21 november 2011

Toen we vanmorgen wakker werden was het bewolkt, maar een stuk warmer dan gisteren.

We hadden met opa Wim afgesproken om te skypen en ook tante Mona wilde ons wel weer eens zien. We moesten weer om 10.00 de camping af en na al dat geskyp waren we te laat voor school. We hebben nog wel iets kunnen doen en voor het eerst hebben we tijdens het rijden achterin school gedaan, maar dat was geen succes. De camper maakt veel herrie en schudt enorm tijdens het rijden, dus gelegenheid om iets op te schrijven is er niet bij! We hebben wel het leeswerk gedaan.

We zijn vandaag van Taupo in het midden van het noordereiland naar Napier gereden, een erg leuk stadje aan de oostkust. De rit was weer prachtig, veel vergezichten en weer een waterval. Waar de dames de camper niet meer voor uitkwamen, die vinden dat ze wel genoeg watervallen gezien hebben. Tja. Alles went zullen we maar zeggen! Wederom een prima camping en het was mooi weer, zo mooi zelfs dat er korte broeken en t-shirts uit de kast getrokken konden worden! Terwijl Lotte en pappa alvast de speeltuin onveilig maakten, hebben Puck en mamma nog het rekenwerk van vandaag afgemaakt.

Tijdens het eten kwam er een meisje naar ons toe, met speelgoed in haar handen. Of Puck en Lotte met haar wilden spelen, ze had gehoord dat wij ook Nederlands waren! Nou, dat wilden de meisjes natuurlijk wel! Dus snel in de camper spulletjes gehaald en weg waren ze met hun nieuwe vriendin Janne. Na de afwas zijn wij richting de camper van Janne en haar broertje Rim gelopen. Daar werd volop gespeeld en wij raakten aan de praat met de ouders. Een stel van onze leeftijd, die sinds vijf maanden in Wellington wonen. Zij zijn vorig jaar december op reis vertrokken, eigenlijk met het plan om in Australië werk te gaan zoeken. Maar eenmaal in Melbourne voelde het toch niet goed - de stad te groot en druk. Twaalf jaar geleden waren ze samen al eens in Nieuw Zeeland geweest, destijds vonden ze het hier maar een beetje tuttig allemaal. Maar nu, twee kinderen rijker en twaalf jaar ouder, voelde Nieuw Zeeland ineens veel beter aan. Zo goed, dat ze hier zijn gaan wonen! Bij aankomst hebben gelijk een campertje gekocht en deze week hebben ze een weekje vrij om rond te toeren.

Het was erg gezellig, té gezellig waardoor de kinderen wel erg laat in bed lagen. Wel grappig dat je dan zomaar ineens met mensen zit te borrelen terwijl je elkaar helemaal niet kent.

De kinderen klikten erg goed, Janne zit qua leeftijd precies tussen Puck en Lotte in. En Rim is net drie en hobbelt lekker mee.

Puck en Lotte waren helemaal blij met hun nieuwe vriendin en hebben een heerlijke avond gehad! De avond eindigde voor Lotte niet zo leuk, het stormde enorm en de deur waaide dicht, loeihard tegen haar hoofd. Pechvogel! Het resultaat was een flinke bult op haar slaap en ze was enorm geschrokken. Wij ook, als die deur tegen haar neus was gekomen dan had ze hem echt gebroken.

22 november 2011

Vanmorgen tijdens het ontbijt stonden Janne en Rim al op de stoep (ook hier zijn wij niet echt snel opgestart 's ochtends...) en die hebben gezellig erbij gezeten tot we klaar waren. Toen is het stel vertrokken naar hun ‘geheime plaats' in de speeltuin om daar te spelen met pony's en poppetjes. We zaten net buiten met koffie en thee toen hun moeder Debbie gezellig aanschoof, en later kwamen ook Rim en zijn vader nog langs. De ochtend was dus zo voorbij, en we hadden nog niet eens wat aan school gedaan! Dat is gelukkig wel goed gekomen, en na school zijn we naar het stadje Napier gereden. We hebben zitten lunchen op een uitkijkpunt boven de stad. Vanaf hier kun je de containerhaven zien liggen en heb je prachtige vergezichten. Daarna de stad zelf ingelopen, waar ik op het heel goede idee kwam om naar de kapper te gaan. Is al weken nodig en nu was er ineens tijd voor. Hans is met de meisjes naar het strand gegaan om te spelen en ik heb heerlijk een uurtje in een warenhuis rondgekeken (en goede zaken gedaan voor Sinterklaas!) en bij de kapper gezeten. Echt lekker hoor, even tijd voor mezelf! De kapster was een echte kapster die vijf kwartier in een uur kletste en van alles wilde weten over onze reis en hoe we dat dan allemaal doen. Ze had zelf tien jaar in Brisbane gewoond en had volop tips. Erg gezellig! Na drie kwartier stond ik weer buiten, een kilo lichter en veel informatie rijker. Qua lengte is er niet veel af, maar ze heeft het waanzinnig uitgedund waardoor het niet zo zwaar lijkt. Ook zit er weer model in. Nou ja, niet dat iemand dat ziet, maar zelf ben ik er heel tevreden mee! Hans moet ook nodig naar de kapper, maar die durft nog niet zo goed iemand anders dan kapper Bas los aan zijn haar te laten zitten, dus moet nog even moed verzamelen!

We hebben gezellig met zijn allen bij de picknicktafels gegeten en na de afwas moesten de meiden van mij echt douchen. Dat was er gisterenavond bij in geschoten maar nu kon je het vuil bijna van ze afbikken. Janne moest ook douchen, ze begon in het douchehokje bij haar moeder en is later gezellig bij Puck en Lotte gaan staan. Dolle pret daar in die washokken dus! Na het douchen wilden de meiden naar speeltuin... daar hebben we maar even een stokje voor gestoken. Dus gewoon op tijd naar bed en morgenochtend is er nog hopelijk nog wel even tijd om te spelen.

23 november 2011

Janne stond al om half negen voor de camper, Puck lag nog heerlijk te slapen! Maar ja, vandaag moesten de meiden afscheid van elkaar nemen en daar had Janne het wel een beetje moeilijk mee. Ze heeft gezellig met ons ontbeten en daarna is het spul weer naar de speeltuin vertrokken. Om half tien kwam de hele familie afscheid nemen, Janne probeerde haar ouders nog om te praten om met ons mee te reizen maar dat is niet gelukt. Zij gingen terug richting Wellington en wij zijn verder gereden langs de kust richting het Noorden. Lotte heeft een groot deel van de rit voorin gezeten en die had op een gegeven moment wel een mooie opmerking. Er stond een bord dat je 55 km per uur mocht rijden, zei Lotte ‘O pappa let op, je mag hier tien rijden'. Hans 'tien??' Lotte: ‘Ja er staat vijf plus vijf en dat is samen tien!'.

Iets te bijdehand die Lotte!

We staan nu op een camping pal aan zee. Er zit alleen een hek tussen en een parkeerplaats. Terwijl ik dit zit te typen kijk ik uit op zee en een prachtige zonsondergang, vervelend hè.

Wij vinden het trouwens erg leuk om alle reacties te lezen op onze website. Fijn dat er zoveel mensen meeleven en trouw onze verslagen lezen. Ik schrijf ze voornamelijk ook als naslagdocument voor onszelf, maar het is wel een leuk idee om te weten dat er zoveel mensen meegenieten. Alhoewel we op het moment niet zoveel beleven. We doen het hier op het Noordereiland lekker rustig aan en dat is wel heerlijk. Het is hier net zo prachtig als op het Zuidereiland, maar om de één of andere reden is vinden we minder te zien en doen. Of zijn wij gewoon wat minder gretig geworden, dat kan natuurlijk ook! Vanaf dit weekend zitten we in Rotorua, en zullen we weer genoeg gaan beleven en zien. Ook de Coromandel en het uiterste Noorden beloven veel goeds. Dus tot die tijd even rust!

24 november 2011

Er is weinig te vertellen over vandaag, we hebben namelijk niets gedaan. Vanmorgen toen we wakker werden regende en stormde het, dus we zijn heel langzaam opgestart. Lotte vond dat het een pyjama dag moest worden, net als in Rockanje als het regent. Prima idee, dus we hebben de hele dag gelanterfant, beetje zitten kleuren en spelletjes gedaan, gelezen, filmpje gekeken en zitten internetten. Heerlijk! Hans trok het niet, de hele dag bij de camper en die probeerde ons nog warm te krijgen om ‘iets' te gaan doen 's middags. Is niet gelukt, dus hij is maar een wandeling gaan maken in zijn uppie.

Morgen richting de Noordkust, Whakatane. Ze geven mooi weer op dus met een beetje mazzel kunnen we morgenmiddag en zaterdag naar het strand!

25 november

Er heeft zich een kleine ramp voltrokken...het geheugenkaartje van de ds van Puck is gecrasht! Kind ontroostbaar dus we hebben de hulptroepen ingeschakeld (oom Martijn). Ik had gelukkig voor de zekerheid nog een geheugenkaartje meegenomen en die kwam nu goed van pas! Alle bestanden van de kaart van Puck zijn helaas weg, maar met het andere kaartje heb ik wel de spelletjes van de ds van Lotte kunnen overzetten. Dus ze kan weer spelen en die filmpjes komen wel als we weer ergens gratis internet hebben..

Het was prachtig weer toen we vanmorgen wakker werden, strakblauw en niet zo koud. Vandaag stond de rit van Gisborne naar Whakatane op het programma. We besloten tot een alternatieve route, die langs een enorme natuurlijke glijbaan in een rivier liep. Zag er erg gaaf uit! Helaas hadden we geen opblaasbanden, anders hadden we het zeker geprobeerd. Afgaande op de informatie uit de Lonely Planet dachten we dat er banden te leen of huur zouden zijn, maar dat was helaas niet zo. Misschien wel in het hoogseizoen. Ik sprak vanmorgen een mevrouw in de washokken en die zei dat je hier echt niet wilt wezen in de hoogzomermaanden (december en januari), dan is het zo verschrikkelijk druk overal. Het is nu in het voorjaar wel een stuk frisser, maar ook wel lekker dat je overal altijd terecht kunt en niets vooraf hoeft te boeken.

Na een lange rit - wat in dit land nog steeds niet vervelend is want er blijft genoeg te zien - zijn we gestopt in Ohope Beach, een badplaatsje ongeveer zeven kilometer van Whakatane.

Nou en we zitten weer geweldig, de camper staat praktisch op het strand en we hebben uitzicht op de twee eilanden die hier voor de kust liggen, Whale Island en White Island. Whale Island is zo genoemd omdat het qua vorm op een walvis lijkt (wij hebben hem nog niet kunnen ontdekken). White Island is een vulkaan die nog actief is, in 2000 is hij voor het laatst uitgebarsten. Ook Whale Island is vulkanisch maar niet meer actief. White Island schijnt geweldig te zijn om te bezoeken, maar je kunt alleen dagtochten van zes uur boeken én uiteraard zijn de prijzen hiervoor weer torenhoog. Dus we laten het maar even schieten en genieten van het zicht op het eiland. Puck maakt zich wel een beetje zorgen over die vulkaan!

Gisteren zei Puck ‘nou als ik de tijd voor het reizen had mogen bepalen, dan was het nu wel genoeg geweest want ik mis mijn vriendinnen en Tijn best wel'. Hmmm. Maar vanmorgen zei ze dat ze zich erg verheugt op Australië. Ik vroeg en je vriendinnen en Tijn dan? ‘Ach', zei ze, die kunnen we toch vragen of ze in Rockanje komen logeren als we terug zijn, en ik kan ze toch zien op skyp'. Precies! Het is wel mooi om te merken hoe snel zowel Puck en Lotte zich aanpassen en hoe ze omgaan met tegenslagen of heimwee. Ze zijn zo makkelijk en vinden het allebei nog steeds erg leuk gelukkig! En echt heimwee hebben we gelukkig nog niet aan de orde gehad, komt misschien nog wel maar ik denk het niet.

En Lotte had ook nog een mooie vanmorgen, die zei nadat ik haar kleren had klaargelegd: maham, die heb ik al 100 keer aangehad! Het wordt echt tijd voor korte broeken en t-shirts, we zijn de lange mouwen en spijkerbroeken zat!