2 november 2011

Vannacht is het begonnen te regenen en het is niet meer opgehouden. Jammer. Het is ook weer niet heel raar, aan de Westkust regent het heel veel en eigenlijk hebben we gewoon geluk gehad dat we nog geen druppel gehad hebben. De jaarlijkse neerslag wordt hier niet in millimeters, maar in meters gemeten, dat zegt toch wel wat! Er valt zo'n zes tot negen meter regen per jaar, en toch wonen hier best nog aardig wat mensen, onvoorstelbaar. Naast ons stonden twee Aziaten in een piepklein tentje, ik had wel medelijden met ze vannacht toen het zo tekeer ging. Lotte vond dat we gezien de regen best een pyjamadag konden houden vandaag. Dat doen we thuis en in Rockanje inderdaad regelmatig maar hier in een kleine camper is dat toch wat lastiger!

De Franz Joseph Glacier stond op het programma vandaag, en daarna doorrijden naar Greymouth om te overnachten.

Helaas ging het alleen maar harder regenen en op de parkeerplaats bij de gletsjer aangekomen hebben we eerst nog zitten wachten tot het wat droger zou worden. Kwam eigenlijk wel mooi uit, want we waren ook nog niet klaar met school. Zo onhandig dat je uiterlijk om 10.00 uur die campings af moet zijn! Wij zijn nooit zo vlot 's ochtends dus eer we aan school beginnen is het meestal rond 09.30. Dus op de parkeerplaats eerst het rekenwerk afgemaakt en toen besloot Hans dat het best wel mee viel met de regen. Wij vonden van niet en Hans is alleen richting de gletsjer gaan lopen. Na een kwartiertje was hij weer terug, compleet verzopen! Hij was gelopen tot een meertje en toen toch maar terug gekomen. Dus toen we weer gingen rijden hingen overal natte kleren aan hangertjes te zwaaien...

In Greymouth eindelijk weer normaal boodschappen kunnen doen in een grote supermarkt, fijn! Het leek even droog te worden, het zonnetje probeerde er zelfs door te komen maar helaas heeft die het niet gered. We zitten hier op een camping direct aan het strand, met ook nog een enorme speeltuin. Alleen hebben we daar weinig aan met dit weer! Het lijkt wel zomer in Rockanje zeiden we al tegen elkaar. In de televisiekamer zat een Nederlands stel en die baalden enorm van het weer. Het was al de derde dag regen voor hen, als je maar vier weken hebt is dat natuurlijk niet leuk. Het is ook niet een buitje ofzo, nee het komt echt met bakken uit de hemel de hele dag door. Dus je kan ook niet echt iets gaan doen buiten. Nou ja, we hopen maar dat het morgen meevalt!

3 november 2011

Toen Lotte vanmorgen (veel te vroeg, voor het eerst sinds we op reis zijn!) bij ons in bed kroop regende het nog behoorlijk. Maar, toen we met school bezig waren zag je in de verte boven zee blauwe lucht dus dat gaf hoop! En ja hoor, nadat we de camping waren afgereden werd het droog en kwam de zon zelfs door.

Komt toch door al die geluksattributen die we bij ons hebben! Puck had haar gelukssteen gisteren ook ingefluisterd voor mooi weer zei ze. Het heeft goed geholpen.

We zijn eerst naar Shantytown gereden, een soort van wild westje dorpje gebouwd op de plek waar vroeger een goudmijn was. Erg leuk, het leek net de hoofdstraat van Disneyland. Maar dan anders, same same but different zoals ze in Thailand zeggen. Je kon er met een echte stoomtrein rijden en ook mochten we zelf naar goud zoeken (met vind garantie dus leuk voor de kinderen!). En ja hoor, na eindeloos zeven kwamen er goudflintertjes naar boven, die we in een flesje mee kregen. De meiden waren erg trots.

Op de parkeerplaats van Shantytown zitten lunchen (kaastosti's uit de koekenpan, best lekker!) en toen weer verder gereden naar Pancake Rocks.

Toen we daar aankwamen was mijn eerste reactie ‘hmm het is wel erg toeristisch hier'. Een grote parkeerplaats met bezoekerscentrum, café en souvenirwinkel. En een aangelegd wandelpad naar de rotsen toe. En die rotsen waren zo mooi, en woest en... nou ja, gewoon prachtig. Nu begreep ik het toeristische deel wel, iedereen móet dit zien!

We raakten daar aan de praat met een echtpaar die al 52 jaar in Nieuw Zeeland wonen en nog steeds een beetje Nederlands praten. Die mevrouw vertelde dat haar ouders destijds met de hele familie naar Nieuw Zeeland zijn geëmigreerd, dus niet alleen hun gezin maar ook opa en oma en ooms en tantes, best bijzonder.

Hans wilde na het bezoek aan Pancake Rocks stiekem eigenlijk doorrijden naar Arthurs Pass, waar we morgen doorheen gaan rijden om terug in Christchurch te komen. Maar dat leek mij niet zo'n goed idee na zo'n drukke dag. Dus we zitten - na een winkelsessie bij The Warehouse weer op dezelfde camping .The Warehouse is een soort HEMA, maar dan anders - ha same same but different! We hebben regencapes gekocht, kunnen we de volgende keer wel gewoon gaan wandelen in de regen. De meiden hebben net heerlijk gedoucht en liggen nu in bed. Ik ga Lotte nog een keer filmen onder de douche, die staat luidkeels te zingen en te dansen echt te schattig. En Puck is al zo zelfstandig, die kan het helemaal zelf. Ik moet alleen even de douche aanzetten en verder regelt ze het wel. Fijn hoor. Naar bed gaan gaat ook zo soepeltjes: we lezen voor, dan zetten we de wekker op 10 minuten en mogen ze in bed spelen tot de wekker gaat en dan is het licht uit en slapen. En dat doen ze dan ook. Ze liggen daar ook wel prima in het ‘opkamertje'. Ze passen nog in de breedte in het bed en hebben daardoor tussenin een heleboel ruimte. Het koffertje met speelgoed ligt daar zodat ze niet al te veel last hebben van elkaar (lees: Puck van Lotte want Lotte is nogal van het bewegen 's nachts).

O ja en dat was ik ook nog vergeten te vertellen, Puck gaat al een beetje Engels verstaan zonder dat ze het door heeft! Nadat we in Queenstown uit de jetboat waren gestapt vroeg één van de medewerkers of ze het leuk vond. 's Avonds hadden we het nog over die boottrip en toen zei ze ‘en die meneer vroeg ook nog in het Nederlands of ik het leuk vond, dat was ook wel fijn'. Wel grappig dat ze zelf niet doorheeft dat ze het een beetje verstaat!

4 november 2011

Weertechnisch gezien een bijzondere dag vandaag. We vertrokken vanmorgen uit Greymouth aan de Westkust met storm en regen. Onderweg bij Arthurs Pass werd dat hagel en later zelfs sneeuw. En hoe dichter we bij Christchurch kwamen, hoe blauwer de lucht werd. Heel apart.

Hans heeft de camper in de tuin van David en Kerrie weten te manoeuvreren en we staan hier prima. Uiteraard waren we vergeten het adres op te schrijven, maar gelukkig herkenden we de buurt wel een beetje en konden we het toch snel vinden.

Het is erg leuk om weer terug te zijn bij David en Kerrie, we voelen ons helemaal thuis hier! Wat vooral leuk is, is dat we ons verhaal kwijt kunnen. De meisjes voelen zich ook helemaal thuis, die trokken gelijk Sophia mee naar haar kamer om te spelen en zitten nu heerlijk met de Polly Pocket poppetjes te spelen. Lotte zag gisteren in The Warehouse tig Barbie's en zei vanmorgen dat ze aan Sinterklaas álle barbiepoppen gaat vragen!

Morgen een dagje Christchurch en zondag gaan we verder richting Hamner Springs.