21 oktober 2011

Zo mooi als het weer gisteren was, zo koud en somber is het vandaag!

De dag begon nog wel zonnig, maar al snel overheerste de bewolking en viel er ook zo nu en dan wat regen. Helaas pindakaas!
We zijn van Omarama naar Oamaru gereden, een leuk stadje ook aan de kust. We wilden hier graag naartoe omdat er pinguïns en zeeleeuwen schijnen te wonen. Na een wandeling door het stadje zijn we naar de haven en pier gelopen. Er stond een behoorlijke wind en de gevoelstemperatuur was niet veel hoger dan een graad of acht.... en Hans liep gewoon in zijn korte broek! (daar kennen we er nog wel eentje van...). De meiden hadden hun regenjas over hun dikke vesten aan om de wind buiten te houden en ik had gewoon alle drie vesten die ik bij me heb over elkaar heen aangetrokken. Dus, niets aan de hand! (...).

Aan het eind van de haven was een bezoekerscentrum met heel veel informatie over de pinguïns. 's Avonds rond een uur of acht komen ze massaal uit de zee naar land om een plekje te zoeken om te overnachten. Alleen, om dit te willen zien vragen ze 40 dollar per persoon!! En dan zit je op een soort tribune boven op een rots om ze te zien. Dat vonden wij toch wel een beetje te gortig en we hebben vriendelijk bedankt. Wel zijn we nog even achter het bezoekerscentrum geweest, waar je pinguïns kon zien broeden. Moesten we ook voor betalen trouwens, het werd verkocht als een wandeling met een gids. Nou was die tuin ongeveer zo groot als onze tuin in Rockanje en stonden er overal bordjes met informatie, dus die gids was redelijk overbodig! Maar, wel pinguïns zien broeden in nestkastjes, dat was toch wel schattig.

Na deze kleine teleurstelling zijn we doorgereden naar Moeraki, een schattig vissersdorpje. Dit was een tip van David en Kerrie, en een goede! De camping lag aan de haven, en wij stonden met onze achterkant naar de haven toe. Prima uitzicht dus! En wat nog veel beter was, ook in Moeraki zijn pinguïns en zeeleeuwen en die kan je gratis bekijken. Dus nadat we ons plekje toegewezen hadden gekregen, zijn we direct weer weggereden richting de vuurtoren. Vanaf daar kon je een stukje wandelen naar een uitkijkpost. En ja hoor, we stonden nog niet binnen of zagen onze eerste yellow eyed pinguïn! Er lagen ook een aantal zeeleeuwen op het strandje, dus onze dag was goed. Uiteindelijk hebben we in totaal zes pinguïns gezien, eentje van heel dichtbij want die was al tegen de rotsen opgeklommen en liep naast het wandelpad (er zit wel een hek tussen dus we konden hem net niet aanraken!). De meiden waren razend enthousiast!

22 oktober 2011

Vanochtend eerst school gedaan, terwijl pappa en Lotte gingen douchen en afwassen en in de speeltuin spelen. Daarna de boel weer ingepakt en doorgereden richting Dunedin. Een leuke stad tegen berghellingen aan. Bij Dunedin ligt het Otago Peninsula (schiereiland), waar een albatroskolonie woont. Ook hier eerst weer een plekje op een camping gereserveerd en daar hebben we eerst zitten lunchen. De rit naar het uiterste puntje van het schiereiland was heel mooi, de natuur werd steeds ruiger. En - ook heel fijn - het zonnetje begon door te komen!

Ook hier weer een korte wandeling naar een uitzichtpunt en wederom een aantal zeeleeuwen gezien. Helaas geen albatrossen, maar er was ook een mooi bezoekerscentrum waar ze een aantal opgezette albatrossen hadden. Hadden we toch een idee van hoe groot die vogels zijn. Je kon er ook een wandeling met gids doen naar broedende albatrossen, maar die hebben we even overgeslagen na onze ervaring in Oamaru...

Toen we terug kwamen op de camping hadden we overburen gekregen, en wat bleek dit waren ook Nederlanders. Een gepensioneerd stel met een enorme camper die net als wij twee maanden rondreizen door Nieuw Zeeland. Ze waren ook in Singapore geweest, en na Nieuw Zeeland gaan ze nog drie weken naar Vietnam. We werden gelijk uitgenodigd op de borrel, dat was wel even gezellig. Zij hebben het Noordereiland al gedaan en hadden veel leuke tips voor ons.

Op deze camping stonden we praktisch tegen de keuken aan en ik heb voor het eerst gekookt in de campingkeuken. En we hebben er ook maar gelijk zitten eten, wel zo handig. Het is wel ideaal hoor, die keukens op campings. Er zijn heel veel kookpitten en er staan grote ovens en een magnetron. Ook staan er een aantal broodroosters en een heel grote koelkast. En het is overdekt en - een beetje - verwarmd, dus erg prettig als je met een tent gaat kamperen in dit weer!

Na de pompoensoep en gebakken aardappelen voor Lotte was het alweer ruim voorbij bedtijd voor de dames. Het was inmiddels flink afgekoeld dus we hebben de dekbedden dubbel over ze heen gelegd.

23 oktober 2011

Vanmorgen waren de meisjes al vroeg wakker, het was ijskoud! Buiten was het helemaal helder dus het was behoorlijk afgekoeld in de nacht. Lotte had in haar slaap haar dekbed weggeschopt en zat helemaal te rillen. Ze hadden allebei ijsvoeten en hebben heerlijk bij ons bed liggen opwarmen. Dat is wel heel prettig van deze camper, ons bed is zo groot daar kun je prima met zijn vieren in liggen. Klein nadeel is wel dat we het bed iedere avond moeten opmaken, overdag is het ons zitje. Maar ach, we worden er steeds handiger en sneller in. Het reizen met een camper is zo ontzettend leuk! Het is de ultieme vrijheid. Krijg je honger, dan stop je even, loopt naar achteren en kunt eten. De camper heeft een generator die vier dagen zonder stroomtoevoer kan werken. Dus de koelkast doet het altijd, ook als we stilstaan. Dus mochten we een keer wild willen kamperen, dan kan dat ook.

Na het ontbijt en school weer op weg, vandaag staan Harry en zijn gezin, een andere neef van Peter, op het programma. Zij wonen landinwaarts in een plaatsje wat Heriot heet. Eerst zijn we langs de kust verder gereden tot Nugget Point. Een prachtige plek waar rotsen uit de zee steken. De wandeling er naar toe is pittig (want berg op, berg af) maar kort dus goed te doen met de kinderen. En het uitzicht is - zoals de Lonely Planet het beschrijft - breathtaking. En dan ook echt. Prachtig. Ook hier weer veel zeeleeuwen gespot. Puck en Lotte liepen allebei met een verrekijker rond en Lotte zag de meest exotische dieren door die van haar.

Daarna naar Heriot gereden. Het landschap bleef veranderen, van vlak naar heuvelachtig naar ruiger en bergachtig. Z mooi, je blijft om je heen kijken. Er is zoveel ruimte hier, dan kun je je niet voorstellen, dat moet je echt ervaren. Wij worden er erg relaxed van. Harry en Jeanette wonen op een geweldige boerderij en die boerderij staat in the middle of nowhere. Fantastisch! Als je dit ziet, dan snap je wel dat een hoop boeren stoppen in Nederland. Wat een ruimte en een natuur. Het huis is voor Nieuw Zeelandse begrippen erg oud - 122 jaar - en heel groot. Maar ook heeeel koud vertelde Jeanette. In de winter is het echt afzien hier op de boerderij. Er is één kachel en dat is een houtkachel in de woonkamer. En die woonkamer is gigantisch, dus niet gemakkelijk warm te krijgen. Er is geen dubbel glas en de slaapkamers zijn niet verwarmd... echt wat voor mij dus! (not!!!). Ze hebben dus allemaal electrische dekens en degene die het eerste wakker is, moet de houtkachel aanmakenHarry vertelde dat het huis isoleren en verwarming aanleggen hoog op het prioriteitenlijstje staat. Kan ik me iets bij voorstellen!

Wij zijn niet de enige gasten bij Harry en Jeanette, de ouders en een oom van Jeanette logeren hier ook. Ontzettend aardige mensen die ons gelijk ook hebben uitgenodigd om bij hen te komen logeren in Nelson, waar zij vandaan komen. Nelson ligt helemaal zuidelijk en staat ook op ons programma dus die uitnodiging hebben we aangenomen. En de oom van Jeanette heeft ook nog wel plek voor ons... zo gaat dat hier, iedereen die je tegenkomt nodigt je óf uit óf kent nog wel iemand waar je terecht kunt. Op de boerderij slapen we gewoon in onze camper trouwens, we hebben stroom via het huis en kunnen daar ook douchen en van het toilet gebruik maken. We hebben nog geen idee hoe lang we blijven op de boerderij, het is wel heel erg gezellig en gemoedelijk hier dus we zien wel! Jeanette had voor de meisjes een extra dik donzen dekbed om over de gewone te leggen, erg aardig. Deze mogen we de rest van de tijd op het Zuidereiland gebruiken, we laten het dekbed in Nelson bij de ouders van Jeanette weer achter. Dus vannacht zullen de dames het niet koud hebben, ze liggen onder een dikke laag én hebben ook nog de warme wollen sokken van Brian aan!