Na een paar dagen zonder internet nu dan weer online! Hieronder de verhalen van de afgelopen dagen:

15 september 2011

Rustig dagje vandaag, we zijn op ons gemak naar de kust gereden. We zitten nu in een klein dorpje in een bungalowtje bijna aan zee. Het strand is niet zo veel, heel smal maar de eettentjes aan het strand maken het wel heel gezellig. Het plaatsje heet Laem Sing Beach en is echt weer zo'n lokatie waar alleen de lokale bevolking komt. Het is maar goed dat we hier met Max en Lha zijn want de mensen hier spreken echt geen woord Engels. We zijn ook wel weer een bezienswaardigheid. Wat wel fijn is, dat de eigenaresse onze was heeft meegenomen!

16 september 2011

Vandaag naar Oasis Sea World geweest. Denk nou niet meteen aan een Dolfinarium of Sea World, het is wel de Thaise versie... behoorlijk vervallen dus. Bij binnenkomst begon al bijna de dolfijnenshow en hebben we een goed plekje opgezocht. Het bassin en alles erom heen zouden wel een opknapbeurt kunnen gebruiken, maar de kinderen zagen dat niet en vonden het superspannend. Zo nu en dan dook er een dolfijn uit het water dus het wachten was niet vervelend. Er waren twee roze dolfijnen en drie grijze met een stompe kop, een soort beluga's. De show zou om 11.00 uur beginnen, maar dat werd 11.20 want er kwam nog een groep aan waar op gewacht werd. Zo gaat dat hier, niets begint op tijd. Om ons heen zaten allemaal schoolkinderen, die keken hun ogen uit. Niet naar de dolfijnen, maar naar ons! En, zo grappig, de meesters en juffen lopen rond met een megafoon en praten zo met de kinderen. Dat wil ik ook! De show was leuk, de dolfijnen deden leuke trucjes en na afloop zei Puck ‘mam, dit móeten we aan Gabrielle en Kylian vertellen want die zijn ook bij een dolfinarium geweest'. Bij deze dus! Na de show mocht je naar voren komen en de dolfijnen aaien. We werden ook nog even zeiknat gespetterd. Buiten de ruimte waar de show werd gehouden waren nog een aantal bassins waar verzorgers met dolfijnen zaten en daar kon je ook nog kijken en kreeg je praktisch een privé show. Je stond er heel dicht op en de verzorgers lieten de dieren van alles doen. Dat was wel heel leuk, dat zie je toch niet in het Dolfinarium. We kwamen nog een schoolklasje tegen en de kinderen keken ons met open monden aan. Eén meisje riep vol ontzag iets naar ons, ´buitenlander´, zei Lha. Uiteraard moesten we ook nog op de foto en wilden de kinderen voelen aan Puck en Lotte. Vond Lotte helemaal niet leuk! Lotte was er zowieso klaar mee, het was bloedheet en al die kinderen om haar heen werkten niet echt verkoelend. De meisjes hebben allebei nog een klein dolfijnenbeeldje gekocht en we zijn weer teruggegaan naar onze bungalow. Het zonnetje was inmiddels doorgebroken en we hebben op het strand zitten lunchen. Daarna zwemkleding aan en lekker de rest van de middag op het strand doorgebracht.

Na de lunch hadden we nog even de eerste vlaag heimwee. Lotte kwam naar me toen en zei ´Puck wil naar Nederland´. Toen kwam ook Puck met dikke tranen. ´Ik wil zo graag naar Nederland want hier versta ik niemand´. Het was al weer snel over, we hebben verteld dat ze straks in Nieuw Zeeland de mensen veel beter kan verstaan. En dat we nu Max en Lha bij ons hebben om alles te vertalen. Het is natuurlijk ook niet leuk, iedereen wil wat van die meiden en zit aan ze maar ze verstaan niet wat de mensen allemaal tegen ze zeggen.

17 september

Vanmorgen stond wederom een waterval op het programma. Ook hier kon gezwommen worden onder de waterval. Helaas zonder glijbanen dit keer! Dit was echt een waterval, zo'n woeste waar het water hard bulderend naar beneden kwam. Ook als je stond te kijken werd je drijfnat. En het water zag letterlijk zwart van de vissen. Toch wilde Puck er in, dus Hans moest er ook aan geloven! Eenmaal in het water bleven de vissen wel op afstand, maar wij vonden het toch wel heel stoer van Puck dat ze er in durfde te staan. Lotte heeft ook nog een poging gewaagd, maar die heeft alleen heel even met haar voeten in het water gehangen. Vond ik persoonlijk ook al heel stoer trouwens!

Bij terugkomst weer op het strand zitten lunchen en toen heerlijk de rest van de middag zitten relaxen, pappa en mamma met een spannend boek en de meisjes hebben heerlijk filmpjes liggen kijken op bed. Morgen staat een lange rit voor de boeg dus het was wel even lekker om een paar rustige dagen te hebben.

We hebben hier aan het strand echt superlekker gegeten. Twee avonden achter elkaar grote (enorm grote!) garnalen en de eerste avond krab. Die garnalen waren echt zo ontzettend lekker. En goedkoop, zoals alles hier. Voor een kilo moesten we 800 baht betalen, ongeveer 18 euro. In een kilo gaan circa 10 van die enorme garnalen, je moest hard werken om die met zijn tweeën op te krijgen. Eigenlijk hebben we heel duur gegeten die twee avonden, normaliter betaal je voor een gerecht in een restaurant tussen de 60 en 80 baht. Als je bedenkt dat 100 baht ongeveer tweeënhalve euro is... dan begrijpen wel dat een hoop Nederlandse gepensioneerden hier hun pensioen gaan vieren!

18 september 2011

We zijn naar Buriran gereden, een stad vlakbij de grens van Cambodja. Een lange maar prachtige rit, het naar buiten kijken in de auto verveelt echt nooit hier. Het hotel kost geen drol (400 baht voor een nacht) en is voor Thaise begrippen echt heel mooi. Niet vervallen en heel netjes. Eén nadeel: een thais bed. Lees: plank. Je begrijpt niet dat die mensen hier op zo'n matras kunnen slapen!! Het veert niet eens mee als je erop gaat zitten.. gelukkig staan er ook nog 2 extra bedden voor Puck en Lotte en die zijn wel lekker zacht. Dus pappa en mamma slapen op de stretchers vannacht!