14 november 2011

Een rustige dag vandaag, heerlijk. Vanmorgen nog wel een bezoek gebracht aan Pupu springs, waterbronnen niet ver van de camping. Het water is hier superhelder en wordt met een enorme kracht uit de grond geduwd, waardoor het aan de oppervlakte borrelt. Er is geschat dat er ongeveer 14.000 liter water per seconde omhoog wordt geduwd, dat zijn ongeveer 40 badkuipen vol!

Op de terugweg nog even gestopt in Collingwood, het laatste dorpje aan de Noordkust. We hebben hier zitten lunchen aan een haventje en tijdens het eten zagen we mensen heel druk bezig op een bruggetje. Na de lunch zijn we even poolshoogte gaan nemen en het bleek dat ze op whitebait aan het vissen waren. Nu was ons verteld dat whitebait op haring lijkt, maar dat is helemaal niet waar. Het zijn piepkleine, dunne visjes. Ze leven maar een jaar en zijn in eerste instantie doorzichtig, dan worden ze wit en hoe ouder ze worden hoe donkerder van kleur. Het schijnt een echte delicatesse te zijn!

Eenmaal terug op de camping was de zon ook weer doorgekomen. Hans ging hardlopen langs het strand (hij wel!) en de kinderen hebben eindelijk weer eens (volgens hen) een filmpje gekeken en heel lang zitten spelen met hun Polly Pocket poppetjes en de nieuwe poppetjes die ze vanmorgen in hun pantoffels vonden. Ook Polly Pocket maar dan met prinsessenhoofden en -jurken. Ik was nog een beetje bang dat Puck het misschien niet zo heel leuk zou vinden, tenslotte is die sinds ze zes is officieel prinsessen en roze af, maar ook zij was dolblij. Ze zei ik hoef helemaal geen verlanglijst te maken, Sinterklaas weet toch precies wat ik leuk vind...

Ik heb lekker in de zon gezeten en een globale route uitgestippeld voor het Noordereiland.

15 november 2011

Vanmorgen was het koud maar helemaal helder, het begint er op te lijken! Na school zijn we vertrokken weer terug richting Nelson. In Motueka even gestopt voor een paar boodschappen en lunch bij de Kentucky Fried Chicken. Die herkende Puck nog vanuit Thailand en toen we hier van de week langsreden wilde ze er al graag eten. Maar ja, toen hadden we net de koelkast volgestouwd met voedsel voor twee dagen dus dat ging niet door. Maar vandaag wel! Na de lunch zijn we naar het centrum van Nelson gereden en hebben wat rondgeslenterd en wat winkeltjes gekeken (yes!). Een erg leuk stadje trouwens, Nelson. Gelegen aan een prachtige baai en volgens de Kiwi de ‘most liveable city' van het Zuidereiland. Wij kunnen ons dat wel voorstellen! Na Nelson weer een stukje teruggereden langs de kust, de ouders van Jeanette wonen in Richmond, een klein stadje zo'n 15 km boven Nelson. Toen we het erf opreden, zagen we Hilary in de tuin bezig en Lotte riep helemaal blij ‘ik zie oma!'. Ze wonen op een boerderij pal aan een drukke weg, het huis is heel erg schattig. Hilary en Brian vonden het erg leuk dat we langs kwamen en 's avonds tijdens het eten hebben we ook nog hun oudste dochter Robin en haar man Steven ontmoet. Voor de meisjes lag er genoeg speelgoed van de kleinkinderen (die variëren in leeftijd van 27 tot nog niet geboren!) dus die hadden het ook gelijk weer naar hun zin. Brian is nog met ons naar Rabbit Island gereden, een groot recreatiegebied aan de kust. Lotte wilde liever bij oma blijven spelen, net als toen we op de boerderij in Crookston waren. Uiteraard was dat geen probleem! Het eten was erg Hollands, gekookte aardappelen, groente en vlees. Alleen waar wij één soort groente op tafel zetten, komen er hier vier verschillende op tafel! Er was bloemkool, pompoen, doperwten en wortelen, voor elk wat wils dus. De kip leek erg op de kip die oma de Hoog altijd maakte, het vlees viel zo van het bot. Erg lekker dus!

16 november 2011

Vanmorgen was het alweer tijd om afscheid te nemen van onze opa en oma in Nieuw Zeeland. Jammer, het was erg gezellig. Hilary is ook lerares geweest en we hebben over lesgeven gesproken. Ze liet me ook lesmateriaal van haar vroeger gezien en Puck heeft alle letters voorgelezen die ze tot nu toe geleerd heeft. Op de ‘sch' en de ‘nk' na zijn dat ze trouwens allemaal! Ook hebben we het werkboek van Rekenen laten zien. Het was erg gezellig, wat een lieve mensen weer.

We waren mooi op tijd in Picton om de ferry naar Wellington te nemen. In de haven lag nog een enorm schip: de Volendam van de Holland Amerika lijn! Eenmaal aan boord hebben we eerst een tijdje op het bovenste dek gezeten totdat de wind te koud werd. Toen naar binnen waar tot grote vreugde van Lotte een televisie hing met het Disney Junior kanaal. Lotte hebben we dus niet meer gezien of gehoord... Puck besloot een brief aan Tijn te gaan schrijven en heeft dit helemaal alleen zitten doen. Zo schattig om te zien hoe ze dan ingespannen bezig is, woorden spellen en opnieuw spellen totdat ze er uit is hoe ze het moet schrijven. Het eerste deel van de boottocht ging door de Marlborough Sound, dus heel mooi. Daarna kwamen we op open zee en werd de wind gelijk een stuk harder. Daar was mijn maag het niet helemaal mee eens...

Wellington is een erg leuke stad, voelt gelijk vertrouwd. Lekker overzichtelijk klein centrum ook, alles is op loopafstand. In de Lonely Planet stond een motorhome carpark vermeld, een parkeerplaats in het centrum met stroom en toiletten plus douches, voor maar 50 dollar per nacht. Maar helaas, ze zaten al helemaal vol. We hebben de camper toen maar geparkeerd en zijn lekker gaan eten in de stad. Het restaurant was ook een tip uit de Lonely Planet. Het lag in een straat die erg lijkt op de Lijnbaan in Rotterdam. Het restaurant was Mexicaanse en we hebben heerlijk gegeten. Voor de kinderen voor het eerst Mexicaans buiten de deur, en ze hebben zitten smullen. Lotte riep wel dat ze het vies vond, maar at ondertussen gestaag door en heeft uiteindelijk de helft van haar burito opgegeten (en dat was best veel).

17 november 2011

De hele dag hebben we in Wellington doorgebracht. Het grootste deel van de dag in het Te Papa museum (www.tepapa.govt.nz), een must voor iedereen die Wellington bezoekt! Het museum bestaat uit zes verdiepingen en er is ook voor kinderen heel veel te zien en te doen. Soort van Professor Plons in het Maritiem Museum, maar dan veel groter. Er zijn zogenaamde Discovery Centers speciaal voor kinderen, waar ze op allerlei manieren heel veel leren over Nieuw Zeeland. En het mooie is, dat de toegang gratis is! Dat kom je hier niet vaak tegen. Puck en Lotte vonden het geweldig, vooral de tweede verdieping die voornamelijk over de flora en fauna over Nieuw Zeeland ging. Ook was hier een grote afdeling waar alles over aardbevingen werd verteld, hoe ze ontstaan en er was zelfs een klein huis waarin een aardbeving werd gesimuleerd. Daar durfden Puck en Lotte niet in trouwens! Ook lieten ze daar zien hoe de wereld en Nieuw Zeeland er miljoenen jaren geleden uitzagen, compleet met enorme Dino's. We zaten een poosje in zo'n Discovery Center en Lotte had zich verkleed en een kist met allemaal pluchen beesten gevonden om mee te spelen. Puck, Hans en ik zaten aan een tafel spelletjes te doen. Op een gegeven moment hoorden we Lotte met iemand praten, zat er een medewerkster van het museum met haar te spelen. Toen we weggingen vroeg ik aan dat meisje of ze het idee had dat Lotte haar wel begreep en toen zei ze dat ze niet eens in de gaten had gehad dat Lotte geen Engels spreekt, ze dacht dat ze gewoon erg verlegen was!

Na het museum zijn we aan de kade lekker in het zonnetje gaan zitten (ja, ja ook vandaag weer zon!). Na een tijdje werden de meisjes wel een beetje ongedurig en zijn we de stad ingegaan. We wisten nog dat er in de winkelstraat (Cuba Street) een klein speeltuintje zat, waar een café op uitkeek. Prima plek dus om te gaan zitten. En aan de overkant van het café zat ook nog een groot warenhuis (wist ik uiteraard niet!) dus nog even lekker geshopt ook.

Morgen laten we Wellington achter ons en trekken we verder omhoog richting het Noorden.