar sist en borrelt en is 75 graden heet. Zo bizar.

Na de lunch zijn we door gereden naar een modderpoel. Dat is ook zo bizar. Een grote poel vol met modder wat borrelt en bloept en omhoog spuit. Je kan er blijven kijken! Puck zei ‘al zie je het 80 keer, dan nog is het leuk'. En dat is ook zo! Alleen al die geluiden van dat borrelende modder. Hans heeft er een filmpje van gemaakt, we gaan proberen die op de website te zetten. Lotte heeft het niet gezien, die vond het wel welletjes na de wandeling en bleef lekker in de camper zitten. Die konden we voor de poel parkeren dus het was niet zo erg. Na zo'n superochtend gaan we niet moeilijk doen over een modderpoeltje!
Daarna zijn we terug naar Rotorua gereden en hebben weer eens een Warehouse bezocht. Deze was echt megagroot en ik ben goed geslaagd voor Sinterklaas. Tenminste, dat hoop ik... de meisjes wezen van alles aan wat ze heel graag zouden willen hebben en daar zaten de dingen die ik gekocht heb niet tussen!

Tijdens het koken raakte ik aan de praat met een Deens stel, die reizen met een tent en een baby van vijf maanden. Stoer hoor, die nachten hier zijn toch behoorlijk koud. Zij zijn nu zes weken in Nieuw Zeeland en zijn ook al twee keer een paar maanden in Australië geweest en hadden genoeg tips. Een andere man mengde zich ook in het gesprek, hij woont in Brisbane en zei dat we echt de dierentuin daar moeten bezoeken. En later kwam er nog een Schots meisje bij, die heeft zes maanden vrij en fietst met haar vriend Nieuw Zeeland door, en die had ook nog wel wat tips. Dat is zo leuk aan dat reizen en die campings hier, doordat je in een gezamenlijke keuken staat te koken heb je altijd wel leuke gesprekjes. Gisterenavond nog met een Australisch echtpaar, die vonden het maar koud en nat in Nieuw Zeeland!

30 november 2011

Lotte was weer gezellig (...) bij ons in bed gekropen vannacht. Sinds Sinterklaas in het land is, is dat vaste prik. Ze gaat in haar eigen bed slapen en ergens in de nacht komt ze bij ons liggen. Het is toch iets te spannend allemaal!

Om 10.00 uur zijn we vertrokken richting de kust. Vandaag staat een neef van Peter op het programma, John en zijn vrouw Jenny. Aangezien het niet zo'n lange rit zou worden, zijn we eerst naar Tauranga gereden. Een grote stad aan de kust. Er is ook een kustplaatsje, zeg maar het Scheveningen van Den Haag, en om daar te komen reed je door een enorm industriegebied. Het leek wel of we door de Europoort naar Rockanje reden! Het zag er niet uit en wij vroegen ons af waarom dit de Rivièra van Nieuw Zeeland genoemd wordt... totdat we de boulevard op draaiden. Een prachtig strand, brede boulevard en volop mooie huizen en zelfs flats. Heel raar. We hebben hier heerlijk een poos op het strand gezeten. Het was niet echt heel warm maar wel goed te doen. Om ons heen lagen er allemaal mensen in badkleding, die mensen hier hebben volgens mij een soort van thermisch vetlaagje onder hun huid ofzo, ik blijf me erover verbazen hoe zomers ze gekleed zijn bij een temperatuur van misschien 17, 18 graden. Hans en Puck zijn nog een schiereilandje gaan verkennen en Lotte en ik hebben lekker in het zand gezeten. Lotte speelde schooltje en ik was haar leerling. Dan merk je wel dat ze een hoop oppikt van wat Puck doet!

Na een picknick op het strand zijn we doorgereden naar Waihi. De routebeschrijving die we van Jenny gekregen hadden was erg makkelijk om te volgen, gelukkig want ons navigatiesysteem kende wel het plaatsje, maar geen straatnamen.

Deze boerderij ligt met stip op nummer één van de mooie plekken in Nieuw Zeeland, wat een uitzicht hebben ze hier vanuit de woonkamer. Het land om de boerderij is heuvelachtig en woest, echt super. John heeft ons voor een korte wandeling meegenomen en morgen gaan we naar een kloof wandelen (allemaal op zijn land). Puck en Lotte bleven bij Jenny. Toen we terugkwamen was Jenny helemaal verbaasd. Ze zei die meisjes kennen mij helemaal niet en toch hebben ze genoeg vertrouwen in mij om hier te blijven en jullie te laten gaan. Puck had zelfs geholpen met het raspen van worteltjes voor een salade. Jenny's ouders komen oorspronkelijk ook uit Nederland en zei kent nog een heel klein beetje Nederlands. Dus dat is voor de meiden wel fijn!

Op woensdagavond hebben John en Jenny altijd een ontmoetingsavond in de kerk met een aantal gezinnen. Iedereen neemt wat te eten mee en ze eten daar gezamenlijk. Daarna nemen ze met elkaar de week door en als er nog tijd over is dan praten ze over passages uit de bijbel. Wij zijn ook meegegaan vanavond. Het was best bijzonder. De mensen die aanschoven waren duidelijk mensen met problemen, allemaal alleenstaande moeders en een ook een vader. Er waren een hoop heel drukke kinderen en Puck en Lotte waren al snel aan het spelen. Jenny heeft me de achtergronden van een aantal mensen zitten vertellen, nou daar wordt je niet vrolijk van. John en Jenny proberen ze met deze avonden een beetje te helpen en bij te staan.

Wederom verbaasde Jenny zich over onze kinderen, hoe makkelijk die zich aanpasten en met voor hun wildvreemde kinderen gingen spelen, die ze niet eens verstaan ook.

1 december 2011

Een leuke dag vandaag!

Vanmorgen kwamen de ouders van John (Hugh en Doortje) langs om kennis met ons te maken. Het bleken ontzettend aardige mensen die nog heel goed Nederlands praten, ondanks dat ze al ruim 50 jaar in Nieuw Zeeland wonen. Ze zijn 83 en 78 maar nog erg vitaal en helder. Hugh vond dat we maar in Nieuw Zeeland moeten komen wonen, al dat gedoe in Europa met die euro en de politiek in Nederland daar wordt je toch niet vrolijk van!

Hugh en Doortje wonen vlakbij John en Jenny, morgen voor we weg gaan, gaan we nog even bij hen langs. Sinds Hugh met pensioen is gegaan, hebben zij een kleine citrusboomgaard inde tuin om Hugh bezig te houden. Vandaag bracht hij een tas met tangelos voor ons mee, een soort sinaasappels zijn dat, maar dan zoeter en met veel meer sap. Heerlijk!

Na de lunch hebben we een wandeling gemaakt, door een kloof en allerlei oude mijnwerkersgangen en -tunnels. Jenny had twee zaklampen meegenomen voor de meisjes en die vonden het mega spannend!

Sommige tunnels waren aardedonker dus de zaklampen waren geen overbodige luxe.

Na de kloof zijn we nog naar een lokale basisschool gereden, op deze school hebben de kinderen van John en Jenny ook gezeten. Er was nog een juf aanwezig en we mochten even haar klas kijken. Leuk! Qua inrichting leek het veel op ons eigen lokaal. Zij had wel iets heel handigs op de muren, een soort vilt waar ze van alles op kon plakken met speciaal klittenbandplakband. Ideaal! Geen buddies op de muur die dan weer loslaten of helemaal nooit meer loslaten... Deze school lag natuurlijk ook weer prachtig op een heuvel en had allemaal speelvelden en zelfs een eigen parkje en zwembad. Dat is dus best normaal hier, dan is het verschil met een binnenstadschool zoals waar ik werk wel heel groot. Jenny kon zich geen voorstelling maken van ons schoolplein. Ik vertelde dat alleen de kleuters lang buitenspelen en dat de kinderen vanaf groep drie het met een kwartiertje 's ochtends moeten doen. Nou daar begreep ze helemaal niets van! Waarom hebben alleen kleuters zoveel frisse lucht nodig??

Ik moet van Jenny schrijven dat iedereen welkom is op de boerderij, familie of geen familie van Peter of ons. En mensen, ga ook echt! De plek waar ze wonen is heel bijzonder, maar John en Jenny zelf ook. Zij zijn zo onbevooroordeeld en betrokken bij alles en iedereen, echt heel bijzondere mensen.

Puck en Lotte zijn hier weer helemaal op hun gemak. Er zijn koffers met poppen en poppenkleertjes tevoorschijn gekomen, en ook een koffer met verkleedkleren dus die spelen de sterren van de hemel.

2 december 2011

Vanmiddag na de lunch hebben we afscheid genomen van John en Jenny en zijn we naar Hot Water Beach gereden. Zoals de naam al doet vermoeden, heb je op dit strand heet water. De camping bleek op vijf minuten lopen van het strand te liggen, én bij aankomst bleek het hoog water te zijn, dus we zijn maar gelijk naar het strand gelopen. Nou, we waren niet de enigen...

het was zo stom! Vanuit de verte zagen we een enorme mensenmassa op één klein stukje strand. Daar was dus het hete water... hoe dichterbij we kwamen hoe stommer het werd! Al die volwassen mensen in de weer met scheppen en bijna op elkaar zittend in een poeltje warm water. Maar goed, ook wij moesten eraan geloven. Ruimte om te scheppen was er niet dus ik heb de meiden gewoon bij andere mensen in een badje gezet. Het water was echt loeiheet, zo raar op sommige plekken kon je echt niet staan. Een paar meter verder was de ijskoude zee en hier brandde je je voeten zo heet waren het zand en het water. Puck had een vuurrood hoofd en toen Lotte uit het badje kwam waren haar benen ook helemaal rood van de warmte. De meiden vonden het geweldig natuurlijk en hebben heerlijk zitten badderen.

Eenmaal terug op de camping was het alweer behoorlijk laat en we moesten ook nog eten (slimme, verantwoorde ouders zouden natuurlijk eerst eten en dan pas naar het strand...). Gelukkig aten we makkelijk, volgens Puck ‘zelf gekochte restjes' en stond het eten vrij snel op tafel. Na het eten ben ik met de meisjes gaan douchen. En wat bleek, in de ‘family bathroom' was zelfs een bad! Dus we hebben heerlijk met zijn drietjes in het bad gezeten, tijdtechnisch gezien ook weer niet heel slim, maar wat een feest. De dames lagen dus weer lekker laat in bed. Maar ach, ze slapen lekker uit dus wat maakt het uit!