18 - 20 oktober 2011

Dinsdagmorgen was het dan eindelijk zover: we konden onze camper ophalen!

David heeft ons met alle bagage naar het adres gebracht en daar hebben we afscheid genomen. Onze camper is een oud beestje, maar helemaal leuk. Dat ie oud zou zijn wisten we, het scheelt namelijk enorm in prijs of je een wat ouder model huurt of een nieuwe. En alles zit erop en eraan dus wij vinden het wel prima zo. Puck en ik waren gelijk helemaal verliefd op ons kleine huisje, Lotte keek even rond en zei ‘Moeten we híer in gaan wonen??? Dat is toch zeker veels te klein!'.

Nadat we alle papieren hadden ingevuld en alle tassen binnen hadden gezet, zijn we naar een supermarkt gereden. Wat een feest om hier boodschappen te doen! Alles is te krijgen en eindelijk ook weer lekker brood (van een lokale Nederlandse bakker). Nieuw Zeeland is aan het eind van de wereld, maar het voelt erg thuis. Komt ook door alle Nederlandse namen die je onderweg op reclameborden ziet. Het gevoel werd nog versterkt toen we van Christchurch naar Timaru reden, het landschap is zo Hollands. Alleen wel een stuk leger... en je moet dan ook even niet op de bergen in de verte letten! Onderweg werd het weer steeds slechter, heel veel wind en harde regen. In Timaru wonen Brian en Pam, we hebben hen in Chiang Rai ontmoet en Brian had ons uitgenodigd om op zijn 76^e verjaardag te komen op 18 oktober. Eigenlijk had ik er helemaal niet zo'n zin in om weer bij iemand te logeren. Maar het weer werd steeds slechter en toen we eenmaal bij Brian en Pam waren werd het vooruitzicht op een warm bed steeds beter! Brian was erg blij om ons te zien en eigenlijk was er toen ook geen sprake meer van dat we níet zouden blijven slapen. De dochter van Pam was er ook, met haar dochtertje Sofie van 18 maanden. En Brian's oudste zoon Gordon kwam met zijn dochters eten. Pam en haar dochter hadden heerlijk gekookt, zowel Thais als ‘gewoon' en we hebben lekker alles door elkaar zitten eten. Na het eten hebben Puck en Lotte gezwommen, en daarna heeft Pam ons onze kamers laten zien. Het huis is enorm, de gang vanuit de eetkamer naar achter is zo'n 50 meter lang. Niet normaal! Later bleek waarom dit zo was, aan het huis zit een garage voor de acht (!) auto's van Brian. En die garage wilde hij persé aan huis. Vier deuren in die enorm lange gang komen dan ook uit in de garage. Verder waren er 4 slaapkamers en evenveel badkamers, een ‘poolroom', een kamer naast het zwembad met een biljart en een bar. En aan tussen de poolroom en eetkamer nog een grote woonkamer met prachtig zicht op de bergen. Het huis is op een heuvel gebouwd en aan alle kanten heb je een prachtig uitzicht.

Brian zelf zit als een soort Godfather aan de eettafel en regelt alles van daar uit. Hij is nog erg betrokken bij de bedrijven die hij bezit en de hele dag door is het een komen en gaan van mensen. Hij is erg slecht ter been, dus als mensen iets van hem willen moeten ze naar zijn huis komen. Brian heeft ons ook zijn bedrijven laten zien. Eerst naar een sokkenfabriek, zijn laatste aankoop. Grappig om te zien. En bij vertrek kregen we ook nog allemaal heerlijk warme wollen sokken! De meiden zelfs ieder vier paar... op de wikkels rond de sokken stond dat ze speciaal zijn gemaakt om de voeten van boerenkinderen warm te houden.

Daarna door naar het engineering bedrijf, waar Brian's zakenpartner Gary ons een rondleiding heeft gegeven. Brian had ons met heel veel pijn en moeite rond geleid in de sokkenfabriek en trok het niet om nog een keer de auto uit te komen.

Na de rondleiding heeft Brian ons nog rondgereden in Timaru en toen bleek dat hij wel heel veel panden bezit daar. Zo'n beetje alle loodsen in de haven zijn van hem. Net als heel veel land rondom zijn huis. Hij is ook wel een beetje de lokale weldoener, zo heeft hij voor het ziekenhuis een apparaat gekocht waarmee ze kankerpatiënten kunnen behandelen. Hij liet ons een berichtje horen op zijn voicemail, van een voor hem wildvreemde vrouw die hem bedankte, dankzij hem kon haar kind in Timaru behandeld worden.

We zijn uiteindelijk twee nachten gebleven en vanmorgen - donderdag - kon ons camperavontuur dan eindelijk echt beginnen! Het weer is weer terug naar normaal, droog en een zonnetje. We zijn vanuit Timaru naar Mount Cook gereden, een prachtige rit langs twee heel blauwe meren en een deel door besneeuwd gebied. Vanaf Mount Cook zijn we doorgereden naar Omarama, waar we op een camping aan de voet van een berg staan. En laat de mevrouw bij de receptie een Hollandse zijn... ze woont hier al 39 jaar maar spreekt nog prima Nederlands. Vanavond voor het eerst sinds we op reis zijn zelf gekookt!! Pasta met broccoli en zalm (ofwel de beroemde groene pasta), we hebben zitten smullen. En lekker buiten gegeten in het zonnetje, dat was ook wel heel prettig.

Morgen rijden we terug naar de kust, naar Oamaru, waar heel veel pinguïns wonen. Het plan is om daarna naar Dunedin te rijden, en vanaf daar weer landinwaarts om neef Harry te bezoeken. Met internet zit het ook wel goed hier, op elke camping is wel een hotspot dus we hopen weer veel verhalen en foto's te plaatsen!