8 november 2011

Goh wat hadden wij weer een geluk gisteren met het weer! Vanmorgen was het bewolkt en miezerig toen we wakker werden. Wél was het een stuk warmer in de camper. Tja je kunt niet alles hebben zullen we maar denken. We hebben het gered om school voor tien uur klaar te hebben en zijn toen vertrokken richting Kaikoura. Geen lange rit, 130 km, en ook in Kaikoura blijven we twee nachten. Kaikoura blijkt een leuk kuststadje te zijn, bekend om de zeehondenkolonie die er woont én vooral van de boottochten die je kunt maken op zoek naar walwissen, dolfijnen en albatrossen. Na rijp beraad hebben we besloten om een boottocht te boeken waarbij je op zoek gaat naar walvissen. Ze geven 80% van je geld terug als je er geen ziet en de kans om ze wél te zien is 98%, dus we hebben hoge verwachtingen! Waarom geen dolfijnen? Puck vond dat we die al gezien hadden in Thailand, en die kunnen we ook nog wel een keertje in het Dolfinarium zien. Walvissen hebben ze nog nooit in het echt gezien dus die moesten het worden. Dat vonden wij wel een goede redenering dus walvissen worden het! (alhoewel ikzelf stiekem ook best graag de dolfijnen had willen zien...misschien komen we nog wel een bonusdolfijn tegen).

We zitten hier weer op een Top Ten camping. Helaas met een ander internet systeem dan de kaart die we gekocht hebben en op alle andere campings wel werkte. Dus morgen maar even op zoek naar een café of restaurant met gratis wifi.

‘s Middags zijn we nog naar de parkeerplaats gereden waar een zeehondenkolonie zich ophoudt. We hebben er een aantal gezien en Puck heeft mooie foto's gemaakt van een slapende zeehond op het strand. Lotte is trouwens de camper niet uit geweest, die was een verhaaltje aan het spelen en wilde niet mee op zoek naar zeehonden want ‘die heb ik al gezien'. Ja, zelfs op reis beginnen sommige dingen heel gewoon te worden...

Bij de zeehonden klaarde het helemaal op en we hebben bij terugkomst op de camping heerlijk in het zonnetje buiten gezeten. Hans wilde nog gaan wandelen over het strand, maar er was weinig animo van de dames om mee te gaan. Hans is dus alleen gaan wandelen en wij zijn lekker in het zonnetje blijven zitten en hebben onze teennagels gelakt. Moet ook gebeuren!

9 november 2011

Dat hebben wij weer! 98% kans om walvissen te zien, en wij horen bij de 2% die ze niet zien!! En Lotte en ik waren nog zeeziek ook op de terugweg. Het was slecht weer, regen en wind en toen we aankwamen gaven ze een ‘motion sickness alert'. Daar hadden we al rekening mee gehouden en de hele familie had een Primatour geslikt. Nou ja, Lotte kreeg het tabletje niet echt weg dus die had wat kruimels naar binnen gekregen. Eenmaal op de boot gingen we met een noodgang over die ruwe zee richting de plaats waar ze eerder die dag walwissen hadden gezien. Lotte viel vrijwel direct in slaap en heeft niets van de heenweg meegekregen, ook niet dat wij iedere keer even naar buiten gingen om te kijken of er al een walvis te zien was. Maar helaas, na een paar keer gestopt te zijn gaf de kapitein het op. De tijd was om, de walvissen lieten zich niet zien, we moesten terug naar de haven. Wat een afgang! Wel hebben we een albatros gezien, de grootste vogel ter wereld met een vleugelspanwijdte van maar liefst negen meter, maar ja daar kwamen we niet voor. Wel leuk dat we er eentje gezien hebben! Op de terugweg gingen we nog harder dan op de heenweg en Lotte en ik werden behoorlijk zeeziek van dat gebonk over die golven. We hebben alles wel binnen kunnen houden, maar prettig was het niet! Bij terugkomst moesten we eerst weer in de rij om ons geld terug te krijgen en toen was het inmiddels zeven uur. We zijn lekker in het dorp gaan eten bij een bruine kroeg. Tijdens het eten begon er een bandje aan te spelen ook, een soort van Ierse of Schotse folkmuziek, erg gezellig.

Maar. We hebben natuurlijk ook nog wel iets leuks gedaan vandaag. We zijn bij een schaap scheershow geweest, hilarisch! Een inventieve boer heeft van het schapen scheren een toeristische attractie gemaakt, heel erg grappig. Hij staat op een podium en vertelt wat over schapen in het algemeen. Dan komt de ‘ram man' het podium op, een enorme ram die je mag voeren. En dan het hoogtepunt van de show: er komt een schaap het podium op en die wordt dus geschoren. In ons geval was het een lam van drie maanden oud, die werd voor het eerst geschoren. Daarna mag de hond ook nog even zijn kunstjes vertonen. Echt, jullie hadden er bij moeten zijn, het was zo geweldig! De boer laat ook nog zien wat er met de wol gebeurt (wordt gesorteerd en dan verkocht) en hij verkoopt uiteraard ook producten die van de wol zijn gemaakt. Naast gebreide mutsen, truien en sokken ook lotions gemaakt van lanoline olie, en die olie persen ze uit de wol. Als uitsmijter mochten Puck en Lotte nog een lammetje de fles geven. Wij zien mogelijkheden voor Peter!!

10 november 2011

Na een nacht met storm en regen (gezellig hoor als je warme in je bedje ligt!) weer heerlijk uitgeslapen. De dames en Hans werden pas om half negen wakker. Het was ook best laat gisteren na de boottocht en het eten dus het mocht ook wel.

We zijn vandaag naar Picton gereden, een havenstadje aan de Marlborough Sound. Vanaf hier moeten we volgende week woensdag ook met de ferry richting het Noordereiland. Onderweg nog gestopt in Blenheim, een aardig stadje waar verder toeristisch gezien niets te beleven valt. Maar wij ‘moesten' naar een Warehouse (begint een soort verslaving te worden net als de HEMA! Met als verschil dat Hans dit ook een leuke winkel vindt!) om spul te kopen voor in ons toiletje in de camper. We kregen wel een fles toen we de camper ophaalden, maar die is niet berekend op twee maanden. Lotte heeft wederom ademloos naar alle Barbie's staan kijken en heeft aangewezen welke ze precies wil hebben...

Eenmaal op de camping hebben we het Sinterklaasjournaal gekeken, wat een feest. De internetverbinding was niet zo best en het journaal viel iedere keer even stil, maar we hebben genoten. Lotte was er helemaal zenuwachtig voor! De dames hebben allebei een briefje aan Sinterklaas geschreven:

Lotte (gedicteerd aan Hans):

We zijn in Nieuw Zeeland.

Ik wil een paar Barbies (100.000 was een grapje).

Sinterklaas wil je dat onthouden?

Een dikke knuffel van Lotte.

Puck (zelf geschreven):

Lieve Sint.

Wij zijn op reis.

Komt u ook in Nieuw Zeelant?

Groetjs van Puck.

We hopen zondag een gratis internetverbinding te hebben om de intocht te kunnen bekijken!

En de briefjes gaan we mailen naar Sinterklaas, maar eens kijken wat hij voor antwoord heeft...

11 november 2011

Vanmorgen eerst bij de Nederlandse Bakkerij in Picton gestopt en lekkere koeken voor de meiden, een ‘super wicked brownie' voor mamma en een pasteitje voor pappa gekocht. Daarna weer op weg. Het plan was om van Picton naar Havelock te rijden langs een 35 kilometer lange scenic route. We vonden de Marlborough Sound zo verschrikkelijk mooi dat we onderweg het plan aangepast hebben en dieper de Sound ingereden zijn. We staan nu op een heel simpele camping aan het water in een prachtige omgeving. De dames vonden het maar niets, een camping zonder stroom! Nu kunnen we namelijk hun ds niet opladen vannacht... In eerste instantie dachten we dat er geen toiletten waren en mochten de meiden buiten plassen. Maar later bleek dat er aan de overkant van de weg toch toiletten zijn. We hebben natuurlijk wel een toiletje in de camper, maar die gebruiken we eigenlijk alleen 's nachts en 's ochtends vroeg. Anders blijven we dat ding legen! Lotte had vandaag haar harembroek aan en ging even in het gras plassen... niet handig dus met een laag kruis! Gelukkig kon de broek in de zon drogen...Morgen gaan we verder richting Nelson.

12 november 2011

Na een wat ongemakkelijke nacht - de camper stond scheef! - vanmorgen vroeg wakker en op pad richting Nelson. De ouders van Jeanette en ook haar oom wonen in de buurt van Nelson, en zij logeerden ook bij Harry en Jeanette toen wij daar waren. Bij oom John staan we nu in de tuin met onze camper. Zijn vrouw en hij runnen de Apple Inn, ze verhuren een cottage en wat stacaravans. Oom John vond het ontzettend leuk om ons te zien en we moesten gelijk binnen komen en meelunchen. Zijn vrouw was uit lunchen en zouden we later ontmoeten. Tijdens de lunch kregen we gelijk allemaal tips voor het Abel Tasman National Park, waar we morgen heen willen. Ook bood oom John zijn auto aan om vanmiddag al een ritje mee te maken. Erg lief, we hebben het aanbod aangenomen en hebben een rondrit gemaakt. Onderweg gestopt bij ‘Sliced Apple Rock', een rots in zee die - jullie raden het al - op een gehalveerde appel lijkt. De wandeling er naar toe was goed te doen en op het strand was genoeg te beleven, rotsen om op te klimmen met kleine poeltjes water waar van alles in leefde, en ook grotten. De meiden vonden het helemaal leuk.

Bij terugkomst hebben we twee afleveringen van het Sinterklaasjournaal kunnen kijken, wat een feest. Morgenochtend kunnen we ook nog de intocht kijken! Lotte zat met hoogrode wangen naar het journaal te kijken en maakt zich nu wel ernstig zorgen of er wel Pieten aan boord van de stoomboot zijn..